အေမ မငိုပါဘူး

We salute Pakokku monks, again. Monks of Pakokku are true hero of our life time in burma.

200 monks protest in Pakokku

Oct 31, 2007 (DVB)–Around 200 monks from several monasteries in Pakokku staged a walking protest at 8.30 this morning, according to a monk who participated in the march.

The monk said that the protest was a continuation of last month’s demonstrations as he said the monks’ demands have still not been met. "Our demands are for lower commodity prices, national reconciliation and the immediate release of Daw Aung San Suu Kyi and all political prisoners," the monk explained.

The monks came from monasteries around Pakokku, including the West and Central monasteries, and chanted metta as they marched three in a row, with monks in the first row holding Sasana flags. They started walking along Bogyoke road towards Thida road, then turned into Pauk road before ending the march at Shwe Ku pagoda.

The monk said the group was not afraid of the response of the authorities. "We are not afraid of getting arrested or being tortured. We are doing this for Sasana," he said. The protest began about one hour after a pro-government rally in the same town ended, and authorities did not intervene to stop the monks’ march.

The monks reportedly notified the authorities in advance, telling them that if a pro-government demonstration was taking place then the monks should also be allowed to hold their protest. The monk said there would be more and larger demonstrations in the future. "We did not have much time to organise the protest as we did not actually plan for it, so there weren't a lot of monks. But there will be bigger and more organized protests soon," he said.

The monk said that civilian bystanders supported the protest but were afraid to express this openly. "We would like to urge people not to be afraid since we are doing this for good future of our country," he said.

Reporting by Aye Nai

ေဆြးေႏြးၾကည့္ၾကရေအာင္

ေအာက္က စာစုက ကၽြန္ေတာ့္ ပို႔စ္ တစ္ခုမွာ လာေရးသြားတဲ့ comment တစ္ခုပါ။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ဆူပူအၾကမ္းဖက္မႈမ်ားကို ဖန္တီးဖို႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ေဒၚလာ ၂၅ သန္းေက်ာ္ သံုးစြဲသြားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဆူပူသူေတြကို အစားအေသာက္ေတြေပးေဝၿပီး အေပါစားစည္း႐ံုးေရးနဲ႔ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၾကတာ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ြြ

အထက္ပါ comment ကို၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆြးေႏြးၾကည့္ၾကရေအာင္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဆိုပါ စာေရးသူကို ဒီေနရာကေန ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အေမရိကန္က ေဒၚလာ၂၅ သန္းကို သံုးစြဲ စည္းရံုးတယ္ဆိုတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အဆိုကို ခိုင္လံုတဲ့ အေထာက္ အထား သက္ေသျပပါ။ သူတို႔က ဘယ္လို သံုးတယ္ ...၊ ဘယ္လို အေပါစားနည္းနဲ႔ လုပ္တယ္ ...၊ ဘယ္ အစား အေသာက္ေတြကို ဘယ္ေန႔က ဘယ္သူေတြနဲ႔ ဘယ္လို ေပးေ၀တယ္ ဆိုတဲ့ သက္ေသေလးနဲ႔ ေျပာေစခ်င္ပါတယ္။

ခင္ဗ်ား ပစ္စလက္ခက္ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားဟာ အေမရိကန္ကို မထိခိုက္ဘဲ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြား ဆႏၵထုတ္ေဖၚၿပီး အသတ္ခံ၊ အဖမ္းခံရတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ျပည္သူေတြကို တိုက္ရိုက္ေစာ္ကားရာ ေရာက္ပါတယ္။

ခင္ဗ်ား ေျပာလိုက္တဲ့ စကားမွာ .....
(၁) အေမရိကန္က ေျမွာက္ေပးလို႔ လုပ္တယ္ဆိုတာရယ္၊
(၂) ျပည္သူေတြက အေပါစားစည္းရံုးေရးနဲ႔ စည္းရံုးလို႔ရတယ္ဆိုတာရယ္၊

အဲဒီ အခ်က္ ၂ ခ်က္နဲ႔ ခင္ဗ်ားဟာ ျမန္မာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးက ျပည္သူလူထု တရပ္လံုးကို အသံုးမက်တဲ့ ခပ္တံုးတံုးေတြလို႔ ေျပာဆိုၿပီး ေစာ္ကားလိုက္တာပါပဲ။

ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ ကိုယ့္ဂုဏ္သိကၡာကို ေလးစားပါ။ နအဖပိုင္ သတင္းစာေတြက ေရးသလို ေပါက္တတ္ကရ စြပ္စြဲေရးတာေတြ အေထာက္အထားမရွိဘဲ ခပ္ေပါေပါ ေျပာတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က လက္မခံႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ အေထာက္ အထားနဲ႔ ဒီပို႔စ္ရဲ႕ ေအာက္မွာ comment ထဲထပ္ျဖည့္ထားခဲ့ေစခ်င္ပါတယ္။ အျခား ပုဂိၢဳလ္မ်ားလည္း ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိရင္ comment မွာ ပါ၀င္ ေဆြးေႏြးဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုထုိက္

CSW WELCOMES HISTORIC BURMA DEBATE IN HOUSE OF COMMONS

British Members of Parliament called for an investigation into crimes against humanity in Burma and increased aid to the Burmese people during a four-hour debate on the current crisis held in the House of Commons last night. MPs, human rights campaigners and members of the Burmese exiled community held a vigil in Parliament Square during the debate.

In the historic debate, MPs called for the UN Secretary-General Ban Ki-moon to visit Burma and urged the British Government to investigate crimes against humanity and bring a case against Burma’s military regime to the International Criminal Court.

The Secretary of State for International Development, Douglas Alexander MP, announced plans to double British aid to Burma from £8.8 million this year to £18 million by 2010. His announcement follows criticism that the Department for International Development (DfID) failed to act on key recommendations from the House of Commons International Development Committee in July. The Committee had called for British aid to be quadrupled by 2013, and for funding for cross-border aid to internally displaced people and support for pro-democracy and human rights projects.

The Shadow Secretary of State for International Development, Andrew Mitchell MP, who travelled with Christian Solidarity Worldwide (CSW) to the Thai-Burmese border and visited Rangoon earlier this year, told the House of Commons: “I am surprised and rather disappointed that the Government have not accepted in full the recommendations of the [Committee’s] excellent report. Indeed, they have rejected the most important ones…We agree entirely with the Committee’s recommendation. If we are in government after the next election, we will implement that proposal in full and immediately.”

Mr Mitchell also joined other MPs in urging the Government to investigate crimes against humanity in Burma and bring a case to the International Criminal Court.

During the debate, David Burrowes MP and Lord Alton attended a vigil opposite Parliament organised by Burmese exiles. Following the debate, Nigel Evans MP joined CSW’s Advocacy Officer Benedict Rogers and CSW supporters in an overnight vigil in Parliament Square. Mr Evans told the House of Commons during the debate: “The one thing that cannot be extinguished is the spirit of the people, who are fighting for liberty – their lives may be extinguished, but the campaign goes on. The campaign will go on in Burma until the hideous regime is removed.”

Commenting on the debate, Benedict Rogers said: “We warmly welcome this historic and timely debate in the House of Commons. We are delighted to see such passionate support in all political parties in the UK for the people of Burma in their struggle. While we are encouraged by the Secretary of State’s announcement that DFID will double aid to Burma by 2010, we hope they will expand on this pledge in light of the emerging level of cross-party support for quadrupling aid by 2013. We urge all government ministers to now act upon the clear recommendations from the debate, highlighting the messages through international relations and pushing for a full investigation into crimes against humanity in Burma.”

For more information, please contact Penny Hollings, Campaigns and Media Manager at Christian Solidarity Worldwide on 020 8329 0045, email pennyhollings@csw.org.uk or visit www.csw.org.uk.

CSW is a human rights organisation which specialises in religious freedom, works on behalf of those persecuted for their Christian beliefs and promotes religious liberty for all.

Notes to Editors:

1. The debate drew cross-party support. The Shadow Foreign Secretary, William Hague MP, called for a binding UN Security Council resolution and an arms embargo. The Liberal Democrats spokesman, Mark Hunter MP, called on the UK Government to disclose the names of British companies trading with Burma. The Chairman of the Foreign Affairs Committee, Labour MP Mike Gapes, and the Chairman of the Human Rights Committee, Labour MP Ann Clwyd, called for pressure on the Association of South-East Asian Nations (ASEAN), particularly Thailand, while other MPs highlighted the importance of China and India.
2. For a full transcript of the debate, see http://www.publications.parliament.uk/pa/cm200607/cmhansrd/cm071029/debtext/71029-0008.htm#0710299000002
3. For a copy of the House of Commons International Development Committee report, DFID Assistance to Burmese Internally Displaced People and Refugees on the Thai-Burma Border, published on 25 July 2007, see www.parliament.uk/indcom
4. For a copy of DFID’s Response, published on 23 October 2007, see www.parliament.uk/indcom

Independent Long Island (ILI) declares war on Myanmar and "invades" its Internet

(openPR) - The Governor pro tempore of Independent Long Island (ILI), the Most Rev. Dr. Cesidio Tallini, after the discovery of the disappearance of the .MM (Myanmar) TLD from the global DNS, re-baptized the country of Myanmar with the new name of Burma. After that, he registered the new, more legitimate country with the Micronational Professional Registry (MPR). Then he registered the Burma Internet Liberation Organisation (BILO) and the Burmese Network Information Centre (BNIC) organizations with the MPR. He created a new .BU (Burma) TLD on the Cesidian Root, since ICANN -- a US government monopoly illegally established by the US Department of Commerce -- allows human rights abuses on its Internet to go entirely unpunished. Finally, he declared war on the illegitimate and tyrannical government of Myanmar.

"The goal of the deletion of the .MM TLD from the global DNS tables is the suppression of communications among peaceful Burmese protesters, and suppression of the free flow of news outside of the country. This is not only a violation of common law free speech protections, which have existed in some countries since the 18th and 19th centuries. This is also a violation of jus cerebri electronici, a 21st century legal principle of Cesidian law, and our government will not tolerate it. Independent Long Island has started rebuilding Burma's Internet by providing a safe haven and free embassy for its .BU TLD in the Cesidian Root (a root which recently launched even a .WACHT TLD to protest suppression and eavesdropping by the German government), and by this action we declare war on the illegitimate and tyrannical government of Myanmar! We have no fear of the criminal government of Myanmar, no fear of the German government, no fear of any government on earth that wishes to violate Cesidian law. We are convinced that the Almighty and his Firstborn shall judge us kindly on Judgment Day, and that countries that violate Cesidian law shall be utterly destroyed", the Governor said.

The Governor pro tempore of Independent Long Island will offer free working .BU domains to any Burmese national and free .BU domains to any company or organization that wishes to provide tangible support to the Burmese people with free services in the Cesidian Root. "I have started this .BU TLD or "Buddhafield", but people and organizations of good will around the world can help expand this Buddhafield with their own labor and resources, and promote kindness and freedom", the Governor said.

Burma Internet Liberation Organisation
11 Press Street
South Floral Park, NY 11001
Email: thebilo2007@gmail.com
URL: thebilo.com
Tel: +1 516 354 4495
Fax: +1 516 706 0080
Contact: Most Rev. Dr. Cesidio Tallini

Khun Sa, Ex-Drug Lord, Guerrilla, Dies

By DENIS D. GRAY

BANGKOK, Thailand (AP) — Khun Sa, a drug lord once described by the U.S. government as the world's largest producer of heroin, has died, an associate and a Myanmar official said Tuesday. He was 74.

Khuensai Jaiyen, a former secretary of Khun Sa, said his former boss died Friday in Yangon, Myanmar's largest city, according to relatives. The cause of death was not immediately known, but Khun Sa had long suffered from diabetes, partial paralysis and high blood pressure.

Khun Sa once headed a guerrilla army and called himself a freedom fighter. For nearly four decades, the charismatic warlord claimed to be fighting for autonomy for the Shan, one of many ethnic minorities who have long battled the central government of Myanmar, also known as Burma.

But narcotics agents around the world used terms like the "Prince of Death" to describe him, saying his organization relied on violence, murder, assassinations and bribery. At one point, Washington estimated that up to 60 percent of the heroin in the United States was refined from opium in his area and the U.S. once offered a $2 million reward for his arrest.

"They say I have horns and fangs. Actually, I am a king without a crown," he once told an Associated Press reporter, who visited his remote headquarters of Ho Mong — an idyllic valley near the Thai frontier inside Myanmar — after an 11-hour mule ride.

At the height of his notoriety, Khun Sa presided over a veritable narcotics kingdom complete with satellite television, schools and surface-to-air missiles in the drug-producing Golden Triangle region where Myanmar, Thailand and Laos meet.

He preferred to paint himself as a liberation fighter for the Shan, heading up the Shan United Army — later the Mong Tai Army — in Myanmar's northeastern Shan State.

He had lived in seclusion in Yangon since 1996, when he surrendered to the country's ruling military junta who allowed him to run a string of businesses behind a veil of secrecy.

A Myanmar official in Yangon confirmed the death. Khun Sa was cremated Tuesday morning, said the official, who spoke on condition of anonymity because he is not authorized to speak to the media.

Khun Sa's body had been kept since Friday at Yay Way cemetery in Yangon's outskirts, where the cremation took place, said a cemetery worker who asked not to be named for the same reason.

Born of a Chinese father and Shan mother on Feb. 17, 1933, Khun Sa received little education but learned the ways of battle and opium from the Kuomintang, remnants of forces defeated by China's communists and forced to flee into Myanmar.

By the early 1960s Khun Sa, also known as Chang Chi-fu, had become a major player in the Golden Triangle, then the world's major source for opium and its derivative, heroin.

He suffered a near knockout blow in the so-called 1967 Opium War, fighting a pitched battle with the Kuomintang in Laos. Laotian troops intervened by bombing both sides and making off with the opium.

For a time he served in the Myanmar government militia, but was jailed in 1969 after allying himself with the Shan cause. He was freed five years later in exchange for two Russian doctors kidnapped by his followers.

The wily operator sought a less hostile environment in Thailand, setting up a hilltop base protected by his sizable Shan United Army. But the Thais were embarrassed by having a drug kingpin on their soil and he was driven out in 1982 and lodged himself in Ho Mong.

There, the chain-smoking warlord entertained visitors with Taiwanese pop songs, grew orchids and strawberries, and directed a flow of heroin to addicts around the world.

Khun Sa claimed he only used the drug trade to finance his Shan struggle. He argued that only economic development in the impoverished Shan State, still one of the major sources of the world's heroin, could stop opium growing and its smuggling to the "drug-crazed West."

"My people grow opium. And they are not doing it for fun. They do it because they need to buy rice to eat and clothes to wear," he once said.

He offered to sell Washington the entire crop of opium in exchange for funds to implement his development plans for the Shans.

But in 1989, he was indicted for heroin trafficking by the U.S. District Court in New York and his extradition to the United States was requested.

Khun Sa continued to war with the central government and rival ethnic guerrilla groups like the Wa until 1996 when the junta, which had once threatened to hang him, offered him amnesty. He disbanded his Mong Tai Army of about 10,000 fighters and moved to Yangon.

Although difficult to confirm, reports said he lived a life of luxury in a secluded compound, having been awarded concessions to operate a ruby mine along with other businesses.

There was speculation that he was still involved in the narcotics trade, which was largely taken over by his former enemies, the Wa.

