Bomb explodes in Telecommunication Office in Mudon

IMNA
(From www.monnews-imna.com)
July 31, 2008

A bomb exploded near the Burmese military regime's Central Agriculture Research and Training under the Ministry of Agriculture and Irrigation in Mudon Township, Mon State, Burma last night.

The bomb went off in the Telecommunication Office precincts in front of Central Agriculture Research and Training in the eastern part of Kyone paik village about 20 miles from Moulmein, the capital of Mon State but no one was injured.

The authorities have not been able to identify the bomber yet. "It seems to be an internal affair and there were only three people present," an observer from the town said.

The local authorities are investigating. The office was built in 1996 and the local authorities seized a rubber plantation for constructing the building without paying compensation.

In July last year, a small bomb exploded in a brothel near the Azin Dam in Mudon.

mail for U Aung Lin Htut and friends

ေထာက္လွမ္းေရးေဟာင္းမ်ားဖတ္ဖုိ႔

ဇာနည္၀င္း
ဇူလုိင္ ၂၈၊ ၂၀၀၈
(မိုးမခ မွ ရယူထားပါသည္။)

ေထာက္လွမ္းေရးခ်ီးမြမ္းခန္း

“ေထာက္လွမ္းေရးထဲမွာလည္း … မေကာင္းတ့ဲသူ အခ်ဳိ႕တ၀က္ ရိွေကာင္း ရိွပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ … ေကာင္းတ့ဲသူက အမ်ားစု ျဖစ္ပါတယ္” ဆုိတာကေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးဗုိလ္မွဴးေဟာင္း ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ ရဲ႕ စကားေတြပါ။ ဇူလုိင္ ၂၁ ေန႔စဲြနဲ႔ youtube ၀က္ဆုိက္မွာ တင္ထားတ့ဲ DVB႐ုပ္သံမွာ ေျပာသြားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ photayokeking.blogspot.com မွာလည္း ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။

ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ ရဲ႕ ယခင္ အင္တာဗ်ဴးေတြ၊ ထုတ္ေဖာ္ခ်က္ေတြမွာေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးက မည္သုိ႔မည္ပုံ ရက္စက္ယုတ္မာပါေၾကာင္း ဆုိတာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနပါတယ္။

ဒီထုတ္လႊင့္ခ်က္မွာေတာ့ ဦးေအာင္လင္းထြဋ္က ဖ်က္သိမ္းခံလုိက္ရတ့ဲ တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရး ေတာ္ေၾကာင္း၊ ေကာင္းေၾကာင္း ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ထားတာပါ။ သူေျပာတာေတြကုိ သုံးသပ္ခ်င္လုိ႔ ဒီစာကုိ ေရးပါတယ္။

ဒီပဲယင္းအလြန္

၂၀၀၃ခုႏွစ္ ဒီပဲယင္းသတ္ကြင္းထဲက လြတ္သြားတ့ဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ အင္းစိန္ေထာင္ထဲ ထည့္လုိက္တယ္၊ တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရးက ေဒၚစုကုိ ကုလသမဂၢအရာရိွ မစၥတာ ရာဇလီအစ္စေမးလ္နဲ႔ ေပးေတြ႔ခ့ဲတယ္၊ ေဒၚစု အသက္မေသဘူး၊ ဒဏ္ရာမရဘူးဆုိတာကုိ ကုလသမဂၢ သိသြားတယ္၊ ဒီလုိေပးေတြ႔ဖုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသန္းေရႊဆီမွာ ခြင့္မေတာင္းခ့ဲဘူးလုိ႔ ဦးေအာင္လင္းထြဋ္က ဆုိပါတယ္။ “တင္ျပရင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသန္းေရႊ အေနနဲ႔ ဘယ္လုိမွ သေဘာတူစရာ အေၾကာင္း မရိွပါဘူး” တ့ဲ။

သူကေတာ့ ဂဠဳန္ဦးသန္းေရႊ အေၾကာင္း ေျပာျပတာပါ။ သုိ႔ေပမယ့္ ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈကုိ အမႈန္႔ႀကိတ္ခ့ဲၾကသူေတြထဲမွာ တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရး မပါ၀င္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ားလုိ႔ ေျပာေန၊ ဆင္ေျခေပးေနသလုိပါပဲ။

ေဆြးေႏြးပဲြ

“ဒီပဲယင္းကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးမွ Photo diplomacy ဆုိၿပီးေတာ့မွ ႏုိင္ငံတကာကုိ လွည့္ၿပီးေတာ့မွ က်ေနာ္တုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေဆြးေႏြးပါတယ္၊ ဘယ္လုိျပဳပါတယ္ဆုိၿပီး ဓာတ္ပုံေတြနဲ႔ လုိက္ၿပီးေတာ့ ျပတာ၊ သတင္းေတြမွာ ပါတာ ရိွပါတယ္။ ႏုိင္ငံတကာေခါင္းေဆာင္ေတြက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔အေပၚမွာ ယုံၾကည္တယ္။” လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရးက ျမန္မာျပည္မွာ ေဆြးေႏြးေနၾကၿပီ အဆင္ေျပေနၾကၿပီလုိ႔ ကမၻာလွည့္ၿပီး အဲသလုိ ေျပာခ့ဲတာပါ၊ ဘာေၾကာင့္ အဲသလုိ ေျဗာင္လိမ္ခ့ဲပါလိမ့္။

ဦးသန္းေရႊတုိ႔ကုိ ေဆြးေႏြးေရးအတြက္ တုိက္တြန္းလုိ႔မရဘူးဆုိတာ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရိွမ်ား ၁၉၉၅ ကတည္းက သိခ့ဲၿပီးသားပါ။ ႏုိင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲမ်ားက အဖဲြ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ေဆြးေႏြးလုိ႔ရပါတယ္၊ ေဒၚစုေတာ့ မပါေစနဲ႔ ဆုိတ့ဲအသံကုိ ေထာက္လွမ္းေရး ဗုိလ္မွဴးေတြကပဲ ေျပာခ့ဲတာမဟုတ္ဘူးလား။ ေနာက္တႏွစ္မွာေတာ့ ၀န္ႀကီးဦးစိန္၀င္းက ေဒၚစုကုိ သတ္ပစ္ရမယ္လုိ႔ ႀကဳံး၀ါးခ့ဲေလရဲ႕။

ေဒၚစုက ေထာက္လွမ္းေရးကုိ အားကုိးသတ့ဲလား

လမ္းျပေျမပုံ ၇ဆင့္ တီထြင္ၿပီးေနာက္ပုိင္းမွာ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ျပန္ၿပီးေတာ့မွ ႏုိင္ငံအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔တဲြၿပီး အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ ျပန္ၿပီး ေမတၱာရပ္ခံတာေတြ ရိွတယ္၊ က်ေနာ္တုိ႔ မွားခ့ဲတ့ဲဟာေတြအတြက္လည္း ေတာင္းပန္ရတာေပါ့ဗ်ာ၊ ၾကားထဲက က်ေနာ္တုိ႔က ဗုိလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ သူ႔ဟာသူ ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲလုပ္ခ့ဲလုပ္ခ့ဲ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ တုိင္းျပည္ေကာင္းဖုိ႔ အတြက္ အစ္မႀကီး မပါရင္ မၿပီးေတာ့ဘူးဆုိၿပီးေတာ့။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း သေဘာထား ျပည့္၀ပါတယ္။ သေဘာထားျပည့္၀တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ညိွႏႈိင္းတယ္။ ညိွႏႈိင္းၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ဆုံး အင္န္အယ္လ္ဒီ စီအီးစီ အဖဲြ႔ေတြကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦးနဲ႔ ေပးေတြ႔တယ္။”

“အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္သိသေလာက္ေတာ့ေလ အင္န္အယ္လ္ဒီကုိ အမ်ဳိးသားညီလာခံ ျပန္ဖြင့္ရင္ အင္န္အယ္လ္ဒီပါတီလည္း အမ်ဳိးသားညီလာခံ ျပန္၀င္မယ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ ဦးတင္ဦးတုိ႔ တခါတည္း ျပန္လြတ္မယ္၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံမွာပါတ့ဲ မူ ၁၀၄ ခ်က္တုိ႔၊ က်န္တ့ဲ ေဆြးေႏြးခ်င္တ့ဲအခ်က္ေတြကုိလည္း ျပန္ေဆြးေႏြးခြင့္ေပးမယ္ ဆုိတာေတြဟာ မူအားျဖင့္ေတာ့ သေဘာတူၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္က အကုိႀကီးေတြက ၀မ္းသာရေတာ့မယ္ တ့ဲ၊ ၉၅ ရာခုိင္ႏႈန္းကေတာ့ စိတ္ခ်ေနရၿပီ တ့ဲ၊ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ၀မ္းသာပါတယ္။”

သူတုိ႔၀ုိင္း၀န္းခ့ဲတ့ဲ အမ်ဳိးသားညီလာခံ၊ လမ္းျပေျမပုံေတြဟာ ဘာလဲဆုိတာကုိ ခုခ်ိန္ထိ ဦးေအာင္လင္းထြဋ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ သိဟန္မတူပါဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအဖဲြ႔ဟာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးမွာအေရးပါတ့ဲ သူတုိ႔အေခၚ အစ္မႀကီး ေဒၚစုနဲ႔ အဆင္ေျပတယ္ဆုိတာ ေျပာခ်င္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

ေထာက္လွမ္းေရးလည္း ဒီမုိကေရစီ လုိခ်င္သည္

“က်ေနာ္တုိ႔လည္း နားလည္ပါတယ္၊ က်ေနာ္တုိ႔ တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရးထဲမွာ ရိွတ့ဲသူေတြဟာ ဒီမုိကေရစီ လုိခ်င္ၾကတ့ဲသူေတြပါ၊ ဒီ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ေအာက္မွ ဘယ္သူမွ ႀကိဳက္လုိ႔ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာက္တရားနဲ႔၊ ကုိယ္က မႀကိဳက္ဘူးသြားေျပာရင္ ကုိယ့္ရဲ႕ အုိးအိမ္ စည္းစိမ္ ေနာက္ဆုံး ဘ၀ပ်က္မွာေပါ့ေလ။ ဘ၀ပ်က္မွာ စုိးလုိ႔သာ မိွန္းၿပီးေတာ့ ေနရတ့ဲသူေတြပါပဲ။”

ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္တယ္ဆုိတာကေတာ့ သဘာ၀က်ပါတယ္။ မိွန္းၿပီးေနခ့ဲတ့ဲအေၾကာင္းကုိေတာ့ နိဂုံးပုိင္းမွာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ေထာက္လွမ္းေရးေဟာင္းမ်ား

ထုတ္လႊင့္ခ်က္ ၾကည့္အၿပီးမွာေတာ့ ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြ၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြအေပၚ ထားတ့ဲစိတ္ဓာတ္ကုိ ေလးစားမိပါတယ္။

ဒီလုိ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကား ေ၀ဖန္ေနတ့ဲအတြက္ အာဏာပုိင္အဆင့္ဆင့္က နည္းမ်ဳိးစုံသုံးၿပီး ဒုကၡေပးမယ္ဆုိတာ သိထားၿပီးသားျဖစ္မွာပါ။

စာနယ္ဇင္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ရဲ ရင္ဆုိင္ရဲတာလည္း ေလးစားစရာပါပဲ။

ေထာက္လွမ္းေရး အရာရိွေဟာင္းေတြက ဒီမုိကေရစီအေရး လႈပ္ရွားသူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခ်င္တယ္၊ ကမ္းလွမ္းပါတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္အားထက္သန္တ့ဲ တုန္႔ျပန္မႈ၊ ယုံၾကည္မႈေတြ မရဘူးဆုိတ့ဲ သူတုိ႔ရဲ႕ ညည္းတြားသံတခ်ဳိ႕ကုိလည္း ၾကားေနရပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ မရေသးတာလဲ

ဒီပဲယင္းမွာ ေဒၚစုတုိ႔ကုိ သတ္ဖုိ႔ ဘယ္သူေတြက အေကာင္အထည္ေဖာ္ခ့ဲတယ္၊ ဘယ္သူရဲ႕စိတ္ကူးျဖစ္တယ္ ဆုိတာ တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရးအဖဲြ႔က သိတယ္။ လူသတ္ပဲြ ျဖစ္ၿပီး ၅ ႏွစ္အတြင္း အဲဒီအဖဲြ႔ထဲက ဘယ္သူကမွ အသံမထြက္ခ့ဲပါဘူး။ အမ်ားသူငါသိေအာင္ တနည္းနည္းနဲ႔ ဖြင့္ခ်တာ မရိွခ့ဲပါဘူး။ အခုေတာ့ ဦးေအာင္လင္းထြဋ္က ဖြင့္ခ်လုိက္ပါၿပီ။

စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားလည္း အာဏာရွင္စနစ္ကုိ မႀကိဳက္ပါဘူးတ့ဲ။ မႀကိဳက္ဘူးဆုိေပမယ့္ တကယ္တမ္းေတာ့ မိွန္းၿပီးေနတာမဟုတ္ဘဲ အစြမ္းကုန္ ကာကြယ္ေပးခ့ဲတာပါပဲ။

ဥပမာ ဒီမုိကေရစီေအာ္တ့ဲသူကုိ ဖမ္းဆီး၊ ႏွိပ္စက္၊ ေထာင္ခ်၊ လႊတ္ရက္ေက်ာ္ေပမယ့္ ျပန္မလြတ္ေပးဆုိတ့ဲ အဆင့္၄ဆင့္စလုံးကုိ ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ တာ၀န္ယူခ့ဲၾကတာ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရးပါ။ အဲဒီလုိလုပ္ရမယ္လုိ႔ေတာ့ ဦးသန္းေရႊက အမိန္႔ထုတ္ခ့ဲဟန္ မတူပါဘူး။

ဒီမုိကေရစီေအာ္မိတ့ဲသူေတြ ေထာင္ထဲမွာ တေယာက္ျပီးတေယာက္ ဒုကၡိတျဖစ္ၾက၊ ေသၾကတာလည္း ေထာင္၀န္ထမ္းေၾကာင့္နည္းနည္း၊ ေထာက္လွမ္းေရးေၾကာင့္မ်ားမ်ားပါ။ ဒါက ထင္သာျမင္သာရိွတ့ဲ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကုိ ဥပမာေပးတာပါ။

တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ အျခားအျခားေသာ လက္သံေျပာင္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ ဒီမုိကေရစီေရးလႈပ္ရွားေနသူေတြဆီက ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈကုိ မရတာပါ။

ပူးေပါင္းမႈရေရးကုိ ဦးစားေပးမယ့္အစား နအဖအုပ္စုရဲ႕မိသားစု၀င္ေတြ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြမွာ လိမ္ညာၿပီး ခိုလႈံခြင့္ ေလွ်ာက္ထားတာေတြ၊ အေျခခ်ေနတာေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ကြန္ယက္ေတြကို စုံစမ္း ေထာက္ျပႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေတြကုိ အာ႐ုံစုိက္သင့္ပါတယ္။

ပူးေပါင္းလုိ႔ရပါ့မလား

ပူးေပါင္းမႈဟာ ဒီမုိကေရစီဘက္ေတာ္သားေတြၾကားထဲမွာေတာင္ ရာႏႈန္းျပည့္ မရိွေသးပါ။

ေထာက္လွမ္းေရးအရာရိွေဟာင္းေတြအေနနဲ႔ ငါတုိ႔မွားခ့ဲတယ္၊ ငါတုိ႔မွန္ခ့ဲတယ္ ဆုိတာလည္း ေျပာဖုိ႔ မလုိပါ။ ဘယ္သူဘာလဲဆုိတာ အျပန္အလွန္ သိေနၾကၿပီးပါၿပီ။ ျပည္ပေရာက္ အတုိက္အခံမ်ားနဲ႔ေတာ့ တူတာေတြ တဲြလုပ္၊ မတူတာ ခဲြလုပ္တ့ဲ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ဳိးေတာ့ အခ်ိန္ယူၿပီးလုပ္ရင္ ေသခ်ာေပါက္ ရႏုိင္ပါတယ္။

အတုိက္အခံေတြ လုပ္ခ်င္တာက ဦးသန္းေရႊမ်က္ႏွာဖုံးခြာခ်ေရးတခုတည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမုိကေရစီစနစ္ျဖစ္ထြန္းေရး၊ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈေတြ ျပန္မျဖစ္ေရး ဒါေတြကုိ လုပ္ခ်င္တာပါ။

ႏုိင္ငံမွာ လုပ္ေဆာင္စရာေတြ၊ ျပဳျပင္စရာေတြ၊ အစပ်ဳိးစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရိွပါတယ္။ လာမယ့္ အႏွစ္ ၂၀အတြင္းမွာလည္း ျပႆနာမ်ဳိးစုံျဖစ္လာမွာကုိလည္း အ့ံၾသရေလာက္ေအာင္ ေတြ႔ရဦးမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။

UP-DATE TO YESTERDAY NEWS OF POWERFUL TYCON

Up-date to Yesterday news of U Aung Ko Win (a) Sayar Kyaung, Chairman of Kan-Baw-Za Bank that he was interrogated for awhile but not arrested. He was released later after investigation.

Reported by Thu Ye Kaung.

ရခိုင္ျပည္နယ္က ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ စင္ကာပူဘုန္းၾကီး လက္ဝယ္ေရာက္ရွိ

စင္ကာပူႏိုင္ငံ ဗုဒၵအံေတာ္သိမ္ေက်ာင္း ၀က္ဆိုက္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ http://www.btrts.org.sg/Eng_Content/About_BTRTS/About_Origin.html ရဲ႕ ေဖာ္ျပခ်က္အရ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ဦးျမိဳ႕က အမ်ားသူငါက ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အံေတာ္ဓာတ္ တစ္ဆူလို႕ အစဥ္အလာ လက္ခံထားၾကတဲ့ အံေတာ္ဓာတ္ တစ္ဆူဟာ ယခု စင္ကာပူႏိုင္ငံက ဘုန္းၾကီး ရွီဖာေၾကာင္ (Shi Fazhau) ရဲ႕ လက္ထဲကို ေရာက္ရွိလို႕ ေနျပီျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းၾကီး ရွီရဲ႕ ၀က္ဆိုက္အရေတာ့ ေျမာက္ဦးျမိဳ႕က ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဦးစကၠပါလက သူ႕ကို လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တာပါတဲ့။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံက သမိုင္း၀င္ အေမြအႏွစ္တစ္ခု ကို ယခုလို လက္၀ယ္ထားတာဟာ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ရွီအတြက္ ၀ိနည္းသိကၡာနဲ႕ ညီတဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခု ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းအက္ဥပေဒအရ အခုလို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သက္တမ္းၾကာျမင့္ျပီျဖစ္တဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုခုကို ျမန္မာျပည္ကေန ျပည္ပႏိုင္ငံတစ္ခုသို႕ တရားမ၀င္ ယူေဆာင္သြားျခင္းဟာ ဥပေဒနဲ႕ ျငိစြန္းေနလို႕ပါပဲ။

ဘုန္းၾကီး ရွီဖာေၾကာင္က လက္ေဆာင္ရရွိတယ္လို႕ သူ႕၀က္ဆိုက္မွာေတာ့ ဆိုထားေလရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းတစ္ခုဟာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ပိုင္ ပစၥည္းမဟုတ္ဘဲ ျပည္သူလုထု အားလံုးပိုင္ဆိုင္တဲ့ သမိုင္းအေမြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဘုန္းၾကီး ရွီ သိဖို႕ ေကာင္းပါတယ္။ ဗုဒၵဘာသာ၀င္ေတြ အထြတ္အျမတ္ထားရာ အံေတာ္ဓာတ္ဟာ ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ ေျမာက္ဦးျမိဳ႕က ဘုန္းၾကီး တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း ပိုင္ဆိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၵဘာသာ၀င္ ျမန္မာျပည္သူ အားလံုးနဲ႕ သက္ဆိုင္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေျမာက္ဦးက ဘုန္းၾကီးအေနနဲ႕ မိမိတို႕ရဲ႕ အေမြအႏွစ္ကို ျပည္ပဘုန္းၾကီးတစ္ပါးကို လက္ေဆာင္ မေပးႏိုင္သလို ဘုန္းၾကီး ရွီအေနနဲ႕လဲ လက္၀ယ္ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ မသင့္ေလ်ာ္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းအက္ဥပေဒအရ အခုလို ျမန္မာျပည္ကခိုးထုတ္သြားတာဟာ အျပစ္ရွိတဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုလဲ ျဖစ္ပါတယ္။

