Tuesday 31 July 2007

သမိုင္းထဲက ခဏ ထြက္ၾကည့္ရေအာင္

ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိေတြးရာ ေတြထဲက နည္းနည္းေလာက္ ေျပာၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သမိုင္းေတြထဲမွာ နည္းနည္းမ်ား အခ်ိန္ၾကာၾကာေနထိုင္ၿပီး ေရွ႕ ခရီးကို ဆက္လက္ မထြက္ ၾကဘူးလား ဆိုတာပါပဲ။

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ေျပာင္းလဲဖို႔ရာမွာ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ၊ စိတ္ဓါတ္ေရးရာေတြ၊ အေတြးအျမင္ေတြကို သံုးသပ္၊ သင္ယူ၊ ေဖၚေဆာင္ လုပ္ကိုင္ၾကရမွာ ကၽြန္ေတာ္ အပါအ၀င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အားလံုးရဲ႕ တာ၀န္ တစ္ရပ္ျဖစ္ေနတာ ေသခ်ာတဲ့ အခ်က္ တစ္ခုပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ရန္သူဟာ အင္အားေသးတဲ့ ရန္သူမဟုတ္ပါဘူး။ လူသူ၊ လက္နက္၊ အာဏာ၊ ေငြေၾကးမွာ အစစ အရာရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးထက္ သာလြန္ေနပါတယ္။ ဒါ အမွန္တရားပါ။ အထက္ပါ အခ်က္ေတြကို အားျဖည့္ေပးတာကေတာ့ သူတို႔ေတြရဲ႕ ေကာက္က်စ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔၊ လူမဆန္ ကတိမတည္တဲ့ အရည္ အခ်င္းေတြပါ ထပ္ေပါင္းလိုက္ေတာ့ အင္မတန္ အႏၱရာယ္ ႀကီးတဲ့ ရန္သူ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒီလို အင္အားႀကီး ေကာက္က်စ္တဲ့ ရန္သူကို ထိေရာက္ေအာင္ တိုက္ခိုက္ႏိုင္ဖို႔ကေတာ့ သူတို႔ကို မေကာင္းဘူး ဆိုတာသိရံု၊ သူတို႔ကို မုန္းတီးရံု စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ေတာ့ တိုက္ခိုက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ရန္သူကို ထိခိုက္ေအာင္ တိုက္ခိုက္ရာမွာေတာ့ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေရး သမိုင္းေၾကာင္းကို သိထား၊ မွတ္ထား နားလည္ထားတာ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ နားလည္ေအာင္လည္းေလ့လာထားရပါမယ္။

သို႔ေသာ္ အဲဒီလို ေလ့လာ၊ နားလည္၊ ေျပာဆို ဂုဏ္ျပဳေနရံုနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္လို႔ မေခၚဆိုႏိုင္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆ မိပါတယ္။ ပီျပင္တဲ့ ရန္သူလို႔ ျမင္ၿပီး ရန္သူကို တိုက္ရိုက္ ထိခိုက္ အားနည္းလာေအာင္ တိုက္ခိုက္ႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းေတြ ရွာေဖြ လုပ္ကိုင္သင့္ပါတယ္။ ရန္သူက ဘယ္လို လွည့္ကြက္ေတြသံုးတယ္၊ ဘယ္လို မာယာေတြ သံုးတယ္၊ ဘာေတြ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ မ်က္ေခ် မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသင့္သလို၊ တၿပိဳင္နက္ထဲမွာလည္း သူတို႔ကို ဘယ္လို နည္းနဲ႔ ကာကြယ္ႏိုင္မလဲ၊ ဘယ္လို တန္ျပန္ တိုက္ခိုက္သင့္သလဲ၊ သူတို႔ အခက္အခဲ ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို အကြက္ေတြ ေရြ႔သင့္သလို ဆိုတာပါ တၿပိဳင္နက္ အေကာင္ အထည္ေဖၚရမွာပါ။

ဆရာႀကီး ေဒါက္တာ သန္းထြန္း ေျပာခဲ့သလို သမိုင္းကို မ`အ´ေအာင္ သင္ယူရတာပါ။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး သမိုင္းမွာလည္း ႏိုင္ငံေရး သမိုင္းေၾကာင္းကို မ`အ´ ေအာင္၊ ေလ့လာ မွတ္တမ္းတင္သင့္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းကို ေျပာေနတာ၊ သမိုင္းေၾကာင္းကို ေလ့လာ ဂုဏ္ျပဳေနၾကတာဟာ ႏိုင္ငံေရးအတြက္ တိုးတတ္ေအာင္ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံအတြက္ လုပ္သင့္တာေတြကေတာ့ နအဖေတြ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ အရံႈးေပးသြားေအာင္ လုပ္မလဲဆိုတာကို ရွာေဖြ၊ စဥ္းစား လုပ္ကိုင္ေနရမွာျဖစ္ပါတယ္။ နအဖကို တိုက္ခိုက္ရာမွာလည္း တစ္သံတည္း၊ လႈပ္ရွားမႈ တစ္ခုတည္း ပံုစံနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ဟန္ခ်က္ညီညီ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ ရာလည္း အေရး အလြန္ႀကီးပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သမိုင္းထဲက သင္ခန္းစာေတြ အေတြ႔ အႀကံဳေတြကို ယူၿပီး ရန္သူ နအဖကို` ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမယ္´ ဆိုတဲ့ စကားေတြကို ေျပာေနတာထက္၊ နအဖကို ဘယ္လို တိုက္ခိုက္ရမလဲဆိုတာကို အၿမဲေတြးေခၚ စဥ္းစား အင္အား စုစည္းေနရမွာပါ။ ျပည္တြင္း ျပည္ပ လႈပ္ရွားမႈေတြကို တတ္ႏိုင္တဲ့ ဘက္က ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ တစ္သံတည္း ထြက္ေအာင္ လုပ္ၿပီး ေကာက္က်စ္တဲ့ ရန္သူကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ သမိုင္းထဲက ခဏ ထြက္ၾကည့္ၾကရေအာင္လား ခင္ဗ်ာ။

ရုပ္ဖ်က္ထားသူႏွင့္ ေတြ႔ျခင္း

ရႊံ႕ ထဲမွာ ထိုင္ေနသူ တစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ပါတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာကို ရုပ္ဖ်က္ထားတယ္။