ျပည္ပေရာက္မ်ိဳးခ်စ္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွစ္မမ်ားခင္ဗ်ား

ပဏာမအေနနဲ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ စက္တင္ဘာလမွာ ျဖစ္ပြားသြားတဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက ၇ဟန္းရွင္လူျပည္သူေတြ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ သတ္ျဖတ္ခံခဲ႔ရပံုေတြကို ျပန္လည္သံုးသပ္လိုပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ ေတြမွာ ျငီမ္းခ်မ္းစြာ ေမတၱာပိို႔ဆဒၵ ေဖၚထုတ္ခဲ႔သူရဟန္းရွင္လူျပည္သူေတြအေပၚ သန္းေရႊနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္တစ္စုကလူမဆန္စြာ လက္နက္အားကိုးျပီး ေခတ္မွီ ေမာင္းျပန္ေသနတ္၊ မ်က္ရည္ယိုဗံုး ၊သစ္သားဒုတ္၊ သံဒုတ္ေတြ သံုးျပီးၿဖိဳခြဲခဲ့တဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြကို ကမၻာကသိျမင္နားလည္ၾကလို႔ အားလံုးကအျပင္းထန္ဆံုးရွု႔ံခ်ေနၾကပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၃ ႏွစ္လံုးလံုးစစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ စစ္ဖိနပ္ေအာက္က ရင္စည္းခံခဲ႔ၾကရတဲ႔ ကၽြြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြရဲ႔ ဘ၀ေတြကိုျပန္လည္သံုးသပ္ရလွ်င္ ေအာက္ပါအတိုင္း သိျမင္ခံစားရႏိုင္ပါတယ္။

၁ - အာဏာရွင္ေန၀င္းရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ ၂၆ ႏွစ္လုံုးလံုး တိုင္းျပည္ကို ဆင္းရဲမြဲေတတဲ႔ အထိ စီမံအုပ္ခ်ုုဳပ္သြားခဲ့ျပီး သန္းေရႊတို႔ရဲ႔ ဒုတိယစစ္မ်ိဳးဆက္ကိုလက္ဆင္႔ကမ္း လႊဲေျပာင္းေပးသြားခဲ့ပါတယ္။

၂ - အာဏာရွင္ သန္းေရႊလက္ထက္မွာေတာ႔ တိုင္းျပည္ကိုအျပီးအပိုင္ ကြ်န္ျပဳအုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကပါျပီ။ အဆိုးဆံုးကေတာ႔ ဘာသာ သာသနာ နဲ႔တကြ သာသနာ႔၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္ေတြကို စနစ္တက် အျမစ္ျဖတ္ ေခ်မွုန္းသုတ္သင္ေနၾကပါျပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ သမိုင္းတေလ်ွာက္မွာ ဘယ္တံုးကမွ မရွိခဲ႔ဘူးတဲ႔ ယုတ္မာရက္စက္နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ႏွိပ္ကြပ္မႈမ်ိဳးပါ။

ရဟန္းသံယာေတြကိုသတ္ျဖတ္ေခ်မႈန္းျခင္း၊ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ျခင္း အဓမၼသကၤန္းဆြဲခၽြတ္လူ၀တ္လဲေစျခင္း အလုပ္ၾကမ္းျဖင္႔နယ္ျခားကေခ်ြးတပ္စခန္းမ်ားသို႔ပို႔ျခင္း စတာေတြကို သိရွိရသူျမန္မာျပည္သူျပည္သားတိုင္း ရင္ထဲမွာေၾကကြဲ ၀မ္းနည္း ၾကရပါတယ္။

ရဟန္းရွင္လူေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ေခ်မႈန္းအျပီး မွာလည္း လုပ္ၾကံဇတ္လမ္း ေတြခင္းျပီး ပါ၀င္ပါတ္သက္သူေတြ သံဃာ လူပုဂိၢဳလ္ေတြကို ရဟန္းတုရဟန္းေယာင္ ေထာင္ထြက္ ေဖါက္ခြဲေရးသမားေတြ အျဖစ္နဲ႔ သာသနာေရး၀န္ၾကီး ကစြပ္စြဲ ေစာ္ကားျပန္ပါတယ္၊ သာသနာ ေတာ္ကိုပိုျပီးညုိဳးႏြမ္း ေအာင္ျပဳျပန္ပါတယ္ ။

သန္းေရႊနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္ကို ဘယ္လိုမ်ား က်ြန္ျပဳထားသလဲဆိုတာကိုေတာ႔ အားလံုးစဥ္းစားၾကည္႔ၾကပါ။

လူေတြအားလံုးကိို အစစအရာရာလူနဲ႔ မတူေအာင္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားတယ္။ အဓမၼလုပ္အားေပးခိုင္းတယ္။ လူငယ္ေတြကို ေခ်ြးတပ္ဆြဲျပီး နယ္ျခားကိုပို႔တယ္၊ စစ္ဖက္ဆိုင္ရာပစၥည္းေတြသယ္ယူေရးမွာ အသံုးျပဳတယ္၊ ရပ္ကြက္ေတြမွာ အတင္းအၾကပ္အလွဴေငြေတြ အတင္းထည့္ခိုင္းတယ္၊ သူတို႔က္ိုေထာက္ခံခိုင္းတယ္။

တိုင္းျပည္ရဲ႔ အစိုးရလို႔ အမည္ခံထားေပမဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႔ က်န္းမာေရး ပညာေရး လူမႈေရး ေတြကိုမ်က္ကြယ္ျပဳျပီး ဘာတာ၀န္မွမယူဘဲ မိသားစုလိုက္ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြာေတြဘဲ လုပ္ေနၾကတယ္။ ျပည္သူေတြ ထမင္းမ၀ေပမဲ႕ စစ္အာဏာရွင္တစ္စု ကေတာ့အလြန္အမင္းၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေနၾကတယ္။ မေရမတြက္ႏိုင္တဲ႔ စိန္ေရႊ၇တနာေတြ ဇိိမ္ခံအိမ္ေတြကို ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ၀ယ္ယူထားၾကျပီး ေနာက္ဆံုးေပၚကားေတြနဲ႔ အမ်ိးဳခ်စ္၀ါဒေတြ က်င္႔သံုးေနၾကတယ္၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခား ေျပာင္းေရႊ႔ အလုပ္လုပ္ကိုင္သူေတြထံက ျမန္မာသံရံုးေတြကတဆင္႔ ဆက္ေၾကးေကာက္သလိုေကာက္ခံျပိး သူတို႔မိသားစု ေတြရဲ႕ အေပ်ာ္ေစ်း၀ယ္ထြက္စရိတ္ ေဆးကုစရိတ္ စတာေတြကို က်ခံေစပါတယ္။

ဒါေတြကို သိလို႔ဆန္႔က်င္ရင္ သို႔မဟုတ္ မေက်နပ္ေၾကာင္းျပရင္ ဥမေဒမဲ႔ ျခိမ္းေျခာက္ႏွိပ္ကြပ္ျပန္ပါတယ္။

သူတို႔ကိုဆန္႔က်င္သူမွန္သမ်ွကို အမ်ိဳးမ်ိဳးပုဒ္မတပ္ျပီးဖမ္ဆီး သတ္ျဖတ္ ႏိွပ္စက္ ျပတယ္၊ လိုခ်င္တဲ႔သူကို ဖမ္းမမိရင္ အိမ္ရွိ မိဘ ေမာင္ႏွမ နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း အစဖမ္းျပီး လူခ်င္းလဲေအာင္ လုပ္ျပၾကတယ္။

မၾကာေသးခင္ စက္တင္ဘာအေရးအခင္းတုန္းက ဗြီဒီယိုျပကြက္ေတြကိုျပန္ၾကည့္ၾကပါ။ ဆႏၵျပပြဲမွာ ေသနတ္ဒဏ္ရာရတဲ႔အထဲ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးဟာ ရင္၀မွာေသြးစက္လက္နဲ႔ အားတင္းျပီး ေလ်ွာက္ေနပံုကိုေတြ႔ခဲ႔ရပါတယ္။

ေနာက္္ဓါတ္ပံုတစ္ခုမွာေတာ႔ ေခါင္းနဲ႔ေက်ာေတြ ရင္ေတြမွာ အညိုအမဲ စြဲေအာင္ရိုက္ျပီး သတ္ျဖတ္ခံထားရတဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးရဲ႕ အေလာင္းကို ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းထဲမွာ ေပၚေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ ရင္ထဲမွာ အဲဒါေတြကိုၾကည္႔ျပီး ရင္ကြဲပက္လက္ ျဖစ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ တုန္လႈပ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ေနာက္္ျပကြက္တစ္ခုမွာေတာ႔ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို စစ္ေခြး ၂ ေကာင္က တလွည္႔စီ စိတ္ရွိလက္ရွိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ရိုက္ႏိွပ္ျပီး ကားေပၚကိုတက္ခိုင္းေနတဲ႔ ပံုပါ။ ဒါကို ဗိုလ္တစ္ေယာက္က ကြမ္းစားရင္း ျပံဳးၾကည့္ေနပါေသးတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ဖမ္းဆီးခံ ဆႏၵျပသူ တစ္ဦးကို စစ္သားတစ္ေယာက္က ရိုက္ႏွက္လို႔ လဲၾကသြားစဥ္ အျခားစစ္သားတစ္ေယာက္က မ်က္ႏွာကို စစ္ဖိနပ္နဲ႔ကန္ လည္မ်ိဳကိုနင္းထားတဲ့ပံုပါဘဲ။ စစ္ဖိနပ္ေအာက္ ေရာက္ေနၾကသူ ျပည္သူေတြဘ၀ကို အလြန္အရိပ္ထင္ေစတဲ႔ ျပကြက္ပါ။

လူျမင္ကြင္းမွာေတာင္ ဒီေလာက္ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္ေနၾကရင္ မ်က္ကြယ္မွာ ဖမ္းဆီးခံသူေတြဆိုရင္ ဘယ္လိုျပဳ ၾကမယ္ဆိုတာ စဥ္းစားၾကည္႔ၾကပါ။

အေျခအေနအရ အတည္မျပဳရေသးတဲ့ သတင္းနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြလဲ ရွိၾကပါေသးတယ္။ ( ၂ ) ရက္ အတြင္းေသဆံုးသူေတြကို ေသနတ္ဒဏ္ရာျဖင့္ မေသခင္ မီးစက္ထဲကို အရွင္လတ္လတ္ အထည့္ခံရတာကိုလဲ အနီးအပါးက မ်က္ျမင္ေတြရဲ႕ ေတြ႔ရွိခ်က္ေတြအရ သိရပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ေသာ ရဟန္းေတာ္ေတြကို အတင္းအၾကပ္လူ၀တ္လဲ သံေျခ ခ်င္းခတ္ျပီး ႏွစ္ရွည္အလုပ္ၾကမ္းနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ေတြနဲ႔ ကေဘာ္ခ်ိဳင္႔၀ွမ္းလို ရာသီဥတုဆိုး၀ါးျပီး အသက္ရွင္ဘို႔ ခက္ခဲတဲ႔ ေဒသေတြကို အပို႔ခံၾကရတယ္။

အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ သန္းေရႊနဲ႔ အေပါင္းပါေတြဟာ ျမန္မာျပည္နဲ႔ တမ်ိဳးသားလံုးကိုက်ြန္ျပဳထားပါျပီ။ သာသနာေတာ္ကိုလဲ စနစ္တက် ေမွးမွိ္န္ေအာင္ ျပဳေနၾကပါျပီ။ သူတို႔ လက္သတ္ေမြးထားတဲ့ လက္ညိွုးေထာင္ေခါင္းျငိမ့္ သံဃာအာဏာပိုင္တစ္ခ်ိဳ႔ကလြဲျပီး အမွန္တရားနဲ႔ လူထုဘက္ကရပ္တည္တဲ႔ က်န္ရဟန္းသံဃာေတြကို သတ္ျဖတ္ညွင္းဆဲျပီး စနစ္တက် ရွင္းလင္းမႈေတြကိုလုပ္ေဆာင္ေနၾကပါတယ္။

ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွစ္မမ်ားခင္ဗ်ား က်ြန္ေတာ္တို႔အားလံုးဟာ ျငိမ္းခ်မ္းမႈကို လိုလားပါတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းစြာေဆြးေႏြးညိွုႏိႈင္း အေျဖရွာျခင္းျဖင့္ ျမန္မာ့အေရးကို ေျဖရွင္းႏိုင္ၾကဖို႔ကို လိုလားဆုေတာင္းေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ျမန္မာျပည္သူေတြကို လွည့္ျဖားလိမ္ညာျပီး တသက္လံုး ဖိႏိွပ္လာခဲ႔ သန္းေရႊနဲ႔ အေပါင္းပါေတြကိုေတာ႔ ခ်ြင္းခ်က္မရွိ ယံုၾကည္ဘို႔ကိစၥကေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ သတိနဲ႔သာ အေျပာနဲ႔ အလုပ္ညီ၊ မညီေစာင့္ၾကည္႔ၾကပါလို႔ သတိေပးလိုပါတယ္၊ ဒီတခါ ျငီမ္းျငီမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး လမ္းဆံုးျပီဆိုရင္ေတာ႔ ဘာလုပ္ၾကမလဲဆိုတာ ကိုယ္စီကိုယ္ငွစဥ္းစား ထားေစခ်င္တာကေတာ့ .....

၁ - ကိုယ္႔အမ်ိဳးဘာသာသာသနာကို ေနာင္အနာဂါတ္အေရးဘယ္လိုကာကြယ္ၾကမလဲ

၂ - တႏိုင္ငံလံုး သန္းေရႊနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ ေခါင္းေဆာင္တစ္စုရဲ႕ က်ြန္ဘ၀ စစ္ဖိနပ္ေအာက္ ဘယ္လိုလြန္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ၾကမလဲ

၃ - ႏိုင္ငံနဲ႔ လူမ်ိဳးအတြက္ လိုအပ္လာရင္ေတာ႔ အားလံုးေသာ အမ်ိဳးေကာင္း အမ်ိဳးေကာင္းသမီးမ်ား ကိုယ္စီကိုယ္ငွ တာ၀န္ေက်နိုင္ၾကပါေစ။

အေ၀းေရာက္မ်ိဳးခ်စ္ႏိုင္ငံသားမ်ား

SPDC, we are really sorry for you that you have been bullied.

Myanmar Junta Denounces US As 'Bully'

YANGON, Myanmar (AP) — Myanmar's military government stepped up its propaganda campaign against the United States on Sunday, accusing Washington of inciting last month's pro-democracy demonstrations in hopes of installing a puppet government.

Demonstrations that began Aug. 19 over high prices for fuel and consumer goods grew into a broad-based movement for democratic reform that attracted tens of thousands of people in Yangon, the country's biggest city.

Troops crushed the protests by shooting at demonstrators on Sept. 26-27 and arresting almost 3,000 protesters, including Buddhist monks. The government said 10 people were killed, but dissident groups put the toll at up to 200 and say thousands more people were arrested.

"Recent protests in the country were created by the loudmouthed bully, using the exiled dissidents and traitors together with communists, internal and external anti-government destructionists," said a commentary Sunday in the Myanmar-language Myanma Ahlin daily.

Myanmar state-media commonly uses the phrase "loudmouthed bully" without naming the nation it is referring to, but in a context that clearly points to the United States.

The author, who called himself Maung Pwint Lin — roughly meaning Mr. Frankly Speaking — said the U.S. had tried to revive the mass uprisings of 1988 in Myanmar in connivance with "exiled dissidents and internal axe-handles" in order to install a puppet government.

The commentary said the majority of people in Myanmar opposed the protests, but a gullible minority came out on the streets, instigated by foreign broadcasters such as the BBC and the U.S.-government funded Voice of America and Radio Free Asia.

The crackdown has ignited worldwide anger, and international demands have grown for the junta to release 62-year-old pro-democracy leader Aung San Suu Kyi, a Nobel peace laureate, who is under house arrest.

The propaganda campaign includes billboard signs saying, "Those who rely on America are axe-handles." Axe-handle is jargon used by the junta to mean traitors or puppets.

Junta commentaries in the past have referred to the U.S. as "a super power nation," but articles in the state-run media have recently begun naming the U.S. and accusing it of instigating unrest.

Sunday's commentary said that although the United Nations and the international community wanted the U.S. and its allies to withdraw from Afghanistan and Iraq, the "neocolonialists" refused to leave these countries even after they had installed puppet governments.

Britain's politicians speak out for Democracy in Burma

စစ္တပ္ထဲမွာ

ကလိုေစးထူးေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကို မဇၥ်ိမထဲမွာေတြ႔လို႔ ေဆာင္းပါးက ေကာင္းတာနဲ႔ ခြင့္မေတာင္းပဲ ဒီမွာ ျပန္ေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။ (တၿပိဳင္ထဲမွာပဲ၊ မဇၥ်ိမနဲ႔ ကိုကလိုေစးထူးကို ဒီကေန ခြင့္ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ .... ေဆာရီးေနာ္။)

ကိုထိုက္
.......................................................................................