စစ္ေတြနဲ႕ ေျမာက္ဦးက ရရွိခဲ့တဲ့ သတင္းမ်ားအရကေတာ့ ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ အံေတာ္ဓာတ္ကို ေျမာက္ဦးဘုန္းၾကီးဆီကေန စင္ကာပူဘုန္းၾကီး ရွီဖာေၾကာင္ ၀ယ္ယူသြားျခင္းသာ ျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ရခိုင္ မင္းေနျပည္ေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေျမာက္ဦးျမိဳ႕မွာ အမ်ားက အံေတာ္လုိ႕ လက္ခံထားၾကတဲ့ အံေတာ္ဓာတ္ ႏွစ္ဆူရွိပါတယ္။ တစ္ခုက ၁၆ ရာစု ဘုရင္မင္းဗာၾကီး တည္ထားခဲ့တဲ့ အံေတာ္သိမ္မွာ ကိန္း၀ပ္တဲ့ အံေတာ္ျဖစ္ျပီး၊ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ပုဂံေတာင္က အံေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ အံေတာ္ႏွစ္ခုစလံုးဟာ ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ ေျမာက္ဦးျမိဳ႕က ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းထိုင္ရာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ကိန္း၀ပ္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီ အံေတာ္ႏွစ္ဆူစလံုးကို ၂၀၀၂ ခုႏွစ္တုန္းက ရွီဖာေၾကာင္က ၀ယ္ယူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုဂံေတာင္က အံေတာ္ကို ယူေဆာင္သြားစဥ္က ဘယ္သူမွ မရိပ္မိလို္က္ၾကေပမဲ့၊ ဒုတိအၾကိမ္ ဘုန္းၾကီးရွီရဲ႕ တပည့္မ်ား အံေတာ္သိမ္က အံေတာ္ကို သယ္ယူရာမွာေတာ့ စစ္ေတြေလဆိပ္မွာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက ဖမ္းမိလိုက္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ရွီဖာေၾကာင္ဟာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးခင္ညြန္႕နဲ႕ အနီးကပ္ရင္းႏွီးတာေၾကာင့္ ဘာအေရးယူျခင္းမွ မခံခဲ့ရပါဘူး။ ေျမာက္ဦးက ဘုန္းၾကီးလဲ အဲဒီႏွစ္အကုန္မွာ ပ်ံလြန္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးပ်ံေတာ့ သူ႕ရဲ႕ေသတၱာထဲမွာ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေငြေတြကို ေတြ႕ရပါတယ္တဲ့။ ရွီဖာေၾကာင္ ၀ယ္ယူသြားခဲ့တဲ့ အေထာက္အထားေတြ ျဖစ္တယ္လို႕ဆိုပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အံေတာ္ဓာတ္လို႕ေျပာေနၾကတဲ့ အဲဒီ အံသြား စင္ကာပူကိုေရာက္ရွိသြားျပီး၊ ၀က္ဆိုက္မွာ ေၾကညာလိုက္စဥ္မွာ ေတာ့ သြားဖက္ဆိုင္ရာ တကၠသိုလ္ပါေမာကၡေတြၾကားမွာ ေလ့လာသံုးသပ္စရာ တစ္ခု ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ Dr Pamela Craig, (University of Melbourne/ School of Dental Science, Australia) နဲ႕ Professor David Whittaker (Cardiff University, Britain) တို႕ကေတာ့ အခု အံသြားဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အံသြား မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ သံုးသပ္ခ်က္က ၂၀၀၇ ခု ဇူလိုင္ ၁၅ ရက္ေန႕ထုတ္ The Nation သတင္းစာမွာ ပါရွိခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ကန္ဒ တကၠသို္လ္က ရခိုင္ သမိုင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာ ေအးခ်မ္းကလဲ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အံေတာ္အစစ္ဆိုတာနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ သံသယရွိေၾကာင္း wao-mail group မွာ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။

အခုတင္ျပေနတာက ဗုဒၵရဲ႕စစ္မွန္တဲ့ အံေတာ္ ဟုတ္တယ္၊ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီပစၥည္းဟာ ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ပစၥည္း ျဖစ္ပါတယ္ ဆိုတာကို တင္ျပေနတာပါ။
အခု စင္ကာပူကို ေရာက္ေနတဲ့ အံေတာ္ဓာတ္မူလကိန္း၀ပ္ခဲ့ရာ ပုဂံေတာင္ေစတီဟာ ေျမာက္ဦးေခတ္ (၁၄၃၀-၁၇၈၄ ေအဒီ) အတြင္း တည္ထားခဲ့တာျဖစ္လို႕ ဒီအံေတာ္ဓာတ္ရဲ႕ ကိုးကြယ္မႈ သက္တမ္းဟာ အနည္းဆံုး ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ရာ ေက်ာ္လြန္ခဲ့ျပီျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရွးေဟာင္း ပစၥည္းအက္ဥပေဒအရ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ သက္တမ္း ရွိတဲ့ မည္သည့္ပစၥည္းကို မဆို ေရွးေဟာင္းပစၥည္းလို႕ သတ္မွတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုစင္ကာပူ ၀က္ဆိုက္က တရား၀င္ေၾကညာေနတဲ႕ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ဦးျမိဳ႕က အံေတာ္ဟာ ေရွးေဟာင္းပစၥည္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ ျငင္းလို႕ မရပါဘူး။

ဒီေတာ့ခါ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သမိုင္း၀င္ အေမြအႏွစ္ျဖစ္တဲ့ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းတစ္ခုကို စင္ကာပူဘုန္းၾကီး ရွီဖာေၾကာင္ တရားမ၀င္ယူေဆာင္သြားတဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုဟာ ဥပေဒနဲ႕ မျငိစြန္းေနဘူးလားဗ်ာ။ ။ ကိုင္း.... စင္ကာပူက ေရႊျမန္မာေတြဘာလုပ္ၾကမွာလဲ။ သြားျပီးေတာ့ပဲ ဖူးၾကမလား၊ ဥပေဒေၾကာင္းအရပဲ ကန္႕ကြက္ၾကမလား။ ။

ျမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ဦး

ARREST OF POWERFUL TYCON

ဆရာေက်ာင္းလို႔လဲ ေခၚတဲ့ ဦးေအာင္ကိုဝင္း လို႔လဲ လူသိမ်ားတဲ့ ကေမာၻဇဘဏ္လုပ္ငန္းရဲ႕ ဥကၠဌႀကီးလဲ အဖမ္းခံရတယ္လို႔ သတင္းရပ္ကြက္က သတင္းရရွိပါတယ္။ သူနဲ႔ အတူ လူယံုလက္ေထာက္ ၂ ေယာက္လည္း အဖမ္းခံရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ဆရာေက်ာင္းဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ဒုတိယ အႀကီးအကဲ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး ေမာင္ေအးရဲ႕ အနီးကပ္လူယံုျဖစ္သလို သူ႕ရဲ႕ စိးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားဟာလည္း ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး ေမာင္ေအးရဲ႕ လုပ္ငန္းမ်ားသာ ျဖစ္တယ္လို႔ လူအမ်ားစုက ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ ဘာကိစၥနဲ႔ အဖမ္းခံရတယ္ဆိုတာေတာ့ ခိုင္လံုတဲ့ သတင္း မသိရေသးပါဘူး။ နအဖ အစိုးရရဲ႕ ျဖဳတ္၊ထုတ္၊သတ္ မူဝါဒရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ သားေကာင္ပါပဲ။ သူဟာ ဒီလထဲမွာ ဒုတိယေျမာက္ ကံဆိုးမိုးေမွာင္ၾကရ ႐ွာတဲ့ ႏိုင္ငံသိလုပ္ငန္း႐ွင္ပါ။ ပထမဆုကိုေတာ့ ေမာင္ဝိတ္က ရ႐ွိထားပါတယ္။ ေမာင္ဝိတ္ကို ဒီလရဲ႕ အေစာပိုင္းက မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ျပစ္မႈမ်ားနဲ႔ ဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။ တတိယဆုကိုေတာ့ ဘယ္သူရမလဲလို႔ေစာင့္ၾကည့္ၾကဦးစို႔။

သူရဲေကာင္း


Sayar kyaung (a) U Aung Ko Win , Chairman of Kanbawza Bank and close associate of country’s No. 2 , Deputy Senior General Maung Aye was arrested together with his two deputies. Reason for arrest still unknown .His case is second in this month as another powerful Businessman Maung Weik was arrested earlier .Who will come to become third victim?

Reported by Thu Ye Kaung

SCANDAL OF USDA LEADERS.

The most civilian members in USDA were involved in big scandal and their cases are under investigation by Bureau of Special Investigation.

U Aye Myint, General Secretary of Yangon Division USDA, U Oo Thar Deputy G.S and Executive Members, U Tin Maung Win and Daw San San Win were involved in misuse of money, materials donated for Cyclone Nergis. But all of above persons are close associate of their immediate boss B-Gen Aung Thein Lin, who is also famous in breach of trust, misuse of donor’s money and corruption.

They might get a pardon because they are on the same boat. In other way, they are above the law.

Reported by Thu Ye Kaung

ႀကံ႕ခိုင္ေရးဆိုတာဘာလဲ (၁)

ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေျမွာက္ပင့္ေရးသားေနၾကတဲ့ ႀကံခိုင္ေရးအဖြဲ႔ဝင္ေတြ ဆိုင္ကလုန္းဒဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ ေဒသေတြကို သြားေရာက္ကူညီၾကမဲ့ ႀကံခိုင္ေရးအဖြဲ႕ေတြအေၾကာင္း ဖတ္ေနရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ လက္သပ္ေမြးထားတဲ့ ေခြးေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။

အစထဲကအဆင့္မ႐ွိတဲ့၊ သိကၡာမ႐ွိတဲ့၊ အ႐ွက္မ႐ွိတဲ့ လူတန္းစားတရပ္ကို ျပည္သူခ်ဥ္ဖတ္အဖြဲ႕နဲ႔ ေပါင္းစပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ သိကၡာမ႐ွိဆံုးအဖြဲ႕တခု ျဖစ္လာရေတာ့တာေပါ့။ ဒါကိုေခါင္းထဲမွာ ဦးေႏွာက္မ႐ွိလို႔ ခါးၾကားမွာေသနတ္ခ်ိတ္ထားရတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက တတ္သမွ်နည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ႔ သိကၡာဆယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမဲ့ စကၠဴ႐ွား လို႔မွင္သာကုန္မယ္၊ ႀကံခိုင္ေရးဆိုတာကေတာ့ ၾကာေလပုပ္ေလ၊ လဒစာျဖစ္မဲ ့ေခြးေသေကာင္ပုပ္ဘဝ ကမတက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ဝဲစားအဖြဲ႕ဘဝနဲ႔ ဘဲရပ္တည္ရမွာပါဘဲ။

ေဟာ အခုလဲ ၾကားရျပန္ၿပီဗ်ာ။ ရန္ကုန္တိုင္း ႀကံခိုင္ေရးရဲ႕ ေလးစားေလာက္ဖြယ္ရာ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ အတြင္းေရးမႉးဦးေအးျမင့္၊ တြဲဖက္အတြင္းေရးမႉးဦးဦးသာ၊ အလုပ္အမႈေဆာင္ ဦးတင္ေမာင္ဝင္းနဲ႔ ေဒၚစန္းစန္းဝင္းတို႔ ဆိုင္ကလုန္းက လူေတြကိုျဖတ္စားလပ္စားလုပ္တဲ့ ကိစၥေတြအလံုးအရင္းနဲ႔ လႉဒါန္းလိုက္တဲ့ ေငြေတြကိုဘုန္း၊ အိမ္ေဆာက္ဖို႔ေပးတာကိုတဲသာေဆာက္၊ ေနာက္ဆံုး ဒန္အိုး၊ ဒန္ခြက္ကအစ အိမ္သယ္တဲ့ကိစၥေတြဟာ အခုေတာ့ အထူးစံုစမ္းစစ္ေဆးေရးအဖြဲ႕ကိုေရာက္ေနၿပီတဲ့။ ဒါကလည္း သူတို႔အခ်င္းခ်င္းထဲက မစားရတဲ့ သူကသဲနဲ႔ပက္၊ မနာလိုသူကတိုင္ၾကတာေပါ့။

ေပ်ာ္တဲ့သူေတြကလည္း ေပ်ာ္ေနၾကၿပီ။ ဒီေနရာကိုငါတို႔တက္မယ္ေပါ့။ သိပ္ေတာ့လဲေမွ်ာ္လင့္မေနၾကနဲ႔ဦး။ သူတို႔စားတာဝါးတာေတြထဲက တာဝန္ခံေျပာင္ႀကီး(ေခၚ)ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ေအာင္သိန္းလင္းဆီ ဘယ္ေလာက္ ပို႔ထားသလဲဆိုတာေရာ သိၾကရဲ႕လား။ အတူတူဘဲခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ခြဲေဝစားၾကသလားလဲမသိဘူး။

ဗိုလ္ခ်ဴပ္ ဆိုကတည္းကိုက သူရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာေတြေနာက္မွာ တိုင္းျပည္ဘဏၭာခိုးသူ၊ အလွဴေငြဘုန္းသူ၊ အ႐ွက္မ႐ွိ ဘိုက် လာဘ္စားသူ ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေတြကပါၿပီးသားပဲ။ သူခိုးေလးေတြကို သူခိုးႀကီးေတြက ကာကြယ္ေပးမွာပါ။ သိပ္ေတာ့စိတ္မပူၾကပါနဲ႔။ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ေရ ဤအထက္တြင္ဆိုခဲ့ေသာ ဂုဏ္သေရ႐ွိ လူႀကီးသူခိုးတို႔က ျမန္မာျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔အတြက္ မဲလိမ္၊ မဲခိုးၿပီး တိုင္းျပည္ေကာင္းက်ိဳး ေဆာင္မလို႔တဲ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းျပည္ႀကီးေတာ့ တိုးတက္ေတာ့မွာ ဧကန္မလြဲပါပဲ။ ဒါက ႀကံခိုင္ေရးေလာက္ဘဲ႐ွိေသးတာ၊ စစ္တပ္တိုင္းဌာနခ်ဳပ္က စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕အိမ္ေတြမွာ သြားၾကည့္ၾကပါဦးဗ်ာ။ ကေလးေတြေဆာ့ဖိို႔႐ြက္ဖ်င္တဲနဲ႔ အိမ္ကအလွ ေမြးတဲ့ေခြးကို ႏိုင္ငံျခားကလာတဲ့ဘီစကြတ ္ေၾကြးၿပီးေလေဘးအလွဴကရတဲ့ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္း၊ လက္သမားကိရိယာေတြကလဲ အလွ်ံပယ္တဲ့ဗ်ာ။

ဒါေတြကို ဘဘႀကီးဦးသန္းေ႐ႊတစ္ေယာက္ သိမွသိရဲ႕လား။ သိသိႀကီးနဲ႔ ခိုးလို႔ရသမွ် ဆက္ေၾကးျမက္ျမက္ေလးရလို႔ ၿငိမ္ေနသလား။ ေအးေလသူတို႔က အေျမာ္အျမင္ႀကီးမားၾကတာဘဲ၊ ဒါေၾကာင့္မုန္တိုင္းလာမွာသိလွ်က္နဲ႔ ထိေရာက္တဲ့သတိေပး၊ ကာကြယ္မႈေတြ မလုပ္ဘဲမ်ားမ်ားေသေလ အလွဴမ်ားမ်ားရေလျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တာေပါ့။ အခုရသမွ်အလွဴကေန ခြဲေဝစားေသာက္ေနၾကတာကေတာ့ သိသာထင္႐ွားလွပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ႀကီး ခိုးသား၊ဓားျပ ရန္မွျမန္ျမန္ကင္းေဝးပါေစ။

သူရဲေကာင္း။

U.N. says as much as 25 percent of cyclone aid lost to Myanmar currency controls

By Michael Casey

ASSOCIATED PRESS

6:32 a.m. July 25, 2008

BANGKOK, Thailand – As much as 25 percent of cyclone relief aid in Myanmar is being lost because of the military government's foreign exchange system, a United Nations official said Friday.

Dan Baker, the U.N. humanitarian coordinator for Myanmar, said he is concerned that the losses could upset donors who have already shown a reluctance to fund the relief effort following the May 2-3 cyclone that killed 84,537 people, according to the government.

“This is a big issue. This is a big concern,” Baker said. “The donors aren't going to give us money if they know they will (lose) a percentage of that. This is not an issue we can let go by.”

Myanmar requires that foreign aid money be converted first into Foreign Exchange Certificates at a set price and then into the country's national currency, the kyat. The certificates have been worth as much as 25 percent less than the market value of an equivalent number of dollars.

On Friday, a certificate costing $1 was worth 900 kyat while $1 on the open market fetched 1,175 kyat.

The certificates were introduced by the military junta in 1993 to counter a thriving black market and take advantage of a rise in tourism dollars coming into the country. But the black market has remained popular for most citizens because the official exchange rate remains artificially low at about 6 kyat to the dollar.

Baker said the U.N. has taken up the issue with Myanmar authorities and has argued for the elimination of the certificates.

The push to abandon the certificates comes as the U.N. is pressing nations to donate another $290 million for the Myanmar relief effort.

The U.N. has raised about $191 million so far following an initial appeal for $201 million in aid. On top of the $10 million shortfall, it says it needs $280 million in additional money for the work of 13 U.N. agencies and 23 non-governmental organizations.

The money is intended to help the 2.4 million survivors who the U.N. says have been seriously affected by the cyclone. More than 100 projects are planned to deliver food, shelter, clean drinking water, sanitation, education and other needs.

ေရလယ္ေခါင္ ေသာင္ထြန္း နတ္သမီး ေနတဲ့ကၽြန္း

ညိဳထက္ညိဳ

ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 23 2008 16:40 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
(မစၨ်ိမ မွ ရယူထားပါသည္။ မူရင္း စာေရးဆရာ ညိဳထက္ညိဳ၏ ဆိုဒ္ကို http://smsy.mmwordpress.com/ တြင္ သြားေရာက္ အားေပးႏိုင္ပါသည္ ခင္ဗ်ာ။)

သူ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္နားေရာက္ေတာ့ သူထိုင္ေနက် ဆိုင္အဝင္ဝ စားပြဲပုပုေလးမွာ ဘယ္သူမွ ႐ွိမေနတာကို ေတြ႕ရသည္။ မေ႐ွးမေႏွာင္းပင္ သူ႔ကိုျမင္ေသာ စားပြဲထိုးေလးထံမွ ႐ွယ္က်ဆိမ့္ဝမ္း ဟူေသာ အသံက သူ႔ထံ လြင့္ပ်ံလာေလသည္။ လန္ဒန္တပြဲကိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ပဲ ေကာင္တာသို႔ သြားယူလိုက္ပါသည္။ သည္ေန႔ေတာ့ သူဆိုင္ေရာက္တာ နည္းနည္းေစာသည္။ ေစာသည္ဆိုတာက သူ႔အတြက္ သူ ေျပာျခင္း၊ တကယ္က ၁၀ နာရီထိုးခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ လန္ဒန္တလိပ္ကို မီးညိွရင္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ နံေဘး႐ွိ စာအုပ္ဆိုင္သို႔ သူ လွမ္းၾကည့္သည္။ ဂ်ာနယ္ေတြက တိုးလို႔တြဲေလာင္း။ တေစာင္ေလာက္ ဝယ္ဦးမွဟူေသာ အေတြးႏွင့္ သူ ထမည္လုပ္ၿပီးမွ ဒီသတင္းေတြ ပါပဲေလ အလကား ပိုက္ဆံကုန္ပါတယ္ ဟူေသာ အေတြးႏွင့္ ျပန္ထိုင္သည္။