`ခင္ဗ်ား မ်က္ႏွာကို ဘာလို႔ ရုပ္ဖ်က္ထားတာလဲ´
သူက သက္ျပင္းခ်ၿပီး ေျဖတယ္။
`မ်က္ႏွာ ပ်က္စရာေတြ ရွိေနလို႔ပါ´
ေခါင္းငံုသြားရျပန္တယ္။
`ေခါင္းလည္း မေဖၚခ်င္ေတာ့ဘူးဗ်ာ´
လို႔ ထပ္ေျပာတယ္။
`၀င္ထိုင္ပါဦးလား´
လို႔ မဖိတ္ေခၚတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ရတယ္။

တာရာမင္းေ၀ေရးတဲ့ စကားစုေလး တစ္ခုပါ။ အဲဒါေလးကို ကို အမွတ္တမဲ့ ဖတ္ရင္း၊ ေသခ်ာေတြးၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ စဥ္းစားၿပီး ေက်နပ္စရာ၊ စိတ္ ဘ၀င္က်စရာ၊ ေတြ႔တာနဲ႔ ျပန္မွ်ေပးလိုက္တာပါ။ စာကသိပ္ေတာ့ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း မဟုတ္ပါဘူး။ ေတြးၾကည့္လွ်င္ေတာ့ အရွည္ႀကီး ဆြဲဆန္႔ႏိုင္မလား မသိ။ ဖတ္ၿပီး ခံစား၊ ေတြးၾကည့္တဲ့ အေတြးေပၚမွာ မူတည္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

(မွတ္ခ်က္ ... cbox ထဲ သူမ်ား နာမည္ကို သံုးၿပီး ေပါက္တတ္ကရ ေရးတဲ့လူေတြ ေတြးတတ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ ရႊံ႕ ထဲထိုင္ မ်က္ႏွာဖ်က္ၿပီး ေခါင္းမေဖာ္ရဲတဲ့ အျဖစ္ေတြက ကင္းေ၀းႏိုင္ၾကပါေစ။)


Wednesday 25 July 2007

အခန္း (၁.၁၀)

ပင္လယ္ ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ား

ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ား ဇမ္မိုနီးယန္း ပင္လယ္ထဲတြင္ အလြန္ကၽြမ္းက်င္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုအျခင္းအရာကို ဘယ္သူမွ မသိၾကေပ၊ ... ဟုတ္ေပ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူတို႔သည္ အလြန္ေသးငယ္ၾကသျဖင့္ မည္သူမွ် သတိမထားမိျခင္း ျဖစ္၏။ သူတို႔အဖို႔ ျမင့္မားေသာ လႈိင္းလံုး၊ ျပင္းထန္ေသာ မုန္းတိုင္း၊ အားႀကီးေသာ ေရ၀ဲဆိုတာ မရွိေပ။

သူတို႔အား ေၾကာက္စရာ သဘာ၀ေတြက အံမတုႏိုင္ၾကေပ။ ရဲရင့္မႈ အရွိဆံုး ပင္လယ္ေပ်ာ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ သဘာ၀ ေဘးအႏၱရာယ္ေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေတြ႔ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ေရေၾကာင္းကၽြမ္းက်င္မႈေတြကို ျပသဖို႔ အခြင့္အလမ္းေကာင္းေတြကို အၿမဲရွာေဖြေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္္။ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ား၏ ကၽြမ္းက်င္သည့္ ေရေၾကာင္းပညာေၾကာင့္ ပင္လယ္ေရနက္၀ဲ ႀကီးကို ေကာင္းမြန္စြာ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။


သူတို႔သည္ တတ္ၾကြဖြယ္ ပင္လယ္ ဒျမ သီခ်င္းေတြကို တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ဆိုၿပီး၊ အံၾသဖြယ္ေကာင္းစြာ ေရ၀ဲေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ေလ့ရွိၾကသည္။ ပင္လယ္ႀကီးရဲ႕ လိႈင္းေလေတြကို ၾကည့္ရႈသည့္ ေမွ်ာ္စင္ေပၚမွ အလြန္ေသးငယ္သည့္ မွန္ေျပာင္းေလးျဖင့္ ၾကည့္ေသာအခါ ပင္လယ္ေရနက္၀ဲႀကီးထဲ က်လုနီးနီး ျဖစ္ေနသာ ကၽြႏ္ုပ္ကို သူတို႔ ေတြ႔ရွိလိုက္ၾကျခင္း ျဖစ္၏။ သာမန္အရြယ္ ရွိသည့္ လူမ်ားပင္ ေတြ႔ရန္မလြယ္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ားက ကၽြႏ္ုပ္ကို ေတြ႔ရွိခဲ့ျခင္းသည္ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ အလြန္ကံေကာင္းမႈ တစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္၏။ သူတို႔သည္ ကၽြႏ္ုပ္အား သေဘၤာေပၚသ႔ို ဆြဲတင္ၿပီး ဆီစိမ္ အ၀တ္မ်ား ပတ္ေပးကာ ရြက္တိုင္တြင္ ႀကိဳးႏွင့္ေသခ်ာစြာ ခ်ည္ေႏွာင္ၾကေလ၏။ ထိုအျပဳအမူသည္ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ အနည္းငယ္ ထူးဆန္းသလိုျဖစ္ေနသည္။

ထိုအခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ သူတို႔၏ ႀကီးက်ယ္ေသာ တိုက္ပြဲကို ဆက္လက္ ဆင္ႏြဲေနၾကေလသည္။ ရြက္တိုင္မ်ားေပၚ ရွဥ့္မ်ားကဲ့သို႔ ခုန္၍ တတ္လိုက္္ ဆင္းလိုက္ျဖင့္၊ စက္သီးမ်ားကိုဆြဲ၍ ရြက္ဖ်င္မ်ားကိုလည္း တင္လိုက္ ခ်လိုက္ျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။ သူတို႔ကို ၾကည့္ရင္းျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္ပါ မူး၍လာ၏။ လူးလိမ့္ ေရွ႕ ေနာက္ ေျပးေနေသာ သေဘၤာႏွင့္ ဟန္ခ်က္ ညီေအာင္ ဦးပိုင္းေျပးလိုက္၊ ပဲ့ပိုင္းေျပးလိုက္ျဖင့္လည္း ထိန္းသိမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားလွ်က္ရွိ ေနၾကသည္။