ျမန္မာျပည္မွာ ယေန႔ ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနကို ေကာင္းမြန္တဲ့ အေနအထား တရပ္ဆီ ေရာက္လာေအာင္ ဘက္ေပါင္းစုံက စဥ္းစားၾကပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာကမွ စဥ္းစားမိၾကတာ တခုကေတာ့ `စစ္တပ္ကို ျပည္သူ႔ ဘက္ေတာ္သား ျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတဲ့နည္း´ ပါပဲ။ စစ္တပ္သာ လူထုဘက္ ပါလာရင္ အာဏာရွင္ဟာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ရပ္တည္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ယုံၾကည္ ၾကပါတယ္။

စစ္တပ္ကို ျပည္သူဘက္ ပါလာေအာင္ ႀကိဳးစားတာကို `စိတ္ကူးယဥ္တယ္´ လို႔ တခ်ိဳ႔က သတ္မွတ္ေကာင္း သတ္မွတ္ႏိုင္ေပမယ့္ အဲဒါဟာ သိမ္ေမြ႔စြာ ႀကိဳးစားလုိ႔ ရႏိုင္တဲ့ အရာတခု ဆိုတာကုိ က်ေနာ္ ယုံၾကည္ပါတယ္။

လူတဖက္သားကို ကုိယ့္ဘက္ ပါလာေအာင္ စည္း႐ုံး ဆြဲေဆာင္တဲ့ ေနရာမွာ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြ ရိွႏိုင္မလဲ၊ သူ လက္ရိွ ခံစားေနရတာက ဘာေတြ ျဖစ္ႏိုင္မလဲ၊ သူ ျဖတ္သန္းခဲ့တာက ဘာေတြ ျဖစ္မလဲ ဆိုတာကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ အရင္ ေလ့လာဖုိ႔ လုိမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။

လူျမင္ကြင္းမွာေတာင္ မေရွာင္၊ ရက္ရက္စက္စက္ ပက္ပက္စက္စက္ ႐ုိက္ႏွက္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ဘယ္အရာေတြက တြန္းအား ေပးေနခဲ့သလဲ…၊ သာမန္အားျဖင့္ ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထား႐ုံနဲ႔ လုံေလာက္ေနတဲ့ ကိစၥကို အဲဒီလို အၿငိဳးတႀကီးပုံစံနဲ႔ ကန္ေက်ာက္ ႐ိုက္ႏွက္ရေလာက္ေအာင္ သူတို႔ရဲ့ စိတ္ေတြ ခက္ထန္ ၾကမ္းတမ္းေနရျခင္းရဲ့ အရင္းခံက ဘာေတြ ျဖစ္ႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို က်ေနာ္ ဆန္းစစ္ ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ `စစ္တပ္ထဲမွာ…´ ဆုိတဲ့ စစ္တပ္ထဲက အဆင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ရပ္တည္ ရွင္သန္ရတဲ့ စစ္သားေတြရဲ့ ဘဝေတြ အေၾကာင္းကို က်ေနာ္ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတာ၊ က်ေနာ္ ေလ့လာ သိရိွခဲ့ရတာေတြနဲ႔ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ စစ္သည္ေတာ္မ်ားရဲ့ ရင္ဖြင့္ခ်က္ေတြအေပၚ အေျခခံၿပီးေတာ့ တင္ဆက္ ေဖာ္ျပသြားပါမယ္။

စစ္တပ္ထဲမွာ…
(အျခားအဆင့္)

ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ့ လက္ရိွ ဖြဲ႔စည္းပုံအရ ေျခလ်င္/ေျချမန္ တပ္ရင္း တခုရဲ့ အင္အားဟာ ၈၁၆ ဦး ရိွရပါတယ္။ သေႏၶစစ္သည္ ၇၈၆ ဦး၊ တြဲဖက္ စစ္သည္ ၃၀ ဦး လို႔ သိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာ ရိွတဲ့ ဘယ္စစ္တပ္ထဲမွာမွ သတ္မွတ္ ဖြဲ႔စည္းပုံ အတုိင္း ျပည့္မီတဲ့ အင္အား မရိွၾကပါဘူး။ စစ္စည္းကမ္း အင္မတန္ ေကာင္းမြန္ပါတယ္လို႔ သတ္မွတ္ခံထားရတဲ့ တပ္ရင္းမွာေတာင္မွ အလြန္ဆုံး ရိွတဲ့ အင္အားဟာ ၄၀၀ ၀န္းက်င္မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။

တပ္ရင္းေတြ အဲဒီလို အင္အား မရိွရတဲ့ အခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ရိွပါတယ္။ တခ်က္ကေတာ့ ထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားက တပ္ရင္း အသစ္ေတြကို ျမန္မာျပည္ တနံတလ်ား ဖြင့္လွစ္လြန္းမႈေၾကာင့္ နဂို ရိွႏွင့္ၿပီးသား တပ္ရင္း အေဟာင္းေတြထဲက စစ္သည္ေတြကို ခြဲေဝထုတ္ႏႈတ္ ေနရာခ် ေပးရတာေၾကာင့္ပါ။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ျပဳန္းတီး အင္အားေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ေျပး၊ ေသဆုံး၊ က်ဆုံး၊ ေပ်ာက္ဆုံး ဆိုတဲ့ ျပဳန္းတီး အင္အားေလးမ်ိဳး အနက္ အဓိက အမ်ားဆုံးကေတာ့ စစ္ေျပး အင္အားပါပဲ။

အင္အား မရိွေတာ့ အင္အား ရိွလာေအာင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး သုံးၾကရပါတယ္။ သာမန္အားျဖင့္ စစ္တပ္ထဲ ဝင္ဖို႔ ဆြယ္ယူျခင္း၊ ဗဟုသုတ နည္းပါးၿပီး ေဝးလံေခါင္သီတဲ့ ရြာငယ္ေတြမွာ အတင္းအဓမၼ လူစု ေကာက္ခံျခင္း၊ ထင္ရွားတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြက ရထားဘူတာ၊ ကားဂိတ္၊ သေဘၤာဆိပ္ေတြမွာ စစ္သား စုေဆာင္းေရး တာဝန္က်ေတြက အသက္မျပည့္ေသးသူ ကေလး သူငယ္မ်ား၊ အိမ္ေျပး လူငယ္မ်ားနဲ႔ အေျခအေနမဲ့မ်ားကို ဆြဲေဆာင္ စုေဆာင္းျခင္း၊ အျခားနည္းေတြနဲ႔ စုေဆာင္းျခင္းတုိ႔နဲ႔ အင္အားတုိးေအာင္ စုေဆာင္း ၾကပါတယ္။

လူထုက စစ္တပ္ကို `ခ်ဥ္´ ေနတဲ့ ဒီေခတ္မွာ သာမန္အားျဖင့္ ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ စစ္တပ္ထဲကို ဝင္လာတဲ့ အျခားအဆင့္ စစ္သားက အင္မတန္ နည္းလြန္းလွတာေၾကာင့္ က်ေနာ္အထက္က ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ နည္းေတြနဲ႔ စစ္သား စုေဆာင္းေရး လုပ္ၾကတာေၾကာင့္ စစ္တပ္ထဲကို စ႐ိုက္ေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔ လူေပါင္းစုံ ေရာက္သြားၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ အထဲမွာ တခါတရံမွာ ဝရမ္းေျပး ရာဇဝတ္ လူဆိုးေတြေတာင္ ပါသြားတတ္ပါေသးတယ္။

ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ ေရာက္လာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အတင္းအဓမၼ ဆြဲသြင္းလုိ႔ ေရာက္လာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အျခားအဆင့္ စစ္သားေလာင္းေတြကို ပုံစံေပးဖို႔ အရင္ဆုံး ေစာင့္ေနတာကေတာ့ `စစ္သား စုေဆာင္းေရးတပ္´ ပါပဲ။ အဲဒီ တပ္ဝင္းထဲကုိ ေရာက္သြားၿပီ ဆိုတာနဲ႔ သူတုိ႔ အရင္ဆုံး လုပ္တာကေတာ့ ဆံပင္ ညွပ္ပစ္တာပါ။ ဆံပင္ ညွပ္တယ္ ဆုိရာမွာ ႐ုပ္ရွင္ထဲက မင္းသားေတြလို ၾကည့္ေကာင္း႐ုံ ညွပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ မညီမညာ၊ မသပ္မရပ္ ေရွ႕တလက္မ ေနာက္ေျပာင္ ဆံပင္ပုံစံ ညွပ္ပစ္တာပါ။ `စစ္သားဆံပင္ပုံ ညွပ္တာ´ လို႔ ေျပာၾကေပမယ့္ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ စိတ္ေျပာင္းၿပီး ျပန္ထြက္ေျပးတဲ့ လူေတြကို အဲဒီ ဆံပင္ ပုံစံေၾကာင့္ အလြယ္တကူ ျပန္လည္ ဖမ္းမိေစဖုိ႔ ရည္ရြယ္လိုရင္းလဲ ပါပါတယ္။

အျပင္မွာ အရပ္သားဘဝ၊ ေက်ာင္းသားဘဝနဲ႔ ေနသားက်လာတဲ့ လူေတြရဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို အဓိက ေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ႔ အစပ်ိဳးလိုက္တဲ့ အရာကေတာ့ စစ္သားေတြရဲ့ အဆဲအဆိုနဲ႔ ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ စ႐ိုက္ပါပဲ။ အျပင္ေလာကမွာ ဆိုရင္ ဘာမဟုတ္တဲ့ အျပစ္လုိ႔ ယူဆၾကတဲ့ အျပစ္ ေသးေသးေလးအတြက္ မိဘက အျမတ္တႏိုးထား၊ ခ်စ္သူက အျမတ္တႏိုးထားတဲ့ ပါးကို `ေျဖာင္း´ ခနဲေနေအာင္ အ႐ိုက္ခံရ၊ မေအေတြ ႏွမေတြ ရစရာမရိွေအာင္ အသားလြတ္ အဆဲခံလိုခံရ စတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေတြက အရပ္သားေတြ အတြက္ အ့ံအားသင့္တႀကီး ျဖစ္သြားေစတဲ့ အျပင္ စိတ္ကိုပါ ခ်က္ခ်င္း သိမ္ငယ္ သြားေစလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီလို အသားလြတ္ အဆဲအဆို၊ အ႐ိုက္အႏွက္ ခံရတာျခင္း အတူတူထဲကမွ တခ်ိဳ႔ အတန္းပညာ အတန္အသင့္ ရိွသူနဲ႔ တာဝန္ခံေတြက မ်က္စိက်သူ တခ်ိဳ႔က စစ္သားေလာင္း အခ်င္းခ်င္း ျပန္ကြပ္ကဲရတဲ့ Leader တာဝန္ အေပးခံရတာေတြ ရိွပါတယ္။ အ႐ိုက္ခံ၊ အဆဲခံေနရတဲ့ အေျခအေနကေန ကုိယ္က ႐ိုက္ရ၊ ဆဲရတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္သြားၿပီ ဆိုရင္ပဲ အဲဒီ အရသာကို အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ခံစားတတ္ သြားပါတယ္။ အရသာ ေတြ႔သြားပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိ ေၾကာက္လို႔ တုန္ယင္ေနတဲ့ လူတေယာက္ကို ပိုေၾကာက္လာေအာင္ သေဟာက္သဟမ္း လုပ္ရင္းနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ စိတ္ေတြက အဲဒီ လူေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ အစပ်ိဳးမွန္းမသိ အစပ်ိဳးခဲ့ပါေတာ့တယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ အဲဒီလူေတြ တပ္သားသစ္ သင္တန္းကို ေရာက္သြားၿပီ ဆုိရင္ပဲ… `သင္တန္း ဖြင့္ပြဲမွာ ေလ့က်င့္ေရး တပ္မွဴးက မိန္႔ခြန္း ေျပာတယ္။ မင္းတုိ႔ ေအာက္မွာ ေျမႀကီးပဲ ရိွေတာ့တယ္ ဆိုတာ မွတ္ထားၾကတဲ့။ စစ္ထဲကုိ ဘယ္လုိပုံစံနဲ႔ပဲ ေရာက္လာ ေရာက္လာ မင္းတုိ႔ လက္ရိွ ေရာက္ေနတဲ့ ဘဝကို အေကာင္းဆုံးလုိ႔ မွတ္ယူၿပီးေတာ့ သင္တန္းကုိ ၿပီးဆုံးေအာင္ တက္ၾကတဲ့´

စစ္သားတေယာက္ရဲ့ အဆြယ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ အသက္မျပည့္ခင္ စစ္ထဲဝင္သြားလို႔ ပင္ေလာင္းၿမိ့ဳက
အမွတ္(၄) ေလ့က်င့္ေရးတပ္ အထိ ေငြအား၊ လူအားနဲ႔ မရမက ျပန္ထုတ္ယူခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ့္ ညီက သူ႔အေတြ႔အႀကဳံကို ျပန္ေျပာျပပါတယ္။

ဟိုးအရင္ကေတာ့ တပ္သားသစ္ သင္တန္းကာလကို ရက္သတၱပတ္ (၂၄) ပတ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္းမွာ (၁၆) ပတ္သာ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီ (၁၆) ပတ္ အတြင္းမွာ တပ္သားသစ္ေတြဟာ စစ္သင္တန္းက နည္းနည္း အလုပ္ၾကမ္းက မ်ားမ်ား လုပ္ၾကရပါတယ္။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ သူတုိ႔ကုိ `သင္တန္းသားေတြ´ ဆုိၿပီး အလြန္ႏွိမ္တာနဲ႔ ညေနတိုင္းနဲ႔ စေနေန႔တုိင္းမွာ ေခတ္သစ္ ကၽြန္မ်ားသဖြယ္ ဘယ္ဌာနအတြက္ ခြဲတမ္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္၊ ဘယ္ဗိုလ္ႀကီးအိမ္မွာ ကူလုပ္ဖုိ႔ ခြဲတမ္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္၊ ဘယ္ဆရာႀကီး အိမ္အတြက္ ခြဲတမ္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ စသျဖင့္ ခြဲတမ္းခ် ခိုင္းေစျခင္း ခံရတာပါ။ တခါတရံမွာဆိုရင္ တခ်ိဳ႔ တပ္သားသစ္ေတြကုိ သင္တန္းခ်ိန္ ဖ်က္ၿပီးေတာ့ေတာင္ ဝါးခုတ္၊ ထရံယက္ အစရိွတာေတြ ခိုင္းေစၿပီးေတာ့ စီးပြားျဖစ္ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

အဲဒီလိုမ်ိဳး အရာရာတုိင္းမွာ ေအာက္က်ေနာက္က် ခံရ၊ အႏိွမ္ခံရတာ ၾကာလာေတာ့ တပ္သားသစ္ေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ တခုခုကို ေပါက္ကြဲပစ္ခ်င္တဲ့ အငုပ္စိတ္က စၿပီး အေျခ တည္လာပါေတာ့တယ္။ သာဓကအားျဖင့္ ေျပာရရင္ တပ္သားသစ္ အခ်င္းခ်င္း အုပ္ခ်ဳပ္ရ လြယ္ကူေအာင္ ခန္႔အပ္ထားတဲ့ တပ္သားသစ္ တပ္စုမွဴး၊ တပ္ခြဲမွဴး ေတြဟာ သင္တန္းနည္းျပ စစ္သားေတြထက္ေတာင္ အ႐ိုက္အႏွက္မွာ ပိုလက္သံေျပာင္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေထာင္ဝါဒါ၊ ေထာင္တန္းစီးေတြရဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ တူမလားပါပဲ။

ေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္းေတြရဲ့ အင္မတန္မွ မွားယြင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တခုကို တင္ျပခ်င္ပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တပ္သားသစ္ေတြထဲက စစ္တပ္ထဲကို ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္မံ ဝင္လာသူ စစ္ေျပးမ်ားကို ေနရာ ေပးတာပါပဲ။ စစ္တပ္ထဲက ထြက္ေျပးလိုက္၊ စစ္တပ္ထဲကိုပဲ ျပန္ဝင္လိုက္ လုပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ စစ္စည္းကမ္းအရ အေရးယူရမယ့္အစား အင္အား လုိအပ္ခ်က္ကိုပဲ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ျပန္လည္ လက္ခံေသးတဲ့အျပင္ အဲဒီလူေတြကုိ အေဆာင္မွဴး၊ တပ္စုမွဴး အျဖစ္ပါ ေနရာေပး တာဝန္ ခန္႔အပ္လိုက္တာဟာ စစ္သားေတြရဲ့ စိတ္ကို ပိုမိုခက္ထန္ လာေစတဲ့ အစပ်ိဳးခ်က္ တခ်က္ပါပဲ။ ေနရာရခိုက္မွာ ကုိယ့္ေအာက္က လူကို မ်ားမ်ား ႏွိပ္ကြပ္ေလေလ ကုိယ္က ပုိသက္သာေလေလဆုိတဲ့ မေကာင္းတဲ့ အေျခခံစိတ္က အဲဒီက စပါတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ စစ္သင္တန္းက နည္းနည္း၊ ဖက္ထိပ္က မ်ားမ်ား (ဖက္ထိပ္ဆုိတာဟာ စစ္တပ္ထဲမွာ အင္မတန္ လူသိမ်ားတဲ့ အေခၚအေဝၚတခုပါ။ ျပင္သစ္ ဘာသာစကားက ဆင္းသက္လာၿပီးေတာ့ Fatigue `ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္´ လို႔ အဓိပၸာယ္ ရပါတယ္) နဲ႔ ရက္သတၱပတ္ ၁၆ ပတ္တာ စစ္သင္တန္း ၿပီးသြားေတာ့ တပ္သားသစ္ကေန တပ္သားအျဖစ္နဲ႔ တာ၀န္က်ရာ တပ္ရင္း အသီးသီးကုိ ေရာက္သြားၾကတယ္ ဆိုပါေတာ့…။

***

ဘေလာ့ဂ္တခုမွာ ေရးထားတာကုိ ေတြ႔လိုက္ပါတယ္။ `တပ္မေတာ္ ပ်က္ေၾကာင္း ၾကည္းသုံးေသာင္း´ တဲ့။ က်ေနာ္ ေလ့လာထားဖူး သေလာက္ကေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ အတန္ငယ္ လိုေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ စကားရဲ့ အေျခခံက စစ္တပ္ထဲကုိ ေနာက္က်မွ ဝင္လာတဲ့ လူေတြကုိ ႏွိမ္တဲ့ သေဘာပါ။ စကားအမွန္က `တပ္မေတာ္ ပ်က္ေၾကာင္း တဝမ္းပူ မ်ဥ္းေစာင္း ၾကည္းသုံးေသာင္း´ ပါ။ အဲဒီလို ေခၚရျခင္းက ဒီလိုပါ။

ဟိုးအရင္က အျခားအဆင့္ေတြအတြက္ ကုိယ္ပုိင္အမွတ္က ဂဏန္း ေျခာက္လုံးအထိ ရိွပါတယ္။ ဥပမာ တပ္သား ေမာင္ျဖဴ၊ ကုိယ္ပိုင္ အမွတ္ ၄၅၆ ၇၈၉ …။

