Burma Saffron’s Revolution: Bye Bye, General

ျပည္တြင္းထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ ျမင္တဲ့ အတိုင္း ေရးထားတာေလးပါ။ အားလံုးကို ဖတ္ရေအာင္ ျပန္ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။
.......................................................................
ဆႏၵျပမႈေတြ ရပ္တန္႔သြားေပမယ့္၊ ဆႏၵျပမႈေတြ ဆက္ရွိမေနေတာ့ ေပမယ့္၊ ဒီအေရးေတာ္ပံုဟာ ရပ္တန္႔ျပီး ဆံုးသြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗမာအစိုးရက သူတို႔ေတြဟာ တိုင္းျပည္ကို ျငိမ္သက္ေအာင္ (နဂိုအတိုင္း ျပန္ျဖစ္ေအာင္) ထိမ္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ သူတို႔ရဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကို ကၽြန္မတို႔ကို ယံုၾကည္ေစခ်င္ ေနပါတယ္။ ဆန္႔က်င္မႈေတြဟာ ဖ်က္ဆီးခံရျပီး၊ အျခအေန အရပ္ရပ္ကို တည္ျငိမ္ေအာင္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ တယ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ကို ထင္ျမင္ေစခ်င္ ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ (စစ္အစိုးရ)ေတြ ျဖစ္ေစခ်င္သလိုသာ ကၽြန္မတို႔ လိုက္လုပ္ၾကစတမ္း ဆိုရင္ ဒါဟာ တစ္ကယ့္ ဗမာျပည္ရဲ့ သမိုင္းအစစ္ ဘယ္ဟုတ္ေတာ့ မလဲရွင္။

အာဏာပိုင္ေတြ အၾကမ္းဖက္တာကို ကၽြန္မတို႔ အထူးတလည္ အံ့ၾသမေနသင့္ ေတာ့ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဒီလိုဆန္႔က်င္မႈေတြ ေပၚလာတိုင္းမွာ ဒီလိုအၾကမ္းဖက္တဲ့ နည္းေတြနဲ႔ သူတို႔ေတြ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းေနက် ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ ဒီတစ္ေခါက္ ဆႏၵျပမႈရဲ့ အက်ိဳးဆက္ဟာ မၾကာေသးခင္ေလး ကမွ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ ဆန္႔က်င္မႈေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြ ေၾကာက္ရြံ႔ ေနျခင္းနဲ႔ မတူပဲ ပိုမို ေလးနက္စြာ၊ ၾကာရွည္စြာ စြဲထင္က်န္ရစ္ ေစပါတယ္။ အေ၀းေရာက္ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြက ဒီလႈပ္ရွားမႈ႔ဟာ ဆက္လက္ ရွင္သန္ေနဆဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကျပီး၊ သူတို႔ေတြဟာ ဗမာ့အေရး လႈပ္ရွားမႈ႔ ေအာင္ျမင္ေစဖို႔ အတြက္ ပိုမို အာရံုစိုက္ စိတ္ႏွစ္ လာၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီလို ကတိသစၥာျပဳမႈေတြဟာ အာဏာသိမ္း အစိုးရရဲ့ ထိမ္းခ်ဳပ္ ေထာက္ပံ့မႈ႔ ၾသဇာ အာဏာကို ေလ်ာ့က်ေစဖို႔ စနစ္က်တဲ့ နည္းဗ်ဴဟာ အသြင္ေျပာင္းလာတဲ့ အားရစရာ အရိပ္လကၡဏာ တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္ရွင္။

ခုမွ စလုပ္တဲ့ ဆန္႔က်င္သူ starters ေတြ အတြက္ကေတာ့၊ ဒီလႈပ္ရွားမႈ႔ဟာ ေခါင္းေဆာင္မႈ႔ လိုင္းတစ္ခုကို ဘယ္လို ပူးေပါင္းပါ၀င္ ရမယ္ဆိုတာ သင္ျပေပးခဲ့ပါတယ္။ အုပ္စုတစ္ုရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေထာင္ထဲပို႔ခံရလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဖမ္းဆီး ႏွိပ္စက္ ခံရလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခု ျဖစ္တဲ့အခါ အဲဒီ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ ေနရာမွာ ေနာက္အသစ္တစ္ေယာက္က လ်င္ျမန္စြာ အစားထိုး လႈပ္ရွားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမတစ္ၾကိမ္ ဖမ္းဆီးမႈ႔ေတြ အျပီးမွာ၊ ဒုတိယ အၾကိမ္၊ တတိယ အၾကိမ္ ဆိုတဲ့ ဖမ္းဆီးမႈ႔ေတြကလည္း ျဖစ္လာမွာ ေသခ်ာေပါက္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဗမာ့အေရး ေလ့လာသူေတြကေတာ့ ဖမ္းဆီးထိမ္းသိမ္း ခံရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ ေနရာကို ယူဖို႔ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ အမ်ားအျပား ျပည္တြင္းမွာ ရွိေနတယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။