သေဘၤာ၀မ္းပိုင္းထဲ ၀င္ကာ ေပ်ာက္သြားလိုက္၊ ေရအျပည့္ျဖင့္ ျဖည့္ထားေသာ ပံုးမ်ားျဖင့္ ျပန္တတ္လာကာ သေဘၤာ ကုန္းပတ္ေပၚရွိ အေပါက္မ်ားမွာ ခပ္ျပင္းျပင္း ေရမ်ားကို သြန္ထုတ္ပစ္ေနၾကသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ရြက္တိုင္ႀကိဳးမ်ားျဖင့္လည္း ေရွ႕ ေနာက္ ခိုစီးကာ သြားလာေနၾက သူမ်ားလည္း ရွိၾကသည္။ တၿပိဳင္နက္ထဲမွာပင္ သေဘၤာ ပဲ့ထိန္းကို ကိုင္ကာ အေပၚေရာက္လ်က္၊ ေအာက္ေရာက္လ်က္ျဖင့္ နပမ္းသတ္ေနသည့္ သူလည္း ပါ၏။ အခ်ိဳ႕ ကား တၿပိဳင္နက္ျဖင့္ ပင္မရြက္ႀကီးကို ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ အားကုန္သံုး၍ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ရြက္ဖ်င္ကို တင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ သီဆိုေနေသာ ပင္လယ္ဒျမ သီခ်င္းမ်ားကို တခဏေလးမွ်ပင္ ေအာ္ဆိုရန္ မေမ့ေလ်ာ့ၾကေခ်။ ကၽြႏ္ုပ္ မွတ္မိသေလာက္ ထိုသို႔ ရႈပ္ေထြးေနခ်ိန္တြင္ တစ္ေယာက္ တစ္ေလမွ် သေဘၤာကုန္းပတ္ကို တိုက္ခၽြတ္ေနသည္ကို မေတြ႔ရေပ။

ဧရာမ ႀကီးမားေသာ ေရမ်ား လြမ္းမိုး ျဖန္းပက္ ခံရလိုက္၊ ေဘးသို႔ ဘယ္ညာ တိမ္းေစာင္းသြားလိုက္၊ မိုးေကာင္းကင္ႀကီး တစ္ခုလံုး ကၽြမ္းထိုး ေမွာက္ခံု ျဖစ္လိုက္၊ ေမွာက္မလို ျဖစ္လိုက္ျဖင့္ ယိမ္းထိုးေနေသာ္လည္း သေဘၤာမွာ နစ္ျမဳပ္သြားျခင္း မရွိေပ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြႏ္ုပ္ အဖို႔ ပထမဦးဆံုး အႀကိမ္ အျဖစ္ ပင္လယ္ေရငံ၏ အရသာကို စတင္ မိတ္ဆက္ ခဲ့ရသည္။ ပင္လယ္ေရ၏ အရသာမွာ ကၽြႏ္ုပ္ ထင္သေလာက္ မဆိုးဘူးဟု ကၽြႏ္ုပ္ ထင္မိသည္။


ကၽြႏ္ုပ္တို႔ စီးလာေသာ သေဘၤာမွာ ေတာင္ႀကီး တမွ်ျမင့္မားလွေသာ လိႈင္းလံုးထိပ္ဖ်ားရွိ ေရလိႈင္းမ်ားၾကားတြင္ ေမ်ာက်စီးဆင္းလာၿပီး၊ ေလထဲသို ေျမာက္တတ္သြား သည္အထိ ရိုက္ပုတ္ခံရကာ ဟိုးေအာက္ဘက္ အနက္ပိုင္း အထိ သယ္ေဆာင္ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။ သေဘၤာမွာ ေရွ႕ တိုးေနာက္ငင္ ဆြဲယူ လြတ္ပစ္ျခင္းခံရလိုက္၊ ႀကီးမားေသာ လိႈင္းခံုးထိပ္မ်ား၏ တြန္းထိုး ရိုက္ပုတ္ျခင္း ခံရလိုက္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ပင္လယ္ ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ားက ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္း အလွ်င္းမရွိၾကေပ။ သူတို႔သည္ ပင္လယ္ႀကီးကို ျပန္လည္ေအာ္ဟစ္ကာ၊ ထီမထင္ဟန္ျဖင့္ တံေတြးျပန္ေထြးလ်က္ရွိၾကသည္။ သူတို႔၏ ခ်ိတ္ေကာက္ လက္မ်ားျဖင့္ တန္ျပန္ထိုးဆြ တိုက္ခိုက္ၾကသည္။ တခဏ အၾကာတြင္ လွ်ပ္ပ်က္တမွ် ျမန္ဆန္ေသာ အလွ်င္ျဖင့္ေလွာ္ခတ္ကာ ရြက္မ်ားကို ျပန္ဖြင့္ၾကသည္။

လႈိင္းတစ္ခ်က္ ပုတ္တိုင္း၊ ေလွ တစ္ခ်က္လူးတိုင္း မည္သို႔ တုန္႔ျပန္ရမည္ကို သိရွိၾကကာ၊ ပင္လယ္ျပင္၏ ပရိယာယ္ မာယာတိုင္းကို တန္ျပန္လႈပ္ရွားႏိုင္ၾကသည္။ သူတို႔ အားလံုးမွာ ရာထူး အတူတူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မည္သူမွ် မည္သူ႔ကို အမိန္႔ေပး ေစခိုင္းေနျခင္းမရွိၾကေပ။ အံၾသျခင္းႀကီးစြာျဖင့္ သူတို႔၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ကၽြႏ္ုပ္ အား ခ်ည္ေႏွာင္ထားေသာ ရြက္တိုင္ ေနရာမွ ၾကည့္ရႈလ်က္ ရွိေနစဥ္မွာပင္ အင္အားႀကီးမားေသာ ပင္လယ္ႀကီး၏ ထိုးႏွက္ေသာ လိႈင္းလံုးမ်ားကို တျဖည္းျဖည္း ျဖတ္ေက်ာ္လာႏိုင္ခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ သူတို႔၏ အားတတ္သေရာ္ႀကိဳပမ္းမႈ မ်ားကို ေက်းဇူးတင္ရမည္ ျဖစ္သည္။