အဲဒီလုိနဲ႔ ကိုယ္ပုိင္ အမွတ္ေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေရွ႕ကို ေရာက္လာေတာ့ ကုိယ္ပုိင္အမွတ္ ၉၉၉ ၉၉၉ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဂဏန္း ခုႏွစ္လုံးအထိ သတ္မွတ္ရဖုိ႔ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကုိယ္ပိုင္အမွတ္ကို ဂဏန္း ခုႏွစ္လုံး မျဖစ္ေစခ်င္တာနဲ႔ တ-၀၀၀၀၁ ကေန အစျပဳၿပီးေတာ့ သတ္မွတ္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ တ ရဲ့ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ တပ္မေတာ္ ပါ။ အဲဒီလို ကုိယ္ပိုင္အမွတ္ တ- နဲ႔ စတဲ့ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြနဲ႔ ျပန္တမ္းဝင္ အမွတ္ ၾကည္း/၃၀၀၀၀ ေနာက္ပိုင္း အရာရိွငယ္ေတြကို `စစ္တပ္ဖ်က္မယ့္ ေကာင္ေတြ´ လုိ႔ ႏွိမ္ေျပာရင္းန႔ဲ `တပ္မေတာ္ ပ်က္ေၾကာင္း တဝမ္းပူ မ်ဥ္းေစာင္း ၾကည္းသုံးေသာင္း´ ဆုိတဲ့ စကား စစ္တပ္ထဲမွာ ေပၚလာတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

တပ္သားသစ္ သင္တန္းဆင္းလုိ႔ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔ေတြ အသီးသီးကို ေရာက္သြားတဲ့ စစ္သား လက္သစ္ကေလးေတြဟာ တပ္ရင္းေရာက္ေတာ့လည္း အႏွိမ္ခံရတာပါပဲ။ ဆရာကလည္း ႏွိမ္၊ ဆရာႀကီးကလည္း ႏွိမ္၊ ဗိုလ္ႀကီးကလည္း ႏွိမ္ ေနာက္ဆုံး… ကုိယ္ပိုင္နံပါတ္ အရပါ အႏိွမ္ခံရပါတယ္။ အဲ… သူတို႔ကလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စစ္သက္ေလးေတြ ရင့္လာတဲ့အခါ သူတို႔ေနာက္က ဂ်ဴနီယာ စစ္သားေတြကုိ သူတို႔ အႏွိမ္ခံခဲ့ရတုန္းက အတုိင္း ဆက္ႏွိမ္ျပန္တာပါပဲ။ စစ္စည္းကမ္း ေသဝပ္မႈ ရိွေအာင္ ဒီနည္းကို သုံးတာလုိ႔ ေျပာႏိုင္ေပမယ့္ စစ္စည္းကမ္း ျပင္ပကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး `အမိန္႔နာခံမႈ´ ဆုိတဲ့ တပ္မေတာ္ အား ဆယ္ပါးထဲက အခ်က္တခ်က္ကို အဆင့္ဆင့္ အလြဲသုံးစား လုပ္ၾကတဲ့အခါမွာ ဘယ္သူ႔ကုိ ျဖစ္ရမွန္းမသိတဲ့ ေဒါသကုိယ္စီက စစ္သားေတြရဲ့ ရင္ထဲမွာ တစတစနဲ႔ ကိန္းေအာင္း လာပါေတာ့တယ္။

အျခားအဆင့္ စစ္သည္ကေန ျပန္တမ္းဝင္ အရာရိွျဖစ္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္း သုံးမ်ိဳး ရိွတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့…
(၁) စစ္သက္ငါးႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ တပ္ၾကပ္ အဆင့္ရိွသူ၊ အသက္(၂၈) ႏွစ္ေအာက္ စစ္သည္မ်ား၏ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း ေျဖဆိုခြင့္။
(၂) စစ္သက္ ရွစ္ႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရး အဆင့္ရိွသူ၊ အသက္ (၂၈) ႏွစ္ေအာက္ စစ္သည္မ်ား၏ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း ေျဖဆိုခြင့္။
(၃) တပ္သားအဆင့္မွ ဒုတပ္ၾကပ္၊ တပ္ၾကပ္၊ တပ္ၾကပ္ႀကီး၊ ဒုအရာခံဗိုလ္၊ အရာခံဗိုလ္ စသျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ ရာထူး တက္သြားၿပီး ဗုိလ္ႀကီး အဆင့္တြင္ ဂိတ္ဆုံးေသာ အရာရိွအိုမ်ား။

အထက္ပါ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ျပန္တမ္းဝင္ အရာရိွ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဆိုေပမယ့္ တကယ့္တကယ္တမ္း အျခားအဆင့္ကေန ျပန္တမ္းဝင္ အရာရိွ ျဖစ္သြားၾကတဲ့ အရာရိွေတြန႔ဲ စစ္တကၠသိုလ္ဆင္း အရာရိွေတြရဲ့ ၾကားမွာ ခြဲျခား ခံရမႈေတြက ရိွေနျပန္ပါတယ္။ (ဒီအေၾကာင္းကို `အရာရိွမ်ား´ အပိုင္းမွာ ဆက္လက္ တင္ျပပါမယ္)။

အျခားအဆင့္ စစ္သည္တေယာက္ဟာ ဘယ္ေလာက္ပင္ ထက္ျမက္ေနပါေစ၊ အရာရိွ တေယာက္ရဲ့ မလို မုန္းထားမႈကို ခံရရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ရာထူး တိုးျမွင့္ခံရျခင္း မရိွပါဘူး။ အရာရိွနဲ႔ အဆင္မေျပလို႔ ရာထူးတိုးတာ ဆုိင္းင့ံခံရတဲ့ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြ စစ္တပ္ထဲမွာ မနည္းလွပါဘူး။

ဒီၾကားထဲ စစ္တပ္ထဲကလည္း ထြက္ခ်င္တိုင္း ထြက္လုိ႔က မရ။ (စစ္တပ္ထဲမွာ ငါးႏွစ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ၿပီးရင္ ထြက္ခြင့္ ရိွတယ္လို႕ သတ္မွတ္ခ်က္ ရိွေပမယ့္ တကယ္တမ္းမွာ တပ္က ထြက္ခြင့္ မေပးၾကပါဘူး)။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ မေနခ်င္တဲ့ စစ္တပ္ထဲမွာ မထူးႀကဳံးႀကဳံးၿပီး ေနေနရတဲ့ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြ တေန႔တျခား ပိုပို မ်ားလာပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ စစ္တပ္ထဲမွာ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ဟာ ျပန္တမ္းဝင္ အရာရိွေတြရဲ့ အျဖည့္ခံ သက္သက္သာ ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ တပ္ရင္းမွဴးအိမ္မွာ တပ္ရင္းမွဴးကေတာ္ အဝတ္အစားက အစ ေလွ်ာ္ဖြတ္ေပးရတဲ့ စစ္သား၊ ဗိုလ္မွဴးအတြက္ အရက္ ဝယ္ေပးရတဲ့ စစ္သား၊ ဗိုလ္ႀကီးအတြက္ အေပ်ာ္မယ္ ရွာေပးရတဲ့ စစ္သား စသျဖင့္ စစ္စည္းကမ္းနဲ႔ ဘာမွမဆုိင္တဲ့ အလုပ္ေတြမွာ တရားမဝင္စြာနဲ႔ အႏိွမ္ခံ အနင္းခံ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြဟာ စစ္တပ္ထဲမွာ မေပ်ာ္ေမြ႔ၾကေပမယ့္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ မ်ိဳးစုံေၾကာင့္ ဆက္ေနၾကရရင္းနဲ႔ အမ်ိဳးအမည္ ေပါင္းစုံေသာ ထြက္ေပါက္မဲ့ မေက်နပ္မႈေတြက သူတို႔ရဲ့ ရင္ထဲကို ကိန္းေအာင္းေနခဲ့ပါတယ္။

စစ္တပ္ထဲမွာ…
(အရာရိွမ်ား)

ျမန္မာျပည္ စစ္တပ္မွာ ဒုတိယ တပ္ၾကပ္အဆင့္ကေန အရာခံဗိုလ္ အဆင့္အထိကို ျပန္တမ္းမဝင္ အရာရိွမ်ားလို႔ သတ္မွတ္ၿပီးေတာ့ ဒုတိယဗိုလ္မွ အထက္အဆင့္ကိုေတာ့ ျပန္တမ္းဝင္ အရာရိွလို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ စစ္တပ္ထဲမွာကေတာ့ ဒုတိယ ဗိုလ္ကေန အထက္ကို ခပ္လြယ္လြယ္ပဲ `အရာရိွ´ လို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။

စစ္တပ္ထဲမွာ စစ္ဗိုလ္ ျဖစ္နည္းေတြကေတာ့…
(၁) စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းမ်ားမွ တဆင့္ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ခြင့္။
(၂) အလုပ္သင္ဗိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းမ်ားမွ တဆင့္ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ခြင့္ (အခုေတာ့ အဲဒီသင္တန္းေတြ မရိွေတာ့ပါဘူး)။
(၃) ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းမ်ားမွ တဆင့္ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ခြင့္။

စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းကုိ ယခင္ကေတာ့ ေလးႏွစ္တက္ေရာက္ ေစခဲ့ေပမယ့္ ယခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သုံးႏွစ္သာ တက္ေရာက္ေစပါတယ္။ သင္တန္းဆင္းရင္ ဘြဲ႔ရတေယာက္အျဖစ္ ပညာ အဆင့္အတန္း သတ္မွတ္ေပးၿပီးေတာ့ ဒုတိယဗိုလ္ ရာထူးေပးပါတယ္။ စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းအတြက္ ပညာ အရည္အခ်င္း သတ္မွတ္ခ်က္ အေျခခံပညာ အထက္တန္းကို (က) အဆင့္မွ ေအာင္ျမင္ရပါမယ္။ (တပ္မေတာ္ ေဆးတကၠသိုလ္၊ အင္ဂ်င္နီယာ တကၠသိုလ္၊ အစရိွတဲ့ စစ္တကၠသိုလ္ေတြကုိေတာ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဝင္ခြင့္အမွတ္ကို မွီရပါတယ္။)

အလုပ္သင္ဗိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းကိုေတာ့ တႏွစ္ခြဲ တက္ေရာက္ရပါတယ္။ သင္တန္းဆင္းရင္ အလုပ္သင္ဗိုလ္ အျဖစ္နဲ႔ ေျခလ်င္/ေျချမန္ တပ္ရင္းေတြမွာ ကိုးလတာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္၊ အဲဒီေနာက္ တပ္စုမွဴး သင္တန္းကို ထပ္မံ တက္ေရာက္ၿပီးမွ ဒုတိယဗိုလ္ ရာထူးကုိ ရပါတယ္။ အဲဒီ သင္တန္းဆင္း စစ္ဗိုလ္ေတြကိုေတာ့ ဘြဲ႔ရအျဖစ္ သတ္မွတ္ မေပးပါဘူး။ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အဲဒီ သင္တန္းေတြကို ဆက္လက္ မေခၚယူေတာ့ဘဲ စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းသား ေတြကိုသာ အရင္ကထက္ အေရအတြက္ တုိးျမွင့္ေခၚယူခဲ့ပါတယ္။

ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းမွာ တပ္ၾကပ္ သို႔မဟုတ္ တပ္ၾကပ္ၾကီး စာေရးမ်ားမွ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္း တက္ေရာက္ခြင့္ ရသူေတြနဲ႔ အသက္ (၂၅) ႏွစ္ေအာက္ ဘြဲ႔ရ အရပ္သားမ်ားက ဗိုလ္သင္တန္းေျဖဆို ေအာင္ျမင္ၿပီး ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း တက္ေရာက္ခြင့္ ရသူေတြ တက္ေရာက္ၾကပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ ခၽြင္းခ်က္ စစ္ဗိုလ္ေတြကေတာ့ `အျခားအဆင့္´ မွာ က်ေနာ္ တင္ျပခဲ့တဲ့ တပ္သားအဆင့္ကေန တဆင့္ျခင္းစီ ရာထူး တိုးသြားၿပီးေတာ့ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္မွာ ဂိတ္ဆုံးတဲ့ လုပ္သက္ရင့္ စစ္ဗိုလ္ႀကီးမ်ားပါပဲ။

***

စစ္တပ္ထဲမွာ အရာရိွမ်ားရဲ့ ရာထူး တိုးျမွင့္ပုံနဲ႔ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြရဲ့ ရာထူး တုိးျမွင့္ပုံကေတာ့ ကြာျခားပါတယ္။

အရာရိွ တေယာက္ဟာ တစုံတရာ စစ္စည္းကမ္း ေဖာက္ဖ်က္မႈ တခုခု က်ဴးလြန္တာ မရိွခဲ့ရင္၊ တနည္းအားျဖင့္ ျပစ္မႈ တခုခုကို က်ဴးလြန္ျခင္း တစုံတရာ မရိွခဲ့ရင္ ဒုတိယဗိုလ္ လုပ္သက္ တႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္တဲ့အခါ ဗိုလ္အဆင့္ကို တုိးျမွင့္ခံရပါတယ္။ ဗုိလ္လုပ္သက္ သုံးႏွစ္ ျပည့္တာနဲ႔ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ကို အလိုအေလ်ာက္ တုိးျမွင့္ခံရပါတယ္။ ဗိုလ္ႀကီးလုပ္သက္ ခုႏွစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အသက္ေလးဆယ္ မျပည့္ေသးခဲ့ရင္ တပ္ခြဲမွဴး/ ဗိုလ္မွဴး ဗုိလ္မွဴး(ဗိုလ္ႀကီး) အျဖစ္ ေျခလ်င္/ေျချမန္ တပ္ရင္းတခုခုမွာ တႏွစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္မွဴးအဆင့္ကို တိုးျမွင့္ခံရပါတယ္။

စစ္သားအလုပ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အသက္အႏၱရာယ္ နီးတဲ့အလုပ္၊ သူတကာထက္ ပိုမိုပင္ပန္းရတဲ့ အလုပ္လို႔ သာမန္အားျဖင့္ သိထားၾကေပမယ့္ ပင္ပန္းၾကတာျခင္း အတူတူ အခြင့္အေရး နည္းပါးလွတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အခြင့္အေရး လုံးဝ မရိွတာက အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြသာ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အရာရိွေတြ အတြက္ကေတာ့ ရာထူး ႀကီးလာေလေလ ရလာမယ့္ စည္းစိမ္ ဥစၥာေတြက မ်ားလာေလေလ၊ အခြင့္အေရးေတြက တုိးလာေလေလ ပါပဲ။

သာမန္အားျဖင့္ ဗိုလ္ၾကီးအဆင့္ မေရာက္ေသးသူ စစ္ဗိုလ္ေပါက္စေတြအတြက္ တပ္ထဲက လာဘ္လာဘ ဝင္လမ္းက နည္းလွပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ကို ေရာက္လုိ႔ တိုင္း/တပ္မေတြမွာ စစ္ဦးစီး အရာရိွ (တတိယတန္း) ေနရာကို ရၿပီ ဆုိတာနဲ႔ သူတုိ႔အတြက္ ေငြဝင္လမ္းက စပါေတာ့တယ္။ အရပ္ဘက္နဲ႔ ဆက္ဆံရမႈ မ်ားေလေလ၊ ေငြဝင္ မ်ားေလေလပါပဲ။ အလြန္ေသးငယ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ နယ္ၿမိ့ဳကေလးမွာေတာင္ ေမွာင္ခိုဆိုင္ကယ္ေတြ၊ ကားေတြ တင္သြင္းတဲ့ လူေတြဆီက ေအးဓျမ တိုက္တဲ့ ဝင္ေငြနဲ႔ ဗ်ဴဟာ႐ုံးက စစ္ဗိုလ္မ်ား အလြန္အင္မတန္ ေငြထြားၾကပါတယ္။

***

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း ျမန္မာစစ္တပ္ကို ေလ့လာၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေနာက္ပုိင္း ႏွစ္မ်ားမွာ စစ္ဗိုလ္အလုပ္ကို လူငယ္ေတြ စိတ္ဝင္စားမႈ ပုိမ်ားလာတာကို သတိထားမိပါတယ္။ အရပ္ဘက္ေက်ာင္းေတြကို မၾကာခဏဆိုသလို ပိတ္ထားၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းေတြကိုလည္း ဟိုေရႊ႕၊ ဒီေျပာင္း (၁၉၉၆ ခုႏွစ္တုန္းကဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ၿမိဳ႔ေလးရဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ တကၠသိုလ္အဆင့္ စာေမးပြဲေတြ က်င္းပသြားဖူးပါတယ္) နဲ႔ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္လြန္းလွေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ ေက်ာင္းပိတ္မခံရတဲ့၊ အခ်ိန္တန္ရင္ ဘြဲ႔လည္းရ၊ ရာထူးလည္းရတဲ့ စစ္ဗိုလ္ အလုပ္ကို လူငယ္ေတြက မ်က္စိက်ခ်င္ လာၾကပါတယ္။ လက္ရိွ တပ္မေတာ္ရဲ့ အခန္းက႑က တုိင္းျပည္မွာ ဗိုလ္က်ႏိုင္မႈ အင္အား ႀကီးလာေလေလ စစ္ဗိုလ္ေတြ မ်က္ႏွာပန္း ပြင့္ေလေလ ျဖစ္ေနတာကလည္း စဥ္းစားစရာ အခ်က္တခ်က္ပါပဲ။

`ငါနဲ႔ တႏွစ္ထဲ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ ေကာင္ကြာ၊ ေဆးေက်ာင္းအမွတ္ မီတာလည္း အတူတူပဲ၊ သူက စစ္ေဆးေက်ာင္း ဝင္ခြင့္ရတယ္၊ ငါက အျပင္ေဆးေက်ာင္း တယ္တယ္၊ အခု သူက ဗိုလ္သင္တန္းဆင္းလုိ႔ ႏွစ္ပြင့္လဲရ၊ ဆရာဝန္ ဘြဲ႔လဲရ၊ င့ါမွာေတာ့ အခုမွ တတိယႏွစ္ ေဆးေက်ာင္းသားတဲ့၊ ဘယ္လုိလုပ္ ေက်ာင္းက ၿပီးႏိုင္မလဲ၊ ေက်ာင္းေတြကို အားအားရိွ ပိတ္ပဲ ပိတ္ေနတာကိုး´