လက္ဖက္ရည္ပင္ အေငြ႔ ေသသြားခဲ့ၿပီ။ သူ မေသာက္ျဖစ္ေသး။ လမ္းတဖက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ ႐ွိေသာ မန္းသီရိ ေတးသံသြင္းသို႔ သူ ေတြေတြေငးေငး ၾကည့္ေနမိျပန္သည္။ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကမ္းေျခ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးက ထီးထီးမားမား။ ဆိုင္ေ႐ွ႕႐ွိ ဗာဒံပင္ထံ သူ႔အၾကည့္ ေရာက္သြားမိျပန္သည္။ အုတ္ခံုေပၚတြင္ လူႏွစ္ေယာက္ က်ားထိုးလ်က္၊ ပလက္ေဖာင္းေပၚတြင္ေတာ့ နီေရာ္ေရာ္ ဝါၾကန္႔ၾကန္႔ ႐ြက္ေျခာက္မ်ားက ပ်ံ႕က်ဲေနသည္။ အုတ္ခံုေဘးတြင္ေတာ့ ….. လက္ထဲတြင္ ထမင္းခ်ဳိင့္ကေလးႏွင့္ …. သူျမင္ေနက် ေကာင္မေလးကို ေတြ႔လိုက္ရပါသည္။
ခဏေနေတာ့ ေကာင္မေလးက လမ္းကိုကူး၍ သူထိုင္ေနရာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဘက္ဆီ ေလွ်ာက္လာသည္။ သူ႔ စားပြဲနားေရာက္ေတာ့ သူႏွင့္ မ်က္မွန္း တမ္းမိေနၿပီျဖစ္ေသာ ေကာင္မေလးက သူ႔ကို လွစ္ခနဲ ျပံဳးျပသည္။ သူ ျပန္ျပံဳးျပ လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္မေလးက သူ႔ စားပြဲေဘး တိုက္ေလွကားရင္းသို႔ ေရာက္ေနၿပီ။ မေရမရာ မ်က္ႏွာထားေလးႏွင့္ ေနာက္သို႔ သမင္လည္ျပန္ ၾကည့္သည္။ ေနာက္မွ စိတ္ဒံုးဒံုး ခ်လိုက္ဟန္ျဖင့္ အေပၚထပ္သို႔ တက္သြားသည္။ သူကေတာ့ ဆက္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။ ၅ မိနစ္မွ်အၾကာ လူလတ္ပိုင္းအ႐ြယ္ လူတေယာက္ လမ္းတဖက္မွ ကူးလာၿပီး ေကာင္မေလးေနာက္သို႔ လိုက္တက္သြားသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၏ အေပၚထပ္ ညာဘက္အခန္း။ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ သက္တမ္း႐ွိၿပီျဖစ္ေသာ တည္းခိုခန္း ကေလးသို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ေနာက္ သူ ထပ္ေတြ႔ရမည့္ ျမင္ကြင္းေတြကိုေတာ့ ႐ုပ္႐ွင္ကားေဟာင္းတခုကို ၾကည့္ေနရသလို သူ႔စိတ္ထဲ ျမင္ေနမိသည္။

နာရီဝက္ သို႔မဟုတ္ ၄၅ မိနစ္ေလာက္အၾကာတြင္ ေကာင္မေလး ျပန္ဆင္းလာလိမ့္မည္။ ထို႔ေနာက္ ၅ မိနစ္မွ် ၾကာလွ်င္ ခုနက တက္သြားေသာသူ ျပန္ဆင္းလာမည္။ လက္ထဲတြင္ တစ္႐ႈး တာဝါတခုကို ကိုင္ထားလိမ့္မည္။ စီးကရက္တလိပ္လည္း ေသာက္ခ်င္ ေသာက္ေနလိမ့္မည္။ ဒါပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သူ ဆက္ထုိင္လိုစိတ္ မ႐ွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ လက္ဖက္ရည္တခြက္ႏွင့္ လန္ဒန္ႏွစ္လိပ္စာ ပိုက္ဆံကို ပန္းကန္ျပားႏွင့္ ဖိ၍ ထိုင္ရာက ထလိုက္သည္။ “ဘယ္လိုမွ အသက္႐ွဴ မဝဘူး” တဲ့ …. သူ ထြက္လာခ်ိန္တြင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ေဆာင္းေဘာက္စ္ ဆီက ခင္ဘုဏ္း၏ သီခ်င္းသံက ေနာက္တြင္ လြင့္ပ်ံက်န္ေနခဲ့ေလသည္။

စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ တြက္ၾကည့္လွ်င္ သည္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးတြင္ သူ ထိုင္ခဲ့သည့္ သက္တမ္းက ၁၀ ႏွစ္ ႐ွိခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ၁၉၉၆ ေလာက္ကတည္းက၊ ဆိုင္ဖြင့္စကတည္းက ဆိုပါေတာ့။ သူ႔အိမ္ႏွင့္ နီးသည္တေၾကာင္း၊ ကက္ဆက္ေကာင္းေကာင္း ဖြင့္သည္တေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ သူ ပံုမွန္ ထိုင္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ သူ ထိုင္စက တခြက္ ၁၀ လက္ဖက္ရည္သည္ပင္ ယခု တခြက္ ၂၀၀ ။ ယခင္ကေတာ့ ေန႔တိုင္းမေရာက္။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေလာက္က စၿပီး သူ တေန႔ သံုးခါ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ နံနက္၊ ေန႔လယ္၊ ည၊ သည္မွာပင္ သူ တသက္လံုး ေနထိုင္ခဲ့ရာ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္၏ ျမင္ကြင္းအသစ္ တခုကို သူ စေတြ႔ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔က မန္းသီရိတြင္ သူ ေခြ ဝင္ဝယ္မိသည္။ သူ ေခြဝယ္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားရန္ လမ္းကူးမည္ အလုပ္တြင္ သက္လတ္ပိုင္းအ႐ြယ္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က သူ႔ကို တစံုတရာ လွမ္းေျပာသည္။ “သြားမလား” ဟု သူ ၾကားမိလိုက္သည္ ထင္သည္။ သူ တအံ့တၾသ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ထို အမ်ိဳးသမီး မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။ သူ ဘာမွ ျပန္မေျပာ မိေတာ့ဘဲ လမ္းကူး၍ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲ ဝင္သြားသည္။

လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ရင္း ဆိုင္႐ွင္ ဆရာေက်ာင္း (သူေပးထားေသာ အမည္ျဖစ္ပါသည္) ႏွင့္ ေစာေစာကအေၾကာင္း ေျပာမိေတာ့ ဆရာေက်ာင္းက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေလသည္။ မင္းကလည္း ခုမွသိလား၊ ပစၥည္းေတြ ကားဂိတ္ ေရာက္ေနတာျဖင့္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ႐ွိေတာ့မယ္ဟုလည္း ေျပာသည္။ ဟိုမွာ ၾကည့္ပါလား ၇ ေယာက္၊ ၈ ေယာက္ေလာက္ ႐ွိတယ္ဟုလည္း လမ္းတဖက္ဆီ ေမးေငါ႔ျပသည္။ သည္ေတာ့မွ သူ သတိထားမိေလသည္။ ဘတ္စ္ကား ေစာင့္ေနသူမ်ားၾကားတြင္ ေရာေႏွာ ရပ္ေနေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား။ အမ်ားစုက ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္။ တေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အေတာ္ အသက္ႀကီးၿပီ။ လက္ထဲတြင္ ထီးႏွင့္ ထမင္းခ်ဳိင့္ ကေလးမ်ားကို ကိုင္သူကိုင္ထားၾကသည္။ ဝတ္ထား စားထားသည္ကေတာ့ ႏြမ္းႏြမ္းပါးပါး။ ေၾသာ္ … သည္လိုပါလား …။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေန႔စဥ္ ျမင္ေတြ႔ေနရေသာ ထို ျမင္ကြင္းက သူ႔အတြက္ ႐ိုးသြားခဲ့သည္။
--------------------------------------

ဟိုယခင္ သူ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အ႐ြယ္တုန္းကေတာ့ နတ္သမီးကေလးမ်ား၏ အဓိက က်င္လည္ က်က္စားရာက ကန္ေတာ္ႀကီး ျဖစ္သည္။ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားမွသည္ ၂၀၀၁ ေလာက္အထိ။ သည့္ေရွ႕ပိုင္းတြင္ မည္သို႔ ႐ွိသည္ကိုေတာ့ သူ ငယ္႐ြယ္ေသးေသာေၾကာင့္ မသိ။ သို႔ေသာ္ သူသိထားသည့္ အတိုင္းအတာတြင္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္သည္ နတ္သမီးေလးမ်ား ေမြ႔႕ေလ်ာ္ရာမဟုတ္။ ထိုစဥ္က ေမြ႕ေလ်ာ္ခြင့္ပဲ မျပဳသည္ေတာ့လားေတာ့ မသိ။ ႐ွိေတာ့ ႐ွိသည္၊ ႐ွားသည္ဟု ဆိုလိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုစဥ္က နတ္သမီး ကေလးမ်ားကို ေတြ႔ရတတ္သည္က ဆူးေလပန္းျခံေလး နားတြင္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာက္တံတား ရဲစခန္းႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးေလာက္တြင္၊ ေနာက္ ၂၈ လမ္း ၂၉ လမ္းေအာက္ဘက္ ကုန္သည္လမ္းေပၚတြင္။ သည္မွ်ေလာက္သာ ျဖစ္သည္။ ဒါကလည္း ညပိုင္းေလာက္သာ။ ယခုလို ကားဂိတ္ေတြတြင္ က်က္စားျခင္း မ႐ွိသည္ကိုေတာ့ ၿမိဳ႕လယ္တြင္ တသက္လံုး ေနလာခဲ့ေသာ သူ အသိဆံုးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သည္အေျခအေနက ေမွာက္ေသာခြက္ကို လွန္လိုက္သလို ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ စတင္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။ သူ စေတြ႕သည္ကေတာ့ အထက္က ဆိုခဲ့သလို အေနာ္ရထာလမ္းေပၚ လမ္း ၄၀ ထိပ္ ကားဂိတ္တြင္ ျဖစ္သည္။ လအေတာ္ၾကာလာေတာ့ ဘယ္သူဘယ္ဝါ ဆိုသည္ကိုပင္ သူ ခြဲျခားသိလာသည္။ ဒါကလည္း မဆန္း၊ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း သည္လူေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ခြဲ၍ ေျပာမည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ နံနက္ဂိုဏ္းႏွင့္ ညဂိုဏ္းဟု ခြဲေျပာႏိုင္သည္။ ဂိုဏ္းႏွစ္ဂိုဏ္း စလံုးတြင္ လူက ၁၀ ေယာက္ဝန္းက်င္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ နံနက္ဂိုဏ္းက အေျပာင္းအလဲမ႐ွိ။ ညဂိုဏ္းကေတာ့ အနည္းငယ္ အေျပာင္းအလဲ ႐ွိသည္။ လာေနက်သူမ်ားအျပင္ အျခား ပ်ံက်မ်ားလည္း ေရာက္လာတတ္သည္။ နံနက္ဂိုဏ္း၏ အခ်ိန္က မနက္ ၈ နာရီသာသာမွ ညေန ၃ နာရီ ဝန္းက်င္ေလာက္အထိ။ ညဂိုဏ္းကေတာ့ ညေန ၃ နာရီမွ ည ၁၀ နာရီ ဝန္းက်င္တိုင္။ ဘယ္သူကမွ ခြဲျခား သတ္မွတ္ထားတာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ သူတို႔ အလုပ္ခ်ိန္ႏွင့္ သူတို႔ သြားခ်ိန္ျပန္ခ်ိန္ သူတို႔ဘာသာ ခ်ိန္ကိုက္ထားျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

သူ ေနထိုင္ရာ ေက်ာက္တံတားျမိဳ႕နယ္တြင္ေတာ့ နတ္သမီးကေလးမ်ားကို အမ်ားဆံုး ေတြ႔ႏိုင္သည္က အေနာ္ရထာ လမ္းေပၚ႐ွိ လမ္း ၄၀ ကားဂိတ္တြင္။ တိတိက်က် ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ၃၈ လမ္းထိပ္ ပ်ံက်ေစ်းကေလးမွသည္ ဆိပ္ကမ္းသာလမ္းႏွင့္ ၃၉ လမ္းၾကား အပင္ရိပ္ အုတ္ခံုမ်ား႐ွိရာတြင္ ျဖစ္သည္။ လမ္း ၄၀ ထိပ္မွ နတ္သမီးေလးမ်ား၏ ကြန္းခိုရာက သူထိုင္ေနက် လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ အေပၚထပ္ တည္းခိုခန္းကေလး၌၊ ၃၈ လမ္းႏွင့္ ဆိပ္ကမ္းသာ လမ္းထိပ္႐ွိ နတ္သမီးေလးမ်ားကေတာ့ ဆိပ္ကမ္းသာလမ္းထဲ ခ်ဳိးဝင္လွ်င္ဝင္ခ်င္း ေတြ႔ရမည့္ တည္းခိုခန္းေလးတြင္။ အဆင္ေျပရာ ေျပေၾကာင္းကို သူတို႔ဘာသာ ခြဲျခား သတ္မွတ္ထားၾကျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

စီခနဲ ၾကားလိုက္ရေသာ လူသံသူသံတို႔ေၾကာင့္ သူ သူ႔သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ စကားေကာင္းေနရာက အသံလာရာဘက္သို႔ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဟိုဘက္လမ္းကူး ကားဂိတ္ဆီမွ အမ်ဳိးသမီးတသိုက္ ေျပးလာၾကတာကို သူျမင္ရသည္။ ဦးတည္ရာက ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ လမ္းဆီသို႔။ လမ္းသြားလမ္းလာေတြကလည္း ရပ္တန္႔ ေငးေမာေနၾကသည္။ သူ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျပးေနသူေတြက နတ္သမီးကေလးမ်ား။ သူ ၾကည့္ေနစဥ္တြင္ပင္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းကို ျဖတ္၍ ဗိုလ္တေထာင္ ၆ ဘက္ဆီ ဆက္ေျပးသြားၾကသည္။

သည္ေတာ့မွ သူသေဘာေပါက္သည္။ ေက်ာက္တံတားအပိုင္မွ ဗိုလ္တေထာင္အပိုင္သို႔ ေျပးျခင္း။ သည္ည စီမံခ်က္႐ွိ၍ လိုက္ဖမ္းျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ရဲက နယ္ေက်ာ္၍ မလိုက္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ကားဂိတ္ဆီမွ ဆူဆူညံညံ အသံမ်ားကို ထပ္ၾကားရျပန္သည္။ သူ မေနႏိုင္ေတာ့။ ဆိုင္မွထ၍ လမ္းကူးသြားမိသည္။ လူအုပ္ႀကီးအလယ္တြင္ အမ်ဳိးသမီးငယ္ ႏွစ္ဦး။ ဖမ္းဆီးသူ နယ္ထိန္းႏွင့္ သူ႔ ရပ္ကြက္ထဲ႐ွိ မီးသတ္ကို ဒူးတုပ္၍ ေတာင္းပန္ တိုးလွ်ဳိးေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ လက္ထိပ္ခတ္ၿပီး အငွားကားတစီးကို တား၍ တင္သည္။ လူစုကြဲေသာ အခ်ိန္တြင္ ၁၀ နာ႐ီ ေက်ာ္ေနခဲ့ေပၿပီ။
-------------------------------------

တရက္တြင္ေတာ့ နတ္သမီးကေလးမ်ားကို စစ္တမ္း ေကာက္ၾကည့္ရန္ သူ စဥ္းစားမိသည္။ ဘာရယ္မဟုတ္၊ သူက လူ႔ဘဝ ႐ုပ္ပံုလႊာေတြကို စိတ္ဝင္စားသည္။ အေရာင္ေတြ အရိပ္ေတြကို ေစ့ခ်င္ငုခ်င္သည္။ အတိမ္အနက္ အက်ဥ္းအက်ယ္တို႔ကို စူးခ်င္စမ္းခ်င္သည္။ အလင္းအေမွာင္ အမွိန္အေဖ်ာ့ေတြကို ႐ွာခ်င္ေဖြခ်င္သည္။ သည္လိုႏွင့္ တမနက္တြင္ သူ ၿမိဳ႕ထဲတခြင္သို႔ နတ္သမီးကေလးမ်ား ေလ့လာေရး ထြက္မိသည္။ ၁၀ နာရီ သာသာခန္႔။ သူ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွ ထလာခ်ိန္။ သူ႔ ခရီးစဥ္ကို လမ္း ၄၀ ထိပ္မွ စသည္။ လမ္း ၄၀ ထိပ္မွ သည္ ၃၈ လမ္းေစ်းအထိ။ သည္တဝိုက္က နတ္သမီးကေလးမ်ားကိုေတာ့ သူ အားလံုးလိုလို သိၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ၁၅ ေယာက္ဝန္းက်င္။ ထို႔ေနာက္ေတာ့ ပန္းဆိုးတန္းကိုျဖတ္၍ ၃၆ လမ္းထိပ္ ကားဂိတ္ဆီသို႔ သူေရာက္လာသည္။ သည္မွာလည္း ၇ ေယာက္၊ ၈ ေယာက္။ ဆူးေလဘုရားလမ္းေရာက္ေတာ့ သူ ညာေကြ႔ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းဆီ သြားသည္။ ႐ုပ္႐ွင္႐ံုမ်ား ေအာက္တြင္လည္း နတ္သမီးကေလးမ်ား။ ၁၄-၅ ေယာက္ေတာ့ ႐ွိလိမ့္မည္။ မနက္ပိုင္းကိုေတာ့ သည္မွ်ျဖင့္ သူ အဆံုးသတ္လိုက္ပါသည္။

ညေနပိုင္းတြင္ေတာ့ သူ မဟာဗႏၶဳလလမ္းဘက္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ၃၉ လမ္းထိပ္ ကားဂိတ္ဆီသို႔။ သည္မွာလည္း နတ္သမီးကေလးမ်ားကို အေတာ္မ်ားမ်ားႀကီးကို သူ ေတြ႔ရျပန္ေလသည္။ ၃၇ လမ္းထိပ္ ထီ႐ံုးမွသည္ ၃၉ လမ္းထိပ္အထိ။ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္၊ အသုပ္ဆိုင္တို႔တြင္ ေက်ာက္ခ်သူတို႔က ေက်ာက္ခ်လ်က္။ ကားဂိတ္တြင္ ေရာေႏွာ ရပ္ေနသူတို႔လည္း မ႐ွား။ ၂၀ ဝန္းက်င္ေတာ့ ႐ွိလိမ့္မည္။ ကားဂိတ္ႀကီးေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ဒါက သူ ေတြ႔မိသေလာက္၊ မေတြ႔မိသည္မ်ားလည္း က်န္ဦးမည္။ မနက္ပိုင္းႏွင့္ ညပိုင္းကလည္း ကြဲဦးမည္။ သူ႕ေလ့လာေရး ခရီးစဥ္ကို သူ စာရင္းခ်ဳပ္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေယာက္ ၁၀၀ ဝန္းက်င္ စာရင္း ထြက္လာသည္။ သူ႔တိုင္းသူ႔ျပည္၏ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈဘဝသည္ ခြ်တ္ျခံဳက်ေနခဲ့ရၿပီ ျဖစ္သည္။
---------------------------------

သူ တယ္လီဖုန္း ေလွ်ာက္လႊာတင္ၿပီး စာတိုက္ႀကီးမွ ထြက္လာေတာ့ ေန႔လယ္ ၂ ခ်က္ခြဲေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ မြန္းေဘကရီ ဆိုင္ေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ သူ ေကာ္ဖီ ေသာက္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာသည္။ ဂ်ာနယ္မ်ားလည္း ဖတ္ခ်င္၍ ျဖစ္သည္။ ဆိုင္ထဲတြင္ေတာ့ လူတို႔ ျပည့္သိပ္လ်က္။ သည္မွာလည္း သူတို႔ကို သူ ေတြ႔မိျပန္သည္။ သူတို႔ကေတာ့ ကားဂိတ္႐ွိ နတ္သမီးကေလးမ်ားထက္ အနည္းငယ္ ပို၍ ေတာက္ပသည္။ ႐ုပ္ရည္ ႐ူပကာလည္း သာသည္။ အထက္လႊာဟု ဆိုရမည္ ထင္သည္။ အထက္လႊာ နတ္သမီးမ်ား။ သူတို႔ ထိုင္ေလ့႐ွိသည္က ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းကို မ်က္ႏွာမူထားသည့္ စားပြဲတြင္ ျဖစ္သည္။ သည္ေနရာ တခုတည္းက ဆိုင္အျပင္မွေရာ အတြင္းမွပါ အျပန္အလွန္ ျမင္ႏိုင္သည့္ ေနရာျဖစ္သည္။ သူ ေငးေနမိခ်ိန္မွာပင္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း တဖက္႐ွိ ဆက္သြယ္ေရး တယ္လီဖုန္းမွ ဝန္ထမ္း အမ်ဳိးသမီးက ဆိုင္အျပင္မွ လက္ဟန္ေျခဟန္ ျပ၍ လာေခၚသည္။ သူတို႔ထဲမွ တေယာက္ထသြားၿပီး ဖုန္းသြားေျပာေနသည္ကို သူ ျမင္ေနရေလသည္။ ဒါက သူတို႔၏ ဆက္သြယ္ေရး လမ္းေၾကာင္း။ ေရစီးေၾကာင္းေတာ့ ေရစီးေၾကာင္းပဲ ျဖစ္သည္။ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းဟု ေခၚခ်င္လည္း ေခၚဆိုႏိုင္ပါသည္။