အကယ္၍ အသင္သာ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးေတြေလာက္ ေသးမယ္ဆိုလ်င္(ထိုစဥ္က ကၽြႏ္ုပ္ ေသးငယ္သေလာက္ ေသးမယ္ဆိုလ်င္) အသင္ဟာ အျခား ကမာၻ တစ္ခုမွာ ေနထိုင္ေနသလို ျဖစ္ေနမည္ျဖစ္သည္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ယင္ေကာင္ တစ္ေကာင္ကို ဖမ္းယူဖို႔ ႀကိဳးပမ္း ခဲ့လွ်င္ ထိုေသးငယ္ေသ သတၱ၀ါေလးသည္ အလြန္ပင္ ျမန္ဆန္ ဖ်တ္လတ္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ ရုပ္ရွင္ကား တစ္ကားကို အေႏွးျပကြက္ျဖင့္ ၾကည့္သလို ယင္ေကာင္၏ ဘက္မွ ၾကည့္လွ်င္ကား ဘယ္ပံု ဘယ္ပန္း အခြင့္အလမ္းရ၍ မည္သို႔ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္သည္ကို လြယ္ကူစြာ ျမင္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးေတြကား ထိုကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္သည္။ အျခား သာမန္ အရြယ္ရွိေသာ သေဘၤာမ်ားအတြက္ ေၾကာက္စရာ ပင္လယ္ ေရ၀ဲႀကီးကား၊ သူတို႔ အတြက္ သာမန္ ၀ဲဂယက္ ငယ္တစ္ခုမွ်ပင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ သူတို႔ အဖို႔ကား ေျမာက္မ်ားစြာေသာ လႈိင္းလံုးမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ႀကီးမားသည့္ ပင္လယ္ လိႈင္းလံုးမ်ားၾကားတြင္လည္း အခက္အခဲမရွိ လြယ္ကူစြာ ရြက္လႊင့္ႏိုင္ၾကသည္။ ဟာရီကိန္း မုန္တိုင္းတစ္ခုသည္ ၿမိဳ႕ အတြင္းရွိ အေဆာက္ အဦးမ်ား၊ အရာ၀တၳဳမ်ား အားလံုးကို တိုက္ခိုက္ ဖ်က္ဆီးသြားႏိုင္ေသာ္လည္း ေသးငယ္ေသာ ပင့္ကူအိမ္ေလးကို ဒီအတိုင္း ထားခဲ့ရမည္ျဖစ္သကဲ့သို႔ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ပင္လယ္ေရ၀ဲႀကီးသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား မည္သို႔မွ် အႏၱရာယ္ေပးႏိုင္စြမ္းငွာ မတတ္သာႏိုင္ခဲ့ေပ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ေသးငယ္ေသာ အရြယ္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အကာအကြယ္ ေပးထားၿပီးျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေသေစႏိုင္ေလာက္ေသာ ပင္လယ္ေရနက္၀ဲႀကီးမွ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ရေလသည္။ ကၽြႏ္ုပ္ အတြက္ကား ထိုအရာသည္ အႏၱရာယ္ႀကီးမားသည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္ လံုး၀ မသိရွိ သတိမထားမိဘဲ အခ်ိန္ကာလ အေတာ္ၾကာၿပီးေသာ အခါမွ အႏၱရာယ္ ႀကီးမွန္း သတိျပဳခဲ့မိသည္။ ကၽြႏ္ုပ္ တကယ္ သတိျပဳမိသည္မွာေတာ့ တဟီးဟီး ျမည္ဟီးေနေသာ အသံႀကီး တျဖည္းျဖည္း ေမွးမွိန္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး၊ ပင္လယ္ ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ား တည္ၿငိမ္လာသည္ကိုသာ သတိမႈမိေလသည္။

အေျခအေနမ်ား အစစ အရာ တည္ၿငိမ္လာၿပီးေနာက္ သူတို႔ အားလံုး ကၽြႏ္ုပ္ကို ၀ိုင္းရံ လာၾကကာ၊ ႀကိဳးေျဖေပးၾကသည္။ ထိုေနာက္ ကၽြႏ္ုပ္အား အထူးတဆန္း ၀ိုး၀န္းၾကည့္ရႈေနၾကသည္။ ကၽြႏ္ုပ္ကလည္း သူတို႔ အား ျပန္၍ ေငးေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖင့္ၾကည့္ေနမိသည္။

ပင္လယ္ ဒျမ ေသးေသးေလးေတြကား သူတို႔၏ နာမည္ မွည့္ေခၚထားသည့္ အတိုင္း အေတာ့္ကို ေသးေကြးၾကသည္။ ၆ လက္မ ခန္႔ရွည္ေသာ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလး တစ္ေယာက္သည္ သူတို႔ အမ်ိဳးအႏြယ္တြင္ အလြန္ႀကီးမားေသာသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေန၏။ ပင္လယ္ထဲတြင္ သေဘၤာေသးေသးေလးျဖင့္ ရြက္လႊင့္ေနေသာ သူမ်ားကား၊ သူတို႔ အတြက္ တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္ႏိုင္မည့္ ေသးငယ္ေသာ အရာမ်ားကို ရွာေဖြၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် အလြန္းနည္း၏ .... တကယ္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ အမွန္ကို ေျပာရေသာ္ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ားသည္ သူတို႔၏ ရြက္လႊင့္ေသာသမိုင္း တေလွ်ာက္တြင္ တစ္စံုတစ္ခုခုကို မည္သည့္အခါကမွ ဖမ္းမိသည္ မရွိေပ။ ေလာင္းေလွေလး တစ္စီးမွ်ပင္ မရခဲ့ဘူးေပ။

