ko htike's prosaic collection: နအဖ၏ အမ်ိဳးသားညီလာခံမွ ထြက္လာေသာ အေျခခံ ဥပေဒကို ကန္႔ကြက္ရေသာ အေၾကာင္းအရင္း .. အပိုင္း(၃)

(လက္ေတြ႔အားျဖင့္ နအဖက ယခု ျပဳလုပ္မည္ဟုေျပာေသာ ဆႏၵခံယူပြဲဆိုသည္မွာ ယုတၱိကင္းမဲ့လြန္းလွပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ျပည္သူေပါင္း သန္း(၅၀) တြင္ လူဦးေရ တစ္ေသာင္းျပည့္ေအာင္ပင္ သူတို႔ ေရးဆြဲေနေသာ အေျခခံမူတြင္ ပါ၀င္ေသာ အခ်က္မ်ားကို လံုး၀ သိရွိျခင္း မရွိေပ။ ျပည္သူမ်ား မသိသည္ကိုလည္း သိရွိလာႏိုင္ေအာင္ ထိေရာက္သည့္ သတင္းထုတ္ျပန္ျခင္းမ်ိဳး လံုး၀ မရွိခဲ့ေပ။

ထိုသို႔ လူမသိေသာ အေျခခံမူကို ျပည္သူေတြက ေထာက္ခံျခင္း ရွိ၊ မရွိ ဆႏၵခံယူပြဲ ျပဳလုပ္မည္ဟု ေျပာေနျခင္းမွာ အဆိုပါ နအဖ တဖြဲ႔လံုး မည္မွ်အထိ အာဏာရူးကာ ဦးေႏွာက္မဲ့ေနသည္ကို ေဖၚျပေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အထက္ပါ အခ်က္ တစ္ခ်က္ထဲျဖင့္ပင္ နအဖ ျပဳလုပ္မည္ ျဖစ္ေသာ ဆႏၵခံယူပြဲကို ကန္႔ကြက္ရန္ လံုေလာက္ေသာ အခ်က္ျဖစ္ေနပါသည္။

ေနာက္တခ်က္ အားျဖင့္လည္း အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ေ၀ဖန္သည့္သူမ်ားအား ေထာင္ႏွစ္ရွည္ ခ်ႏိုင္သည့္ ဥပေဒမ်ားထုတ္ျပန္ထားခဲ့ၿပီး ျပည္သူမ်ား ေ၀ဖန္ႏိုင္စြမ္းမရွိေသာ အေျခခံဥပေဒအား ျပည္သူမ်ားက ေထာက္ခံရမည္ ဆိုသည္မွာလည္း အေတာ္ပင္ ယုတိၱမဲ့ေနျပန္ပါသည္။)

( ဃ ) ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ပံုႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး

-၁၂ - ( ၁ ) ႏိုင္ငံေတာ္ကို ျပည္ေထာင္စု စနစ္ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္သည္။

ရွိရင္းစြဲ တိုင္းေဒသႀကီး ( ၇ ) ခုႏွင့္ ျပည္နယ္ ( ၇ ) ျပည္နယ္သည္ အဆင့္အတန္း တူညီသည္ဟု ေအာက္ေဖၚျပပါ ျပဌာန္းခ်က္ (၁၃) ခ်က္ေၾကာင့္ အေျခခံမူ ( ၁၂ ) ကို ေသြဖည္သြားေစပါသည္။

-၁၃ - ( ၂ ) ရွိရင္းစြဲ ( ၇ ) တိုင္းကို တိုင္းေဒသႀကီး (Region) ၇ ခု အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ရွိရင္းစြဲျပည္နယ္ ( ၇ ) ျပည္နယ္ကို ျပည္နယ္ (State) ၇ ျပည္နယ္ အျဖစ္လည္းေကာင္း ပိုင္းျခားသတ္မွတ္သည္။ ထိုတိုင္းေဒသႀကီး(၇) ခုႏွင့္ ျပည္နယ္ ( ၇ ) ျပည္နယ္တို႔သည္ အဆင့္အတန္း တူညီသည္။