ဆိပ္ကမ္းသာ လမ္းထိပ္တြင္ ေကာင္မေလးကို ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ သူ အနည္းငယ္ အံ့ၾသသြားမိသည္။ ည ၁၀ နာရီ ပင္ထိုးေတာ့မည္။ သူ ေတြ႔ေနက် မနက္ဂိုဏ္းမွ ေကာင္မေလး။ ညဂိုဏ္းသို႔ပဲ ေျပာင္းသြားလို႔လား၊ လူသြားလူလာကေတာ့ အနည္းငယ္ ႐ွင္းေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ သူ ေဘးဘီကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ကူးတခု ရလာသည္။ ေကာင္မေလးကို သူ အနည္းငယ္ ေမးခ်င္ျမန္းခ်င္သည္။ သူႏွင့္ မ်က္မွန္း တမ္းမိေနေသာေၾကာင့္လည္း သူ ေမးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ တကယ္က သည္ေနရာက သူ႔အိမ္ႏွင့္ ဘာမွမေဝး၊ သို႔ေသာ္ သူ မတတ္ႏိုင္။ ႐ွိန္းတိန္းဖိန္းတိန္း ျဖစ္ေနေသာ စိတ္ကိုထိန္းရင္း သူ ေကာင္မေလးဆီ ခ်ဥ္းကပ္သြားမိသည္။ သူ႔ကို ေကာင္မေလး အထင္လြဲေတာ့မည္က ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္သည္။ ဒါ႔ေၾကာင့္ သူကပဲ အရင္ဦးေအာင္ ႐ွင္းျပဖို႔ သူ ဆံုးျဖတ္လို္က္သည္။

“ညီမ ညပိုင္း ေျပာင္းသြားတာလား” ဟု သူ စကားစလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက “ဟုတ္တယ္ အကို” ဟု တံု႔ျပန္သည္။ သူ႔ကို မွတ္မိလားလို႔ ေမးေတာ့ ေကာင္မေလးက ''မနက္တိုင္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ အဝမွာ ထိုင္ထိုင္ေနတဲ့ အကို မဟုတ္လား'' ဟု ျပန္ေမးသည္။ ဟုတ္ေၾကာင္း ျပန္ေျဖၿပီး သူ႔ကို တမ်ဳိးမထင္ရန္ သူ အျမန္႐ွင္းျပရသည္။ သူ ေမးစရာ နည္းနည္း႐ွိ၍ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာေတာ့ ေကာင္မေလး အနည္းငယ္ တြန္႔ဆုတ္သြားသည္။ ''ရဲတို႔၊ ေထာက္လွမ္းေရးတို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္'' ဟု သူ႔ကို မဝံံ့မရဲ ျပန္ေမးသည္။ မဟုတ္ေၾကာင္း သူ ေျပာၿပီး သူ သိလိုသည္တို႔ကို ေမးသည္။ တကယ္က ေကာင္မေလးတို႔က တကိုယ္ေတာ္ လႈပ္႐ွားသူမ်ား။ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည့္သူ မ႐ွိ။ တခုပဲ႐ွိသည္။ သည္အပိုင္က နယ္ထိန္းကိုေတာ့ တရက္ ၅၀၀ ေပးရသည္။ စီမံခ်က္႐ွိ၍ ဖမ္းလွ်င္ေတာ့ ကိုယ္ျဖစ္ကိုယ္ခံ။ သည့္ေနာက္ပိုင္းတြင္ မီးသတ္ကိုပါ ေပးေပးေနရသည္ဟု ေျပာသည္။ ဒါကိုေတာ့ သူေကာင္းေကာင္း သိပါသည္။ သူ႔ ဝန္းက်င္႐ွိ ဂ်ပိုးေတေလမ်ား မီးသတ္အဖြဲ႔ဝင္ ျဖစ္ေနသည္မွာ ၾကာျမင့္ခဲ့ပါၿပီ။

''ကိုယ္နဲ႔ရင္းလို႔ ရတဲ့ ပိုက္ဆံ အကိုရာ။ သူတို႔မို႔ မ်ဳိရက္ ဆို႔ရက္တယ္'' ဟု ညည္းေျပာ ေျပာရင္း ေကာင္မေလးက စကားကို နိဂံုးခ်ဳပ္သည္။ ေကာင္မေလး ေနတာက ဒဂံုမွာ။ သည္အခ်ိန္ ကား႐ွိေသးလို႔လား ဟု သူေမးေတာ့ သည္ညေတာ့ မဂိုလမ္း႐ွိ တည္းခိုခန္းမွာ အိပ္မည္တဲ့။ ထိုသို႔ ေျပာရင္း ေကာင္မေလး၏ အၾကည့္က သူ႔ဆီ ဖ်တ္ခနဲ ေရာက္႐ွိလာသည္။ သူ ကပ်ာကရာ မ်က္ႏွာလႊဲရင္း ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဖြင့္သည္။ ''ညီမအတြက္ မုန္႔ဖိုးပါ'' ဟု ဆိုကာ ေငြ ၁၅၀၀ ကို ေကာင္မေလး လက္ထဲထည့္ရင္း သူ ႏႈတ္ဆက္လမ္းခြဲ လိုက္ေတာ့သည္။ 'သဇင္' ဟု ေခၚေသာ ေကာင္မေလးကေတာ့ သူ႔ ကို နားမလည္သလို ၾကည့္ေနေပလိမ့္မည္။
------------------------------------

ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ တကၠစီတားေနေသာ စံုတြဲကို ျမင္၍ သူ႔ကားကို အ႐ွိန္ေလွ်ာ့လိုက္သည္။ ေဝဇယႏာၱ လမ္းမႀကီးေပၚ။ ဆီေစ်းတို႔ ႀကီးျမင့္လာသျဖင့္ ခရီးသြားဟန္လႊဲ လမ္းၾကံဳလွ်င္ သူ ပရိုက္ဗိတ္ တကၠစီ ေမာင္းေလ့ရွိသည္။ ''ဘယ္သြားမလဲ အကို'' ဟု သူ ေမးေတာ့ အမ်ဳိးသားထံမွ အသံမထြက္။ အမ်ဳိးသမီးငယ္ဆီမွသာ အသံထြက္လာသည္။ ေဝဇယႏာၱလမ္းမႀကီး ေပၚတြင္ပင္႐ွိေသာ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလး တၿမိဳ႕ အမည္ကို ယူထားသည့္ တည္းခိုခန္းသို႔။ သူ ေစ်းေျပာေတာ့ မဆစ္ေတာ့ဘဲ ကားေပၚသို႔ တက္သည္။ ခရီးက ဘာမွ်မေဝး၊ ၅ မိနစ္သာသာ ေမာင္း႐ံုႏွင့္ သူ တည္းခိုခန္းေ႐ွ႕သို႔ ေရာက္သည္။ ''ခဏေလး ေစာင့္ေပးပါလား ညီေလးရာ၊ အကို အရင္ေမးၾကည့္မလို႔'' ဟု ကားခ႐ွင္းရင္း အမ်ဳိးသားက ေျပာေတာ့ သူ ေခါင္းညိတ္သည္။

သူ႔တြင္ ဘာမွ အေထြအထူး လုပ္စရာမ႐ွိ။ အမ်ဳိးသမီးငယ္ကပင္ ဦးေဆာင္၍ တည္းခိုခန္းအတြင္း ဝင္သြားသည္။ သူ အျပင္မွ တည္းခိုခန္းႀကီးကို အကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့ အခန္းေတြက မနည္းမေနာ။ ရာေက်ာ္လိမ့္မည္ဟု သူထင္သည္။ ၅ မိနစ္မွ်အၾကာ ေစာေစာက စံုတြဲ ျပန္ထြက္လာသည္။ အခန္းပဲ အဆင္မေျပသည္လား ဘာျဖစ္သည္လဲ … သူ ေတြးေတာေနမိစဥ္တြင္ပင္ အမ်ဳိးသားထံမွ ''အခန္းမႀကိဳက္လို႔ ညီေလးရာ။ ဘယ္သြားရင္ ေကာင္းမလဲ မသိဘူး'' ဟု စကားသံ ထြက္လာသည္။ အမ်ိဳးသမီးငယ္ကေတာ့ သည္ကိစၥတြင္ ကြ်မ္းက်င္ဟန္ ႐ွိသည္။ သူ႔ကို ဘုရင့္ေနာင္ဘက္႐ွိ တည္းခိုခန္းႀကီးတခု၏ အမည္ကိုေျပာရင္း ေစ်းေမးသည္။ သူ ေစ်းေျပာေတာ့ အမ်ဳိးသားက မဆစ္ေတာ့ပါ။ သူကလည္း ပံုမွန္ေစ်းပဲ ေျပာပါသည္။ ကားေမာင္းလာရင္း မိုးက ႐ြာလာသည္။ ဘုရင့္ေနာင္ မီးပိြဳင့္ မေရာက္မီတြင္ သူ ဘယ္ဘက္သို႔ ခ်ဳိးလိုက္သည္။ သည္လမ္းက သူ ေက်ာင္းသြားတိုင္း မီးပြိဳင့္ေ႐ွာင္ရန္ သံုးေနက်လမ္း။ တည္းခိုခန္း၏ ေနာက္ဘက္႐ွိ ကားပါကင္တြင္ သူ ကားရပ္သည္။ မိုးက ပို၍ သည္းလာသည္။ သူ႔ကားေပၚမွ စံုတြဲ ဆင္းသြားေသာ္လည္း သူ ကားျပန္ မထြက္ျဖစ္ေသး။ မိုးစဲေအာင္ ခဏေစာင့္ရန္ သူ ဆံုးျဖတ္သည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ကားပါကင္မွ ဝိတ္တာကေလးက သူ႔ထံ ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။ သူ႔ကို ခရီးသည္ လိုက္ပို႔သူဟု ထင္ပံုမရ။ ''အကိုေကာ မတက္ေတာ့ဘူးလား'' ဟုေမးသည္။ သူ ျပံဳးရင္း ''ျပန္ေတာ့မွာ'' ဟုေျပာေတာ့ ဝိတ္တာေလးက သူ႔အတြက္ အေဖာ္ ေခၚေပးမည္ဟု ဆိုျပန္သည္။ သူ နည္းနည္း စိတ္ဝင္စားလာသျဖင့္ ဝိတ္တာေလးကို အက်ဳိးအေၾကာင္းေမးရင္း အခန္းတခန္းယူရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

၃ နာရီ တဆက္႐ွင္။ သူတို႔ကေတာ့ ႐ႈိးလို႔ ေခၚၾကေလသည္။ ပထမထပ္တြင္ သူ အခန္းတခန္း ရသည္။ သူ အခန္းထဲေရာက္ၿပီး ခဏေနေတာ့ ေစာေစာက ဝိတ္တာကေလး ျပန္ေရာက္လာသည္။ သူ႔ေဘးတြင္ နတ္သမီးကေလး တဦး။ နတ္သမီးကေလးက အျခား အခန္းတခန္းမွ ကူးလာပံုရသည္။ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္၊ ၁၉-၂၀ အ႐ြယ္ ။ ပံုစံ အသြင္အျပင္က ညွိဳးေရာ္ ႏြမ္းလ်ေနသည္။ သူ႔ကို ဟန္လုပ္ျပံဳးျပေနေသာ နတ္သမီးေလးကို ၾကည့္ရင္း သူ ေစာေစာက စိတ္တို႔ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားရသည္။ သူ ဝိတ္တာေလးကို စကားလွေအာင္ ေျပာရင္း နတ္သမီးေလးကို ျပန္လႊတ္လိုက္သည္။ အခန္းကလည္း ယူၿပီးၿပီ။ ခဏေတာ့ ေနလိုက္ဦးမည္ဟူေသာ အေတြးႏွင့္ သူ အခန္းကို ေစ့ငုမိသည္။ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္တလံုး၊ ေရခ်ဳိးခန္း အိမ္သာတြဲလ်က္၊ တီဗီတလံုးႏွင့္ တယ္လီဖုန္းလည္း ပါသည္။ အျပင္အဆင္ အခင္းအက်င္းက သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ ေတာ့႐ွိသည္။ သူ တစ္ေယာက္တည္း ဘာလုပ္ရမွန္း မသိသည္ႏွင့္ တီဗီဖြင့္လိုက္သည္။

ခ်ယ္နယ္တို႔ကို ဟိုေ႐ႊ႕သည္ေ႐ႊ႕ လုပ္ရင္း ေစာေစာက ဝိတ္တာေလး ေျပာသြားေသာ ခ်ယ္နယ္ကို သူ ေတြ႔ရသည္။ ၂၄ နာရီ အျပာကားမ်ား ျပသည့္ခ်ယ္နယ္။ ေအာက္ထပ္႐ွိ စက္ခန္းမွ ေခြထိုးျပေနျခင္း။ သူ ပ်င္းပ်င္းရိရိႏွင့္ အိပ္ရာေပၚ လဲေလ်ာင္းရင္း တီဗီၾကည့္သည္။ အျပင္ဘက္တြင္ မိုးက သည္းသည္းမည္းမည္း ႐ြာလ်က္။ ဗုဒၶဝင္မွ အလြန္ ကံုလံုျပည့္စံုေသာ သူၾကြယ္ႀကီးတဦး၏ အမည္နာမကို ခံယူထားသည့္ တည္းခိုခန္းႀကီး တခုလံုး တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ သူ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
--------------------------

ည ၈ နာရီ ေက်ာ္ၿပီမို႔ သိမ္ႀကီးေစ်း၏ ညက သက္ဝင္လႈပ္႐ွားလာသည္။ zero zone မွ လြင့္ပ်ံလာေသာ ေတးသံမ်ားကို သူ အတိုင္းသား ၾကားေနရသည္။ သူက မဂၤလာ႐ံု အေပၚဆံုးထပ္သို႔ ေရာက္႐ွိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔ဖခင္ကို ေဆးခန္းလိုက္ပို႔ရာ တိုကင္နံပါတ္ ေနာက္က်ေသာေၾကာင့္ ေနာက္တနာရီေလာက္ေတာ့ အနည္းဆံုး ေစာင့္ရေပဦးမည္။ လမ္းတေလွ်ာက္႐ွိ ကလပ္မ်ားကို သူ အေပၚစီးမွ ေငးၾကည့္ေနရင္း ၿငီးေငြ႕လာသျဖင့္ ေအာက္ဆင္း၍ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ေအာက္ေရာက္ေတာ့လည္း ဘယ္မွာထိုင္ရမည္ကို သူ ေဝခြဲမရ။ သိမ္ႀကီးေစ်းအတိုင္း ေလွ်ာက္လာရင္း အေနာ္ရထာလမ္းႏွင့္ ဆံုရာ လူကူးတံတား ေအာက္ေရာက္ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကို ေတြ႔သည္။ နတ္သမီးကေလးေတြ ထိုင္ေနပါလား …။ မဂၤလာ႐ံုႏွင့္ နီးနီးနားနားမွာပဲ ထိုင္ေတာ့မည္ ဟူေသာ အေတြးႏွင့္ သူ ျပန္လွည့္လာသည္။

သည္လိုႏွင့္ မဟာဗႏၶဳလလမ္းႏွင့္ ေ႐ႊတိဂံုဘုရား လမ္းေထာင့္ လူကူးတံတားေအာက္မွ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ကေလးတြင္ သူ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ထိုင္ၿပီးမွ သူ သတိျပဳမိေလသည္။ သည္မွာလည္း နတ္သမီးေလးမ်ား။ သူ႔ေဘးကပ္လ်က္ ဝိုင္းတြင္ ထိုင္ေနၾကသည္။ ခဏၾကာေတာ့ တေယာက္က သူ႔ထံမွ မီးျခစ္ လွမ္းေတာင္းေလသည္။ ေပးလိုက္ေတာ့ ''ေဆးလိပ္ေလးပါ ေပးပါလား'' ဟု ေနာက္တေယာက္က ေျပာင္စပ္စပ္ ေျပာျပန္သည္။ သူ႔ေဆးလိပ္ဗူး လွမ္းေပးလိုက္ခ်ိန္မွာပင္ အျခားဝိုင္းမွ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ ထလာကာ နတ္သမီးကေလးတို႔၏ ဝိုင္းတြင္ ဝင္ထိုင္ေလသည္။ ႏိုက္လား၊ ႐ႈိးလား ဟူေသာ အသံမ်ား၊ တပုလင္းခြဲ ႏွစ္ပုလင္းဟု တံု႔ျပန္သံမ်ား၊ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ ရယ္ေမာသံမ်ား၊ သူ ထဖို႔ ဆံုးျဖတ္သည္အထိ သူတို႔ ညွိႏႈိင္းပြဲ မၿပီးဆံုးေသး။ မဂၤလာ႐ံုအေပၚထပ္ ေရာက္မွ သူ႔ စီးကရက္ဗူး သူ ျပန္သတိရေလသည္။ နတ္သမီးေလးမ်ားထံတြင္ က်န္ေနခဲ့ၿပီ။
---------------------------------------

“ဗိုက္ဆာတယ္ကြာ။ ထမင္းေၾကာ္ သြားစားရေအာင္“ ဟု သူ႔ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာ၍ နာရီကို သူ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ည တခ်က္ ထိုးေတာ့မည္။ သည္အခ်ိန္ ဘယ္သြားမလဲ။ ၁၇ လမ္းသြားဖို႔ပဲ ႐ွိေတာ့သည္။ သူတို႔ ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ကေလးက လူ႐ွင္းေနသည္။ သည္ည ဘာေဘာလံုးပြဲ မွမ႐ွိ။ သည္အခ်ိန္ ထမင္းစားခ်င္စိတ္ မ႐ွိေတာ့၍ သူကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ပဲ မွာလိုက္သည္။ ဆိုင္တြင္ ဝိုင္းက ၃ ဝိုင္းတည္း။ ေယာက္်ားေလး ဝိုင္းဆို၍ သူတို႔ တဝိုင္းသာ။ က်န္ႏွစ္ဝိုင္းတြင္က ကလပ္မွ ျပန္လာေသာ နတ္သမီးေလးမ်ား။ သည္ဆိုင္ကေလးက ညလံုးေပါက္ ဖြင့္ေသာ ဆိုင္ကေလးမို႔ သူတို႔ ထိုင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ တခါတရံ စီမံခ်က္ ႐ွိလွ်င္ေတာ့ နတ္သမီးေလးမ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းေပၚ႐ွိ အစိုးရ ဝင္းတဝင္းအတြင္း ဖြင့္ေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ ေျပာင္းထိုင္တတ္သည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ၁၇ လမ္းက စစ္ႀကိဳေခတ္က နတ္မိမယ္မ်ား တရားဝင္ ေပ်ာ္စံရာ ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းကိုေတာ့ ဆရာေသာ္တာေဆြ ေရးတာ သူ ဖတ္ရဖူးသည္။

နတ္သမီးေလးမ်ားကို ၾကည့္ရင္း သူ တခု ေတြးမိလာ၍ ျပံဳးမိသည္။ သူ႔ ေန႔စဥ္ဘဝတြင္ နတ္သမီးေလးမ်ားကို မေတြ႔ရသည့္ေန႔ မ႐ွိ။ နံနက္ မိုးလင္းခ်ိန္မွ စေတြ႔ လိုက္သည္မွာ ယခု ည တနာရီအထိ ေတြ႔တုန္း ျဖစ္သည္။ သူ႔ ခ်စ္သူကိုပင္လွ်င္ သူ ေန႔စဥ္မေတြ႔၊ တပတ္လံုးလံုး မေတြ႔ျဖစ္သည္လည္း ႐ွိသည္။ နတ္သမီးေလးမ်ားကိုေတာ့ ….. ''ဘာျပံဳးတာလဲ'' ဟု ေမးသည့္ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းကို ''ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး'' ဟုသာ သူျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ညက တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္၊ ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႔ေသြ႔။ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္လိုက္ရသျဖင့္ သူ႔ မ်က္လံုးမ်ား ျပန္က်ယ္လာသည္။ နတ္သမီးေလး တေယာက္က သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ရင္း အေဖာ္မ်ားအား တစံုတရာ တီးတိုးေျပာသည္။ ရယ္သံမ်ား သူၾကားရခ်ိန္တြင္ လႈပ္႐ွား သြားေသာ စိတ္ကို ဖံုးကြယ္ရန္ ေရေႏြးတစ္ခြက္ ငွဲ႔လိုက္ရေလသည္။ ေဆး႐ံုႀကီးဘက္ဆီက ေခြးေဟာင္သံ သဲ့သဲ့ကို သူၾကားရသည္။ ေဆာင္းဝင္လာၿပီမို႔ ညက တျဖည္းျဖည္း ေအးစက္လာေလသည္။

ႏိုင္ငံျခားမွ ေခတၱျပန္ေရာက္ လာေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုသည့္ ပြဲမို႔ သူတို႔ဝိုင္းက အေတာ္ညဥ့္ နက္သြားခဲ့သည္။ ဘီယာပုလင္းတို႔က အလဲလဲ အၿပိဳၿပိဳ။ ဘယ္ဆက္သြားမလဲဟု အေမရိကားမွ သူငယ္ခ်င္းကေမး၍ သူ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည တခ်က္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ သူတို႔ ဘယ္ဆက္သြားမလဲ…။ သူတို႔ တဝိုင္းလံုး မူးယစ္ရီေဝလ်က္။ ခဏတျဖဳတ္ အိပ္လို႔ရမည့္ ေနရာတေနရာ…။ လေပၚသို႔ တက္ရန္ သူ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ လျပည့္ညမို႔ လ က ထိန္ထိန္သာ ေနေလသည္။