တစ္ခါ တရံတြင္ မဆင္မျခင္ျဖင့္ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာႀကီးမ်ားကို တိုက္ခိုက္ရန္ ႀကိဳးစားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔၏ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈကား ျဖစ္ေနၾကအတိုင္း ထိုသေဘၤာႀကီးမ်ားမွ သတိပင္ မမူမိဘဲ ျဖတ္ေက်ာ္သြားၾကသည္သာ ျဖစ္၏။ ဤ မဆင္မျခင္ေသာ ပင္လယ္ ဒျမေသးေသးေလးေတြကား သူတို႔၏ ႀကိဳးတပ္ထားေသာ ခ်ိတ္မ်ားျဖင့္ သေဘၤာႀကီးမ်ားကို ပစ္ခ်ိတ္ၾကသည္။ ထိုအခါ သူတို႔အား ထိုသေဘၤာႀကီးက ဆြဲသြားေလရာ ေနာက္ဆံုး သူတို႔ လက္ေလ်ာ့သည့္ အခ်ိန္အထိ ဆြဲပါလ်က္ရွိသည္။ ထို႔အျပင္ သူတို႔၏ ေသးငယ္ ႏုနယ္ေသာ အေျမွာက္မ်ားျဖင့္ ပစ္ခတ္ေလ့ရွိေသာ္လည္း အျမွာက္ဆံမ်ားမွာ ကိုက္အနည္းငယ္ခန္႔တြင္ ေရထဲသို႔ အႏၳရယ္ကင္းစြာ ၾကေရာက္တတ္သည္ ၿမဲသာ ျဖစ္၏။

ထိုသို႔ တစ္ခါမွ် တိုက္ခိုက္ လုယက္၍ ရရွိၾကသည္ မရွိေသာေၾကာင့္၊ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ားသည္ သူတို႔ လြယ္လြယ္ကူကူ ဖမ္း၍ရေလ့ရွိေသာ ပုစြန္ေသးေသးေလးမ်ား၊ ငါးေသးေသးေလးမ်ားနွင့္ ပင္လယ္ ေရညွိမ်ားကို စား၍ အသက္ေမြးတတ္ၾကသည္။ အခက္အခဲ မ်ိဳးစံုနွင့္ ၾကံဳေတြ႔ရေသာ္လည္း သူတို႔ကား ဒီအတိုင္း ပင္လယ္ထဲတြင္ ေမ်ာပါေနေသာ တြယ္ရာမဲ့ သတၱ၀ါေလးမ်ား အျဖစ္ မည္သည့္အခါမွ မျဖစ္ခဲ့ေပ။

ပင္လယ္ ဒျမ ေသးေသးေလးမ်ားတြင္ လက္ ( ၂ ) ဖက္ အစား ေသးငယ္ေသာ သံခ်ိတ္ေလးမ်ား ပါရွိ ၾကၿပီး၊ ေျခ ( ၂ ) ဖတ္ အစား စားပြဲ ေျခေထာက္မ်ားကဲ့သို႔ သစ္သား ငုတ္မ်ား ပါရွိၾကသည္။ သူတို႔၏ မ်က္စိကို ကာသည့္ မ်က္လံုးကာ တစ္ဖက္မပါရွိေသာ သူတစ္ေယာက္ကိုမွ ကၽြႏ္ုပ္ မျမင္ဖူးေခ်။ ပထမေသာ္ မဆင္မျခင္ျဖင့္ ဒျမတိုက္ရန္ႀကိဳးစားသျဖင့္ တိုက္ပြဲတြင္ ရခဲ့ေသာ ဒဏ္ရာမ်ား ျဖစ္မည္ဟု ထင္မွတ္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ေနာင္တြင္ သိခဲ့ရသည္မွာ သူတို႔ အားလံုး ဦးထုတ္ တစ္လံုး၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးမ်ားႏွင့္ ေမြးကတည္းက ဒီအတိုင္း ပါလာခဲ့ၾကသည္သာ ျဖစ္ၾက၏။


ဆက္ရန္

Monday 23 July 2007

အမ်ိဳးသား ညီလာခံနဲ႔ တရားစီရင္ေရး

တိုင္းျပည္ တစ္ျပည္ရဲ႕ အသက္ဟာ တရားဥပေဒ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ နအဖရဲ႕ အမ်ိဳးသား ညီလာခံကေန ဘယ္လို တရားစီရင္တဲ့ ဥပေဒမ်ိဳး ေပၚေပါက္လာႏိုင္မလဲ။ အဲဒီ တရားေရးရာ ကိစၥရပ္ေတြကို သိ္ရွိႏိုင္ဖို႔ ဦးေအာင္ထူးတင္ျပသြားတဲ့ ေဆာင္းပါးကို ဒီမွာ ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမူမ်ား ေဆြးေႏြးမရႏိုင္တဲ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံ


၂၀၀၇ အမ်ဳိးသားညီလာခံ ျပန္စရင္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာေတြကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြရွိမယ္လို ့ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းစိန္က ေျပာဆိုလိုက္တဲ့အေပၚ ေျမွာ္လင့္ခ်က္ထားၾကတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြ ရွိေနတယ္လို႔ သိရတယ္၊ တိုင္းျပည္ကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ ရိုးရိုးသားသား ေမွ်ာ္လင့္ၾကတာ မိမိတို႔ရဲ႕ ဆႏၵပါ။ တကယ္လက္ေတြ႔မွာ ဘယ္ေလာက္အထိ ျပင္ခြင့္။ ဖ်က္ခြင့္ ရႏိုင္ မရႏိုင္ ဆိုတာကို အခ်က္အလက္နဲ႔ သံုးသပ္ဖုိ႔ လိုအပ္လာပါတယ္။