အေျခခံမူ ( ၁၃ ) သည္ ကၽြဲတစ္ဖက္၊ ႏြားတစ္ဖက္ ျပည္ေထာင္စု သေဘာကို သက္ေရာက္ေစပါသည္။ တိုင္းေဒသႀကီး (၇)ခု ဆိုသည္မွာ လက္ရွိ အေခၚမ်ားကို အမည္ေျပာင္းလဲထားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။( ၁၉၄၇ ) အေျခခံဥပေဒတြင္ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ကရင္နီျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္ ဟူ၍ ႏိုင္ငံေရး ဆိုင္ရာေဒသမ်ားကို ျပည္နယ္ဟူ၍ သတ္မွတ္ ေခၚတြင္ခဲ့ပါသည္။ က်န္ စစ္ကိုင္း၊ မႏၱေလး၊ ရခိုင္ တိုင္းတို႔မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာေဒသအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ပါသည္။ ခ်င္းေတာင္ ေဒသသည္ ထိုစဥ္က ျပည္နယ္အဆင့္ကို ရယူရန္ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးေသာေၾကာင့္ ၀ိေသသတိုင္းဟူ၍သာ လက္ခံ က်င့္သံုးခဲ့ပါသည္။ (၁၉၇၄) အေျခခံ ဥပေဒ အရမွသာလွ်င္ ျပည္နယ္အျဖစ္သို႔ တိုးျမွင့္သတ္မွတ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ျပည္နယ္ဆိုသည္မွာ တိုင္းထက္ အဆင့္ျမင့္ေၾကာင္း တန္းတူသတ္မွတ္၍ မရေၾကာင္း အေထာက္အထားမ်ားစြာ ရွိပါသည္။

လႊတ္ေတာ္ကဲ့သို႔ ျပည္ေထာင္စုဆိုင္ရာေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ျပည္နယ္တစ္ခု အေနျဖင့္ မဲတစ္မဲသာ ရယူသင့္ေသာ ဗမာျပည္နယ္က ( ၇ ) မဲရေအာင္ အႀကံ အဖန္လုပ္ထားျခင္းသာျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ အေျခခံအားျဖင့္ အဆင့္အတန္းမတူေသာ တိုင္းေဒသႀကီး ( ၇ ) ႏွင့္ ျပည္နယ္ ( ၇ ) ကို အဆင့္တူ သတ္မွတ္ျခင္းသည္ လူမ်ိဳးႀကီးဗမာမ်ား ေနထိုင္ရာကို တမင္ အဆင့္ျမင့္ထားေသာေၾကာင့္ အင္အားခ်ိန္ခြင္လွ်ာၫွိသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ထင္ရွားေစသျဖင့္ လူမ်ိဳးႀကီးႏွင့္ လူမ်ိဳးငယ္မ်ားအၾကား သံသယကို ျဖစ္ေစပါသည္။ ( ၁၉၄၇ ) အေျခခံဥပေဒသည္ ထိုအမွားမ်ိဳးကို က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ မေက်နပ္မူမ်ားရွိခဲ့သည္ကို သာဓကမ်ားရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထပ္မံ၍ အမွားမ်ိဳး ျပဳလုပ္ျခင္းမွာ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္းေထာက္ျပလိုပါသည္။

-၁၄ - ( ၃ ) ထိုတိုင္းေဒသႀကီး ( ၇ ) ခုႏွစ္၊ ျပည္နယ္ ( ၇ ) ျပည္နယ္တို႔ အမည္မ်ားကို ရွိရင္းစြဲအတိုင္း ေခၚဆိုသံုးႏံႈးသည္။

အေျခခံမူ ( ၁၄ ) အရ ၄၇-ပင္လံုစာခ်ဳပ္မူအရ သေဘာတူလက္ခံခဲ့ၾကေသာ လူမ်ိဳးေရး တန္းတူညီမွ်မူကို အေျခခံေသာေၾကာင့္ လူမ်ိဳးၾကီး (၈) မ်ိဳးကို အေျခခံေသာ ( ၈ ) ျပည္နယ္ ျပည္ေထာင္စုကို ဖြဲ႔စည္းမွသာလွ်င္ လမ္းမွန္ျဖစ္သည္။ ယခု သတ္မွတ္ျပဌာန္းေသာမူအရ လူမ်ိုးေရး တန္းတူညီမွ်မူျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ျပည္ေထာင္စု ျဖစ္မလာေတာ့ဘဲ မဟာဗမာ ျပည္ေထာင္စုသာလွ်င္ ျဖစ္လာေပေတာ့မည္။ ထိုသို႔ေသာ ျပည္ေထာင္စုမ်ိဳးသည္ တာရွည္ တည္တန္႔ ခိုင္ၿမဲမည္ မဟုတ္ေပ။