ျပီးေတာ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ ဦးစီး ဦးေဆာင္ လုပ္တဲ့ ဒီတစ္ေခါက္ လႈပ္ရွားမႈ႔ဟာ စစ္အစိုးရရဲ့ မရွိသေလာက္ နည္းပါးေနတဲ့
ႏိုင္ငံေရး အရ တရား၀င္မူနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရား
ကို ေဖာ္ထုတ္ ျပသလိုက္သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ့ အၾကည္ညိဳ အထြတ္အျမတ္ထား ရဆံုးသူေတြကို ရက္စက္ ယုတ္မာျပလိုက္ ျခင္းအားျဖင့္၊ စစ္အစိုးရဟာ ဗမာျပည္သူေတြရဲ့ စိတ္သႏၱာန္ကိုပါ အၾကမ္းဖက္ လိုက္သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီအျခင္းအရာဟာ လႈပ္ရွားမႈရဲ့ ေဘးလူေတြ အျဖစ္ ဆက္ရပ္တည္ရွိ ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းဆရာေတြ ရြာသူရြာသားေတြ၊ အစိုးရ အမႈ႔ထမ္းေတြရဲ့ ရင္ထဲမွာေတာင္ တစ္အံုေႏြးေႏြးနဲ႔ အေတာ္ေလးကို ခံရခက္တဲ့ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ “စစ္အစိုးရဟာ ဆန္႔က်င္မႈေတြကို ရပ္တန္႔သြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ တိုင္းျပည္အုပ္ ခ်ဳပ္သူေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔ကို သူတို႔ ျပန္ေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းကေတာ့ ဒီလို ဆန္႔က်င္ ဆႏၵျပမႈေတြဟာ ဘယ္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္မွာမ်ား ျပန္တစ္ပတ္ လည္လာအံုးမလဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္” လို႔ BBC World Asia ရဲ့ ႏိုင္ငံျခား သတင္းေထာက္ တစ္ေယာက္က မၾကာေသးမီက ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုျငိမ္သက္သြားတာ ဟာလည္း အခ်ိန္သိပ္ၾကာမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ရွိမွာေတာင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔မွာ ရွိတဲ့ သူေတြက ညဘက္သတင္းလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ တီဗီကို ပိတ္လိုက္တာမ်ိဳး၊ မီးေတြ ပိတ္လိုက္တာမ်ိဳး စသျဖင့္ အစိုးရရဲ့ ၀ါဒျဖန္႔မႈ႔ကို ဆန္႔က်င္တဲ့ “Silent Protest” ကို လုပ္ေဆာင္လ်က္ ရွိပါတယ္။ သာမန္ ႏိုင္ငံေရး စိတ္မ၀င္စားသူေတြ ေတာင္မွ အစိုးရကို သေဘာတူညီခ်က္မ်ိဳး မရွိေတာ့ပဲ၊ ဒီအစိုးရကို action တစ္ခုခုယူတာ မ်ိဳးကို ျမင္ခ်င္ေနၾကပါတယ္ ဆိုတာ အခုလိုမ်ိဳး risk နည္းတဲ့ ဆန္႔က်င္နည္းမ်ိဳးေတြက သက္ေသ ျပေနပါတယ္။ ဒီလူေတြဟာ ခ်ီလီျမိဳ႕ရဲ့ Pinochet အစိုးရ၊ ေတာင္အာဖရိက ႏိုင္ငံရဲ့ apartheid အစိုးရနဲ႔ ဖိလစ္ပိုင္ ႏိုင္ငံက အာဏာရွင္္ စနစ္ကို သူတို႔ ႏိုင္ငံသားေတြက ဆန္႔က်င္သလိုမ်ိဳး အၾကမ္းမဖက္တဲ့ သူေတြရဲ့ ေျခရာကို နင္းတဲ့သူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ျပည္သူေေတြဟာ အစိုးရရဲ့ ဖိႏိွွပ္မႈ႔ကို ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႔ရျပီး၊ ဒီလို ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ စနစ္နဲ႔ ျပည္သူေတြကို စည္းရံုးေနတာ ေတြကို ျဖိဳခြင္းဖို႔ အၾကမ္းမဖက္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ဖန္တီး လုပ္ေဆာင္ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