ရန္ကုန္ကုိ ေရာက္ခိုက္မွာ အကိုဝမ္းကြဲ ေဆးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားက အဲဒီလို ေျပာျပခဲ့ဖူးပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာပုိင္ေတြဟာ လူငယ္ေတြကို အဲဒီလို ျဖစ္ေအာင္ကို တမင္ လုပ္ယူခဲ့တာပါပဲ။ အျပင္ေလာကမွာ အရပ္သား ပညာတတ္ေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပါးလ်ားလာေအာင္ လုပ္ယူရင္းနဲ႔ စစ္တပ္ထဲကို လူငယ္ေတြ မ်ားမ်ား ေရာက္လာေစတဲ့ နည္းကို တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဆြဲေဆာင္ ယူခဲ့တာပါပဲ။ အခုဆိုရင္ တပ္မေတာ္ စစ္တကၠသိုလ္၊ တပ္မေတာ္ ေဆးတကၠသိုလ္၊ တပ္မေတာ္ အင္ဂ်င္နီယာ တကၠသိုလ္၊ တပ္မေတာ္ သူနာျပဳ တကၠသိုလ္၊ တပ္မေတာ္ နည္းပညာ တကၠသိုလ္ အစရိွသျဖင့္ အသက္ ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ဆိုင္ရာ လူငယ္ေတြ မ်က္စိက်ေလာက္တဲ့ တကၠသိုလ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို တပ္မေတာ္ အမည္နဲ႔ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယ္။

အေကာင္းဘက္က ေတြးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ စစ္တပ္ထဲမွာ ပညာတတ္ေတြ မ်ားလာေတာ့ ဆင္ျခင္တုံတရား ရိွသူ ပညာတတ္လူငယ္ စစ္ဗိုလ္ေလးေတြ မ်ားလာေလေလ ေနာင္အနာဂတ္ စစ္တပ္အတြက္ ပိုေကာင္းလာမယ္လို႔ ေတြးစရာ ရိွေပမယ့္ `စစ္ဗိုလ္ကြ၊ သူ႔ကုသိုလ္နဲ႔ သူျဖစ္လာတာ၊ ဘာမွ မနာလိုမရိွနဲ႔၊ ျဖစ္ခ်င္တုိင္း ျဖစ္လုိ႔ရတာ မဟုတ္ဘူး´ ဆုိတဲ့ အျမင္မ်ိဳးရိွတဲ့ စစ္ဘိုေပါက္စေတြ ျမန္မာျပည္မွာ ပိုမ်ားလာရင္ေတာ့ တုိင္းျပည္ အနာဂတ္အတြက္ ရင္ေလးစရာ ေကာင္းပါတယ္။ `အာဏာ´ ဆိုတဲ့ အရာက လူမိုက္ေတြလက္ထဲ ေရာက္သြားရင္ ဘယ္ေလာက္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ လက္ရိွ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံ အေျခအေနက သက္ေသပါပဲ။

စစ္တပ္တြင္းမွာ အရာရိွ အခ်င္းခ်င္း တရားဝင္ မဟုတ္ေပမယ့္ မသိမသာ ခြဲျခားထားမႈကို တင္ျပခ်င္ပါ

အဲဒါကေတာ့ အျခားအဆင့္ကေန ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းကို တက္ေရာက္ခြင့္ ရၿပီးေတာ့ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ခြင့္ ရသူေတြနဲ႔ စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းဆင္းေတြ အၾကား ကြာျခားမႈပါပဲ။

အျခားအဆင့္ကေန စစ္ဗိုလ္ျဖစ္သူမ်ားဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘြဲ႔ရသူေတြ မဟုတ္တာ မ်ားပါတယ္။ တပ္ၾကပ္ၾကီး စာေရး တခ်ိဳ႔ကေန ဗိုလ္သင္တန္း ေအာင္သူမ်ား တခ်ဳိ႕နဲ႔ အသက္(၂၅) ႏွစ္ေအာက္ ဘြဲ႔ရ၊ အရပ္သားမ်ားမွ ဗိုလ္သင္တန္း ေအာင္သူမ်ားသာ ဘြဲ႔ရေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အရာရိွငယ္ ဘဝမွာ အဲဒါေတြက မသိသာေသးေပမယ့္ ဗိုလ္မွဴး အဆင့္ကို ေရာက္ရင္ေတာ့ `တပ္ရင္းမွဴး သင္တန္း´ တက္ခြင့္အတြက္ `တကၠသုိလ္ တခုခုမွ ဘြဲ႔ရရိွၿပီးသူ ျဖစ္ရမည္´ ဆိုတဲ့ စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခ်က္က အျခားအဆင့္မွ စစ္ဗိုလ္ ျဖစ္လာသူ အမ်ားစုကို ဗိုလ္မွဴး ဘဝမွာတင္ ရာထူး ရပ္သြားေစတဲ့ အဓိက အခ်က္ပါပဲ။ စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း ဆင္းေတြကေတာ့ အဲဒီအတြက္ မပူမပင္ရစြာနဲ႔ပဲ ရာထူး အဆင့္ဆင့္ကို တက္ခြင့္ လမ္းက ျဖဴးေနပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ တကယ့္ တကယ္တမ္း ေသေရးရွင္ေရး စစ္ဆင္ေရး ေနရာေတြကို သြားေရာက္ရတဲ့ အရာရိွငယ္ အမ်ားစုဟာ အျခားအဆင့္မွ ဗိုလ္သင္တန္း ေအာင္လာတဲ့ အရာရိွ အမ်ားစု ျဖစ္ေနၾကတာပါပဲ။ စစ္တကၠသိုလ္ဆင္း အရာရိွေတြကေတာ့ ေရွ႕တန္းထြက္ရလည္း ခဏပါပဲ။ အခ်ိန္တန္ရင္ တုိင္း/တပ္မေတြမွာ စစ္ဦးစီး အရာရိွအျဖစ္ ေလ်ာေလ်ာရွဴရွဴ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခြင့္ ရၾကတာလဲ စစ္တကၠသိုလ္ဆင္း စစ္ဗိုလ္ေတြက ပုိမ်ားတယ္လို႔ သိရိွရပါတယ္။

အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ အေဝးသင္ တတိယႏွစ္ ေျဖဆိုရစဥ္တုန္းက သိကၽြမ္း ခင္မင္ခဲ့ရတဲ့ သဃၤန္းညီေနာင္ အေျခစိုက္ တပ္ရင္းတရင္းမွ စစ္ဗုိလ္ တဦးက သူ အေဝးသင္ လာေျဖခိုက္မွာ အခုလို ရင္ဖြင့္ခဲ့ပါတယ္…

`တကယ္ေတာ့ကြာ၊ ငါတို႔ အျခားအဆင့္က စစ္ဗိုလ္ေတြ ဆိုတာက စစ္တုရင္ခုံက နယ္႐ုပ္ေလးေတြနဲ႔ အတူတူပါပဲကြာ၊ ဘုရင္ႀကီး ေကာင္းစားဖို႔ ခ်ေကၽြး ခံရလိုခံရ၊ တခါတေလ ဘီးေရွာ့တို႔၊ ျမင္းတို႔ ေနရာေကာင္း ရဖို႔အတြက္ ခ်ေကၽြးခံရလို ခံရ၊ ကံအင္မတန္ေကာင္းလုိ႔ ဟိုးဘက္ထိပ္ ေရာက္သြားတဲ့ နယ္႐ုပ္ တ႐ုပ္တေလကသာ ပါဝါတခုခု တိုးရသြားသလိုပါပဲ။ အျခားအဆင့္ တေယာက္ကုိ စစ္ဗိုလ္ရာထူး ေပးတယ္ဆုိတာ သူမ်ား မေနခ်င္တဲ့ ေနရာ၊ သူမ်ား မသြားခ်င္တဲ့ ေနရာေတြအတြက္ ကြက္လပ္ ျဖည့္ခ်င္တာပါပဲ´

တပ္တြင္း အေျခအေန

သံဃာ့ ကံေဆာင္သပိတ္နဲ႔ လူထုဆႏၵျပပြဲေတြကုိ စစ္တပ္က ပစ္ခတ္အၾကမ္းဖက္ ၿဖိခြင္းခဲ့စဥ္တုန္းက တခ်ိဳ႔က အဲဒီ စစ္သားေတြထဲက စစ္သားတခ်ိဳ႔ စစ္ဖိနပ္ မစီးဘဲ သာမန္ ေျခညွပ္ ဖိနပ္ေတြကိုသာ စီးထားၾကတာကို `အဲဒီလူေတြ စစ္သားအစစ္မွ ဟုတ္ပါေလစ´ လို႔ ဒြိဟစိတ္ ဝင္ခဲ့ၾကတာကို သတိထားမိပါတယ္။

က်ေနာ့္ အျမင္အရ သုံးသပ္ၾကည့္ရရင္ေတာ့ အဲဒီ စစ္သားတခ်ိဳ႔ စစ္ဖိနပ္ စီးမထားရျခင္းရဲ့ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ႏွစ္ခ်က္ကို စဥ္းစားလုိ႔ရပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့…

ပထမတခ်က္ကေတာ့ ဆႏၵျပပြဲေတြကို ႏွိမ္နင္းဖုိ႔အတြက္ တာဝန္ ယူထားၾကတဲ့ စစ္တပ္ေတြ အားလုံးဟာ သူတို႔ တည္းခိုတဲ့ ေနရာေတြမွာ အၿမဲတေစလုိလို Standby အျဖစ္နဲ႔ အဆင္သင့္ အေနအထားမွာ ရိွေနၾကရပါတယ္။ တခါတရံမွာ သူတုိ႔ရဲ့ နားေနခ်ိန္၊ ထမင္းစားခ်ိန္ ေရာက္တဲ့အခါ ပူျပင္းလွတဲ့ ျမန္မာျပည္ ရာသီဥတုနဲ႔ သိပ္အဆင္မေျပလွတဲ့ စစ္ဖိနပ္ေတြကို ခဏတာျဖစ္ျဖစ္ ခၽြတ္ထားတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ခၽြတ္ထားၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္တဲ့ ညွပ္ဖိနပ္ကို ဝတ္ဆင္ထားခိုက္မွာ အထက္အမိန္႔အရ ဆႏၵျပပြဲေတြကို ႏွိမ္နင္းဖုိ႔ အျမန္ဆုံး ထြက္ခြာရေတာ့ စစ္ဖိနပ္ကို ျပန္မစီးအားေတာ့ဘဲ အခ်ိန္တိုတြင္း တန္းစီ၊ လူစစ္ၿပီး အခင္းျဖစ္ရာကို ေရာက္ေအာင္ သြားၾကတဲ့အတြက္ သူတို႔ ေျခေထာက္ေတြမွာ ေျခညွပ္ဖိနပ္ေတြ စီးလ်က္သား ျဖစ္ေနၾကတာပါ။

ဒုတိယ တခ်က္ကေတာ့ တခ်ိဳ႔ စစ္သားေတြဆီမွာ စီးစရာ စစ္ဖိနပ္ မရိွတာပါပဲ။ စစ္ေရးျပ ဖိနပ္၊ ေတာစီး ဖိနပ္ အစရိွတဲ့ စစ္ဖိနပ္ ႏွစ္မ်ိဳးအနက္ ဘယ္စစ္ဖိနပ္မွ စီးစရာ မရိွတဲ့အတြက္ တခ်ိဳ႔ စစ္သားေတြရဲ့ ေျခေထာက္မွာ ေျခညွပ္ ဖိနပ္ေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကတာပါ

စစ္သားတေယာက္ စစ္ဖိနပ္ကေလးမွ မရိွဘူးလားလို႔ ေမးစရာရိွပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ စစ္ထဲကို ဝင္ၾကသူတိုင္းအတြက္ စစ္အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္း အစုံအလင္ကို တပ္က ထုတ္ေပးပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ စစ္ပစၥည္း တခုျခင္းအလိုက္ သက္တမ္း သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ လဲလွယ္ေပးရမယ့္ စည္းကမ္းလဲ စစ္တပ္ထဲမွာ ရိွၿပီးသားပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္ေျခအဆင့္ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ အေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီ စစ္ပစၥည္းေတြကို ေရာင္းစားပစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္ပစၥည္း ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္ ဘယ္ေလာက္ႀကီးတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ မဂၤလာဒုံ ေစ်းထဲက စစ္ပစၥည္း အေရာင္းဆိုင္ေတြက သက္ေသပါပဲ။ ေငြသာ ေပးႏုိင္ရင္၊ ဘာသက္ေသ အေထာက္အထားမွ မရိွဘဲနဲ႔ စစ္တပ္သုံး ပစၥည္းေတြကို အဲဒီေစ်းမွာ အလိုရိွသေလာက္ ဝယ္ယူႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ စစ္သား အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စစ္ဝတ္ခ်ပ္တန္ဆာ မစုံမလင္နဲ႔ ေနာက္ဆုံး စစ္ဖိနပ္ စီးစရာေတာင္ မရိွေတာ့တဲ့ စစ္သား ျဖစ္ရေတာ့တာပါပဲ။

စစ္တပ္က စားစရာရိကၡာ၊ သုံးစရာ လစာ ေပးထားပါလ်က္နဲ႔ ေအာက္ေျခ စစ္သားေတြက သူတို႔ရဲ့ စစ္အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြကို ေရာင္းစားပစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ နဂိုကတည္းကိုက ဘာခံယူခ်က္မွ မရိွဘဲ အေၾကာင္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ စစ္တပ္ထဲ ေရာက္လာသူ စစ္သားေတြက စဥ္းစားဆင္ျခင္ဉာဏ္ နည္းလွစြာနဲ႔ စစ္ပစၥည္း ေရာင္းစားလုိ႔ ရတဲ့ေငြစ တခ်ိဳ႔နဲ႕ မူး႐ူးေပ်ာ္ပါး ေသာက္စားလိုတာက တခ်က္၊ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ရိကၡာနဲ႔ လစာေတြကို အထက္ အရာရိွ တခ်ိဳ႔က ရသင့္တဲ့အတုိင္း မေပးဘဲ ခိုးယူ ျဖတ္ေတာက္ၿပီး ကုိယ္က်ိဳးအတြက္ အသုံးခ်ၾကတာေၾကာင့္ စစ္ပစၥည္းေရာင္းလုိ႔ ရတဲ့ ေငြစေလးနဲ႔ လတ္တေလာ အဆင္ေျပသြားရင္ ၿပီးေရာ ဆုိၿပီး ေရာင္းစား ပစ္ၾကတာပါပဲ။

က်ေနာ္ စစ္ဆင္ေရး အထမ္းသမား ေပၚတာအျဖစ္ လိုက္သြားခဲ့ရစဥ္ တုန္းကဆိုရင္ အေပၚပုိင္းမွာ စစ္အက်ၤီ၊ ခါးေအာက္ပိုင္း က်ေတာ့ အရပ္ဝတ္ အားကစား ေဘာင္းဘီတို၊ ထုိင္း ညွပ္ဖိနပ္နဲ႔ ေရွ႕တန္းလိုက္ၾကတဲ့ စစ္သားေတြကို ေတ႔ြခဲ့ရဖူးပါတယ္္။

စစ္တပ္က ေပးတဲ့ ရိကၡာက တကယ့္ အတိအက်ဆိုရင္ စားဖို႔ လုံေလာက္ပါတယ္။ အာဟာရလည္း ျပည့္ဝပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တပ္ထဲက တာဝန္ရိွသူေတြရဲ့ အဆင့္ဆင့္ ျဖတ္ေတာက္ လာဘ္စားမႈရဲ့ ဒဏ္ေတြကို ခါးစည္းခံရၿပီး အစားအစာ မဝမလင္၊ အဝတ္အစား မေတာက္မေျပာင္နဲ႔ လူေတာမတိုး ျဖစ္ၾကရတာကေတာ့ ေအာက္ေျခအဆင့္ စစ္သားအမ်ားစုပါပဲ။ က်ေနာ့္ညီေလး တက္ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ တပ္သားသစ္ သင္တန္းမွာ ဆုိရင္ သင္တန္းသား တပ္သားသစ္ေတြဟာ အၿမဲတမ္းလုိလို ဆာေလာင္ ေနၾကပါတယ္တဲ့။

လစာနဲ႔ ရိကၡာစာရင္းကို အထက္ဌာန အဆင့္ဆင့္ကို တင္ျပတဲ့အခါ စည္းကမ္းပ်က္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ အခ်င္းခ်င္း စည္းဝါး ႐ိုက္ၿပီးေတာ့ တပ္တြင္းမွာ အမွန္တကယ္ရိွတဲ့ အင္အားထက္ ပိုမို တင္ျပ ေတာင္းခံေပမယ့္ ေအာက္ေျခကိုက်ေတာ့ အဲဒီ ရိကၡာနဲ႔ လစာေတြကို လုံလုံေလာက္ေလာက္ ျပန္မေပးတာဟာ အႀကီးမားဆုံး တပ္တြင္း ျခစားမႈႀကီး ျဖစ္သလို တပ္မေတာ္အတြက္ သုံးစြဲတဲ့ တုိင္းျပည္ရဲ့ ဘ႑ာေတာ္ကိုလည္း လြန္စြာမွ ျပဳန္းတီးေစပါေတာ့တယ္။

စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ခြင့္ မရိွတဲ့ အျခားအဆင့္ စစ္သည္တေယာက္ အဖုိ႔ စစ္မႈထမ္းသက္ ၾကာျမင့္လာျခင္း၊ ရာထူး တိုးျမွင့္ျခင္းဟာ သူ႔ဘဝရဲ့ တိုးတက္မႈကို ဘာမွ အာမခံခ်က္ မေပးႏိုင္ေပမယ့္ စစ္ဗိုလ္ အရာရိွတေယာက္ စစ္တပ္ထဲမွာ ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် ရာထူးေတြ ျမင့္ျမင့္ လာေလေလ၊ ဝင္ေငြလမ္း ေျဖာင့္လာေလေလ ျဖစ္ေနတာဟာလည္း စစ္တပ္ထဲက အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြအတြက္ စိတ္ဓာတ္ ပ်က္ျပားေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္း တရပ္ပါပဲ။

အျခားအဆင့္ စစ္သည္ တေယာက္အဖို႔ စစ္တပ္ထဲကေန ထြက္ခြင့္ရဖို႔ဆိုတာ အလြန္ ခက္ခဲပါတယ္။ စစ္သက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာျမင့္ၾကာျမင့္ ခိုင္းေစဖို႔အတြက္ အားအင္ ရိွေနေသးတယ္လို႔ ယူဆေနေသးသေရြ႕ ဘယ္အျခားအဆင့္ စစ္သည္ကုိမွ သူတို႔ရဲ့ တပ္မွဴးေတြက စစ္တပ္က ထြက္ခြင့္ကို အသာတၾကည္ မေပးၾကပါဘူး။ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ၿပီး ဘယ္လိုမွ ခိုင္းေစလို႔ မေကာင္းေတာ့တဲ့အခါ၊ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါလုိမ်ိဳး ကူးစက္ေရာဂါ စြဲကပ္တဲ့ အခါနဲ႔ ေရွ႕တန္း စစ္ဆင္ေရးမွာ ဒဏ္ရာရလုိ႔ ေျချပတ္လက္ျပတ္ ျဖစ္လာတဲ့ စစ္သည္မ်ိဳးက ထြက္ခြင့္တင္တဲ့ အခါမွသာလွ်င္ ေလွ်ာေလွ်ာရွဴရွဴနဲ႕ ထြက္ခြင့္ရပါတယ္။

စစ္ဗိုလ္ေတြအတြက္ကေတာ့ အသက္ ၆၀ ျပည့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရာထူး ရိွသူဟာ ၆၅ ႏွစ္အထိ တပ္မေတာ္မွာ တာဝန္ထမ္းခြင့္ ရိွတယ္လို႔ သတ္မွတ္ေသးတဲ့ အျပင္ စစ္တပ္ရဲ့ ရာထူး အႀကီးျမင့္ဆုံး ပုဂိၢဳလ္ကိုယ္တုိင္က အသက္ ၇၀ ေက်ာ္လြန္သည့္ တုိင္ေအာင္ စစ္တပ္က မထြက္ဘဲ ခပ္တည္တည္နဲ႔ စစ္စည္းကမ္းေဖာက္လုိ႔ စစ္စည္းစိမ္ကို ခံစားေနဆဲပါပဲ။

တနည္းနည္းနဲ႔ စစ္တပ္က ထြက္ခြင့္ ရၾကျပန္ေတာ့လည္း စစ္မႈထမ္းေဟာင္းျခင္း အတူတူ စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းႀကီးေတြက အရပ္ဘက္ ဌာနဆိုင္ရာေတြမွာ ဘာမွမသိ မတတ္လည္း ညႊန္မွဴးေတြ ညႊန္ခ်ဳပ္ေတြ ျဖစ္လိုျဖစ္နဲ႔ ဆက္လက္ ေကာင္းစားေနၾကေပမယ့္ အျခားအဆင့္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြ အတြက္ကေတာ့ အခြင့္အေရးေတြက နည္းပါးလြန္းလွပါတယ္။ ရင္နင့္စရာ ေကာင္းတာကေတာ့ လူစည္ကားရာ ေနရာေတြမွာ ေတြ႔ရတတ္ေလ့ရိွတဲ့ စစ္ျပန္ ဒုကိၡတ သူဖုန္းစားေတြပါပဲ။ ျပည္သူေတြက နဂိုကတည္းကမွ စစ္တပ္ကို မုန္းရတဲ့အထဲ စစ္တပ္ထဲမွာ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္မိလို႔ ဒုကိၡတ ျဖစ္ရေတာ့လည္း တပ္ကထြက္ၿပီး ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ေနရတဲ့ ဘဝပါ။

***

ျပည္သူႏွင့္ စစ္တပ္

တကယ္ေတာ့ စစ္သားဆိုတာဟာ ျပည္သူထဲက ျပည္သူပါလို႔ အားလုံးက နားလည္ ထားၾကၿပီးသားပါပဲ။ အာဏာကို ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လူတစုက `တပ္မေတာ္သာ အမိ၊ တပ္မေတာ္သာ အဖ´ လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ၿပီး စစ္တပ္ကို သူတုိ႔ကုိယ္က်ိဳးအတြက္ လက္ကုိင္တုတ္ အျဖစ္အသုံးခ်ေနေပမယ့္ တပ္မေတာ္ရဲ့ မိဘဟာ ျပည္သူေတြပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြဟာ ဒီအခ်က္အလက္ကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ျပည္သူထဲက ျပည္သူ႔စစ္သားနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ့ အမိအဖ ေမာင္ႏွမ ျပည္သူေတြကို ေသြးကြဲေအာင္ စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္ပါတယ္။ တပ္သားေတြကို သတင္းမီဒီယာ အေမွာင္ခ်ျခင္း၊ ျပည္သူနဲ႔ ထိေတြ႔ခြင့္ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း၊ အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ မူ၀ါဒကို ထပ္ခါတလဲလဲ နားရည္၀ေအာင္ ႐ိုက္သြင္းထားျခင္း စတဲ့ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ျပည္သူနဲ႔ စစ္တပ္ကို တသီးတျခားစီ ျဖစ္ေအာင္ စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္ပါတယ္။

ထင္ရွားတဲ့ အခ်က္အလက္ တခုကို တင္ျပရမယ္ဆိုရင္ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ စစ္တပ္ေတြထဲမွာ `စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ´ ဆုိၿပီးေတာ့ အဆင့္ဆင့္ ေကာ္မတီေတြ ဖြဲ႔စည္းပါတယ္။ ဥပမာ တပ္မေတာ္ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ၊ တိုင္းစည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ၊ တပ္မ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ၊ တပ္ရင္းစည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ၊ တပ္ခြဲ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ စသျဖင့္ ေအာက္ေျခအဆင့္အထိ အဆင့္ဆင့္ ဖြဲ႔စည္းပါတယ္။ ယုတ္စြအဆုံး စစ္သားမယားေတြကိုပါ `ရဲေမ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ´ ဆုိၿပီးေတာ့ လင္ေယာက္်ားရဲ့ ရာထူးအလိုက္ အဆင့္ဆင့္ ဖြဲ႔စည္းၾကပါတယ္။ အဲဒီ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီေတြရဲ့ အဓိက ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ `တပ္မေတာ္ မူဝါဒ´ လို႔ အမည္ခံထားတဲ့ `လက္ရိွ အာဏာရွင္ေတြရဲ့ မူဝါဒ´ ကို တပ္တြင္း အဆင့္ဆင့္ ႐ိုက္သြင္းတာပါ။

ဥပမာအားျဖင့္… `ေက်းဇူးကန္းၾကသူမ်ားသို႔´ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါး တပုဒ္မွာ က်ေနာ္ တင္ျပခဲ့ဖူးတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကို အမည္ရင္းအတုိင္း မေခၚေစဘဲ `ေဒၚစုၾကည္၊ စုၾကည္၊ ဘိုကေတာ္ စုၾကည္´ စသျဖင့္ ေခၚေဝၚရမယ္ဆိုတဲ့ တပ္တြင္း ညႊန္ၾကားခ်က္ဟာ တပ္ရင္းတခုရဲ့ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ အစည္းအေဝးမွာ ေျပာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လို႕ သိရိွရပါတယ္။

အလြန္တရာ ဆိုးဝါးလြန္းတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ စားဝတ္ေနေရး က်ပ္တည္းမႈ၊ ႏိုင္ငံရဲ့ ခၽြတ္ၿခဳံက်မႈေၾကာင့္ မခံမရပ္ႏိုင္လို႔ လမ္းေပၚထြက္ၿပီး ဆႏၵျပၾကတဲ့ ျပည္သူေတြကို `အဲဒါ ဗကပေတြ၊ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ´ လို႔ အယုံသြင္း ေသြးထိုးၿပီး အမုန္းစိတ္ သြင္းေပးတာပါ။ နဂိုကတည္းကမွ တပ္တြင္း ျခစားမႈေတြေၾကာင့္ ေအာက္ေျခအဆင့္ စစ္သည္ေတြရဲ့ ဘယ္သူ႔ကို ေပါက္ကြဲရမွန္း မသိတဲ့ ေဒါသတရားေတြက အဲဒီမွာတင္ သူတို႔ကို ဘာမွ ျပန္မလုပ္ႏိုင္တဲ့ သူတို႔ရဲ့ အမိအဖ ျပည္သူေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ေခ်မႈန္းျခင္းနဲ႔ ေဖာက္ခြဲ ပစ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။

ေရွ႕တန္းစစ္ဆင္ေရး ထြက္တဲ့အခါ စစ္ဆင္ေရး နယ္ေျမမွာ `ေတြ႔တဲ့လူကို အစိတ္သားက အစ မခ်န္ထားနဲ႔´ ဆိုၿပီးေတာ့ သူပုန္၊ အရပ္သားမေရြး ေခ်မႈန္းေစသလို အဲဒီ `အစိတ္သားကအစ ခ်န္မထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္´ ကို ဆႏၵျပပြဲေတြကို ေခ်မႈန္းတဲ့ ေနရာအထိ သယ္ေဆာင္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ယူႀကဳံးမရ ျဖစ္စရာ ေကာင္းလွတဲ့ ေသြးထြက္ သံယိုမႈေတြက ျမန္မာ့ေျမေပၚမွာ အက်ည္းတန္လွစြာနဲ႔ ေပၚေပါက္ လာရပါေတာ့တယ္။

***

နိဂုံး…

တကယ္ေတာ့ စစ္တပ္ဆိုတာဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ မရိွမျဖစ္ ဆိုတာကို လူတုိင္းက လက္ခံ ထားၾကၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ မရိွမျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းဟာ တုိင္းျပည္ကို ကာကြယ္ဖုိ႔နဲ႔ ျပည္သူလူထု အက်ိဳးစီးပြားကုိ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတစုရဲ့ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။

ျဖစ္ၿပီးခဲ့တဲ့ ပစ္ခတ္ ႏွိမ္နင္းမႈေတြမွာ ပါဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ စစ္သားတုိင္းဟာလည္း အခုလို ရက္စက္မႈႀကီးကို အားလုံးက သေဘာတူေနၾကမယ္လို႔ က်ေနာ္ မယုံၾကည္ပါဘူး။ လူစိတ္အျပည့္နဲ႔ ျပႆနာ တခုကို ျငင္သာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ နည္းနဲ႔ ပူးေပါင္း အေျဖရွာလိုတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ အခ်ိဳ႔နဲ႔ ျပည္သူကုိ မရက္စက္ခ်င္တဲ့ ေအာက္ေျခ စစ္သားေတြ တပ္မေတာ္ထဲမွာ ရိွေနၾကအုံးမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။

အဓိက အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္က မိမိဆႏၵကုိ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ၾကတဲ့ ျပည္သူေတြကို `အၾကမ္းဖက္ ဆူပူလိုသူေတြ´ လို႔ စစ္သားေတြက ထင္ျမင္ေနတာကို ဖယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ပါပဲ။ အဲဒီ အျမင္ေတြကုိ စစ္သားေတြရဲ့ အေတြးထဲက ဖယ္ထုတ္ပစ္ႏိုင္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳးစားႏိုင္တဲ့ ေန႔မွာ တပ္မေတာ္ကို ကုိယ္က်ိဳးအလို႔ငွာ အသုံးခ်ေနတဲ့ လူတစုကို က်ေနာ္တို႔ ေအာင္ျမင္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ။

ကလိုေစးထူး

မိစၧာ ဒိဌိ နအဖ

ဗုဒၶဘာသာ သံဃာေတာ္ေတြကုိ သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ နအဖ စစ္အစိုးရကုိ မိစၧာဒိဌိေတြအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး ဗုဒၶ အပါအ၀င္ ဘာသာေရး ေပါင္းစုံက ဆန္႔က်င္ ၀ုိင္းပယ္သြားၾကဖုိ႔ ဗကသ ဗမာႏုိင္ငံလုံး ဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အထက္ ဗမာျပည္)က ေတာင္းဆုိလုိက္ပါတယ္။

အထက္ ဗမာျပည္ ဗကသက ျပည္သူလူထုကုိ ပန္ၾကားခ်က္နဲ႔ ေၾကညာခ်က္ ႏွစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

`ျမန္မာႏုိင္ငံလုံး ဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသား သမဂၢအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အထက္ဗမာျပည္ ဗကသ) ေၾကညာခ်က္ အမွတ္ (၂/၂၀၀၇)´

နအဖ အစုိးရ အေနနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား (၈၈) မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ ဗကသ ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ား၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ား အျပစ္မဲ့ အရပ္သား ျပည္သူမ်ားကုိ ျဖစ္ႏုိင္သေရြ႕ ျခြင္းခ်က္မရွိ အျမန္ဆုံး လႊတ္ေပးရန္။

နအဖ အစုိးရ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္ေသာ အန္အယ္ဒီနဲ႔ တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ေတြ႔ဆုံေရး။ သုံးပြင့္ဆုိင္ ဒုိင္ယာေလာ့ျဖင့္ ႏုိင္ငံ၏ ျပႆနာကုိ ႏုိင္ငံေရးနည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းရန္။

ျပည္သူ႔ဘ႑ာကုိ အလဟတ္သ ျဖဳန္းတီးေနေသာ အတုေရာင္ လူထု ဆႏၵခံယူပြဲမ်ားနဲ႔ ျပည္သူလူထုက လုံး၀ အယုံအၾကည္မရွိေသာ နအဖ အစုိးရ၏ road map လမ္းစဥ္ (၇) ရပ္ကုိ ရပ္တန္းက အျမန္ဆုံး ရပ္တန္႔ရန္။

ဗမာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ (အထက္ဗမာျပည္ ဗကသ)

.......................................................................................................