၃၉ လမ္း အထက္လမ္း႐ွိ တိုက္တတိုက္၏ ငါးလႊာသို႔ သူတို႔ေရာက္ေတာ့ ည တခ်က္ခြဲ ခဲ့ၿပီ။ စႏၵာေငြလမင္း၏ အမည္ကို အဂၤလိပ္လို ေရးသားထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ဝါဝါ ကေလးကို ၾကည့္ရင္း သူ တံခါးေခါက္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္႐ွင္ မႏိုင္ ကိုယ္တိုင္ တံခါးလာဖြင့္ေလသည္။ မႏိုင္ က ယခင္ကတည္းက သူႏွင့္ သိကြ်မ္းသူ။ အရင္ကေတာ့ အိမ္ပြဲစား၊ အခုေတာ့လည္း သည္ေရစီးေၾကာင္းထဲမွာ။ “သားႀကီးပါလား။ ေဘာ္ဒါေတြလည္း ပါတာပဲ။ လာ လာ“ ဟူေသာ မႏိုင္ စကားအဆံုးမွာေတာ့ သူတို႔အားလံုး အခန္းထဲ ဝင္လို္က္ၾကေလသည္။ အခန္းထဲတြင္ ေကာင္မေလးေတြက ထိုင္သူထိုင္ လွဲသူလွဲလ်က္။ ဗီစီဒီေခြ မွ ဟစ္ေဟာ့သီခ်င္းကို လိုက္ညည္းသူက ညည္းေနၾကသည္။ သည္ည ဧည့္သည္ ပါးပံုရသည္။ “ကိုသားႀကီး လက္ဖက္သုတ္စားပါဦး“ ဟူေသာ ေကာင္မေလး တေယာက္၏ ဖိတ္မႏၱကျပဳမႈကို သူ ၿပံဳး၍ ေခါင္းခါရင္း သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ ေနရာထိုင္ခင္း စီစဥ္ရသည္။ အခန္း၏ ေနာက္ဘက္တြင္ ႐ွိေနတာက လူ ၅ ေယာက္စာ ႏွစ္ခန္း။ တခန္းက လံုးလံုးအားေနသည္။ သူတို႔အဖြဲ႔က လူ ၆ ေယာက္မို႔ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း ၅ ေယာက္ကို အခန္းတခန္း ေပးလို္က္သည္။ သူကေတာ့ ေနာက္တခန္းထဲ ဝင္ခဲ့ေလသည္။

သူ ဝင္လာသည့္ အခန္းထဲတြင္ အျခား ဧည့္သည္ ၄ ေယာက္။ သူက အခန္း၏ အလယ္တြင္ ေနရာရသည္။ တခန္းလံုးက ေမွာင္မိုက္လ်က္။ အိပ္ရာတို႔ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ခင္းထားသည္။ အိပ္ရာတခုႏွင့္ တခုၾကားတြင္ေတာ့ ခန္းဆီးပါးကေလးမ်ား ျခားထားသည္။ အိပ္ခ်င္စိတ္က စိုးမိုးေနသည္မို႔ သူ႔ကို ႏိွပ္ေနေသာ ေကာင္မေလးကိုပင္ သူ ဘာမွမေျပာမိ။ သို႔ေသာ္ သူ ေခါင္းခ်လိုက္မိစဥ္မွာပင္ သူ႔ ဘယ္ဘက္ေဘး အိပ္ရာမွ ေကာင္မေလး၏ အသံကို သူၾကားလိုက္ရသည္။ “ဘာလို႔ အမ်ားႀကီး ယူလာတာလဲ။ တခုဆို ေတာ္ေရာေပါ႔“ တဲ့။ စကားသံ သဲ့သဲ့ကို သူၾကားရျပန္သည္။ ခဏေနေတာ့ တီးတိုးညည္းညဴသံမ်ား။ သည္အသံမ်ားႏွင့္အတူ ေျခေထာက္တဖက္က ခန္းဆီးစကိုေက်ာ္၍ သူ႔ အိပ္ရာဘက္ဆီ ေရာက္႐ွိလာသည္။ သူ ဆက္အိပ္၍ မရေတာ့။ ေမွာင္မိုက္ ေလာင္အိုက္ေနေသာ အခန္းထဲတြင္ သူ ေဇာေခြ်းျပန္စ ျပဳလာသည္။ ခဏအၾကာ ညည္းညဴသံမ်ား ထပ္ၾကားရျပန္သည္။ သည္တခါ သူ႔ ညာဘက္က။ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး အခန္းထဲမွ ထြက္ရန္ သူ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ေဆးလိပ္ဗူးကို ႏိႈက္သည္။ ေဆးလိပ္ မက်န္ေတာ့။ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ႐ွိရာ အခန္းဆီ သူ ကူးခဲ့ေလသည္။

သူ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အခန္းတြင္ေတာ့ မီးလင္းေနသည္။ သူငယ္ခ်င္း႐ွိရာေရာက္ေတာ့ ေကာင္မေလးႏွင့္ စကား ေျပာေနသည္ကို ေတြ႔သည္။ သူငယ္ခ်င္းထံမွ ေဆးလိပ္တလိပ္ ေတာင္းယူရင္း အိမ္ေ႐ွ႕ခန္းဘက္ သူ ထြက္ခဲ့ေလသည္။ ဝရန္တာတြင္ ေဆးလိပ္ေသာက္လို္က္မွ သူ နည္းနည္း ေနသာထိုင္သာ ႐ွိလာသည္။ သည္မွာပင္ အႏိွပ္ခန္းမ်ားအေၾကာင္း သူ စဥ္းစားမိသည္။ ဟိုယခင္ကေတာ့ အႏိွပ္ခန္းလုပ္ငန္းကို အႀကီးအက်ယ္ လုပ္သည္က ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း ေအာက္ဘက္႐ွိ ဟိုတယ္ႀကီး တခုတြင္။ ထိုစဥ္က ယခုလို ေနရာတိုင္းတြင္ မ႐ွိေသး။ ၿပီးေတာ့ ယခုလို လိင္ေဖ်ာ္ေျဖေရး မပါ။ အႏိွပ္ခံ႐ံု သက္သက္မွ်သာ။ အဆင္ေျပလွ်င္ အျပင္တြင္ ခ်ိန္းေတြ႔။ သည္မွ်ေလာက္သာ ျဖစ္သည္။

ၿမိဳ႕ထဲတခြင္တြင္ အႏိွပ္ခန္းမ်ား မႈိလို ေပါက္လာသည္ကေတာ့ သူ မွတ္မိသေလာက္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွ စ၍။ ၂၀၀၅ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းေလာက္တြင္ေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲ႐ွိလမ္းတိုင္းတြင္ အႏိွပ္ခန္းမ်ား ပ်ံ႕ႏံွ႔ေနခဲ့ၿပီ။ ၿမိဳ႕ထဲ႐ွိ လမ္းတလမ္းတြင္ အထက္လမ္း၊ အလယ္လမ္းႏွင့္ ေအာက္ဆံုးႏွစ္လမ္း ဟူ၍ ဘေလာက္ ၄ ခု ႐ွိရာ ၄ ခုစလံုးကို သူ ဆိုလိုပါသည္။ ဆိုင္းဘုတ္ဝါဝါ၊ ျပာျပာေလးမ်ား ကိုယ္စီကိုယ္ငွ။ သည္လုပ္ငန္းက မ်ားေသာအားျဖင့္ အထပ္ျမင့္ ငါးလႊာ ေျခာက္လႊာ အခန္းမ်ားတြင္ လုပ္ေလ့လုပ္ထ ႐ွိသည္။ ထူးထူးျခားျခား ၃၈ လမ္းေစ်းမွ ဆိုင္တဆိုင္ကေတာ့ ေျမညီထပ္တြင္ ဖြင့္ထားသည္။ ယခင္ကကဲ့သို႔ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ဖြင့္ထားသည့္ပံုပင္ မ႐ွိေတာ့။ ေပၚေပၚတင္တင္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ သည္တခါ ထူးျခားသည္က အႏိွပ္ခန္းအမ်ားမွာ သာမန္မဟုတ္။ လိင္ေဖ်ာ္ေျဖရာ ဌာနမ်ား။ လာေရာက္သူ အမ်ဳိးသားမ်ားအတြက္ကလည္း ဒါက ပိုအဆင္ေျပသည္။ ယခင္ကကဲ့သို႔ တကူးတက အမ်ဳိးသမီးအေဖာ္ လိုက္႐ွာရန္ မလိုေတာ့။ တည္းခိုခန္းလည္း သြားစရာမလို။ အႏိွပ္ခန္း တဆက္႐ွင္ခႏွင့္ ႏိွပ္ေပးသူ ေကာင္မေလးကို မုန္႔ဖိုး အနည္းအက်ဥ္း ေပးလိုက္႐ံုသာ ျဖစ္သည္။

သည္မွာပင္ အႏိွပ္ခန္းမ်ား နာမည္ႀကီးသထက္ ႀကီးလာသည္။ အႏိွပ္ခန္း တခန္းတြင္ နတ္သမီးေလးမ်ားက အနည္းဆံုး ၁၀ ေယာက္ဝန္းက်င္ေတာ့ ႐ွိတတ္သည္။ ေၾသာ္ … ေျမေပၚသို႔ မသက္သည့္ ဘံုခုနစ္ဆင့္ တိမ္ယံေငြနန္းမွ နတ္သမီးကေလးမ်ား …..။ သူ အိမ္ျပန္ခ်င္ၿပီမို႔ အေတြးကို ျဖတ္ရင္း အခန္းထဲ ျပန္ဝင္ခဲ့သည္။ “သူတို႔က နတ္ေတြေလ အေငြ႔ပဲစားတာ“ သူ႔ကို ခုနက ႏိွပ္သည့္ နတ္သမီးေလးက မၾကားတၾကား လွမ္းစေလသည္။ ''သည္မွာေတာ့ နတ္ျဖစ္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္ ေကာင္မေလးရယ္'' … သူ႔စိတ္ထဲမွ ျပန္ေျပာရင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံ ျပန္သြားသည္။ သူႏွင့္ လိုက္ျပန္မည့္သူ သိပ္မ႐ွိ။ က်န္သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ညအိပ္ၾကလိမ့္မည္။ မႏိုင္ ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး လေပၚမွ ေျမေပၚ ျပန္ေရာက္ေတာ့ မနက္ ၃ နာရီ။ လ က သာၿမဲ သာေနပါသည္။
--------------------------------

သူ စစ္တမ္းေကာက္ၿပီး ၃-၄ လ အၾကာတြင္ ကားဝပ္ေ႐ွာ့တခု၌ အင္ဂ်ီအို အဖြဲ႕တခုမွ ဝန္ထမ္းတေယာက္ႏွင့္ သြားဆံုသည္။ ကြန္ဒြန္မ်ား ေဝငွေနျခင္း။ သူ႔ကို ကမ္းေပးလိုက္ေသာ လက္ကမ္းစာ႐ြက္ေလးကို ၾကည့္ရင္း ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ျဖစ္ပြားသူဦးေရ သူ႔ ႏိုင္ငံတြင္ မည္၍မည္မွ် ႐ွိသည္ကို သူ စံုစမ္းမိသည္။ အစိုးရ ထုတ္ျပန္ထားေသာ စာရင္းက ၃၈၅၀၀၀။ သို႔ေသာ္ သူသိလိုသည္က တကယ့္ အစစ္အမွန္။

ညေနဘက္တြင္ ေနာက္သတင္း တခု ၾကားရျပန္သည္။ သူ႔ကားဆီ ထုတ္ေရာင္းေနခ်ိန္ တြင္ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္တေထာင္ ကားပြဲစားတန္း အေဟာင္းေနရာတြင္၊ ထိုေန႔က သူ႔ကားကို ဆီထုတ္ေနက် ခ်ာတိတ္ျဖစ္သူကို မေတြ႔။ အကိုျဖစ္သူ ဆံုးသြားေသာေၾကာင့္ ေဆး႐ံုသို႔ လိုက္သြားသည္ဟု အျခားခ်ာတိတ္ တေယာက္က ေျပာသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ေျခာက္လေလာက္ကေတာ့ အသည္းေရာဂါ ျဖစ္ေနသည္ဟု သူ သတင္းသဲ့သဲ့ ၾကားခဲ့မိပါသည္။ ယခု ဆံုးသြားၿပီတဲ့ ။ အသည္းက ျမန္လွ ခ်ည္လားကြ ဟု သူ ေမးေျပာ ေျပာမိေတာ့ သူ႔ ကားကို ပိုက္ထိုးေနေသာ ခ်ာတိတ္က “ေအအိုင္ဒီအက္စ္ေ၀ဒနာျဖင့္ ဆံုးပါးသြားသည္“ဟု ၾကားေၾကာင္း သူ႔ကိုျပန္ေျပာသည္။ ေအအိုင္ဒီအက္စ္တဲ့... သူ သက္ျပင္းခ်ရင္း ရုတ္တရက္ကိုယ္ေတြပူလာသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
-------------------------------

“ေရလယ္ေခါင္ ေသာင္ထြန္း နတ္သမီး ေနတဲ့ကြ်န္း” သူ ငယ္ငယ္က ဝွက္ခဲ့ေသာ စကားထာ ကေလးကို သူ ျပန္သတိရသည္။ “ေရလယ္ေခါင္ ေသာင္ထြန္း” တဲ့ ။ သည္စကားထာေလးကို သူ ေန႔စဥ္ ျမင္ေတြ႔ေနရေသာ နတ္သမီးေလးမ်ားႏွင့္ သူ ထင္ၾကည့္ဟပ္ၾကည့္သည္။ သူ ေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္သည္ ေသာင္တခု ျဖစ္ခဲ့ၿပီလား …. အျခားေနရာမ်ားထက္ေတာ့ ေသာင္ေသာင္သာသာ ႐ွိ၍ နတ္သမီးေလးမ်ား ေရာက္႐ွိလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ နတ္သမီးေလးမ်ားအတြက္ ဘဝလႈိင္းတံပိုးမ်ား အၾကားတြင္ မနစ္ျမဳပ္ရန္ ယာယီျဖစ္ေစ ေခတၱရပ္တည္ ေနရသည့္ေသာင္။ သည္ေသာင္ကေကာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ခံမည္လဲ ….။ တကယ္က သူတို႔အားလံုးက သည္ေခတ္၊ သည္စနစ္၏ သားေကာင္မ်ား …

သူကေကာ …. သည္ေခတ္ကို ေျပာင္းႏိုင္ရန္ သူ႔တာ သူ႔ဝန္ကို ဘယ္၍ဘယ္မွ် ထမ္း႐ြက္ခဲ့ၿပီလဲ …..။ သူ စဥ္းစားရင္း ေခါင္းတို႔ ေနာက္က်ိ ရီေဝလာသည္။ နတ္သမီးေလးမ်ားက သည္ေခတ္ သည္စနစ္၏ ျပယုဂ္တခု၊ သူ႔ျပည္သူ႔႐ြာ၏ ႐ုပ္ပံုလႊာတခ်ပ္ ျဖစ္ေနသည္။ သည္ပန္းခ်ီကားက စုတ္ခ်က္ ၾကမ္းလွပါလား။ သည္လိုပဲ သူ ခံစားမိသည္။ နတ္သမီးေလးမ်ားအတြက္ အနာဂတ္ဟူသည္ မ႐ွိ။ မနက္ျဖန္ ဆိုသည္မ႐ွိ။ “အကိုကသာ ကြန္ဒြန္ သံုးရဲ႕လား ေမးေနတာ။ တခ်ဳိ႕ေဖာက္သည္ေတြက သံုးခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ ညီမတို႔လည္း ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။ မ်က္စိ မွိတ္လိုက္ရတာပဲ” ေကာင္မေလး၏ စကားသံက သူ႔ထံ ပဲ့တင္ျပန္လာသည္။ သည္ေခတ္ သည္စနစ္ႀကီးအတြက္ ေပးလိုက္ရသည့္ တန္ဖိုးက မနည္းပါလား စိတ္ကူးယဥ္သည္ဟုပဲဆိုဆို …… သူ တင္စားေခၚေဝၚ မိခဲ့ေသာ နတ္သမီးေလးမ်ားကို ေနာင္ဘဝတြင္ေတာ့ တကယ့္ နတ္သမီးကေလးမ်ား သူ ျဖစ္ေစလိုလွသည္။ နတ္တို႔တြင္ အစာႏွင့္ ေနစရာ ႐ွာရန္ မလိုအပ္ဟု သူ ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ။

ညိဳထက္ညိဳ

ထြန္းလွစိန္ (Mr Htun Hla Sein)

ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ မဝတ ရံုးတြင္ အလုပ္ လုပ္သူ၊ ျပည္သူ အေယာင္ေဆာင္ သတင္းေပး လူယုတ္မာ ထြန္းလွစိန္ျဖစ္ပါသည္။ ထြန္းလွစိန္သည္ မဟာစည္ သာသနာ့ရိပ္သာအနီးရွိ ေအာင္သစၥာ ရပ္ကြက္တြင္ ေနထိုင္ေၾကာင္း သိရပါသည္။

ရန္ငါ စည္းျပတ္ျခင္း

ျပည္သူလူထုႏွင့္ အမ်ားသူငါကို အေၾကာက္တရားႏွင့္ နအဖမွ ဖိႏွိပ္ႏိုင္ရန္ နအဖ အလိုက် ျပည္သူလူထုအား ဖိႏွိပ္မႈ မ်ိဳးစံု ျပဳလုပ္ေနေသာ လူစိတ္မရွိေသာ သူတစ္စု၏ မွတ္တမ္း ဓါတ္ပံုမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရံုးေရွ႕ ၆၁ ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနားက်င္းပေနေသာ ျပည္သူလူထုအား ဒုကၡေပးႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနေသာ လူတစ္စုသာ ျဖစ္ပါသည္။ ေနာင္ တခ်ိန္ တိုင္းျပည္တြင္ တရားဥေပေဒ ျပန္လည္ အသက္ဝင္လာေသာ အခါတြင္ အဆိုပါ လူမ်ား၏ အရွက္မရွိေသာ မ်က္ႏွာမ်ားကို တရားရံုးတြင္ ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ရန္ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါသည္။

ယခုလက္ရွိ အခ်ိန္တြင္လည္း ျပည္သူလူထုမွ အဆိုပါ ျပည္သူ႔ရန္သူမ်ားကို မိမိတို႔ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ လူရာ မသြင္းဘဲ ေရွာင္က်ဥ္ႏိုင္ေစရန္ မွတ္တမ္းျဖစ္ပါသည္။

SPDC's dogs who took the photo of cilvilian at the front of NLD's HQ.

(Pictures from Nyo Gyi)

ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံတြင္ ပထမ ဦးဆံုး ျမန္မာ့ ဆိုင္းဝိုင္း အျပည့္အစံုႏွင့္ တင္ဆက္ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖမည့္ ဆိုင္ကလုန္းရံပံုေငြပြဲ

Magic Show has begun!

Does someone want to see the true magic of ASEAN?

Remark this Medai Release at below and Read the result of the ministerial meeting which is coming out soon. You will see amazing magic.

Asean can surely turn himself from Tiger into rabbit within a meeting. How amazing!

Nyan Win has chosen his way of retirement

It is clear that Nyan Win has decided to retire from his position as foreign minister in SPDC by saying those dangerous words at the front of press.

Myanmar Foreign Min Says Suu Kyi May Be Freed This Year-Kyodo

(From www.nasdaq.com)
SINGAPORE -(Dow Jones)- Myanmar Foreign Minister Nyan Win said here Sunday at an informal working dinner for ASEAN foreign ministers that opposition leader Aung San Suu Kyi could be freed from house arrest in about six months, Kyodo News reported.