-၁၅ - ( ၄ ) တိုင္းေဒသႀကီး တစ္ခုခု၏ အမည္ကိုျဖစ္ေစ၊ ျပည္နယ္ တစ္နယ္၏ အမည္ကိုျဖစ္ေစ ေျပာင္းလဲ သတ္မွတ္လိုလွ်င္ သက္ဆိုင္ရာတိုင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္အတြင္းေနထိုင္ၾကေသာ ႏိုင္ငံသားမ်ား၏ ဆႏၵရယူၿပီး ဥပေဒျပဌာန္း ျခင္းျဖင့္ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္သည္။

-၁၆- ( ၅ ) တိုင္းေဒသႀကီးမ်ား သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္မ်ားတြင္ တိုင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္ရရွိၿပီးသည့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားမွအပ က်န္တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားအနက္ ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္သည့္ လူဦးေရရွိၿပီး နယ္ေျမ တဆက္တစပ္တည္းတြင္ စုစည္းေနထိုင္ၾကသည့္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရစီရင္စုမ်ား (Self Administered Areas) သတ္မွတ္ေပးရန္ျဖစ္သည္။

-၁၇ - ( ၆ ) ထိုသို႔ သတ္မွတ္ရာတြင္ လူဦးေရႏွင့္နယ္ေျမ အက်ယ္အ၀န္းအေပၚ အေျချပဳ၍ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ တိုင္း (Self Administered Division) သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသ (Self Administered Zone) အျဖစ္ သင့္ေလ်ာ္သလို သတ္မွတ္ေပးရန္ျဖစ္သည္။

-၁၈ - ( ၇ ) ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ပါ၀င္သည့္ တိုင္းေဒသႀကီးမ်ား၊ ျပည္နယ္မ်ား၊ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ စီရင္စုမ်ား စသည့္ႏိုင္ငံေတာ္၏ နယ္ေျမ အပိုင္းအျခား ဟူသမွ်သည္ ႏိုင္ငံေတာ္မွ မည္သည့္အခါမွ် မခြဲထြက္ရဟု အေျခခံမူမ်ားခ်မွတ္ပါသည္။

အေျခခံမူ ( ၁၈ ) အရ ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္ ဆိုသည္မွာ ျပည္နယ္တိုင္း၏ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တားဆီး၍မရပါ။ ခြဲထြက္ခြင့္ကို မေဖၚျပထားေသာ္လည္း ေပါင္းစည္းျခင္းအားျဖင့္ အလိုအေလွ်ာက္ ခြဲထြက္ခြင့္ရွိသည္ကို သိရွိနားလည္ရန္လိုအပ္သည္။

( င ) ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး

-၁၉ - ( ၁ ) ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲသည္ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတျဖစ္သည္။

သမၼတ၏ အဆင့္အတန္းကို သတ္မွတ္ရာတြင္ စစ္မႈထမ္းေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားကို ဦးစားေပးျခင္းမရွိေစရ။ ယခုဖြဲ႔စည္းပံုအရ သမၼတသည္ စစ္ေရးတတ္ကၽြမ္းရမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားသာလွ်င္ သမၼတျဖစ္ေပၚလာေရးကို တံခါးဖြင့္ေပးထားရာေရာက္ပါသည္။

-၂၀ - ( ၂ ) ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတကို ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ေရး အဖြဲ႔ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္မည္ဟု အေျခခံ မူမ်ားခ်မွတ္ပါတယ္။

( စ ) ႏို္င္ငံေတာ္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ပိုင္းျခားခြဲေ၀ျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍

-၂၁ - ( ၁ ) ႏိုင္ငံေတာ္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ခက္မ သံုးျဖာျဖစ္သည့္ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာႏွင့္ တရားစီရင္ေရး အာဏာတို႔ကို တတ္ႏိုင္သမွ် ပိုင္းျခားသံုးစြဲျခင္းႏွင့္ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ထိမ္းေက်ာင္းျခင္းတို႔ ျပဳသည္။

-၂၂- ( ၂ ) ထိုသို႔ ပိုင္းျခားထားသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာ သံုးရပ္ကို ျပည္ေထာင္စု၊ တိုင္းေဒသႀကီးမ်ား၊ ျပည္နယ္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ စီရင္စုမ်ားအား ခြဲေ၀အပ္ႏွင္းသည္ဟု အေျခခံမူမ်ား ခ်မွတ္ပါတယ္။