`အထက္ဗမာျပည္ ဗကသ အေနျဖင့္ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူလူထုသုိ႔ ႏႈိးေဆာ္ ပန္ၾကားခ်က္´

• ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူလူထု အေနျဖင့္ ၀ါကၽြတ္အခါသမယတြင္ ျပဳလုပ္သည့္ စစ္ဖက္ အရပ္ဖက္ အာဏာပုိင္မ်ားနဲ႔ ၄င္းတုိ႔၏ ေနာက္လုိက္ ၾကံ့ဖြတ္စြမ္းအားရွင္ လက္ကို္င္တုတ္လူမုိက္မ်ား၏ အလွဴမဂၤလာ သာေရး နာေရး ပြဲမ်ားကုိ မတက္ေရာက္ၾကရန္။

• ျပည္သူလူထု၏ အလွဴမဂၤလာ ပြဲမ်ားတြင္လဲ မဖိတ္ၾကားၾကရန္။

• ၄င္းအာဏာပုိင္မ်ားအား လူထု ဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္မ်ားအား ပယ္ဖ်က္၍ သပိတ္ေမွာက္ၾကရန္၊

• ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ သပိတ္ေမွာက္ၾကေသာ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူလူထု၏ ဆႏၵျပပြဲကုိ ဦးေဆာင္ သတ္ျဖတ္ႏွိမ္ႏွင္းေသာ စက္မႈ (၁) ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ေသာင္းနဲ႔ ၄င္းတပည့္ ၾကံ့ဖြတ္လူမုိက္တုိ႔၏ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကုိ အေရာင္းအ၀ယ္ မလုပ္ဘဲ သပိတ္ေမွာက္ၾကရန္၊

• ျပည္သူလူထု အေနျဖင့္ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္တုိ႔၏. ပတၱနိကၠဳဇၹန ကံေဆာင္ပြဲကုိ ေထာက္ခံေသာ အားျဖင့္ ကံေဆာင္သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္တုိ႔အား ပစၥည္း ေလးပါးအလွဴကို ယခင္ကထက္ ဆတုိး၍ လွဴဒါန္းေတာ္ မူၾကရန္၊

• ကံမေဆာင္ရေသာ သံဃာေတာ္မ်ား အေနျဖင့္လဲ အသက္ေပးသြားၾကေသာ အက်ဥ္းက်ခံေနၾကရေသာ သံဃာ့ အာဇာနည္တုိ႔၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ေထာက္ထား၍ အာဏာပုိင္တုိ႔၏ ေသြးစြန္းေသာ လက္ျဖင့္ လွဴဒါန္းေသာ အလွဴမ်ားကုိ ရြံ႕ရွာစက္ဆုတ္၍ အလွဴမခံဘဲ သပိတ္ေမွာက္ၾကရန္၊

ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူ လူထုသုိ႔ အထက္ဗမာျပည္ ဗကသ အဖြဲ႔မွ ႏႈိးေဆာ္ ပန္ၾကားအပ္ပါသည္ခင္ဗ်ား။

တေဘာင္

သီရိလကၤာေရာက္ ျမန္မာ သံဃာေတာ္မ်ားထံမွ ရယူထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အယူေတာ္မဂၤလာဦးႏုိး

27/10/2007

တပင္တုိင္ ခ၀ါခ်ပါလုိ႔
ပြင့္လုိက္တဲ့အသီးေတြ

တြန္႔လုိ႔သာေၾကြ
အသီးေၾကြ ရာသီေျပာင္း
သာသနာေမာင္း ေရွ႕ကေဆာ္
ေဒါင္းေတြကေအာ္
ေဒါင္းေအာ္ရင္မေနသာ
သူလာပါလိမ့္ေလး
ေျခသၤ့မင္းကတန္းခုိးၾကြယ္
တုိးလုိ႔သာ ပ်က္လိမ့္အုံး
ဂူေအာင္းတဲ့ ခင္ႀကီး ေပွ်ာ္ရယ္
သမီးေတာ္ကို လႊတ္လုိက္ပါအုံး

ေယာ အတြင္း၀န္ ဦးဖုိးလွိ္ဳင္ တေဘာင္

27/10/2007

သာသနာတ၀က္ခရီးမွာလ
ျမန္မာေတြ ကနက္ထီးေတြနဲ႔

ပ်က္စီးဘုိ႔ အေရးၾကဳံ
ေရႊေပးလို႔ သူမယုံ
ေငြေပးလို႔ သူမယုံ
ေနကုန္ေအာင္အမ်ား
တံတားေတြ တြင္တြင္ေဆာက္ပါလို႔
ဘုရားေတြရင္ျပင္ေမာက္ရင္ျဖင္႔
တပါးျပည္၀င္ကာေႏွာက္ပါလို႔
တပါးျပည္၀င္ကာမေႏွာင႔္ရေအာင္
ျပည္ေတာ္ျပန္စုငယ္ေထြးကုိ နန္းအပ္မွေအး။

အေရးႀကီးၿပီ ညီေနာင္ အေပါင္းတို႔

A step closer to fall SPDC

Air Bagan to suspend Singapore flights

Mizzima News (www.mizzima.com)

October 25, 2007 - Air Bagan Limited has announced that it is temporarily suspending flights to Singapore starting November due to sanctions targeted at the airlines owned by Burmese business tycoon Tayza.

A letter signed by the airline's sales and marketing manager today said following the imposition of sanctions against the airline, Banks in Singapore have notified that "they will no longer deal with us for the time being."

"As such we are now facing some major hurdles that need to be dealt with in the next few months. In view of the above… we will temporarily be suspending operations to Singapore," the letter said.

"Our last flight to Singapore will be on November 4, 2007," the letter added.

"We are not sure when we can resume flights. And we don't know how long it will take to recover," an official of Air Bagan office in Rangoon told Mizzima,

The suspension badly affects the company as it has to refund passengers, who have booked tickets, the official added.

Though Air Bagan will suspend its flights to Singapore, the airline said it will continue to operate domestic flights.

"We are aware that the Singapore flights are impacted by sanctions but we will continue with domestic flights," said another official of the airline.

Air Bagan Limited, a private company owned by Tayza, son-in-law of Burmese junta supremo Snr Gen than Shwe, is the first to be affected by sanctions imposed against the junta for its brutal crackdown on peaceful protestors last month.

However, the letter said, "We will resume our flights once we have overcome the obstacles."

Meanwhile, sources said Tayza held a company meeting on Wednesday in Mandalay and admitted facing severe financial crisis.

"He [Tayza] said he was planning to sell two Air Bus aircrafts in order to stay afloat," the source added.

မည္သူယံုၾကည္၊ မယံုၾကည္၊ က်ေနာ္ယံုၾကည္သည္။

ပထမဦးစြာ က်ေနာ္သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦးျဖစ္သလို၊ ဗုဒၶဘာသာ၏ သြန္သင္ဆံုးမမူၾကားမွ ေပါက္ဖြားၾကီးျပင္းလာခဲ့သူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ေၾကာင္းမိတ္ဆက္ပါရေစ။

ျပီးခဲ့ေသာရက္ပိုင္းမ်ားအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း႔ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့မူမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ၾကားသိရၿပီးယခု ေဆာင္းပါးကို ေရးသားလိုက္ပါသည္၊ က်ေနာ္သည္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ န၀တ လက္ထက္ မႏၱေလးၿမိဳ႔ ၈၄လမ္းမေရွ႕ သံဃာမ်ားပစ္ခတ္မူေၾကာင့္ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ပတၱနိကၠဳဇၨနကံေဆာင္သပိတ္တြင္ ပါ၀င္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုအခ်ိန္ကလည္း သံဃာေတာ္မ်ားေသြးေျမ က် ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီးေထာင္သြင္း အက်ဥ္းက်ခံခဲ့ရဖူးပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထုိအခ်ိန္က Media Technology သည္ ယေန႔ေခတ္ေလာက္ မတိုးတက္ေသးသျဖင့္ ျပည္ပမွ ျမင္ေတြ႔ဖို႔ရန္အလြန္ခဲ ယဥ္းလွပါသည္။

ထိုအခ်ိန္က သံဃာေတာ္မ်ားကို ပစ္ခတ္၍ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ က်ည္ခခဲ့သည့္ စစ္စည္းသုတ္ သံသပိတ္တစ္လံုးကို မႏၱေလးမွ ရန္ကုန္ British Embassy ရွိ သတင္းတာ၀န္ခံ အျဖစ္တာ၀န္ယူထားသူ Daw Nita Yin Yin May (ယခု BBC ၌ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသူ)မွ ကူညီေပး၍ အေနာက္ႏိုင္ငံအခ်ိဳ႕ မွ စစ္သံမူးမ်ားျမင္ေတြ႔ခဲ့ဖူးပါသည္။ က်ေနာ္အခုလိုေဖာ္ျပရသည္မွာ န၀တ တျဖစ္လည္း နအဖသည္ မိမိတို႔အာဏာတည္ျမဲေရး အတြက္ဆိုလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သားေတာ္သံဃာေတာ္မ်ားကိုပင္ သက္ျဖတ္ဖို႔ရန္ ၀န္မေလးေၾကာင္း ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ကတည္းက က်ေနာ္ျမင္ေတြ႔ခဲ့ဖူးပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ သံဃာ၀န္ေဆာင္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ပိ႗ကတ္(၃)ပံုေအာင္ (၂)ပံုေအာင္ ဆရာေတာ္မ်ားပင္ သကၤန္းခၽြတ္၍ လူ၀တ္လဲေစခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ ဆရာေတာ္ဦးတိေလာကဘိ၀ံသ (အင္းစိန္ရြာမ)ဆိုလွ်င္ အင္းစိန္ေထာင္အေဆာင္ (၃)အခန္း၌ အတူတူေနခဲ့ဖူးပါသည္။ ယခုလည္း ဆရာေတာ္ ဦးတိေလာကဘိ၀ံသ (တြဲဖက္အက်ိဳးေဆာင္) ကို ကမၻာေအး ဗဟိုသံဃာ၀န္ေဆာင္မ်ားထားရွိသည့္ ကမၻာေအးေစတီတြင္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ ထားရွိေၾကာင္း ဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ေတြ႔ခဲ့ရေသာ သူငယ္ခ်င္းမွေျပာျပ၍ သိရပါသည္။


ရန္ကုန္တိုင္းသံဃာနာယက ဥကၠဌ(သာသနအလင္းေရာင္) ေဒါပုံေက်ာင္းမွ ဆရာေတာ္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ သူတစ္ဦးမွ ယေန႔ျဖစ္ပ်က္ေနမူမ်ားကို ေလွ်ာက္ထားရာ ဆရာေတာ္မွ “ငါတို႔ကိုယ္တိုင္ အစိုးရကို မင္းက်င့္တရားဆယ္ပါးႏွဲ႔အညီအုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ေျပာတာပဲ” အဲ့ဒါေတြၾကေတာ့ အျပင္ကလူေတြမသိသလို၊ သူတို႔ေျပာဆိုတာမွန္သမွ်ကိုလည္း သာသနာေရးဦးစီးဌာနႏွင့္ အစိုးရ Media မ်ားမွ Censorship ျပဳလုပ္ၿပီး မွ ထုတ္လႊင့္ခဲ့ပါသည္။

သံဃာေတာ္မ်ားက ေမတၱာပို႔ပရိတ္ရြတ္ဆိုသည္ကို ၾကမ္းတမ္းစြာတံု႔ျပန္ခဲ့သည္ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ သေဘာထား၍ သံဃာေတာ္မ်ားအား ႀကိဳးကြင္းျဖင့္ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔အစိုးရမွျပဳမူက်င့္ႀကံ ပုံမ်ားကို အေရးအခင္းအစပိုင္းကတည္းက ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ခဲ့လွ်င္ ယခုကဲ့သို႔ အျဖစ္အပ်က္ဆိုးမ်ိဳးကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ခဲ့မည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ စစ္အစိုးရသည္ မည္သည့္ အခါကမွ် မိမိလုပ္ရပ္မွားယြင္းမူမ်ားကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ခဲ့ရိုးမရွိ၊ မိမိလုပ္သမွ် အမွန္၊ သူမ်ားလုပ္သည္မွန္သမွ် အမွား၊ သူ႔အားကန္႔ကြက္ခဲ့လွ်င္လည္း ရႏ္ၿငိဳးဖြဲ႔၍ တံု႔ျပန္တတ္သည္။

ဗုဒၶတရားေတာ္တြင္ ေမတၱာပို႔၊ ပရိတ္ရြတ္ဆိုိသည္မွာ မဂၤလာတစ္ပါး မဟုတ္ပါလား။ ပရိတ္ ရြတ္ဆိုမူမ်ားကိုပင္ သည္းခံႏိုင္စြမ္း မရွိေသာ သူမ်ားသည္က အျခားမဟုတ္၊ မေကာင္းဆိုးရြားမ်ားပင ္မဟုတ္ပါေလာ။ ျမန္မာတို႔သည္ ဟိုးယခင္အခ်ိန္မ်ားမွစ၍ ႏွစ္သစ္ကူးအခါသမယ အခ်ိန္မ်ား၌ မဂၤလာယူျခင္း၊ ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းေ၀းေစျခင္း အက်ိဳးငွာ ပရိတ္ရြတ္ေမတၱာပို႔သၾကသည္ကို မဂၤလာ တစ္ပါးအျဖစ္ခံယူျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မူးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ အေပါင္းအပါတို႔မွာေတာ့ ထိုသို႔ပရိတ္ရြတ္ဖတ္သရဇၨာယ္မူကိုပင္လွ်င္ သည္းခံႏိုင္စြမး္မရွိ၊ သံဃာေတာ္မ်ားမွ ျပည္သူမ်ား၌ အက်ိဳး၊ တိုင္းျပည္သာယာ၀ေျပာေစေရးအက်ိဳးငွာ ေမတၱာေရွ႕ထား၍ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ ႏီိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား လြတ္ေျမာက္ေရး၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းက်ဆင္းေရး တို႔သာေတာင္းဆိုခဲ့ၾကၿပီး၊ စစ္အုပ္စုအာဏာစြန္႔လႊတ္ေရးဆိုသည့္ စကားလံုး လံုး၀မပါ၀င္ေပ။ ထိုသည္ကိုပင္ ရက္စက္စြာျပဳရက္ၾကေပသည္။

“လက္ေတြ႔ လက္ေတြ႔”

ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစု ယံုၾကည္ထားသည္မွာ မိမိျပဳလုပ္ခဲ့ေသာေကာင္းမူကုသိုလ္ (ကံ)အလုပ္၊ မေကာင္းမူျပဳလုပ္ခဲ့ေသာအလုပ္ အကုသိုလ္(ကံ) ကို၊ ေနာင္ဘ၀မကူးခင္ လက္ေတြ႔ (ပစၥဳပၸါန္)ကာလႏွင့္ ေနာင္ဘ၀မ်ား၌ ခံစားရမည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ထိုသို႔ယံုၾကည္ထားသည့္ အတိုင္းလည္းလက္ေတြ႔ ဘ၀တြင္ အက်ိဳးသက္ ေရာက္မူမ်ားရွိေၾကာင္း သက္ေသမ်ားလည္းရွိသည္။

UNESCO (ကမာၻ႕ကုလသမဂၢ ယဥ္ေက်းမူအဖြဲ႔အစည္း) မွ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းပန္ေနသည့္ၾကားက Afghanistan (အာဖဂန္)တြင္ တာလီဘန္ (Taliban) အစိုးရမွ ကမာၻေရွးေဟာင္း၊ ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ႀကီးကို ဒိုင္းနမိုင္းျဖင့္ၿဖိဳခြဲဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့သည္။ မည္သူမွ မတားဆီးႏိုင္ခဲ့သလို၊ ယခင္ဗုဒၶဘာသာတရားျပန္ပြားခဲ့ရာေနရာ တစ္ခုအား ဖ်က္ဆီးၿပီး၊ မၾကာမီမွာပင္၊ ဖ်က္ဆီးခဲ့သူမ်ား အတိဒုကၡေရာက္ခံရသည္။ တာလီဘန္အစိုးရ ျပဳတ္က်ခဲ့ရသည္။ ေသြးထြက္သံယိုမူမ်ားျဖင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ယခင္ကဘုန္းမီးေနလတန္ခိုးႀကီးခဲ့ေသာ ဦးေန၀င္းသည္လည္း သူအင္မတန္မွ ခ်စ္လွစြာ ေသာသား၊ သမီး၊ ေျမး၊ ျမစ္မ်ားကို သူကိုယ္တိုင္ ေျမေတာက္ေျမွာက္ေပးခဲ့သည္။ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ဒဏ္မ်ားျဖင့္ ထိန္းသိမ္းၿပီး မ်ားမၾကာမွီမွာပင္ ထိုစိတ္ႏွင့္ပင္ အနိစၥသေဘာႏွင့္ ကိစၥေခ်ာခဲ့ရသည့္ အျပင္ မထင္မရွားျဖင့္ေသဆံုးခဲ့ရရွာသည္။

၈၈ ကာလအတြင္း ေက်ာင္းသားမ်ားကို လူမဆန္စြာပစ္သက္ရန္ အမိန္႔ေပးခဲ့ေသာ သမၼတဦးစိန္လြင္သည္ လည္း မိမိ၏ေနာက္ဆံုးခရီးတြင္ ေကာင္းမြန္စြာ ဘ၀ကူးမေကာင္းခဲ့ရရွာေပ။ တပ္မေတာ္စစ္ေဆးရံု၏ အထူးၾကည့္ရူ႕ ေစာင့္ေရွာက္ရေသာ အခန္းတြင္ အျခားေသာ သကႀ္ကီးရြယ္အိုမ်ားႏွင့္ရွိစဥ္ အသက္ထြက္ခါနီး အခ်ိန္ထိ ကေယာင္ကတမ္းျဖင့္ “ဟိုမွာေက်ာင္းသားေတြ ပစ္ပစ္” ဟု မၾကာခဏေအာ္ရင္း ဘ၀ကူးေျပာင္းခဲ့ရရွာသည္။

ဘုရားေဟာတရားေတာ္အရဆိုလွ်င္ မိမိ၏ ေနာက္ဆံုး ဘ၀ကူးေျပာင္းခ်ိန္သည္ အေရးႀကီးသည္ဟုဆိုသည္။ ဦးစိန္လြင္တစ္ေယာက္မွာေတာ့ မိမိေသဆံုးခါနီးအခ်ိန္ထိသူတစ္ပါးအေပၚ သက္ျဖတ္ေစလိုေသာ စိတ္ျဖင့္ဘ၀ကူး ေျပာင္းသြားခဲ့ရသည့္ အျဖစ္ကို ၾကည့္လွ်င္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္ပါသည္။ ယခုအခ်ိန္အပါယ္ငရဲ၌ မည္မွ်ခံစားေနရမည္နည္း။ ယံုမွားသံသယရွိစရာမလိုပါ။
(မွတ္ခ်က္၊ ဦးစိန္လြင္၏ ေနာက္ဆံုးအေျခအေနကို ထုိအခ်ိန္က ဦးစိန္လြင္ႏွင့္ တခန္းထဲေနခဲ့သူ မိသားစု၀င္ မ်ား၏ သတင္းမွတ္တမ္းအားကိုးကားပါသည္။)

“လက္ေတြ႔ လက္ေတြ႔”

၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ မႏၱေလးသံဃာေတာ္မ်ားကို သက္ျဖတ္ခဲ့သူမ်ား ျပည္သူလူထုကို ႏွိပ္စက္ကလူျပဳခဲ့သူမ်ား မည္သူေကာင္းစားေနခဲ့သနည္း၊၊
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေစာေမာင္တစ္ေယာက္ “တပည့္ေတာ္ကံ ကံစြမ္းအက်ိဳးကို ယံုၾကည္ပါတယ္ဘုရား ” ဟုမိန္႔ဆိုခဲ့သည္အတိုင္း၊ က်န္းမာသန္စြမ္းေနေသာဘ၀မွ ရုတ္တရက္ဆိုသလိုစိတ္ေရာဂါ ေ၀ဒနာခံစားေနရၿပီး မင္းစည္းစိမ္မ်ားကို ခြာေရွာင္၍ လူ႔ဘ၀မွ နာမည္ပ်က္ျဖင့္ စြန္႔ခြာခဲ့ရသည္။