တလုပ္စားဖူး သူ႔ေက်းဇူး

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ ေက်းဇူးတရားကို သိတတ္သူ၊ သူတပါး ျပဳဖူးတဲ့ ေက်းဇူးကို အထူး နားလည္သူ၊ ႀကီးသူကို ရိုေသသူ စတဲ့ ခ်စ္စရာ အေလ့အက်င့္ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုသူေတြလို႔ သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။

လူဆိုတာကလည္း ကိုယ့္သမိုင္း၊ ကိုယ့္ရာဇဝင္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေလးစားမွ အျခားလူေတြကလည္း ကိုယ့္ကိုျပန္ၿပီး ေလးစားမယ္ဆိုတာ စာေပေတြထဲ ဖတ္မွတ္ဖူးၿပီး၊ ေလာက နိယာမ နဲ႔လည္း ကိုက္ညီပါတယ္။

စကားပံုေတြကလည္း တလုပ္စားဖူး သူ႔ေက်းဇူးတဲ့။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျမန္႔မာ့ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အရယူေပးလိုက္တဲ့ အာဇာနည္ႀကီးေတြရဲ႕ ေက်းဇူးေတြကို ဘယ္လို တုန္႔ျပန္မွာလဲ။ မတုန္႔ျပန္ႏိုင္၊ ျပန္လည္ မေပးဆပ္ႏိုင္တာေတာင္မွ မေမ့မေလ်ာ့ သတိရေနတယ္ဆိုတာ ျပသင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္အာဇာနည္ေန႔မွာ အလံကို တိုင္တဝက္ ေလ်ာ့ခ်ၿပီး ဝမ္းနည္းေၾကာင္းနဲ႔ ေက်းဇူးကို သတိရေၾကာင္း ျပသၾကတာပါ။

ကဲ ... ေအာက္က ပံုကေတာ့ အာဇာနည္ေနမွာ ကိုယ့္သိကၡာ ကိုယ္မေစာင့္၊ ေက်းဇူး မသိတတ္တဲ့ လုပ္ရပ္လို႔ ေျပာလို႔ ရႏိုင္မလား။ ႏိုင္ငံတကာ အလည္မွာ ရွက္ဖို႔လည္း ေကာင္းသလို၊ ကိုယ့္တန္ဖိုး ကိုယ္ မထားတတ္တဲ့ လူေတြကို သတ္မွတ္ခဲ့ရပါတယ္။ UK ႏိုင္ငံ ျမန္မာသံရံုးက အလံတိုင္ကို အာဇာနည္ေန႔မွာ ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းပါ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ေက်းဇူးသိတတ္မႈဟာ ဒါမ်ားလား ခင္ဗ်ာ။

အာဇာနည္ေန႔ တို႔မေမ့

သခင္ေအာင္ဆန္း တရား
ေဇာ္ဂ်ီ

ငါ့ညီ ေျပာင္၀င္း၊ ေမာင္သစ္ဆင္း
မင္း၏ သားငယ္၊ မင့္ သက္လွယ္ကို
အဘယ္တရား ေဟာမည္နည္း။

ဆန္း၏ သတၱိ
ဆန္း၏ သမာဓိ၊ ဆန္း၏ ပညာ
ေဟာစရာကား၊ အလြန္မ်ား၏
မင့္သားအ႐ြယ္၊ သက္ႏွစ္ဆယ္တြင္
လူငယ္ ေအာင္ဆန္း၊ သူ႔ အစြမ္းကို
ပန္းေကာင္းတပြင့္၊ ပန္ဆင္တင့္သို႔
မင့္သား သိေစခ်င္လွ၏။

သူ႔ အစြမ္းကား၊ အျခားမဟုတ္
အအုပ္ခ်ဳပ္ခံ၊ မ်ဳိးျခားဒဏ္မွ
ျမန္မာလြတ္လမ္း၊ ခရီးၾကမ္း၀ယ္
ဗန္းျပအလွ၊ ပကာသနကို
ျပာက် ေလာင္ၿမိဳက္၊ သူ မီးတိုက္၏
ေခတ္လိုက္ခါညီ၊ ေခတ္မီပညာ
ၾကံဳရာဘ၀၊ မွ်တလံုေလာက္၊ ခံၿမိဳ႕ေဆာက္၏
ထိုေနာက္ တဆင့္၊ မိုးထိလြင့္ေအာင္
႐ိုးက်င့္ ျမင့္ၾကံ၊ သူ႔အလံတည့္
ပ်ံတလူလူ၊ သူထူခဲ့ေၾကာင္း
ေခါင္းေဆာင္ သေဘာ
မင့္ သားေခ်ာကို
ေျပာလိုက္ပါဘိ ေဟာပါဘိ။ ။

ေဇာ္ဂ်ီ
လမ္းစဥ္သတင္း၊ အတဲြ ၂၊ အမွတ္ ၁၄ (၁၅၊ ၇၊ ၁၉၆၆)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အာဇာနည္လုပ္ရပ္
“ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အင္မတန္ မြန္ျမတ္သန္႔စင္ၿပီး၊ သူေတာ္ေကာင္းေတြမွသာ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္တယ္။ တကယ္ လုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အင္မတန္မွ ကုသိုလ္ရတဲ့ အလုပ္ တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။” ဆိုၿပီး စကားေျပာတဲ့ မိုက္ကို ယူၿပီး ေျပာလိုက္ခ်ိန္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္က ပုရစ္ ေအာ္သံေတြကို ျပန္ၾကားရေလာက္ေအာင္ကို တိတ္ဆိတ္သြားေတာ့တယ္။
................................................
အဲဒီ စကားကို စကားေျပာစက္ယူၿပီး ေျပာလိုက္သူကေတာ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုေအာင္ဆန္းဆိုတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုေအာင္ဆန္းရဲ႕ထူးျခားတဲ့ ေျပာစရာတြင္ေလာက္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြထဲက တစ္ခုပါပဲ။ ထူးဆန္းရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ..

ျမန္မာႏိုင္ငံ အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္က်ေရာက္ခ်ိန္ သာမန္စကားဝိုင္း ပံုစံနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးရာအေၾကာင္းေတြကို မေျပာတဲ့ ဧည့္ခံပြဲတစ္ခုမွာ ဘုရင္ခံကသူေျပာတဲ့ မိန္႔ခြန္းေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အင္မတန္ ညစ္ပတ္တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း သိေပမယ့္ အေျခအေနအရ စိတ္မပါေပမယ့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနရေၾကာင္း၊ ညစ္ပတ္တဲ့ ကစားပြဲကို မတတ္သာေပမယ့္ ကစားေနရေၾကာင္းကို ထည့္ေျပာသြားပါတယ္။

ဘုရင္ခံ စကားေျပာၿပီးေနာက္ ဘာမွ မေျပာမဆိုပဲ သခင္ ေအာင္ဆန္း (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း) က စင္ေပၚတတ္ၿပီး၊ ခုန ေျပာသြားတဲ့ စကားေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ညစ္ပတ္တယ္ဆိုတာကို လံုးဝ သေဘာမတူေၾကာင္းနဲ႔ ..... ႏိုင္ငံေရးဟာ ညစ္ပတ္တာ မဟုတ္ဘဲ၊ ႏိုင္ငံေရးကို လုပ္ေနတဲ့ လူေတြက ညစ္ပတ္တာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးဟာ ညစ္ပတ္ရေၾကာင္း။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အင္မတန္ မြန္ျမတ္သန္႔စင္ၿပီး၊ သူေတာ္ေကာင္းေတြမွသာ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္တယ္။ တကယ္ လုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အင္မတန္မွ ကုသိုလ္ရတဲ့ အလုပ္ တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္ ဆိုတာကိုေျပာသြားတာပါ။ အဲဒီေနာက္ တခန္းလံုး တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး ဘာေျပာရမွန္မသိေအာင္ ဆြံအ သလို ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ တကယ္ဆိုရင္ စကားေျပာဖို႔ ဖိတ္ၾကားထားျခင္း မရွိဘဲ အခုလို တတ္ေျပာတာဟာ ရိုင္းသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ (ဆရာ ဒဂုန္တာရာေရးတဲ့ ေအာင္ဆန္း သို႔မဟုတ္ အရိုင္း ဆိုတာ အဲဒီလို ကိစၥေတြကို ထည့္တြက္မယ္ထင္ပါတယ္။)

အျခား ျမန္မာျပည္က လူႀကီးေတြလည္း ရွိေနတဲ့ အျပင္ ဘုရင္ခံ တစ္ေယာက္က ေျပာတာကို အခုလို တတ္ၿပီး ကန္႔ကြက္လိုက္ရာမွာ အားလံုးက ဘာေျပာရမွန္းမသိ ေၾကာင္ေနၾကပါတယ္။ ခဏတာ တိတ္ဆိတ္သြားၿပီးမွ ပထမဦးဆံုး လက္ခုပ္ ထ တီးသူကေတာ့ ဘုရင္ခံ ကိုယ္တိုင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ အားလံုး ေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ လက္ခုပ္ဝိုင္းတီးၾကပါတယ္။ ဘုရင္ခံကလည္း ခုန ကိုေအာင္ဆန္းေျပာသြားတာ မွန္ေၾကာင္း ဝန္ခံေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီလို ငယ္ရြယ္စဥ္ အခ်ိန္ကပင္ မွန္တာကို ေျပာဆိုရဲၿပီး၊ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးအပါအဝင္ မိမိယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ လုပ္သင့္တာကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ ကိုေအာင္ဆန္း၊ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ၄င္း လုပ္ရပ္ တစ္ခုကို အတုယူစရာ ျပန္လည္ေရးမိရင္း အာဇာနည္ေန႔မွာ က်ဆံုးသြားတဲ့ အာဇာနည္ႀကီးေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကို ေအာင့္ေမ့တသ ဝမ္းနည္းစြာ ရွိခိုး အေလးျပဳလိုက္ပါတယ္။

(ဒီေနရာမွာ အတုယူစရာ အျခား တခုကလည္း ဘုရင္ခံက အဲဒီလို ေနရာမွာ ငါ့ကို အရွက္ခြဲတယ္ ဆိုၿပီး ျပႆနာ မရွာဘဲ၊ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ဆန္ မွန္တဲ့ဘက္က ျပန္လည္ ေထာက္ခံေပးတယ္ဆိုတာပါပဲ။ အခု နအဖနဲ႔သာဆို ေထာင္ ၇ ႏွစ္ဆိုတာ အဲဒီေနရာမွာ ၾကမ္းခင္းေစ်းပါပဲ။)

ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုထိုက္
(P.S .. အထက္ပါ ဇာတ္လမ္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္၏ ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြ(အစ္ကို) တစ္ေယာက္မွ ျပန္လည္ေျပာျပသည္ကို အဆင္ေျပေအာင္ စကားေျပေရးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္၍ မေကာင္းျခင္းႏွင့္ အမွားအယြင္းပါျခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္၏ ညံ့ဖ်င္းမႈ ျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဂုဏ္သိကၡာကို မညိွဳးႏြမ္းေစခ်င္ေသာဆႏၵျဖင့္ ေရးသားျခင္း သက္သက္သာျဖစ္ပါသည္။)

Announcement on the 2010 Elections

Announcement on the 2010 Elections

(Unofficial Translation)

(1) With the aim of emergence of democratic system in Burma, the people of Burma effectively toppled the single-party dictatorship in 1988. However, the military generals took control of the state power on 18 September 1988 and since then they are ruling the country with the name of SLORC (later SPDC) [State Law and Order Restoration Council (later State Peace and Development Council)], aggressively oppressing the people, and trying to transform the military dictatorship to a legal government.

(2) In the statement (1/88) issued by the SLORC (SPDC), the generals stated that “the military takes over the country’s sovereign power to carry out the four major tasks”, and that “holding a multi-party general election will be their last task”. The SLORC successfully held the multi-party general elections on 27 May 1990 and therefore, the military has completed its last task dutifully.

(3) The Election Commission acknowledged that the National League for Democracy (NLD) party won a landslide victory with securing 82% of the parliamentary seats. The Commander-in-Chief of the armed forces also said on 30 May 1990 that “this election was actually free and fair.” In her speech on 2 July 1999, Daw Aung San Suu Kyi clearly said that “until and unless the 1990 election result is implemented, we have no reason to think about the next election”. Without implementing the 1990 election result according to the existing laws, new elections should not be carried out. If do so, it will not be free and fair.

(4) Therefore, we, Members of Parliament elected from the 1990 elections, will not recognize and accept the 2010 election, and will not contest in that election. We clearly announce that we continue to try to solve the problems in Burma by means of political dialogue and for emergence of a democratic government, as wished by the people of Burma.

Date: 18 July 2008

(1) Members of Committee Representing the Peoples’ Parliament
(2) Members of Parliament
(3) Members of States and Divisions Organizing Committee

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ တရားရံုးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္

ကၽြန္ေတာ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းက ေရးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္တစ္ခုမွာ ဒျမ၊ မုဒိန္း၊ လူသတ္၊ မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႔ မေကာင္းတာ အကုန္လုပ္ေနတဲ့ သန္းေရႊတို႔ အုပ္စုကို တရားစြဲမယ့္ ကိစၥနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး နည္းနည္းေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အခါမွာ သေဘာထား အျမင္လြဲေနတာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလုပ္ရပ္ကို မေထာက္ခံဘဲ သန္းေရႊတို႔ လူသိုက္ကို တရားစြဲတာ မလုပ္ခ်င္ဘူးလို႔ အဓိပၸါယ္ ထြက္သြားသလို ျဖစ္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အေရးအသား စကားလံုး သံုးတာနည္းနည္းလိုသြားၿပီး မျပည့္မစံု ျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာ ဝန္ခံပါတယ္။

သန္းေရႊတို႔ အုပ္စုကို ႏိုင္ငံတကာမွာ တရားစြဲဖို႔ လုပ္တာကို ကၽြန္ေတာ္ အျပည့္အဝ ေထာက္ခံပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုလိုခ်င္ခဲ့တာကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ ခံုရံုးမွာ တင္ၿပီး တရားစြဲတာသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ၊ တရားမွ်တမႈနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးေတြကို ရယူေပးႏိုင္တဲ့ အေျဖ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ကိုယ့္ဘာသာ တိုက္ယူရမယ္၊ လုပ္ေဆာင္ရမယ္ ဆိုတာကိုသာ ဦးတည္ေျပာဆိုခ်င္တာပါ။

ျပည္သူေတြကို အဲဒီ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ တရားရံုးကေန လြတ္ေျမာက္ေရးကို အရယူေပးႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္မေနမိေစဖို႔နဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အမွားေတြကို ျပည္သူေတြ မရေစလိုတဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာတရားရံုးမွာ တရားစြဲတယ္ဆိုတာ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ လုပ္ရပ္ေတြထဲက အလုပ္ တစ္ခု ျဖစ္တာေၾကာင့္ လံုးဝ ေထာက္ခံပါတယ္။ လိုအပ္တာရွိရင္ ဘယ္ေနရာက ကူညီရပါေလ့ေစ၊ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားကူညီ လုပ္ေဆာင္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။

သို႔ေသာ္ အဲဒီတရားရံုးကိစၥသည္ ေနာက္ဆံုးပိတ္ အေျဖမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို အားလံုး သတိျပဳမိေစလိုပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ျပည္သူေတြက ေမွ်ာ့္ခ်က္ အမွားေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း၊ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုျဖစ္မလာတဲ့အခါ အားအင္ေတြ ယုတ္ေလ်ာ့သြားတာကို မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ အလုပ္ေတြကို လုပ္သင့္တာထက္ ေက်ာ္လြန္တဲ့ ေနရာမွာ ပန္းတိုင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၿပီး အလုပ္ တစ္ခုၿပီးေအာင္ လုပ္ေဆာင္မွသာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္တယ္ဆိုရံုပဲ ေရာက္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျပတ္သားပြင့္လင္းစြာနဲ႔ တရားစြဲမယ့္ ကိစၥကို အျပည့္အဝ ေထာက္ခံကာ၊ လုပ္ေဆာင္စရာေတြ တတ္သေလာက္ ဝိုင္းဝန္းလုပ္ေဆာင္ေပးမွာျဖစ္ၿပီး၊ ..... ျပည္သူလူထုကို အဆိုပါ တရားစြဲျခင္းသည္ လိုခ်င္တဲ့ အေျဖကို ေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ေသးဘူး၊ ဆက္လက္ကာ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ တိုက္ပြဲဝင္ေနရမယ္ဆိုတာကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႏိႈးေဆာ္ေပးေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုထိုက္

Generation Wave ၏ ေတာ္လွန္ေရး အျမင္ (သို႔) ျမန္မာ့ေတာ္လွန္ေရး Road Map

ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတိုင္းရင္းသားညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ားခင္ဗ်ား

ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးၾကီးေအာင္ျမင္ႏိုင္ဖို ့အတြက္ကၽြန္ေတာ္အၾကံျပဳတင္ျပခ်င္တာေလး

ေတြရိွလို ့ဒီစာေလးနဲ ့ေျပာပါရေစ။

လက္ရိွအေနအထား

လက္ရိွအခ်ိန္မွာ…လူထုလႈပ္ရွားမႈမ်ားေဖာ္ေဆာင္ရန္အခြင့္အလမ္းအလြန္နည္းပါးလ်က္ရိွျပီး

နအဖ ဘက္မွ NLD ပါတီကိုေတာင္ ရံုးတြင္းမ၀င္ယံုတမယ္ရိုင္းျပေစာ္ကားသည္အထိ…

ဖိႏိွပ္မႈအရွိန္ျမင့္လာေနပါတယ္။ျပီးေတာ့လည္း…လတ္တေလာကာလေတြမွာမုန္တိုင္းဒဏ္သင့္

ဒုကၡသည္ေတြကိုကူညီကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့…လူမႈေရးတက္ၾကြသူေတြနဲ ့

အတူ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြ…မိ်ဳးဆက္သစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုလည္းအဆက္မျပတ္ ဖမ္းဆီးေနတာအားလံုးအသိပါ…သေဘာကေတာ့ဗ်ာ..ႏိုင္ငံေရးတင္ဖိႏိွပ္ရတာအားမရလို ့

လူမႈေရးပါထပ္ဖိတာပါပဲ… လူမႈေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကေန…ႏိုင္ငံေရးအသိစိတ္ေတြႏိုးၾကားလာမွာ

ေၾကာက္လို ့ၾကိဳကာထားတာကိုေတာ့အားလံုးသိျပီးသားျဖစ္မွာပါ…

ဒါေတြအျပင္စစ္တပ္ထဲမွာ အဆင့္ျမင့္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရာထူးအေျပာင္းအလဲလုပ္ျပီး…

ႏိုင္ငံေရးထဲ၀င္လာေတာ့မယ့္အရိပ္ေယာင္ေတြျမင္ေနရပါတယ္…

ခုတိုင္းျပည္မွာလက္ရိွျဖစ္ေနတာက…ဖြဲ ့စည္းပံုဥပေဒ..မတရားအတည္ျပဳထားတယ္…

ႏိုင္ငံေရးလူမႈေရးေခါင္းေဆာင္ေတြတင္မက…ပတ္သက္သမွ်လူေတြအားလံုး…

၃၀မ္းကြဲသူငယ္ခ်င္းေတာင္မက်န္ေစရေအာင္လိုက္ဖမ္းတယ္…

အသစ္အသစ္ေသာအဖြဲ ့ငယ္ေတြကိုလည္းမ်က္ေျခမျပတ္ေထာက္လွမ္းေနတယ္…

ခုကၽြန္ေတာ္တို ့ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ရန္သူပဲေျပာေျပာ…ေတာ္လွန္ေနရတဲ့ဖိႏိွပ္သူပဲဆိုဆို..

ဒီနအဖဆိုတာၾကီးက ျပည္သူ ့တပ္မေတာ္ကိုအေရျခံဳျပီး.လက္နက္အင္အား..လူသူအင္အား

နည္းပညာအင္အား…ေငြေၾကးနဲ ့သယံဇာတရင္းျမစ္အင္အားေတြအလံုးအရင္းကို

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာစနစ္တက် အဓမၼနည္းမ်ိဳးစံုနဲ ့စုေဆာင္းဖြဲ ့စည္းထားတဲ့စစ္အုပ္စုၾကီးပါ..

ေနာက္ျပီးသူ ့အဖြဲ ့အစည္းေတြထဲမွာေရာ လူထုရဲ ့စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈထဲမွာပါ..