အထက္ပါ အေျခခံမူ ( ၂၁ ) ( ၂၂ )သည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာပိုင္မ်ားက တရားစီရင္ေရး က႑တြင္ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ႏိုင္ရန္ လမ္းဖြင့္ထားသည့္ သေဘာျဖစ္၍ (လံုး၀) မွားယြင္းမႈ ျဖစ္သည္။ အာဏာသံုးးရပ္သည္ သီးျခား ကင္းလြတ္မွသာလွ်င္ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

( ဆ ) ဥပေဒျပဳေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး - -

-၂၃ - ( ၁ ) ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဥပေဒျပဳေရးအာဏာကို ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္၊ တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္မ်ားအား ခြဲေ၀ အပ္ႏွင္းသည္။ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ စီရင္စုမ်ားအား ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒက သတ္မွတ္ေသာ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာကို ခြဲေ၀အပ္ႏွင္းမည္။

-၂၄ - ( ၂ ) ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္တြင္ လူဦးေရကို အေျခခံေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္သည့္ လႊန္ေတာ္တစ္ရပ္၊ တိုင္းေဒသႀကီးမ်ားႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားမွ ကိုယ္စာလွယ္ဦးေရ တူညီစြာေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္သည့္ လႊတ္ေတာ္တစ္ရပ္ ေပါင္းႏွစ္ရပ္ပါရွိသည္။

-၂၅- ( ၃ ) တိုင္းေဒသႀကီး ( ၇ ) ခုတြင္ တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ တစ္ရပ္စီႏွင့္ ျပည္နယ္ ( ၇ ) ျပည္နယ္တြင္ လႊတ္ေတာ္ တစ္ရပ္စီရွိသည္။

-၂၆- ( ၄ ) ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၊ တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္မ်ားတြင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒအရ သတ္မွတ္သည့္ဦးေရအတိုင္း တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္က အမည္စာရင္း တင္သြင္းသည့္ တပ္မေတာ္သားမ်ား ပါ၀င္သည္။

-၂၇- ( ၅ ) ေလွ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္သည့္ လူဦးေရ ရွိသည့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ သက္ဆိုင္ရာတိုင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္ႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ စီရင္စု ဥပေဒျပဳေရးတြင္ ထိုတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါ၀င္ခြင့္ရွိသည္ဟု အေျခခံမူမ်ား ခ်မွတ္ပါတယ္။

အေျခခံမူ (၂၃-၂၄-၂၅-၂၆-၂၇)အရ အမည္ခံ ျပည္ေထာင္စုမ်ိဳးသာ ျဖစ္ၿပီး စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္စုမ်ိဳး မဟုတ္ေပ။ လႊတ္ေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံုတြင္ တိုင္းေဒသႀကီး ( ၇ ) ခုကို ရည္ညြန္းထားေသာေၾကာင့္ မဟာဗမာ ျပည္ေထာင္စုမ်ိဳးသာ ေပၚလြင္ေစသည့္အျပင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ေရြးခ်ယ္ရာတြင္လည္း တပ္မေတာ္မွ ေရြးခ်ယ္ ယွဥ္ၿပိဳင္မူ မရွိဘဲ အလိုအေလွ်ာက္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အေျခခံ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ေနပါသည္။ မဟာစစ္အာဏာရွင္ ျပည္ေထာင္စု သ႑န္ေပၚေပါက္ေရးကို ဖန္တီးထားေသာေၾကာင့္ ဗမာအပါအ၀င္ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူအေပါင္း တေျပးညီ နစ္နာေပမည္။

ဆက္ရန္
(P.S မွတ္ခ်က္။ ။ယခု ေရးသားထားေသာ အခ်က္မ်ားသည္ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီး ေက်ာ္ဆန္းကိုယ္တိုင္ ဦးစီးထုတ္ေ၀ေသာ အေျခခံမႈ ၁၀၄ ခ်က္အေပၚ ဦးေအာင္တိုး ရွင္းျပသည့္ စာအုပ္ပါ အခ်က္မ်ားကို ျပန္လွန္ေ၀ဖန္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အနက္ျဖင့္ေရးထားေသာ စာမ်ားသည္ ေက်ာ္ဆန္း ဦးစီးေသာ စာအုပ္ပါ စာမ်ား ျဖစ္၍ အနီျဖင့္ေရးထားေသာ စာမ်ားသည္ ေ၀ဖန္ထားေသာ စာမ်ား ျဖစ္ပါသည္။)