န၀တအတြင္းေရးမူ(၂) ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ဦး၊ ယခင္အမွတ္ ၄ စစ္ေဒသမူးအျဖစ္ ရန္ကုန္တိုင္း၌ ျပည္သူလူထုအား ႏွိပ္စက္မူျပဳခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ိဳပ္လြန္းေမာင္သည္လည္းေကာင္း၊ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် လုပ္ႀကံသက္ျဖတ္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ ၄င္းတို႔သံဃာေတာ္မ်ား ျပည္သူမ်ားကိုျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကံက ယခုပင္အက်ိဳးေပးၿပီး ဥပေစၥဒကကံ (အေသဆိုိးႏွင့္ ရဟတ္ယာဥ္) ပ်က္က်၍ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။

“ေလာက၌ မိမိျပဳလုပ္ေသာကံ(အလုပ္)သည္ ယခု (ပစၥဳပၸါန္)၌ခ်က္ခ်င္း ပင္ အက်ိဳးေပးပါသည္”

စစ္အစိုးရလက္ထက္မည္သူမွ် မယွဥ္ႏိုင္ေအာင္ တန္ခိုးအာဏာႀကီးထြားခဲ့သူ တစ္ဦးအျဖစ္ တည္ရွိခဲ့သည့္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအႀကီးအကဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔သည္ပင္လွ်င္ ယေန႔အခ်ိန္အခါ၌ သူကိုယ္တိုင္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘ၀ျဖင့္ အက်ဥ္းစံဘ၀ကို ေရာက္ရွိေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ိန္က ျပည္သူလူထုမ်ားအား ေထာင္ခ် ႏွိပ္စက္မူျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ သူတစ္ေယာက္ ယခုအခ်ိန္ခါမွာေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ကံရဲ႕အက်ိဳးေက်းဇူးကို လက္ေတြ႔ ခံစားေနရေပၿပီ မဟုတ္ပါလား။

ဒီပဲယင္းအေရးအခင္းတြင္ စီမံကြပ္ကဲ၍ ေသြးရွင္းရွင္းထြက္ လူသက္ပဲြမ်ားကို စီမံကြပ္ကဲခဲ့သူအျဖစ္ နာမည္ရ ခဲ့သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးစိုး၀င္း တစ္ေယာက္မွာလည္း စစ္တပ္က၄င္းအား အလိုရွိေနသည္တိုင္ေအာင္ ေသြးကင္ဆာျဖင့္ မိမိ၏စည္းစိမ္အေဆာင္အေယာင္၊ အသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ားကို မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေသမင္းေခၚရာေနာက္သို႔ ခပ္ျမန္ျမန္လိုက္ခဲ့ရရွာသည္။ မည္သူတားႏိုင္ခဲ့သလဲ။

“သူတစ္ပါးကို ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ကံ ကုိယ့္တစ္ဖန္ျပန္လည္ခံရေခ်သည္တကား”

အထက္ပါလူပုဂိၢဳလ္အခ်ိဳ႕ ျပဳလုပ္ခ်က္မ်ားကို ၾကည့္ရႈၿပီးသံေ၀ဂပြားမ်ားသင့္ပါသည္။

ဦးသန္းေရႊႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ

ဦးသန္းေရႊသည္ ဗုဒၶဘာသာကို Propaganda (၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး) ေလာကီအေရးအတြက္ကိုး ကြယ္ယံုၾကည္သူတစ္ဦး သက္သက္သာျဖစ္ပါသည္။ အမ်ားအျမင္ေကာင္းေစရန္ ဆန္၊ဆီ၊ဆား လူဒါန္းျခင္း၊ အခါႀကီးရကႀကီးမ်ား၌ သံဃာေတာ္အား ဆြမ္းကပ္၊ ထီးတင္ျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ေနသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ သူ၏ ေလာကီေရးရာမ်ား အဆင္ေျပေစေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံ၏ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး၊ အမ်ားအျမင္၌ ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္ လူအၾကည္ညိဳ ပုဂၢိဳလ္၊ အမ်ားလက္ဦးခ်ီကန္ေတာ့ခံ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ရန္ဖန္တီးအသံုးခ်ေနျခင္းျဖစ္သည္။

ကုလသမဂၢယဥ္ေက်းမူႏွင့္သိပၸံအဖြဲ႔အစည္း (UNESCO) ႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာဗိသုကာ ပညာရွင္မ်ားမွ ေျပာဆိုေနသည့္ၾကားမွ မည္သူ႔ေျပာဆိုမူမွ် ဂရုမစိုက္ပဲ ေဒၚလာေငြရရွိေရးကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး၊ ပုဂံေရွးေဟာင္းဘုရား မ်ားအား အသစ္တည္ေဆာက္ျပစ္ျခင္း၊ မလိုအပ္ပဲ နန္းျမင့္ ေမွ်ာ္စင္တည္ေဆာက္ျခင္းျဖင့္ ေရွးေဟာင္းဗုဒၶ ယဥ္ေက်းမူ အေမြအႏွစ္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့သည္။ ထိုမွ်တင္မကေသး၊ မိမိႏိုင္ငံတြင္ ဖ်က္ဆီး၍ အားမရေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶဂါယာ ေဗာဓိပင္ေျခရင္းတြင္ ေၾကးသြန္းဘုရားတစ္ဆူ ၄င္းတို႔မိသားစုအမည္ျဖင့္ တည္ထားေစခဲ့သည္။

သေဘာရုိးသက္သက္ျဖင့္ တည္ထားကုိးကြယ္လွ်င္ သာဓုအႀကိမ္ႀကိမ္ ေခၚမည္မွာအမွန္ပါ။ (အဆိုး ျမင္၀ါဒီတဦးမဟုတ္ပါ။) သုိ႔ေသာ္ အျခားေနရာမ်ားတြင္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားျပဳ လုပ္ငန္းရွိပါလွ်က္

ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္မ်ား ထိမ္းသိမ္းထားရွိရာေနရာတြင္ အေဆာက္အဦးအသစ္မ်ားျဖင့္ အမ်ားအျမင္ ေရာေထြးေအာင္ျပဳလုပ္ခဲ့သည္၊ မိမိ၏ ဂုဏ္က်က္သေရ ေက်ာ္ေဇာေရးအတြက္ လဴဒါန္းျခင္းမ်ိဳးျဖစ္သည္ဟု အမ်ားကယူဆၾကသည္။

သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ဘာသာတရားကို ကိုးကြယ္ရာ၌လည္း မိမိ၏ အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ ကိုးကြယ္ ျခင္းက နံပါတ္တစ္ေနရာတြင္ ယူထားသည္။ ဥပမာတစ္ခုျပရလွ်င္ မႏၱေလးတိုင္းမံုရြာၿမဳိ႕နားတြင္ ေနထိုင္သီတင္းသံုးခဲ့ ေသာ ေဗာဓိတစ္ေထာင္ဆရာေတာ္ႀကီးထံ အႀကိမ္ႀကိမ္သြားေရာက္၍ မိမိ၏ မိသားစုေရး၊ ရာထူးအာဏာ တည္တံ့ ေစေသာအက်ိဳးငွာ ရည္ရြယ္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴး ႀကီးကိုယ္တိုင္တဖံု၊ တိုင္းမွဴး လွျမင့္ေဆြ၊ ယခုေနာက္ပိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲျမင့္(မႏၱေလးတိုင္း) တို႔အား လႊတ္၍ ယၾတာယူျခင္း၊ ဓာတ္ရိုက္ဓာတ္ဆင္လုပ္ျခင္းမ်ား၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ျပဳလုပ္ ခဲ့သည္။ မိမိကိုယ္တိုင္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနၿပီး မိမိေမြးထားေသာ သားႀကီးမွာ ဆိုးသြမ္းဆံုးမႈ မႏိုင္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးအသက္ထင္ရွားရွိေနစဥ္ အတြင္းသြားေရာက္ပူေဆြး ၍သာသနေဘာင္သို႔ ကတံုးတံုး၍ ရက္ပိုင္းသာသနေဘာင္ ၀င္ေစခဲ့သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသည္ တရားနာယူသည္၊ ဥပုဒ္ေဆာင္၀င္သည္၊ အသက္ေဘးမဲ့ေပးသည္၊ တရားထုိင္သည္ စသည့္အလုပ္မ်ားႏွင့္ ပက္သက္၍ သူႏွင့္ နီးစပ္ေသာ အသိုင္းအ၀ိုင္းၾကားတြင္ တစ္ခါမွ် မၾကားသိဖူးပါ။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသည္ ယၾတာေခ်၊ ဓာတ္လံုးေရေသာက္၊ ဟိုဟာလုပ္ ဒီဟာလုပ္ဆိုေသာ ေလာကီေရးရာမ်ားႏွင့္သာ အလုပ္မ်ားေနေသာ ဗုဒၶဘာသာအမည္ခံ တစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ မိသားစုကို အျပင္ပန္းၾကည့္လွ်င္ေတာ့ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ္၏ခ်မ္းသာျခင္းျဖင့္ရွိေနၾကသည္ဟု ထင္ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ အမွန္တကယ္မွာေတာ့ အတြင္းသႏာၱန္စိတ္မ်ားအတြင္း၌ ေၾကာက္ရြံျခင္း၊ စိတ္ေသာကေရာက္ျခင္း၊ တစ္စံုတေယာက္မွ လုပ္ႀကံမူကို စိုးရိမ္ေနျခင္း၊ စသည့္ေဒါသ ေမာဟမ်ားျဖင့္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ခံစားေနရမည္မွာ မုခ်အမွန္ပဲ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

က်ေနာ္ေနာက္ဆံုးတင္ျပလိုသည္မွာ သံဃာေတာ္မ်ားက ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သမူကို ရက္ရက္စက္စက္ စစ္ေျမျပင္၌ ရင္ဆိုင္ေတြ႔ရေသာ ရန္သူမ်ားကဲ့သို႔ ဆက္ဆံ၍ ရုတ္ရင္းၾကမ္းတမ္းစြာ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ မူမ်ားကို ယခုဘ၀မကူးခင္ပင္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္သင့္ေပသည္။ သို႔မဟုတ္ က်ေနာ္အထက္မွာ တင္ျပခဲ့ေသာ ကံ၏အက်ိဳးေပးမူမ်ားသည္ မျမင္ႏိုင္ေသာ မနက္ဖန္ရက္မ်ားတြင္ မည္သည့္ေဘးဥပဒ္ဆိုးႏွင့္ႀကံဳေတြ႔ရမည္ဆိုေသာ အခ်က္မွာ ေသခ်ာေနေပေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္ေျပာဆိုလိုသည္မွာေတာင္းပန္သည္ အေလ်ာ့ေပးသည္ဆိုသည့္စကားမ်ားကုိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးႏွင္ အေပါင္းအပါမ်ားက အရႈံးေပးရသည္ဟု ထင္ျမင္ၿပီး၊ တီေကာင္အား ဆားႏွင့္တို႔ သလို ေၾကာက္ရြံ႕ေနၾကသည္ဟု ထင္မိပါသည္။ အမွန္တကယ္မွာေတာ့ လူတိုင္းလူတိုင္းတြင္ အျပစ္ႏွင့္မကင္းႏိုင္ၾကပါ။ စင္းလံုးေခ်ာ လူသားရယ္လို႔ ဤကမာၻေျမႀကီးမွာ မရွိပါ။ ျမတ္ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဒုကၡရစရိယာတရားကို (၆)ႏွစ္ၾကာ ဥရုေ၀လေတာမွာ က်င့္ႀကံခဲ့ၿပီး၊ ထိုက်င့္စဥ္သည္ မွားယြင္းေၾကာင္းသိရွိဆင္ျခင္မိလွ်င္ ထိုက်င့္စဥ္ကို စြန္႔ခြာ၍ က်င့္စဥ္အမွန္ကို ေရြးခ်ယ္ရွာေဖြေတာ္မူခဲ့သည္။ ထိုဥပမာကိုယူကာ မိမိျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ မွားယြင္းသည့္ အျပဳအမူ၊ အက်င့္အႀကံကို အသိတရားရွိရွိျဖင့္ အခ်န္မဆိုင္းဘဲ ျပဳျပင္သြားဖို႔လိုအပ္ပါသည္။

စစ္အစိုးရရုပ္ျမင္သံၾကားမ်ားမွ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ထုတ္လႊင့္ျပသခဲ့ေသာ ဒါရိုက္တာဦးသုခရိုက္ကူး တင္ဆက္ျပသခဲ့သည့္ “ရဟန္းစားေသာဆြမ္းတနပ္” ဇာတ္လမ္းထဲကလို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ ရဟန္းသံဃာေတာ္အား မွားယြင္းရိုက္ႏွက္ေသြးထြက္ေစခဲ့ေသာ ေက်ာက္ေသြးဆရာ မဏိဂါရသည္ ငရဲျပည္သို႔လားခဲ့ရသည္ ဟု ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။

အပါယ္ငရဲသို႔ မေရာက္ေစရန္ႏွင့္ ဆိုးက်ိဳးအျပစ္မ်ားမက သက္သာေစရန္အတြက္ အေကာင္းဆုံုးယၾတာကေတာ့ “ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားကို မိမိတို႔ျပဳလုပ္ခဲ့မိေသာ ကာယကံေျမာက္၊ ၀စီကံ ေျမာက္၊ မေနာကံေျမာက္ က်ဴးလြန္မူမ်ားကို ကာယကံရွင္မ်ား ေက်နပ္သည္အထိ ေတာင္းပန္အပ္ေပသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက မိမိျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ကံသည္ မၾကာမီအခ်ိန္မွာပင္ ျပန္လည္၍ ခံစားရပါမွာ မလြဲဧကန္ မုခ်ျဖစ္ပါေၾကာင္း မည္သူယံုၾကည္၊ မယံုၾကည္ က်ေနာ္ယံုၾကည္မိပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ (မတည္ျမဲျခင္း၊ ဆင္ရဲျခင္း၊ အၿမဲမရိွျခင္း) တရားကို ေဟာထားခဲ့သည္။ နအဖ စစ္အစိုးရသည္ (အတၱ)တည္ၿမဲျခင္း၊ တရားကို ရုပ္ပိုင္း၊ စိတ္ပိုင္း၊ လူအား၊ ေငြအားမ်ားျဖင့္ မရရေအာင္ ေဖာ္က်ဴးေနသည္။ မည္သည့္တရားကအမွန္ျဖစ္သနည္း၊ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားပဲ ဆက္လက္ေစာင့္ၾကည့္ၾကေစလိုပါသည္။
“သတၱ၀ါမ်ား၏ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ေရွးရႈၿပီး အသက္ေပးပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားခဲ့ေသာ ရဟန္း သံဃာေတာ္မ်ားအား ၾကည္ညိဳရွိခိုးကန္ေတာ့လိုက္ပါသည္၊”

ေနလင္း
လူရွင္သခၤ်ဳိင္းမ်ားအေျကာင္းစာအုပ္ေရးသားျပဳစုခဲ့သူ
(၂၅။၁၁။၂၀၀၇)

Diplomat: Suu Kyi meets with govt

Pro-democracy leader Aung San Suu Kyi — under house arrest for 12 of the last 18 years — met for about one hour with a Myanmar government official Thursday; 25 October 2007; afternoon, a diplomat said.

Suu Kyi, a Nobel peace laureate, was driven a few minutes from her home to a government guest house, where she held talks with newly appointed liaison minister, Aung Kyi. The information came from a diplomat who did not want to be identified for political reasons.

A retired major general, Aung Kyi was appointed to the post on Oct. 8 to hold talks with Suu Kyi.

It is not clear if this is Suu Kyi's first meeting with Aung Kyi.

His exact duties have not been detailed, but it appeared Aung Kyi would coordinate all of Suu Kyi's contacts with both the regime and the United Nations, which is seeking to end the political deadlock between democracy advocates and the junta.

Myanmar's government has been strongly criticized for sending troops to quash peaceful protests in late September. The military junta said 10 people were killed, but diplomats and dissidents say the death toll is likely much higher. Thousands were arrested, and the hunt for participants is reportedly continuing.

Meanwhile, a U.N. envoy met Chinese officials for a second day of talks Thursday to push Beijing to do more to get Myanmar's military junta to stop its crackdown on pro-democracy protests.

Making his fifth stop in a six-nation tour, Ibrahim Gambari met Vice Foreign Minister Wang Yi a day after Assistant Foreign Minister He Yafei expressed backing for the U.N. envoy's efforts.

"We will continue to support you in playing a constructive role in finding a peaceful resolution in Myanmar," Wang said before the two began their closed-door talks.

China — a political partner of Myanmar's junta and one of its top trading partners — has joined U.N. Security Council members in criticizing the crackdown and has nudged the junta to talk with Gambari. But it also has blocked the Security Council from imposing sanctions or taking stronger action.

Myanmar's military has ruled the country since 1962. The current junta took power in 1988 after crushing the democracy movement led by Suu Kyi. In 1990, it refused to hand over power when Suu Kyi's party won a landslide election victory.