ျပင္တယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ အဓိကက်တဲ့ ပင္မေက်ာရိုးနဲ႔ အဓိကမက်တဲ့ အကိုင္းအခက္ေတြဆိုၿပီး ႏွစ္ပိုင္းခြဲျခားနားလည္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ အဓိကမက်တဲ့ အကိုင္းအခက္ေတြကို ျပင္ခြင့္ေပးတာမ်ဳိးေတြ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဘ႑ာေရးေကာ္မရွင္ ဖြဲ႔တဲ့ေနရာမွာ ဘယ္သူေတြပါ၀င္သင့္တယ္၊ တိုင္းေဒသႀကီးနဲ႔ ျပည္နယ္ေတြမွာ ဘယ္လိုကိစၥေတြမွာ အခြန္ေကာက္ခံခြင့္ရသင့္တယ္။ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရ၀န္ႀကီးေတြကို ဘယ္လိုေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္သင့္တယ္၊ စစ္ေၾကျငာတဲ့ကိစၥနဲ႔ စစ္ရပ္တဲ့ကိစၥေတြမွာ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ အတည္ျပဳခ်က္္ေတြကို ဘယ္လိုရယူသင့္တယ္၊ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ ဘယ္လိုတာ၀န္ေတြ ထမ္းေဆာင္သင့္တယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေတြနဲ႔ အလားတူ ကိစၥရပ္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာေတြမွာ အေတာမသတ္ႏိုင္တဲ့ ေဆြးေႏြးမႈေတြကို ခြင့္ျပဳၿပီး ျပင္ဆင္ခြင့္ေပးတာမ်ဳိးေတြ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ အဲသလို ကိစၥရပ္မ်ဳိးေတြအေပၚမွာ ေဆြးေႏြးရင္ ျမစ္ကို အလ်ားလိုက္ ကူးသလိုမ်ဳိးျဖစ္ေနလို႔ဘာမွ ခရီးေရာက္မွာ မဟုတ္တဲ့အျပင္ ဒီလို အခ်က္ေတြအေပၚမွာ ျပင္ဆင္ခြင့္ရတာကို ေၾကနပ္၀မ္းသာၿပီး နအဖရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳလိုက္လို႔ကေတာ့ ငါးပါးသာမက သံဃာစင္ပါ ေမွာက္မဲ့ကိန္း ဆိုက္သြားႏိုင္ပါတယ္။

အမ်ဳိးသားညီလာခံပံုစံ နဲ႔ဆက္သြားေနမယ္ ဆိုရင္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႔ အဓိက က်တဲ့ ပင္မေက်ာရိုးေတြကို နအဖက ျပင္ခြင့္ ေပးဖို႔ လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သာဓက အားျဖင့္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈမွာ တပ္မေတာ္က တာ၀န္ယူမယ္ဆိုတဲ့ မူအေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရး က႑သံုးရပ္စလံုးမွာ ျပည္ေထာင္စု အဆင့္မွာေရာ တိုင္းေဒသႀကီးနဲ႔ ျပည္နယ္ အဆင့္ေတြ တေလွ်ာက္လံုးမွာပါ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က ခ်ဳပ္ကိုင္လႊမ္းမိုးခြင့္ေပးထားတဲ့ ေက်ာရိုးေတြကို အမ်ဳိးသားညီလာခံအတြင္းမွာ ျပင္ခြင့္ေပးရန္လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုတာ ဆက္လက္ တင္ျပပါ့မယ္။

အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑တြင္ တပ္မေတာ္က ပါ၀င္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေရးဆိုတဲ့မူကို အမ်ဳိးသားညီလာခံက ခ်မွတ္ခဲ့ တာမဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို သတိျပဳရပါလိမ့္မယ္၊ န၀တ။ နအဖ ရဲ႕ အမိန္႔အမွတ္ (၁၃။၉၂) နဲ႔ (၁၉၉၂) ခုႏွစ္ေအာက္တိုဘာလ (၂) ရက္ေန႔မွာ ခ်မွတ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ နအဖရဲ႕ အမ်ဳိးသားညီလာခံမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ျဖစ္ေစ။ မည္သည့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေစ တက္ေဆြးေႏြးပါေစ။ အထက္မွာ တင္ျပတဲ့ အဓိကက်တဲ့ ပင္မေက်ာရိုးကို အမ်ဳိးသားညီလာခံ ေဘာင္ထဲကေန ျပင္ဆင္ခြင့္ မရွိ။ ျပင္ဆင္လို႔လဲရမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္ဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္။

ျပင္ေစခ်င္ရင္ နအဖက အမ်ဳိးသားညီလာခံ မစတင္ခင္မွာ သီးျခားေၾကညာခ်က္တခု သို႔မဟုတ္ ေနာက္ထပ္ အမိန္႔ တခုထုတ္ၿပီး မူလ ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ အမိန္႔ကို ပယ္ဖ်က္ေပးရမွာ ျဖစ္တယ္၊ အခုအခ်ိန္အထိ ဘာတခုမွ ပယ္ဖ်က္ေပးတာ၊ အမိန္႔ အသစ္တခုထုတ္ျပန္တာ မေတြ႔ရျခင္းအားျဖင့္ နအဖဟာ သူ႔ရဲ႕ နဂိုမူလ မူနဲ႔လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းပဲ ဆက္သြားမယ္ ဆိုတာ ရွင္းေနပါတယ္၊ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ အဓိကက်တဲ့ ပင္မေက်ာရိုးကို အမ်ဳိးသားညီလာခံေဘာင္ထဲကေန ျပင္လို႔မရႏိုင္ဘူးဆိုတာ ေနာက္ထပ္ သာဓက တခုျပပါဦးမယ္။ ေနာင္ကို တိုင္းျပည္အတြင္းမွာ လူမ်ဳိးတခုနဲ႔ အျခားတခု အၾကားမွာျဖစ္ေစ၊ လူအုပ္စုတစုနဲ႔ အျခားတစု အၾကားမွာျဖစ္ေစ၊ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစိုးရနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ခံရတဲ့ လူထုအၾကားမွာျဖစ္ေစ ျပႆနာ ျဖစ္ပြားရင္ လက္နက္ကိုင္ၿပီး တိုက္ခိုက္ၾကတာေတြ မလုပ္ၾကေတာ့ဘဲ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေျဖရွင္းဖို႔သေဘာထား ရွိၾကၿပီး အဲသလို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေျဖရွင္းလို႔ရေအာင္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒက အုတ္ျမစ္ခ် ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ လြတ္လပ္တဲ့ တရားစီရင္ေရး စနစ္တရပ္ကို ထူေထာင္ရပါလိမ့္မယ္။

တကမာၻလံုးမွာရွိတဲ့ ဒီမုိကေရစီႏိုင္ငံေတြကို ေလ့လာၾကည့္ပါ၊ ဒီမိုကေရစီကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေဖာ္ေဆာင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ လြတ္လပ္တဲ့ တရားစီရင္ေရးစနစ္၊ အနည္းဆံုးေတာ့ ဘက္မလိုက္တဲ့ တရားစီရင္ေရးစနစ္ရဲ႕ ၾကပ္မတ္ ေထာက္ကူမႈ ရွိဖို႔လိုပါတယ္၊ ဒီလို တရားစီရင္ေရးမ်ဳိး မရွိဘူးဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီဟာ ဘယ္ေတာ့မွ လက္ေတြ႔ျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ အမည္ခံယူထားၿပီး အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ အသံုးခ်ခံ တိုင္းျပည္သာ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။