အေၾကာက္တရားဆိုတာၾကီးကိုအနာဆိုးၾကီးလိုအျမစ္တြယ္ေနေအာင္အုတ္ျမစ္ခ်ရိုက္

သြင္းထားပါေသးတယ္။အဲဒါတင္လားဆိုေတာ့မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ မေၾကာက္တရား(သတိၱ)ရဲ ့

ပင္မေရေသာက္ေသာက္ျမစ္ျဖစ္တဲ့ အသိဥာဏ္ေတြရႏိုင္တဲ့ပညာေရးစနစ္ကိုလည္း

ရည္ရြယ္ခ်က္ရိွရိွ ဖ်က္ဆီးထားပါေသးတယ္…

ဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို ့လုပ္စရာဘာက်န္ဦးမလဲ…စဥ္းစားဖို ့လိုေနပါျပီ။ တိုက္ပြဲကအီေနျပီ…

လမ္းေၾကာင္းေပ်ာက္ေနျပီ။သူ ့ဘက္ကတဆင့္ျပီးတဆင့္တက္လာေနပါျပီ။ဆိုေတာ့

ခုကၽြန္ေတာ္တို ့လုပ္ႏိုင္တာေတြကိုရွာေဖြဖို ့အေျခအေနေတြကိုျပန္သံုးသပ္

ၾကည့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။

သူ ့ဘက္ကလုပ္ခဲ့တာေတြ

ဒီစစ္အုပ္စုရဲ ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကိုေသခ်ာျပန္ၾကည့္ရင္သူတို ့ဟာဒီလုပ္ရပ္ေတြကုိ

ဗရမ္းပတာေလွ်ာက္လုပ္ေနတာမဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး…နအဖဆိုတာျဖစ္လာကတည္းက

ဗိုလ္သန္းေရႊဟာ တကယ့္ကိုထိေရာက္တဲ့လက္နက္အသစ္ေတြသူ ့ဘက္မွာ

တပ္ဆင္လာပါတယ္။ဒီပုဂိၢဳလ္ၾကီးကိုစစ္သားသက္သက္၊လူရမ္းကားၾကီးလို ့တြက္လိုက္ရင္

ကၽြန္ေတာ္တို ့မွားပါလိမ့္မယ္။အင္မတန္အေျမာ္အျမင္ၾကီးပါတယ္..မေကာင္းတဲ့စိတ္

အာဏာရူးတဲ့စိတ္ကတပိုင္းေပါ့ေလ။ သူကသူ ့အင္အားကို လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ ့ေတြမွာ

တင္ျဖည့္ဆည္းထားတာမဟုတ္ပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္တို ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေျပာေနသံုးေနတဲ့

အၾကမ္းမဖက္နည္းလမ္းေတြအတြက္လည္းလက္နက္အျပည့္တပ္ဆင္ထားပါတယ္။

လူလူခ်င္းရႈးတိုက္ဖို ့လည္းၾကံဖြံအမွဴးျပဳတဲ့အဖြဲ ့ေတြလည္းအမ်ိဳးမိ်ဳးဖြဲ ့စည္း

ထားပါေသးတယ္။

ဒီေနရာမွာၾကံဖြံကိုဘယ္လိုဖြဲ ့စည္းထားလည္းဆိုတာအၾကမ္းျဖင္းေလးေျပာခ်င္ပါတယ္။

ၾကံ့ဖြံဆိုတာျပည္သူ ့၀န္ထမ္းအမ်ားစုပါ၀င္ပါတယ္။ေက်ာင္းသားနဲ ့အရပ္သားေတြလည္း

အမ်ိဳးမ်ိဳးပါ၀င္ပါတယ္။ဒီလူေတြကိုသူစည္းရံုးပံုကသင္းပါတယ္။

လူမႈေရးအဖြဲ ့လို ့ပထမအမည္ခံပါတယ္။ဒုတိယကမ၀င္ရင္ဘာျဖစ္မယ္ညာျဖစ္မယ္

ဆိုျပီးမသိမသာေျခာက္ပါတယ္။တတိယကေတာ့လူ ့သဘာ၀ရဲ ့အေရးၾကီးဆံုး

ေသာ့ခ်က္ျဖစ္တဲ့ေလာဘကိုကစားလိုက္ပါတယ္။၀င္ရင္ဘာရမယ္ညာရမယ္ဆိုတာပါ။

(၀င္လာေအာင္ၿခိမ္းေခ်ာက္မႈေတြလုပ္ထားတယ္)

(မက္လံုးေပးၿပီးစည္းရုံးသိမ္းသြင္းတဲ့နည္းကတစ္မ်ဳိးနဲၿခိမ္းေခ်ာက္ၿပီးအၾကပ္ကိုင္တဲ့နည္း

ကတစ္ဖံု၊ ဒီႏွစ္မ်ဳိးနဲလူအင္အားရေအာင္ယူထားပါတယ္)

ရာထူး.ေငြေၾကး.အခြင့္အေရးမ်ိဳးစံုထုတ္ရင္းလိုက္တာေနာက္ဆံုးေက်ာင္းသားငယ္ေလး

ေတြကိုေတာင္မွ.စာေမးပြဲအမွတ္နဲ သင္တန္းေတြနဲ ့့ျမွားေခၚသြားတဲ့အထိပါပဲ။

ေမးခြန္းတခုရိွလာတာကခုခ်ိန္မွာ..ၾကံဖြံ ့..စြမ္းအားရွင္အစရိွတဲ့အရပ္၀တ္

လက္ကိုင္တုတ္ေတြနဲ ့ယူနီေဖာင္း၀တ္လက္နက္ကိုင္စစ္တပ္္ဘယ္ဟာကပိုအားၾကီးျပီး

ဘယ္ဟာကကၽြန္ေတာ္တို ့အတြက္အႏၱရာယ္ပိုမ်ားလည္းဆိုတာပါ။

ကၽြန္ေတာ့္အေျဖကို္ေျပာၾကည့္ပါမယ္။လူဦးေရအင္အားအရကိုပဲအရပ္သားအဖြဲ ့

ေတြကအင္အားပိုမ်ားပါတယ္။

ျပီးတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို ့အနီးအနားမွာတင္ကၽြန္ေတာ္တို ့မသိရပဲ ကၽြန္ေတာ္တို ့နဲ ့

အတူရိွေနျပီးကၽြန္ေတာ္တို ့ရဲ ့လႈပ္ရွားမႈေတြကိုေစာင့္ၾကည့္သတင္းေပး၊

ေနာက္ဆံုးစက္တင္ဘာမွာဆို အတူတူဆႏၵျပေနရင္းကေနကိုယ့္ကိုထရိုက္တဲ့အထိ

ေကာင္းေကာင္းဒုကၡေပးသြားတာလည္းဒီလက္နက္မဲ့…လူေယာင္ေဆာင္အဖြဲ ့၀င္ေတြပါပဲ။

ကဲၾကည့္ၾကပါဦးဗ်ာ။ေမာင္သန္းေရႊကဘယ္မွာေသနတ္တခ်က္ေဖာက္သြားလို ့တုန္း

ဒီအင္အားေတြရလာေအာင္။ ဒါဟာလည္းေျပာရရင္အၾကမ္းမဖက္နည္းလမ္းကိုသံုးသြားတာ

ပါပဲ။ေကာင္းျခင္းမေကာင္းျခင္းကေတာ့ထားလိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ။ဆိုလိုခ်င္တာက စစ္အုပ္ဟာ

တိုင္းျပည္ကိုနည္းလမ္းေပါင္းစံုးသံုးျပီးခ်ဳပ္ကိုင္ဖို ့ၾကိဳးစာေနတယ္ဆိုတာရယ္၊

အၾကမ္းမဖက္လူထုေတာ္လွန္ေရးရဲ ့စြမ္းအားၾကီးမားပံုကိုသိလို ့ေၾကာက္လို ့တန္ျပန္

ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုကိုၾကိဳတင္တည္ေဆာက္ထားတာရယ္ကိုပါ။

ေတာ္လွန္ေရးမ်ားအေၾကာင္း ခြပ္ေဒါင္းလည္ျပန္

သူ ့အပိုင္းျပီးေတာ့ကိုယ့္အပိုင္းေပါ့ဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ကၽြန္ေတာ္ျမင္တာကို

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲေျပာတတ္ပါတယ္။မွားတာပါခဲ့ရင္လည္းညႊန္ျပေပးၾကဖို့

ေ၀ဖန္ျပဳျပင္ေပးၾကဖို ့အႏူးအညြတ္ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို ့ျပည္သူေတြဟာျမန္မာျပည္ရဲ ့သမိုင္းတေလွ်ာက္လံုးေတာ္လွန္ေရးအမ်ိဳးမိ်ဳးကို

ဆင္ႏႊဲခဲ့ရတာရာစုႏွစ္ခ်ီၾကာခဲ့ပါျပီ။ဒီေတာ္လွန္ေရးေတြထဲမွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္လို ့

ယူဆလို ့ရတာေတြရိွခဲ့သလို၊မေအာင္ျမင္ခဲ့တာေတြနဲ ့လက္ရိွမေအာင္ျမင္ေသးတဲ့

ေတာ္လွန္ေရးၾကီးကိုလည္းဆင္ႏႊဲေနရဆဲပါ။ေအာင္ျမင္တယ္လို ့ေျပာလို ့ရတဲ့

ေတာ္လွန္ေရးေတြေျပာရရင္အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ ့နဲ ့ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကိုေမာင္းထုတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့

နယ္ခ်ဲ ့ေတာ္လွန္ေရးၾကီးေတြရိွပါတယ္။ဒီေနရာမွာလည္း အဂၤလိပ္ေတြစ၀င္ကတည္းက

ဗိုလ္မင္းေရာင္တို ့…ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းတို ့ေနာက္ဆရာစံတို ့လိုပုဂၢိဳလ္ၾကီးေတြဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့

လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးေတြကစတင္ခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမယ့္နယ္ခ်ဲ ့ကိုေမာင္းထုတ္ႏိုင္တဲ့

အထိမေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကပါဘူး။ဟိုကကမၻာပတ္ျပီးစစ္တိုက္စားေနတဲ့ေကာင္ေတြကို

ကၽြန္ေတာ္တို ့က၀ါးရင္းတုတ္နဲ ့ေဆာင္ဓါးနဲ ့ဒူးေလးနဲ ့အန္တုခဲ့ၾကတာပါ။

အင္မတန္ေလးစားစရာသတၱိေတြပါ။ဒါေပမယ့္ရန္သူ ့အားနည္းခ်က္နဲ ့အံမ၀င္ခဲ့ပါဘူး။

ဘယ္အခ်ိန္မွာနယ္ခ်ဲ ့ကိုထိတ္လန္ ့ေစခဲ့သလဲဆိုေတာ့၊ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ေျပာရရင္၊

၁၃၀၀ျပည့္အေရးေတာ္ပံုအၾကမ္းမဖက္လူထုတိုက္ပြဲၾကီးေပၚလာတဲ့အခ်ိန္လို ့ဆိုခ်င္ပါတယ္။

ဒီအေရးေတာ္ပုန္ၾကီးရဲ ့ ရလဒ္ေတြကေန ၁၉၃၈ေနာက္ပိုင္းကာလတေလ်ာက္လံုးမွာ

အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္ရွားမႈေတြဆက္တိုက္ေဖာ္ေဆာင္လာႏိုင္ခဲ့ျပီး၊ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓါတ္

သေႏၶသားကိုလည္းဖြံျဖိဳးၾကီးထြားလာေစခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးအဂၤလိပ္အစိုးရကိုေမာင္းထုတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အထိပါပဲ။

ေနာက္တခုကၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္တဲ့ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကိုေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ေတာ္လွန္ေရးပါ။

ဒီပြဲမွာလည္းကၽြန္ေတာ္တို ့မရံႈးခဲ့ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ႏိုင္ခဲ့လားဆိုတာေတာ့ကၽြန္ေတာ့္အျမင္မွာ

မေသခ်ာပါဘူး။ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကိုကၽြန္ေတာ္တို ့ဘိုးေဘးေတြတိုက္ထုတ္ခဲ့တဲ့နည္းကေတာ့

လက္နက္ကိုင္နည္းပါပဲ။ဒီေနရာမွာေသခ်ာျပန္တြက္ၾကည့္ရင္စဥ္းစားစရာေတြအမ်ားၾကီးပါ။

ပထမအခ်က္က ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြဟာအဲဒီအခ်ိန္မွာရင္ဆိုင္ေနရတာကၽြန္ေတာ္တို ့ျမန္မာ

ျပည္တခုတည္းမဟုတ္ပါဘူး။ဒုတိယတခုကသူ ့ရဲ ့မဟာမိတ္ေတြျဖစ္တဲ့နာဇီဂ်ာမနီနဲ ့

အီတလီတို ့လည္းဥေရာပမွာမရွဴႏိုင္မကယ္ႏိုင္ျဖစ္ေနခ်ိန္ပါ။တတိယတခုကကၽြန္ေတာ္တို ့က

ကိုယ့္တိုင္းျပည္အေရးမို ့အသက္စြန္ ့တိုက္ၾကသလိုအေနာက္မဟာမိတ္ေတြကလည္း

ကမၻာ့ရန္သူမို ့အားသြန္ခြန္စိုက္လိုက္ပါဆင္ႏႊဲၾကလို ့ပါ။ကၽြန္ေတာ္တို ့ခ်ည္းဆိုႏိုင္ပါ့မလား

ဆိုတာေတာ့ကၽြန္ေတာ္ကသံသယရိွေနဆဲပါ။(ျပီးတဲ့အခါလြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ပိုင္း

လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြ အမ်ားၾကီးရိွခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံတို ့ရဲ ့ထံုးစံပဲလား

ပူပူေႏြးေႏြးဂ်ပန္ေသြးျမည္းခဲ့ရလို ့ပဲအက်င့္ပါသြားလာမသိပါဘူး။ကိုယ့္တိုင္းရင္းသားခ်င္း

နားလည္မႈလြဲၾကတာကိုလည္း လည္ပင္းဖက္မေဆြးေႏြးပဲကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြ

ညီအကိုခ်င္းတုတ္တပ်က္ဓါးတပ်က္ရွင္းခဲ့ၾကလို ့အပ်က္အပ်က္နဲ ့ ႏွာေခါင္းတင္မက

တကိုယ္လံုးေသြးထြက္ျပီးရင္နာစရာေတြျဖစ္ခဲ့ရတာလည္းခုထိမေျပလည္ေသးပါဘူး။)

ဒါကေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၾကည့္တာပါ။ဒီေန ့ေခတ္လို ့ေျပာရမယ္ ၁၉၈၈ လူထုအေရးေတာ္ပံု

ၾကီးကိုျပန္ၾကည့္ရင္လည္းအၾကမ္းမဖက္အံတုမႈေတြနဲ ့ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကျပီးအတိုင္းအတာတခုထိ

ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ႏိုင္ခဲ့ၾကတာလို ့ေျပာရမွာပါပဲ။ ေတာင္ကုန္းကို အလံမစိုက္ႏိုင္ခဲ့တာကေတာ့

လိုအပ္ခ်က္ေတြရိွခဲ့လိုု ့ျဖစ္မွာပါ။ တဖက္လူကိုအျပစ္ေျပာလို ့ရမယ္မထင္ပါဘူး။

သူတို ့ကလည္းသူတို ့တည္ျမဲေရးကိုရတဲ့နည္းနဲ ့လုပ္မွာပါပဲ။

အဲဒီတုန္းကအသာစီးရခဲ့လ်က္နဲ ့စစ္အာဏာရွင္ဇာတ္မသိမ္းႏိုင္ခဲ့တာဘာလို ့လဲဆိုတဲ့

ေမးခြန္းဟာဒီေန ့ေခတ္၂၁ရာစုမ်ိဳးဆက္ေတြရဲ ့ေခါင္းထဲမွာရိုက္ခတ္ေနျပီျဖစ္ျပီး၊

အဲဒီအခ်ိန္ကဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့တိုက္ပြဲေခါင္းေဆာင္ေတြကိုအေျဖေတာင္းလာႏိုင္စရာလည္းရိွပါတယ္။

လိုအပ္ခဲ့မယ္ထင္တဲ့ ဟာကြက္တခ်ိဳ ့

ႏိုင္ငံေရးသမားပဲဆိုဆိုေတာ္လွန္ေရးသမားပဲေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္တို ့အင္အားစုေတြဟာ

အာဏာရွင္စနစ္တိုက္ဖ်က္ေရးအေၾကာင္းစဥ္းစားတိုင္းမွာလူထုအင္အားကိုအေျခခံစဥ္းစား

ၾကပါတယ္။ျပီးတဲ့အခါေနာက္တဆင့္ကလူထုအင္အားနဲ ့အၾကမ္းမဖက္လႈပ္ရွားမႈေတြ

ေဖာ္ထုတ္ျပီးတတိုင္းျပည္လံုးအံုၾကြေတာ္လွန္ေရးဆိုတာကိုစဥ္းစားခဲ့ၾကတာအျမဲပါပဲ။

ဒါဟာလည္းသဘာ၀က်တဲ့ဲ့လက္ေတြ ့ျဖစ္ႏိုင္ေျခနဲ ့အနီးစပ္ဆံုး စဥ္းစားခ်က္ပါပဲ။

ဒီစဥ္းစားခ်က္နဲ ့ပဲလူထုတိုက္ပြဲၾကီးငယ္ေတြေပၚေပါက္ခဲ့ျပီး အေရးနိမ့္မႈေတြ

ၾကံဳလာတဲ့အခါမွာေတာ့လူထုတရပ္လံုးမပါ၀င္ေသးလို ့၊လူထုကအေၾကာက္တရားၾကီးမား

လြန္းလို ့၊ဖိႏွိပ္မႈကျပင္းထန္လြန္းလို ့ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ ့ေရွ ့မဆက္ႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတာလည္းအၾကိမ္မနည္းေတာ့ပါဘူး။လူထုပါ၀င္သင့္သေလာက္မပါ၀င္ျခင္းရဲ ့

အေၾကာင္းရင္းကိုဆန္းစစ္တိုင္းမွာကၽြန္ေတာ္တို ့စဥ္းစားခ်က္ေတြက သမားရိုးက်

ဆန္လြန္းေနတယ္ထင္ပါတယ္။

လူထုကေၾကာက္တယ္ဆိုတာမွန္ပါတယ္။ျမန္မာျပည္ကလူထုတင္မဟုတ္ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္တို ့လူသားအားလံုး ေၾကာက္တတ္ၾကတာပါပဲ။ဒါကိုအျငင္းပြားေနစရာမရိွဘူး

လို ့ထင္ပါတယ္။ဒါဆိုရင္ေၾကာက္တတ္တဲ့ျပည္သူလူထုၾကီးက ဘာလို ့လမ္းမေတြေပၚမွာ

လံွစြပ္ေတြေသနတ္ေတြကိုရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကတာလဲ၊က်န္တဲ့ေဘးကလူေတြက်ျပန္ေတာ့

ဘာလို ့မပါ၀င္ၾကတာလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြထြက္လာမွာပါ။ကၽြန္ေတာ္ျမင္တာကိုေျပာပါမယ္။

လူဟာသဘာ၀အရေၾကာက္တတ္တယ္။လူ ့သဘာ၀အရေၾကာက္တတ္တာကိုမေၾကာက္ပါနဲ ့

ထြက္ခ်ပါလို ့ေျပာရင္ကၽြန္ေတာ္တို ့ကိုအရူးလို ့ပဲျပန္ေျပာမွာပါ။ဒါေပမယ့္

ဘယ္ေလာက္ပဲေၾကာက္ေၾကာက္ ေၾကာက္ရမွန္းမသိတဲ့အခါမ်ိဳးနဲ ့မျဖစ္မေနရင္ဆိုင္

ရေတာ့မယ္လို ့ထင္လာတဲ့အခါမ်ိဳး(သူေသကိုယ္ေသအေနအထားေရာက္လာတဲ့အခါမ်ိဳး)

မွာေတာ့လူဟာအေၾကာက္တရားေနရာမွာသတၱိျဖစ္ျဖစ္ မိုက္ရူးရဲစိတ္ျဖစ္ျဖစ္ အရံႈးမေပးလိုတဲ့

ေဇာဟာ ၀င္လာတတ္ပါတယ္။အဲဒီစိတ္နဲ ့ပဲတဖက္က အင္အားၾကီးမားတဲ့ရန္သူကို ႏိုင္ေျခရံႈးေျခ

မသိပဲတြန္းလွန္လိုက္မိေတာ့တာပါပဲ။ ဒီလိုေျပာတဲ့အခါ ေတာ္လွန္ေရးၾကီးေတြအေပၚ

အထင္ေသးတယ္ျမင္သြားမွာလည္းစိုးရိမ္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ေသခ်ာေတြးၾကည့္ၾက

ေစခ်င္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို ့ကိုယ္တိုင္မ်က္၀ါးထင္ထင္ပါ၀င္ၾကံဳေတြ ့ခဲ့ရတဲ့ စက္တင္ဘာ

ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးၾကီးကိုသံုးသပ္ၾကည့္ပါမယ္။လူထုဟာေလာင္စာဆီ ေစ်းျမင့္တက္မႈေၾကာင့္ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ကာလတခုကိုရုတ္တရက္ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာေတာ္လွန္ေရးအတြက္အစဆြဲထုတ္ဖို ့ေစာင့္ေနတဲ့ေခါင္းေဆာင္

မ်ားဟာ တိုက္ပြဲကိုစေခၚလိုက္ပါေတာ့တယ္။လူထုကလည္း က်ပ္တည္းမႈရဲ ့တြန္းအား

ေၾကာင့္အလိုက္သင့္ပါလာပါတယ္။စခဲတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြအဖမ္းခံလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ၊

က်န္ရိွေနၾကတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကတာ၀န္ေက်ေက်ဆက္လက္ဦးေဆာင္ၾကပါတယ္။

လူထုဟာအရိွန္ငယ္ေလးတခုရလာပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ထိကၽြန္ေတာ္ျမင္မိတာကလူထုဟာ

ရိုးရိုးတန္းတန္းပဲေလာင္စာဆီေစ်းမ်ားက်လိုက်ျငားနဲ ့လိုက္ခဲ့ၾကတာထင္ပါတယ္။

ျပီးတဲ့အခါေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့သံဃာထုရဲ ့ပါ၀င္လာမႈနဲ ့ပခုကၠဴ

