အခန္း (၁.၁၀)
ပင္လယ္ ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ား
ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ား ဇမ္မိုနီးယန္း ပင္လယ္ထဲတြင္ အလြန္ကၽြမ္းက်င္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုအျခင္းအရာကို ဘယ္သူမွ မသိၾကေပ၊ ... ဟုတ္ေပ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူတို႔သည္ အလြန္ေသးငယ္ၾကသျဖင့္ မည္သူမွ် သတိမထားမိျခင္း ျဖစ္၏။ သူတို႔အဖို႔ ျမင့္မားေသာ လႈိင္းလံုး၊ ျပင္းထန္ေသာ မုန္းတိုင္း၊ အားႀကီးေသာ ေရ၀ဲဆိုတာ မရွိေပ။
သူတို႔အား ေၾကာက္စရာ သဘာ၀ေတြက အံမတုႏိုင္ၾကေပ။ ရဲရင့္မႈ အရွိဆံုး ပင္လယ္ေပ်ာ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ သဘာ၀ ေဘးအႏၱရာယ္ေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေတြ႔ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ေရေၾကာင္းကၽြမ္းက်င္မႈေတြကို ျပသဖို႔ အခြင့္အလမ္းေကာင္းေတြကို အၿမဲရွာေဖြေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္္။ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ား၏ ကၽြမ္းက်င္သည့္ ေရေၾကာင္းပညာေၾကာင့္ ပင္လယ္ေရနက္၀ဲ ႀကီးကို ေကာင္းမြန္စြာ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။
သူတို႔သည္ တတ္ၾကြဖြယ္ ပင္လယ္ ဒျမ သီခ်င္းေတြကို တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ဆိုၿပီး၊ အံၾသဖြယ္ေကာင္းစြာ ေရ၀ဲေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ေလ့ရွိၾကသည္။ ပင္လယ္ႀကီးရဲ႕ လိႈင္းေလေတြကို ၾကည့္ရႈသည့္ ေမွ်ာ္စင္ေပၚမွ အလြန္ေသးငယ္သည့္ မွန္ေျပာင္းေလးျဖင့္ ၾကည့္ေသာအခါ ပင္လယ္ေရနက္၀ဲႀကီးထဲ က်လုနီးနီး ျဖစ္ေနသာ ကၽြႏ္ုပ္ကို သူတို႔ ေတြ႔ရွိလိုက္ၾကျခင္း ျဖစ္၏။ သာမန္အရြယ္ ရွိသည့္ လူမ်ားပင္ ေတြ႔ရန္မလြယ္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ားက ကၽြႏ္ုပ္ကို ေတြ႔ရွိခဲ့ျခင္းသည္ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ အလြန္ကံေကာင္းမႈ တစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္၏။ သူတို႔သည္ ကၽြႏ္ုပ္အား သေဘၤာေပၚသ႔ို ဆြဲတင္ၿပီး ဆီစိမ္ အ၀တ္မ်ား ပတ္ေပးကာ ရြက္တိုင္တြင္ ႀကိဳးႏွင့္ေသခ်ာစြာ ခ်ည္ေႏွာင္ၾကေလ၏။ ထိုအျပဳအမူသည္ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ အနည္းငယ္ ထူးဆန္းသလိုျဖစ္ေနသည္။
ထိုအခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ သူတို႔၏ ႀကီးက်ယ္ေသာ တိုက္ပြဲကို ဆက္လက္ ဆင္ႏြဲေနၾကေလသည္။ ရြက္တိုင္မ်ားေပၚ ရွဥ့္မ်ားကဲ့သို႔ ခုန္၍ တတ္လိုက္္ ဆင္းလိုက္ျဖင့္၊ စက္သီးမ်ားကိုဆြဲ၍ ရြက္ဖ်င္မ်ားကိုလည္း တင္လိုက္ ခ်လိုက္ျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။ သူတို႔ကို ၾကည့္ရင္းျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္ပါ မူး၍လာ၏။ လူးလိမ့္ ေရွ႕ ေနာက္ ေျပးေနေသာ သေဘၤာႏွင့္ ဟန္ခ်က္ ညီေအာင္ ဦးပိုင္းေျပးလိုက္၊ ပဲ့ပိုင္းေျပးလိုက္ျဖင့္လည္း ထိန္းသိမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားလွ်က္ရွိ ေနၾကသည္။
သေဘၤာ၀မ္းပိုင္းထဲ ၀င္ကာ ေပ်ာက္သြားလိုက္၊ ေရအျပည့္ျဖင့္ ျဖည့္ထားေသာ ပံုးမ်ားျဖင့္ ျပန္တတ္လာကာ သေဘၤာ ကုန္းပတ္ေပၚရွိ အေပါက္မ်ားမွာ ခပ္ျပင္းျပင္း ေရမ်ားကို သြန္ထုတ္ပစ္ေနၾကသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ရြက္တိုင္ႀကိဳးမ်ားျဖင့္လည္း ေရွ႕ ေနာက္ ခိုစီးကာ သြားလာေနၾက သူမ်ားလည္း ရွိၾကသည္။ တၿပိဳင္နက္ထဲမွာပင္ သေဘၤာ ပဲ့ထိန္းကို ကိုင္ကာ အေပၚေရာက္လ်က္၊ ေအာက္ေရာက္လ်က္ျဖင့္ နပမ္းသတ္ေနသည့္ သူလည္း ပါ၏။ အခ်ိဳ႕ ကား တၿပိဳင္နက္ျဖင့္ ပင္မရြက္ႀကီးကို ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ အားကုန္သံုး၍ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ရြက္ဖ်င္ကို တင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ သီဆိုေနေသာ ပင္လယ္ဒျမ သီခ်င္းမ်ားကို တခဏေလးမွ်ပင္ ေအာ္ဆိုရန္ မေမ့ေလ်ာ့ၾကေခ်။ ကၽြႏ္ုပ္ မွတ္မိသေလာက္ ထိုသို႔ ရႈပ္ေထြးေနခ်ိန္တြင္ တစ္ေယာက္ တစ္ေလမွ် သေဘၤာကုန္းပတ္ကို တိုက္ခၽြတ္ေနသည္ကို မေတြ႔ရေပ။
ဧရာမ ႀကီးမားေသာ ေရမ်ား လြမ္းမိုး ျဖန္းပက္ ခံရလိုက္၊ ေဘးသို႔ ဘယ္ညာ တိမ္းေစာင္းသြားလိုက္၊ မိုးေကာင္းကင္ႀကီး တစ္ခုလံုး ကၽြမ္းထိုး ေမွာက္ခံု ျဖစ္လိုက္၊ ေမွာက္မလို ျဖစ္လိုက္ျဖင့္ ယိမ္းထိုးေနေသာ္လည္း သေဘၤာမွာ နစ္ျမဳပ္သြားျခင္း မရွိေပ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြႏ္ုပ္ အဖို႔ ပထမဦးဆံုး အႀကိမ္ အျဖစ္ ပင္လယ္ေရငံ၏ အရသာကို စတင္ မိတ္ဆက္ ခဲ့ရသည္။ ပင္လယ္ေရ၏ အရသာမွာ ကၽြႏ္ုပ္ ထင္သေလာက္ မဆိုးဘူးဟု ကၽြႏ္ုပ္ ထင္မိသည္။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ စီးလာေသာ သေဘၤာမွာ ေတာင္ႀကီး တမွ်ျမင့္မားလွေသာ လိႈင္းလံုးထိပ္ဖ်ားရွိ ေရလိႈင္းမ်ားၾကားတြင္ ေမ်ာက်စီးဆင္းလာၿပီး၊ ေလထဲသို ေျမာက္တတ္သြား သည္အထိ ရိုက္ပုတ္ခံရကာ ဟိုးေအာက္ဘက္ အနက္ပိုင္း အထိ သယ္ေဆာင္ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။ သေဘၤာမွာ ေရွ႕ တိုးေနာက္ငင္ ဆြဲယူ လြတ္ပစ္ျခင္းခံရလိုက္၊ ႀကီးမားေသာ လိႈင္းခံုးထိပ္မ်ား၏ တြန္းထိုး ရိုက္ပုတ္ျခင္း ခံရလိုက္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ပင္လယ္ ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ားက ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္း အလွ်င္းမရွိၾကေပ။ သူတို႔သည္ ပင္လယ္ႀကီးကို ျပန္လည္ေအာ္ဟစ္ကာ၊ ထီမထင္ဟန္ျဖင့္ တံေတြးျပန္ေထြးလ်က္ရွိၾကသည္။ သူတို႔၏ ခ်ိတ္ေကာက္ လက္မ်ားျဖင့္ တန္ျပန္ထိုးဆြ တိုက္ခိုက္ၾကသည္။ တခဏ အၾကာတြင္ လွ်ပ္ပ်က္တမွ် ျမန္ဆန္ေသာ အလွ်င္ျဖင့္ေလွာ္ခတ္ကာ ရြက္မ်ားကို ျပန္ဖြင့္ၾကသည္။
လႈိင္းတစ္ခ်က္ ပုတ္တိုင္း၊ ေလွ တစ္ခ်က္လူးတိုင္း မည္သို႔ တုန္႔ျပန္ရမည္ကို သိရွိၾကကာ၊ ပင္လယ္ျပင္၏ ပရိယာယ္ မာယာတိုင္းကို တန္ျပန္လႈပ္ရွားႏိုင္ၾကသည္။ သူတို႔ အားလံုးမွာ ရာထူး အတူတူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မည္သူမွ် မည္သူ႔ကို အမိန္႔ေပး ေစခိုင္းေနျခင္းမရွိၾကေပ။ အံၾသျခင္းႀကီးစြာျဖင့္ သူတို႔၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ကၽြႏ္ုပ္ အား ခ်ည္ေႏွာင္ထားေသာ ရြက္တိုင္ ေနရာမွ ၾကည့္ရႈလ်က္ ရွိေနစဥ္မွာပင္ အင္အားႀကီးမားေသာ ပင္လယ္ႀကီး၏ ထိုးႏွက္ေသာ လိႈင္းလံုးမ်ားကို တျဖည္းျဖည္း ျဖတ္ေက်ာ္လာႏိုင္ခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ သူတို႔၏ အားတတ္သေရာ္ႀကိဳပမ္းမႈ မ်ားကို ေက်းဇူးတင္ရမည္ ျဖစ္သည္။
အကယ္၍ အသင္သာ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးေတြေလာက္ ေသးမယ္ဆိုလ်င္(ထိုစဥ္က ကၽြႏ္ုပ္ ေသးငယ္သေလာက္ ေသးမယ္ဆိုလ်င္) အသင္ဟာ အျခား ကမာၻ တစ္ခုမွာ ေနထိုင္ေနသလို ျဖစ္ေနမည္ျဖစ္သည္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ယင္ေကာင္ တစ္ေကာင္ကို ဖမ္းယူဖို႔ ႀကိဳးပမ္း ခဲ့လွ်င္ ထိုေသးငယ္ေသ သတၱ၀ါေလးသည္ အလြန္ပင္ ျမန္ဆန္ ဖ်တ္လတ္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ ရုပ္ရွင္ကား တစ္ကားကို အေႏွးျပကြက္ျဖင့္ ၾကည့္သလို ယင္ေကာင္၏ ဘက္မွ ၾကည့္လွ်င္ကား ဘယ္ပံု ဘယ္ပန္း အခြင့္အလမ္းရ၍ မည္သို႔ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္သည္ကို လြယ္ကူစြာ ျမင္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးေတြကား ထိုကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္သည္။ အျခား သာမန္ အရြယ္ရွိေသာ သေဘၤာမ်ားအတြက္ ေၾကာက္စရာ ပင္လယ္ ေရ၀ဲႀကီးကား၊ သူတို႔ အတြက္ သာမန္ ၀ဲဂယက္ ငယ္တစ္ခုမွ်ပင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ သူတို႔ အဖို႔ကား ေျမာက္မ်ားစြာေသာ လႈိင္းလံုးမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ႀကီးမားသည့္ ပင္လယ္ လိႈင္းလံုးမ်ားၾကားတြင္လည္း အခက္အခဲမရွိ လြယ္ကူစြာ ရြက္လႊင့္ႏိုင္ၾကသည္။ ဟာရီကိန္း မုန္တိုင္းတစ္ခုသည္ ၿမိဳ႕ အတြင္းရွိ အေဆာက္ အဦးမ်ား၊ အရာ၀တၳဳမ်ား အားလံုးကို တိုက္ခိုက္ ဖ်က္ဆီးသြားႏိုင္ေသာ္လည္း ေသးငယ္ေသာ ပင့္ကူအိမ္ေလးကို ဒီအတိုင္း ထားခဲ့ရမည္ျဖစ္သကဲ့သို႔ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ပင္လယ္ေရ၀ဲႀကီးသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား မည္သို႔မွ် အႏၱရာယ္ေပးႏိုင္စြမ္းငွာ မတတ္သာႏိုင္ခဲ့ေပ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ေသးငယ္ေသာ အရြယ္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အကာအကြယ္ ေပးထားၿပီးျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေသေစႏိုင္ေလာက္ေသာ ပင္လယ္ေရနက္၀ဲႀကီးမွ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ရေလသည္။ ကၽြႏ္ုပ္ အတြက္ကား ထိုအရာသည္ အႏၱရာယ္ႀကီးမားသည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္ လံုး၀ မသိရွိ သတိမထားမိဘဲ အခ်ိန္ကာလ အေတာ္ၾကာၿပီးေသာ အခါမွ အႏၱရာယ္ ႀကီးမွန္း သတိျပဳခဲ့မိသည္။ ကၽြႏ္ုပ္ တကယ္ သတိျပဳမိသည္မွာေတာ့ တဟီးဟီး ျမည္ဟီးေနေသာ အသံႀကီး တျဖည္းျဖည္း ေမွးမွိန္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး၊ ပင္လယ္ ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ား တည္ၿငိမ္လာသည္ကိုသာ သတိမႈမိေလသည္။
အေျခအေနမ်ား အစစ အရာ တည္ၿငိမ္လာၿပီးေနာက္ သူတို႔ အားလံုး ကၽြႏ္ုပ္ကို ၀ိုင္းရံ လာၾကကာ၊ ႀကိဳးေျဖေပးၾကသည္။ ထိုေနာက္ ကၽြႏ္ုပ္အား အထူးတဆန္း ၀ိုး၀န္းၾကည့္ရႈေနၾကသည္။ ကၽြႏ္ုပ္ကလည္း သူတို႔ အား ျပန္၍ ေငးေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖင့္ၾကည့္ေနမိသည္။
ပင္လယ္ ဒျမ ေသးေသးေလးေတြကား သူတို႔၏ နာမည္ မွည့္ေခၚထားသည့္ အတိုင္း အေတာ့္ကို ေသးေကြးၾကသည္။ ၆ လက္မ ခန္႔ရွည္ေသာ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလး တစ္ေယာက္သည္ သူတို႔ အမ်ိဳးအႏြယ္တြင္ အလြန္ႀကီးမားေသာသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေန၏။ ပင္လယ္ထဲတြင္ သေဘၤာေသးေသးေလးျဖင့္ ရြက္လႊင့္ေနေသာ သူမ်ားကား၊ သူတို႔ အတြက္ တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္ႏိုင္မည့္ ေသးငယ္ေသာ အရာမ်ားကို ရွာေဖြၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် အလြန္းနည္း၏ .... တကယ္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ အမွန္ကို ေျပာရေသာ္ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ားသည္ သူတို႔၏ ရြက္လႊင့္ေသာသမိုင္း တေလွ်ာက္တြင္ တစ္စံုတစ္ခုခုကို မည္သည့္အခါကမွ ဖမ္းမိသည္ မရွိေပ။ ေလာင္းေလွေလး တစ္စီးမွ်ပင္ မရခဲ့ဘူးေပ။
တစ္ခါ တရံတြင္ မဆင္မျခင္ျဖင့္ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာႀကီးမ်ားကို တိုက္ခိုက္ရန္ ႀကိဳးစားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔၏ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈကား ျဖစ္ေနၾကအတိုင္း ထိုသေဘၤာႀကီးမ်ားမွ သတိပင္ မမူမိဘဲ ျဖတ္ေက်ာ္သြားၾကသည္သာ ျဖစ္၏။ ဤ မဆင္မျခင္ေသာ ပင္လယ္ ဒျမေသးေသးေလးေတြကား သူတို႔၏ ႀကိဳးတပ္ထားေသာ ခ်ိတ္မ်ားျဖင့္ သေဘၤာႀကီးမ်ားကို ပစ္ခ်ိတ္ၾကသည္။ ထိုအခါ သူတို႔အား ထိုသေဘၤာႀကီးက ဆြဲသြားေလရာ ေနာက္ဆံုး သူတို႔ လက္ေလ်ာ့သည့္ အခ်ိန္အထိ ဆြဲပါလ်က္ရွိသည္။ ထို႔အျပင္ သူတို႔၏ ေသးငယ္ ႏုနယ္ေသာ အေျမွာက္မ်ားျဖင့္ ပစ္ခတ္ေလ့ရွိေသာ္လည္း အျမွာက္ဆံမ်ားမွာ ကိုက္အနည္းငယ္ခန္႔တြင္ ေရထဲသို႔ အႏၳရယ္ကင္းစြာ ၾကေရာက္တတ္သည္ ၿမဲသာ ျဖစ္၏။
ထိုသို႔ တစ္ခါမွ် တိုက္ခိုက္ လုယက္၍ ရရွိၾကသည္ မရွိေသာေၾကာင့္၊ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ားသည္ သူတို႔ လြယ္လြယ္ကူကူ ဖမ္း၍ရေလ့ရွိေသာ ပုစြန္ေသးေသးေလးမ်ား၊ ငါးေသးေသးေလးမ်ားနွင့္ ပင္လယ္ ေရညွိမ်ားကို စား၍ အသက္ေမြးတတ္ၾကသည္။ အခက္အခဲ မ်ိဳးစံုနွင့္ ၾကံဳေတြ႔ရေသာ္လည္း သူတို႔ကား ဒီအတိုင္း ပင္လယ္ထဲတြင္ ေမ်ာပါေနေသာ တြယ္ရာမဲ့ သတၱ၀ါေလးမ်ား အျဖစ္ မည္သည့္အခါမွ မျဖစ္ခဲ့ေပ။
ပင္လယ္ ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ားတြင္ လက္ ( ၂ ) ဖက္ အစား ေသးငယ္ေသာ သံခ်ိတ္ေလးမ်ား ပါရွိ ၾကၿပီး၊ ေျခ ( ၂ ) ဖတ္ အစား စားပြဲ ေျခေထာက္မ်ားကဲ့သို႔ သစ္သား ငုတ္မ်ား ပါရွိၾကသည္။ သူတို႔၏ မ်က္စိကို ကာသည့္ မ်က္လံုးကာ တစ္ဖက္မပါရွိေသာ သူတစ္ေယာက္ကိုမွ ကၽြႏ္ုပ္ မျမင္ဖူးေခ်။ ပထမေသာ္ မဆင္မျခင္ျဖင့္ ဒျမတိုက္ရန္ႀကိဳးစားသျဖင့္ တိုက္ပြဲတြင္ ရခဲ့ေသာ ဒဏ္ရာမ်ား ျဖစ္မည္ဟု ထင္မွတ္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ေနာင္တြင္ သိခဲ့ရသည္မွာ သူတို႔ အားလံုး ဦးထုတ္ တစ္လံုး၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးမ်ားႏွင့္ ေမြးကတည္းက ဒီအတိုင္း ပါလာခဲ့ၾကသည္သာ ျဖစ္ၾက၏။