ထိုနည္း အတူပါပဲ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး စနစ္ေအာင္ျမင္ေစခ်င္ရင္၊ အျပည့္အ၀ လြတ္လပ္မႈ မရွိေတာင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ဘက္မလိုက္တဲ့ တရားစီရင္ေရးစနစ္ရွိဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္၊ ဒီလို တရားစီရင္ေရး စနစ္မ်ဳိးရွိခဲ့တဲ့ အတြက္ ထိုင္းႏိုင္ငံဟာ (၁၉၉၆) ခုႏွွစ္ အထိ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈေတြ မၾကာခဏ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရေသာ္လဲ တရားစီရင္ေရးကေန ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကို ပံ့ပိုးေပးႏိုင္ခဲ့တယ္၊ (၁၉၉၇) ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ေပၚၿပီးေနာက္မွာလဲ တရားရံုးသံုးရံုးစနစ္ကို ခ်မွတ္က်င့္သံုးႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ အလြဲသံုးစား လုပ္မႈေတြအေပၚ အတိုင္းအတာ အေတာ္မ်ားမ်ား ၾကပ္မတ္ အေရးယူႏိုင္ခဲ့တယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဒီလို ဘက္မလိုက္တဲ့ တရားစီရင္ေရးစနစ္ကို ခ်မွတ္က်င့္သံုးႏိုင္ခဲ့ျခင္းမရွိဘဲ၊ တရားစီရင္ေရး စနစ္တခုလံုးနီးပါးကို နအဖ အာဏာ ပိုင္ေတြရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္အျဖစ္ အသံုးခ်တာ ခံခဲ့ရတာေၾကာင့္ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးရယ္လို႔ (၁၉၈၈) ခုႏွစ္ကစၿပီး ကမာၻက သိေအာင္ ေၾကညာခဲ့ေပမဲ့ ဘာတခုမွ ေအာင္ျမင္မႈမရတာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ စကၤာပူက ရင္းႏွီးျမဳပ္နွံေနတဲ့ ကုမၸဏီေတြ အေျမာက္အမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကေန ရုပ္သိမ္းထြက္ခြာသြားၾကတာဟာ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြက စီးပြားေရး ပိတ္ဆိုလို႔မဟုတ္ပါဘူး။ စကၤာပူက ေရာင္ျခည္ဦး ကုမၸဏီရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြကို နအဖက အတင္းအဓမၼ သိမ္းယူေပမဲ့ တရားစီရင္ေရးက ဘာမွ အကာအကြယ္မေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဥပေဒစိုးမိုးမႈ ကင္းမဲ့တဲ့အေပၚ စိတ္ပ်က္ၿပီးထြက္သြားၾကတာသာျဖစ္ပါတယ္။

လြတ္လပ္တဲ့ တရားစီရင္ေရးဆိုတဲ့ မူက်ေအာင္ အမ်ဳိးသားညီလာခံမွာ ေဆြးေႏြးၾကည့္ၾကပါစုိ႔။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကို ကိုင္တြယ္ သံုးစြဲတဲ့ သမၼတက တရားသူၾကီးခ်ဳပ္ကို ခန္႔ခြင့္မရွိဘူး ဆိုတာကို ေထာက္ျပဖို႔ လိုအပ္လာပါတယ္၊ (၁၉၄၇) ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒမွာတုန္းကလို သမၼတမ်ဳိးက ခန္႔ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ သမၼတကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာေပးလို႔မရဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကို ကိုင္တြယ္က်င့္သံုးမဲ့ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကို ဖန္တည္းေပးရမယ္။ အဲသည္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဟာ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ျခင္းခံရသူျဖစ္တဲ့အျပင္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အႏိုင္ရ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ အနက္က အမတ္ေနရာ အမ်ားဆံုးရသူ ျဖစ္ရမယ္။

သည္လိုမ်ဳိးျဖစ္ဖို႔ဆိုရင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ေက်ာရိုးကို ျပန္လည္ေျပာင္းႏိုင္ဖို႔ နအဖ ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုမူေတြကို အစအဆံုး ျပင္ရပါမယ္။ သမၼတ ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာေပးလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သည္လိုဆိုရင္ နအဖက ျပင္ခြင့္ေပးလိမ့္မယ္လို ့ေျမွာ္လင့္ႏိုင္ပါ့မလား။

သမၼတက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကို အျပည့္အ၀ခ်ဳပ္ကိုင္တဲ့ စနစ္ေအာက္မွာ လြတ္လပ္တဲ့ တရားစီရင္ေရးကို ခ်မွတ္ေဖာ္ေဆာင္လို႔ရႏိုင္တာလဲ ရွိပါတယ္၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာလို တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ေတြကို အမည္စာရင္းတင္ သြင္းခြင့္ရွိတဲ့ သမၼတမ်ဳိး ဆိုရင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို ျဖစ္ဖို႔ ဆိုရင္ေတာ့ လူထုက ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ သမၼတကို တိုက္ရိုက္မဲေပးၿပီး ေရြးခ်ယ္တဲ့ စနစ္ကို က်င့္သံုးရပါလိ္မ့္မယ္။