စစ္တပ္ရဲ့ သာမန္အဆင့္ ေအာက္ေျခ စစ္သားေတြနဲ႔ ရဲေတြကလည္း အေတာ္ေလးကို အက်ပ္ရိုက္လို႔ ေနပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ ေတြရဲ့ အမိန္႔ကို ဖီဆန္ျခင္းဟာ သူတို႔ေတြအတြက္ ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ ရွာတာ ျဖစ္သလို၊ အမိန္႔ နာခံျခင္းကလည္း ဒီလို ဗုဒၶဘာသာကို အထြတ္အျမတ္ ထားတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ အေတာ္ေလးကို စိတ္ဒုကၡ ေရာက္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဒီလႈပ္ရွား မႈ႔ဟာ လူထုအံုၾကြမႈ႔ၾကီး တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ရင္ေတာင္မွ သူတို႔ရဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ မိသားစု၀င္ေတြ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ထိခိုက္ေစႏိုင္တယ္ ဆိုတာ သိရင္ေတာ့ အမိန္႔ကို လိုက္နာဖို႔ စစ္သားေတြက တုံ႔ဆိုင္းဆိုင္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒီအေျခအေနဟာ ဆာဘီးယားႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ “Butcher of the Balkans” လို႔ လူသိမ်ားခဲ့တဲ့ သူတို႔ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ Solobadan Milosevic ကို ဆန္႔က်င္စဥ္ အခါက အျဖစ္နဲ႔ တူေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အမိန္႔ကို အျပည့္အ၀ မနာခံတာလဲလို႔ ရဲေတြကို ေမးၾကည့္တဲ့ အခါ သူတို႔ (ရဲေတြ) ကိုယ္တိုင္ရဲ့ သားသမီးေတြဟာ ဒီထဲမွာ ေရာပါမေနႏိုင္ဘူး ဆိုတာ မသိႏိုင္တဲ့ အတြက္ အခုလို ဖီဆန္ရတာပါလို႔ ရဲသားတစ္ခ်ိဳ႕က ေျဖၾကား ခဲ့ပါတယ္။

ဒီတစ္ေခါက္ လႈပ္ရွားမႈ႔ရဲ့ အားသားခ်က္နဲ႔ စနစ္က်တဲ့ လကၡဏာ တစ္ခုကေတာ့ အၾကမ္းမဖက္ လႈပ္ရွားတဲ့ “nonviolent discipline” ကို ဆက္လက္ ထိမ္းထား ႏိုင္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္က အာဏာရွင္ေတြ အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္ႏွင္းတဲ့ ေၾကာက္စရာ အျဖစ္ေတြ ရွိေနေသာ္လည္း ဒါဟာ ဆႏၵျပသူေတြက အၾကမ္းဖက္လာတယ္ ဆိုတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ သူတို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အၾကမ္းဖက္ နည္းသံုးသင့္ရတာလဲ။ ဒီနည္းက အာဏာရွင္ကို ပိုၿပီး ဖိႏွိပ္မူ ျဖစ္ေစၿပီး လိမ္လာႏိုင္ေစတယ္။ ျဖစ္သင့္တာက ရဲတို႔ စစ္သားတို႔ တစ္ဦးျခင္းဆီမွာ နားလည္း သေဘာေပါက္ဖို႔ အခြင့္အေရးေပးသင့္ၿပီး၊ သူတို႔ေတြ ဒီလို မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သူတို႔ကိုသူ႔တို႔ နားလည္လာႏိုင္ေစမွာျဖစ္တယ္။.ဒီအၾကမ္းမဖက္ လႈပ္ရွားမႈ႔ကို ျပည္သူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ထိမ္းသိမ္းထားႏိုင္ျခင္းဟာ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ့ ကရုဏာသက္မႈ႔ကို ပိုမိုးတိုးပြား လာႏိုင္ေစသလို ဒီတစ္ေခါက္ လႈပ္ရွားမႈ႔ဟာ တရား၀င္ လႈပ္ရွားမႈ႔ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ တည္ေဆာက္ဖို႔ အဓိက်တဲ့ အခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးရရွိတဲ့၊ ေျပာေနၾကတဲ့ ေကာလဟာလ တစ္ရပ္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သန္းေရႊရဲ့ ဇနီး ေဒၚၾကိဳင္ၾကိဳင္နဲ႔ မိသားစုဟာ Dubai ျမိဳ႔မွာ house-shopping လုပ္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ ၊ စစ္အစိုးရက ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ ေတာ္လွန္ ဆႏၵျပတာကို အၾကမ္းဖက္ ေခ်မႈန္းျခင္းဟာ ေအာင္ျမင္တယ္ မေအာင္ျမင္ဘူး ဆိုတာ အျငင္းပြားေနတာထက္ စာရင္၊ ကၽြန္မတို႔ေတြ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းကေတာ့ “ဘယ္သူေတြကို ဘယ္သူ႔က ပိုေၾကာက္ေနတာလဲ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္ရွင္။