အျဖစ္အပ်က္ရဲ ့လႈပ္ႏိႈးလိုက္မႈ၊သံဃာအင္အားၾကီးရဲ ့ရုတ္တရက္ဘြားကနဲေပၚထြက္လာမႈ

တို ့ေၾကာင့္ျပည္သူေတြလည္းအျပံဳ၀င္ခ်လာပါေတာ့တယ္။သံဃာ့လႈပ္ရွားမႈဟာပင္မ

တပ္ဦးၾကီးျဖစ္လာျပီးလူထုရဲ ့စိတ္လႈပ္ရွားမႈဟာအတိုင္းအမသိၾကီးထြားသြားပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြးစရာျဖစ္လာတာက လမ္းမေပၚကလူထုရဲ ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္

ေအာင္ပြဲကဘာလဲဆိုတာပါပဲ။ဒီေနရာမွာကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေတြ ့ေလးနဲ ့ရွင္းျပပါရေစ။

ေရႊ၀ါေရာင္လမ္းမၾကီးေပၚမွာ

အျခားေသာလူသိန္းေပါင္းမ်ားစြာဟာဘာကိုအိပ္မက္ခဲ့ၾကသလဲမသိေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္

ေသခ်ာသိခဲ့တာေတာ့၊ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမသိခဲ့ဘူးဆိုတာပါပဲ။ဟုတ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္အမွန္အတိုင္း၀န္ခံတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးထဲမွာျမင္ခဲ့တာကသံဃာေတာ္ေတြ၊

ေက်ာပိုးအိတ္လြယ္ထားတဲ့၊ေဘာင္းဘီတို၀တ္ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ၊ျပည္သူေတြရဲ ့

မ်က္ႏွာေတြနဲ ့သူတို ့မ်က္လံုးေတြထဲကတစံုတရာစိတ္အားထက္သန္မႈေတြပါပဲ။ဒီလိုလုပ္လို ့

ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္းေတြက်သြားမယ္လို ့မထင္ခဲ့သလို၊ဒါဟာေတာ္လွန္ေရးၾကီးဆိုတာလဲ

မသိခဲ့ပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္တို ့အလြန္ကိုရိုးစင္းစြာပဲလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ရံုသက္သက္ပါ။လမ္းရဲ ့

အဆံုးမွာရိွေနတဲ ့ေခ်ာက္ကမ္းပါးၾကီးကိုလည္းမသိခဲ့မျမင္ခဲ့ပါဘူး။ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့

တကယ့္ကိုေျခဦးတည့္ရာေန ့ရက္ေတြပါ။ဒီတိုက္ပြဲၾကီးရဲ ့ေနာက္ကြယ္မွာတစံုတခုေသာ

ရည္ရြယ္ခ်က္ၾကီးနဲ ့ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားေနတဲ ့သူေတြရိွေနလိမ့္မယ္လို ့လည္းအတိအက်

မသိခဲ့သလိုဘယ္သူကမွလည္းကၽြန္ေတာ္တို ့ကိုတကူးတကဖိတ္ေခၚခဲ့တာလည္း

မဟုတ္ပါဘူး။အာဏာရွင္ကိုျဖဳတ္ခ်ဖို ့အထိတိုက္ပြဲ၀င္ေနတာလို ့လည္းမသိခဲ့ဘူး။

လမ္းေဘး၀ဲယာမွာကင္မရာေတြကိုင္လိုက္ျပီးဓါတ္ပံုတဖ်တ္ဖ်တ္ရိုက္ေနၾကတာလည္း

ကၽြန္ေတာ္တို ့မေရွာင္လႊဲခဲ့ပါဘူး။မသိဘူးေလကၽြန္ေတာ္တို ့လမ္းေလွ်ာက္ရံုေလွ်ာက္ေနတာ

ပဲ။ဓါတ္ပံုထဲပါလို ့လည္းဘာျဖစ္မွာမို ့လဲ။ျပန္ေတြးၾကည့္မိေတာ့ငိုရမလိုရယ္ရမလိုပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို ့လိုေလွ်ာက္ေနၾကတဲ့သူေတြဘက္ကဘယ္သြားေနလဲကိုယ့္ဟာကိုယ္

မသိသလို၊ကၽြန္ေတာ္တို ့ေဘးနားကကပ္ျပီးအလုပ္သြားေနၾကတဲ့သူေတြ၊ေမာင္းႏွင္ေနတဲ့

ကားေပၚကလူေတြကလည္းကၽြန္ေတာ္တို ့ဘာအတြက္လုပ္ေနမွန္းသိတဲ့ပံုမေပၚပါဘူး။

အံၾသမႈနဲ ့လူစုလူေ၀းကိုျမင္ရလို ့ျဖစ္တဲ့စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြပဲသူတို ့မ်က္ႏွာမွာရိွေနပါတယ္။

ဒီလူေတြနဲ ့သံဃာေတြဘာအတြက္ဘယ္ကိုသြားေနတယ္ဆိုတာသူတို ့နားမလည္ႏိုင္ၾကတာ

အမွန္ပါ။ ဒီေတာ့သူတို ့လည္းကၽြန္ေတာ္တို ့နဲ ့အတူဒီလမ္းေပၚကိုလိုက္မလာၾကဘူးေပါ့။

အရမ္းကိုရိုးစင္းလြန္းပါတယ္။

”ကၽြန္ေတာ္တို ့ဘာအတြက္ဒီလမ္းေပၚေရာက္ေနတာလဲ။ဒီလမ္းကကၽြန္ေတာ္တို ့ကိုဘယ္ေနရာ

ဆီသယ္ေဆာင္သြားမွာလဲ။ကၽြန္ေတာ္တို ့လမ္းဆံုးတဲ့အခါဘာရမွာလဲ။

ဘာကိုလိုခ်င္ခဲ့ၾကတာလဲ”

ျဖစ္ပ်က္ပံုကိုကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ျမင္ၾကေစခ်င္လို ့။ခံစားခ်က္ေတြကိုပါေသခ်ာေရးျပ

လိုက္တာပါ။အဓိကေျပာျပခ်င္တာကတိုင္းျပည္ရဲ ့အင္မတန္ၾကီးမားတဲ့အေျပာင္းအလဲအခ်ိဳး

အေကြ ့တခုကိုဖန္တီးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ေတာ္လွန္ေရးတိုက္ပြဲၾကီး၊အဆံုးမွာစနစ္တက်လက္နက္

အျပည့္နဲ ့ေခ်မႈန္းျဖိဳခြင္းဖို ့ေစာင့္ေနတဲ့အာဏာရွင္ရဲ ့ခံတြင္း၀ဆီဦးတည္ေနတဲ့လမ္းမၾကီး

ေပၚကၽြန္ေတာ္တို ့မွာဘာလက္နက္၊လမ္းညႊန္ေျမပံု၊ပန္းတိုင္ တခုမွမပါပဲမ်က္စိမွိတ္ခ်ီတက္ခဲ့

ၾကတာပါပဲ။ ျပည္သူလူထုရဲ အေနအထားကိုတခ်က္ေလာက္ေသေသခ်ာခ်ာစာနာ

သံုးသပ္ၾကည့္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ။စစ္ေျမျပင္ေပၚမွာရိွတဲ့စစ္သားတိုင္းမွာလက္နက္ကိုယ္စီ

ရိွဖို ့လိုတာ၊ခဲယမ္းမီးေက်ာက္လံုေလာက္ေအာင္ေဆာင္ထားရမွာလူတိုင္းသိပါတယ္။

ဒါေတြအျပင္လိုက္နာရမယ့္ညႊန္ၾကားခ်က္အမိန္ ့၊ယူရမယ့္အကာအကြယ္။

ျပီးေတာ့စနစ္တက်စီးဆင္းလာေနတဲ့ဗ်ဴဟာ၊သမ္းပိုက္ရမယ့္ပန္းတိုင္ေတာင္ကုန္း၊

အခ်ိန္နာရီ၊အေျခအေနမေကာင္းရင္ဆုတ္ခြာရမယ့္လမ္းေၾကာင္း၊အမ်ားၾကီးပါပဲ။ဒါေတာင္

သူမွာလည္းေသနတ္ကိုယ့္မွာလည္းေသနတ္ႏွစ္ဖက္အင္အားတူရင္ဆိုင္ၾကရမယ့္တိုက္ပြဲ

မွာလိုတဲ့အရာေတြပါ။ကၽြန္ေတာ္တို ့က အၾကမ္းမဖက္ေရးကအလုပ္မျဖစ္ပါဘူးလို ့

သံုးသပ္ၾကတာက၊ဘယ္ေလာက္အထိမ်ားစနစ္တက်အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ဆို

တဲ့ေမးခြန္းနဲ ့ပဲရင္ဆိုင္ရမွာပါ။ေနာက္တခုကျပည္သူေတြကိုေၾကာက္တယ္လို ့ေျပာရေအာင္

ဘယ္သူကမ်ားငါတို ့ကိုဘာလက္နက္တပ္ေပးခဲ့လို ့လဲလို ့ေမးလာၾကပါလိမ့္မယ္။

လက္နက္နဲ ့ဗ်ဴဟာမပါပဲဘယ္သူမွတိုက္ပြဲ၀င္လို ့မရပါဘူး။ျပီးေတာ့လက္နက္ဆိုတာက

လည္းဗိုလ္ေတြဆီမွာပဲရိွေနလို ့မရပါဘူး။တိုက္ပြဲမွာပါ၀င္သမွ်လူတိုင္းမွာရိွမွျဖစ္တာပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို ့တိုက္ပြဲေတြမွာျပည္သူေတြကိုဘာလက္နက္ေတြေပးခဲ့လဲစဥ္းစားစရာပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို ့ေရြးစရာ ပညာလက္နက္

ကၽြန္ေတာ္တို ့မွာအာဏာရွင္ကိုေတာ္လွန္ဖို ့ရာေသနတ္ေတြမပိုင္ပါဘူး။ပိုင္ဖို ့လည္းမလြယ္

ပါဘူး။ဒါဆိုေရြးစရာကရွင္းပါတယ္။အၾကမ္းမဖက္အံတုမႈဆိုတဲ့နည္းလမ္းပါပဲ။ဒါလည္း

ျမန္မာျပည္သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကားဖူးျပီးသားပါ။ခုဆိုကေလးေတြေတာင္သိေနမလားပဲ။

ဒါေပမယ့္ခက္တာကအဲဒီအၾကမ္းမဖက္အံတုမႈဆိုတာၾကီးကိုလက္နက္လို ့မျမင္ၾကတာရယ္။

ဒီလက္နက္ၾကီးကိုဘယ္လိုေမာင္းတင္၊ဘယ္လိုခ်ိန္ျပီးဘယ္ေနရာကိုဘယ္အခ်ိန္မွာခလုပ္ဆြဲ

ပစ္ခ်ရမယ္ဆိုတာသိခြင့္မရၾကတာပဲ။ျပီးေတာ့လူေတြတိုင္းမွာအဲဒီလက္နက္ရိွတဲ့အေၾကာင္းက

အမ်ားစုၾကီးေသခ်ာယံုၾကည္လာေအာင္အေလးအနက္မေျပာျပႏိုင္ခဲ့ၾကဘူးထင္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္အင္အားျပင္းတဲ့လက္နက္တခုကကိုယ့္မွာရိွတဲ့အၾကမ္းမဖက္အံတုရင္ဆိုင္

ႏိုင္စြမ္းနဲ ့အေျပာင္းအလဲေတြဖန္တီးႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုခိုင္ခိုင္မာမာအေျချပဳတဲ့

ယံုၾကည္ခ်က္ပါပဲ။ ဒါကိုလည္းျပည္သူလက္ထဲေရာက္ေအာင္မပို ့ႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး။

ေျပာခ်င္တာက၅၄သန္းေသာျပည္သူေတြလက္ထဲလူတိုင္းလက္ထဲအကုန္ေရာက္ေအာင္

ပို ့ဖို ့မဟုတ္ပါဘူး။၃၀ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ဆီေရာက္ရင္ပဲေတာ္လွန္ေရးအတြက္

ေကာင္းေကာင္းလံုေလာက္ပါျပီ။ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့အၾကမ္းမဖက္နည္းနာေတြကေသနတ္လို

တေယာက္ပဲသံုးလို ့ရျပီးအျခားသူေတြဆီပြားေပးလို ့မရတဲ့ပစၥၫ္းမဟုတ္ပါဘူး။

ယံုၾကည္ခ်က္ေရာ၊အၾကမ္းမဖက္ေတာ္လွန္ေရးနည္းနာေတြပါလူတေယာက္က

ေနအျခားသူေတြဆီတိုက္ပြဲထဲမွာအလြယ္တကူျဖန္ ့ေ၀သြားလို ့ရပါတယ္။ဒါေပမယ့္လူတ

ေသာင္းကိုေရွ့ကဦးေဆာင္တဲ့လူ၅၀ေလာက္ဆီမွာပဲ ဒီအသိေတြရိွေနလို ့မရပါဘူး။

လူတိုင္းနီးပါကိုအၾကမ္းမဖက္ နည္းနာေတြနဲ ့ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုတဲ့

အေတြးအေခၚလက္နက္ေတြတပ္ဆင္ေပးဖို ့လိုေနပါျပီ။

ဒီေလာက္ဆိုကၽြန္ေတာ္တို ့လုပ္ေဆာင္သင့္တဲ့အရာေတြကိုေကာက္ခ်က္ဆြဲလို ့ရႏိုင္ျပီ

ထင္ပါတယ္။

ေရႊေရာင္အိပ္မက္သစ္ဆီ အတူတူ ခ်ီတက္ၾကဖို ့့လမ္း

၁။ အာဏာရွင္စနစ္ကိုဖယ္ရွားျပီးဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္တည္ေဆာက္ဖို ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့

မွာေရြးခ်ယ္စရာတလမ္းပဲရိွပါတယ္။လူထုအင္အားနဲ ့အၾကမ္းမဖက္ေတာ္လွန္တိုက္ပြဲ၀င္

ဖို ့ပါပဲ။(ဒါကိုသံသယမရိွၾကေစခ်င္ပါဘူး။ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာမွာေအာင္ျမင္ခဲ့သလို၊

ျမန္မာျပည္မွာလည္း၊ ၈၈တုန္းကဒီနည္းမ်ိဳးနဲ ့ပန္းတိုင္ကိုလက္တလံုးအလိုထိ

ေရာက္ခဲ့ပါတယ္)

၂။ဒီအၾကမ္းမဖက္ေတာ္လွန္ေရးအေတြးအေခၚနည္းနာေတြရဲ ့စြမ္းပကားနဲ ့

အာဏာရွင္စနစ္ကိုေတာ္လွန္ဖယ္ရွားႏိုင္ေၾကာင္းျပည္သူရဲ ့ ၁၀ ကေန ၃၀ရာခိုင္ႏႈန္းထိ

နားလည္လက္ခံလာဖို ့အေတြးအေခၚေတြကၽြန္ေတာ္တို ့ျဖန့္ေ၀ရပါမယ္။

(ျဖန့္ေ၀တဲ့ေနရာမွာလည္း ဗ်ဴဟာေတြ၊ေျမပံုညႊန္းေတြ၊

ပစ္မွတ္နဲ ့၊အခ်ိန္ကာလစည္းခ်က္ေတြစနစ္တက်ပါ၀င္ဖို ့လိုပါတယ္)

၃။ဒီအာဏာရွင္စနစ္ကိုဖယ္ရွားေျပာင္းလဲရာမွာအမိန္ ့ေပးဗဟိုခ်က္ကိုသာအလဲထိုး

ရမွာျဖစ္ျပီး၊နာခံမႈေတြစီးဆင္းရာေဒါက္တိုင္မ်ားကိုကၽြန္ေတာ္တို ့နဲ ့ကင္းကြာမသြားေအာင္

ဆြဲေဆာင္စည္းရံုးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို ့ရဲ ့မနက္ျဖန္ႏိုင္ငံေတာ္မွာ လက္ရိွ

တပ္မေတာ္သားေတြ၊ ၾကံခိုင္ေရးအဖြဲ ့၀င္ေဟာင္းေတြ၊စြမ္းအားရွင္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသူေတြ

နဲ ့ျပည္သူအားလံုးအတူတကြလက္တြဲေနထိုင္ရဦးမွာဆိုတာလူတိုင္းျမင္မွာပါ။

သူတို ့သိေအာင္လည္းေျပာျပရပါမယ္။(သန္းေရႊကကၽြန္ေတာ္တို ့ျပည္သူေတြအခ်င္းခ်င္း

ကို ဒီအကြက္နဲ ့ေသြးခြဲျပီးကစားေနတာပါ။)

၄။ကၽြန္ေတာ္တို ့ရဲ ့ပန္းတိုင္ဟာ တႏိုင္ငံလံုးကရဟန္းရွင္လူတိုင္းရင္းသားျပည္သူအားလံုး

ရဲ ့ပန္းတိုင္နဲ ့တထပ္တည္းျဖစ္ဖို ့လိုပါတယ္။လက္ရိွျပည္သူေတြအဓိကလိုအပ္ေနတဲ့

စား၀တ္ေနေရးေျပလည္ေရး၊ပညာေရးစနစ္ေကာင္းမြန္ေရး၊လူေနမႈအဆင့္ျမင့္မားေရး

ဆိုရင္လူတိုင္းအတြက္လက္လွမ္းမီႏိုင္ျပီးေျပာင္းလဲမႈဆီခ်ီတက္ဖို ့လံုေလာက္တဲ့

အေၾကာင္းတရားတခုျဖစ္ေနပါျပီ။

(အလုပ္သမားၾကီးေတြနဲ ့လယ္ေတာထဲက ေတာင္သူဦးၾကီးေတြ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြ

နဲ ့ျပည္သူ ့၀န္ထမ္းေတြ၊တပ္မေတာ္သားေတြ အားလံုးအတူတူလိုခ်င္တာအလုပ္အကိုင္

အခြင့္အလမ္းသစ္ေတြ၊သင့္တင့္မွ်တတဲ့၀င္ေငြနဲ ့တရားမွ်တမႈရိွတဲ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္တခုပါပဲ)

၅။သန္းေရႊရဲ ့အာဏာရွင္စနစ္ပ်က္သုဥ္းသြားတဲ့အခါ၊အမွတ္၄က အခ်က္ေတြကိုကၽြန္ေတာ္

တို ့ျဖည့္ဆီးေပးႏိုင္ေၾကာင္းျပည္သူေတြယံုၾကည္ႏိုင္တဲ့ကတိက၀တ္ကိုေပးႏိုင္ဖို ့ကို

ၾကိဳးစားဖို ့လိုပါမယ္။အဲဒီလိုျဖစ္ဖို ့အတြက္လက္ေတြ ့လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မဲ့ယာယီအစိုးရတရပ္ကို

ဘယ္လိုသူေတြနဲ ့ဖြဲ ့စည္းမလဲဆိုတာလည္းအၾကမ္းဖ်င္းၾကိဳတင္စဥ္းစားထားသင့္ျပီး

တတိုင္းျပည္လံုးကိုလည္းအသိေပးထားသင့္တယ္ထင္ပါတယ္။

(ဒါကကၽြန္ေတာ္တို ့ဖြဲ ့စည္းရမယ့္အာဏာရွင္အလြန္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက အာမခံရမယ့္ကိစၥျဖစ္ျပီး

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊမွအပလက္ရိွအာဏာပိုင္မ်ားနဲ ့ဒီမိုကေရစီအင္အားစုအားလံုးညိွႏိႈင္းေဆြးေႏြးျပီး

ညီညြတ္မွ်တစြာအတူတကြလက္တြဲတာ၀န္ယူသင့္တယ္လို ့ထင္ပါတယ္။)

ဒီအခ်က္ေတြကိုကၽြန္ေတာ္တို ့အားလံုးယံုၾကည္စြာလက္တြဲအေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္

ၾကရင္ျဖင့္ျပည္သူအားလံုးအတြက္မနက္ျဖန္အေကာင္းစားတခုကိုထုဆစ္ႏိုင္မယ္လို ့

ယံုၾကည္ပါေၾကာင္းႏွင့္လူငယ္အင္အားစုမ်ားမွစတင္ၾကိဳးပမ္းေနၾကျပီျဖစ္ေၾကာင္းသတင္း

ေကာင္းပါးယင္း…ေတာ္လွန္ေရးညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ားကိုလည္းအားျဖည့္ကူညီေပးၾကဖို ့

ေလးေလးနက္နက္ေတာင္းဆိုလိုက္ရပါေၾကာင္း………….

မ်ိဳးဆက္သစ္ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ားကိုယ္စား

မိုဃ္းေသြး

Generation Wave

“ကမၻာ့သမိုင္းအဆက္ဆက္ကိုေျပာင္းလဲေစခဲ့တာ ယံုၾကည္ခ်က္၊ပညာဥာဏ္နဲ ့အေတြးအေခၚသစ္ေတြပါ”

download this letter in PDF file