နအဖ ဖြဲ႔စည္းပံုမူမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ သမၼတေရြးခ်ယ္တဲ့ စနစ္ကို က်င့္သံုးလို႔မရပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တိုက္ရိုက္ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္တဲ့ စနစ္မဟုတ္တာေၾကာင့္ သမၼတဟာ လူထုရဲ႕ ထိမ္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ကေန လြတ္ကင္းေနလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို သမၼတက တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကို အျပည့္အ၀ က်င့္သံုးမယ္။ ၿပီးေတာ့ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ကို ခန္႔ထားမယ္ ဆိုရင္ တရားစီရင္ေရးဟာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရဲ႕ လက္ေအာက္ကို ေရာက္သြားေတာ့မွာ အေသအခ်ာျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ တရားစီရင္ေရးကို ခ်မွတ္က်င့္သံုးႏိုင္ဖုိ႔အတြက္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ ပင္မေက်ာရိုးတရပ္ျဖစ္တဲ့ သမၼတ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္တဲ့ စနစ္ကို ျပင္မယ္ဆိုရင္လဲ သူနဲ႔ဆက္စပ္ေနတဲ့ အျခားက႑ေတြကိုလဲ အစအဆံုး ေတာက္ေလွ်ာက္ျပင္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ဒီကိစၥ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲမယ္ ဆိုတာကို စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္စနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ တိုင္းျပည္မွာျဖစ္ေစ၊ သမၼတ စနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ တိုင္းျပည္မွာျဖစ္ေစ၊ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္က ဒါမွမဟုတ္္ သမၼတက တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ေတြကို အမည္စာရင္း တင္သြင္းလာၿပီဆိုရင္ အဓိက စီစစ္ရတာက ပါလီမန္ သို႔မဟုတ္္ လႊတ္ေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ေလာင္းေတြရဲ႕ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္၊ တရားစီရင္ေရး လုပ္ငန္းအေတြ႔အႀကံဳ၊ ဥပေဒပညာကၽြမ္းက်င္မႈ ပုဂိၢဳလ္ေရး သန္႔ရွင္းမႈ စတာေတြကို အေသးစိတ္ စီစစ္ၾကရပါတယ္။ သည္လို စီစစ္ၿပီးမွ အတည္ျပဳခ်က္ ေပးၾကရတာပါ။ အဲသလို စီစစ္တဲ့ ပုဂိၢဳဳလ္ေတြဟာလဲ လူထုကေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ျခင္းခံရတဲ့ သူေတြ ျဖစ္ၾကရတယ္။ လူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ျခင္းခံရသူေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ လႊတ္ေတာ္မ်ဳိးက စီစစ္မွသာ တိုင္းျပည္အတြက္ အားကိုးေလာက္တဲ့ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ေတြ ရဖြယ္ ရွိပါတယ္။ သည္လို လႊတ္ေတာ္မ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ နအဖရဲ႕ အမ်ဳိးသားညီလာခံကေန မူေတြကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ေရးဆြဲဖုိ႔ဆိုတာ လက္ေတြ႔ ဘာမွျဖစ္ႏို္င္ဖြယ္ မရွိပါဘူး။ နအဖ ခ်မွတ္ထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံမူမ်ားကို သူ႔ရဲ႔ အမ်ဳိးသား ညီလာခံကေန ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ ႀကိဳးပမ္းမယ္ဆိုရင္ ျပည္သူလူထု အက်ဳိးရွိဖုိ႔ လြတ္လပ္တဲ့ တရားစီရင္ေရးစနစ္ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ ဘက္မလိုက္တဲ့ တရားစီရင္ေရး စနစ္ကို သည္ပင္ ခ်မွတ္က်င့္သံုးႏိုင္ဖြယ္ မရွိတဲ့ အေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

Sunday 22 July 2007

ကိုယ္က်င့္တရား

လူေတြမွာ ကိုယ္က်င့္တရား မေကာင္းလွ်င္ တိုင္းျပည္ပ်က္တတ္တယ္။

အထက္က စာေၾကာင္းဟာ အဆက္အစပ္ မရွိ ေျပာလိုက္တာလို႔ ေတြးထင္မိႏိုင္ပါတယ္။

ကမာၻ႔ေျမျပင္ေပၚက ပထ၀ီ၀င္အရ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အ၀န္းအ၀ိုင္း တစ္ခုကို ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္အျဖစ္ ေခၚေ၀ၚၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံဆိုတာ သက္ရွိ သက္မဲ့ သတၱ၀ါေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတာပါ။ သက္မဲ့ေတြကို အေၾကာင္းအရာ၊ အခ်က္အလတ္ ကြဲျပားမႈအေပၚမွာ မူတည္ၿပီး တန္ဖိုးသတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ လူသား ျဖစ္တည္ျခင္းရဲ႕ တန္ဖိုးကိုေတာ့ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ အျခား အခ်င္းအရာနဲ႔ လူေတြကို တိုင္းတာျခင္းေတြဟာ ခဏတာ တန္ဖိုး(သို႔မဟုတ္) ပံုရိပ္ေယာင္တန္ဖိုးေတြကိုသာ ရရွိႏိုင္ၿပီး တကယ့္ တန္ဖိုး အစစ္ကိုေတာ့ မရႏိုင္ပါဘူး။ လူသားေတြရဲ႕ တန္ဖိုး အစစ္ကိုေတာ့ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုတာနဲ႔သာ တိုင္းတာ ရရွိႏိုင္ပါတယ္။

လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အေျခခံ ကိုယ္က်င့္တရားရဲ႕ သေဘာတရားကို ေကာင္းမြန္စြာ သိရွိၾကတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္ေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အပါအ၀င္ေပါ့။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္က်င့္တရားကို ေသေသခ်ာခ်ာ အေသးစိပ္ သရုပ္ခြဲၾကည့္လိုက္လွ်င္ ဘာသာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ေရွးရိုး အစဥ္အလာ ယံုၾကည္မႈ၊ အရွက္အေၾကာက္ ဆိုတာေတြ ေရာေထြးေနတာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

ဘယ္လို အေၾကာင္းအရာေတြပဲ ေခၚေခၚ အေျခခံအေနနဲ႔ကေတာ့ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ ေကာင္းက်ိဳးေပးမႈနဲ႔၊ သူ႔အက်ိဳး ကိုယ့္အက်ိဳး ျဖစ္တည္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းတို႔အေပၚမွာ လူ႔ကိုယ္က်င့္တရားကို တည္ေဆာက္ၾကရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္ေနတဲ့ အေျခခံ လူ႔ကိုယ္က်င့္တရားဆိုတာေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္ သိရွိ ေဆာက္တည္ေနၾကပါသလဲ။ ကိုယ္က်င့္တရားမွာ အနည္းဆံုး မုသား မေျပာျခင္းနဲ႔ အဒိႏၷာဒါနာ မက်ဳးလြန္ျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ အဓိက ထည့္သြင္းခ်င္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ဘုရား အဆံုးအမ၊ တရားေတာ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေန႔ လူ႔ေဘာင္ေလာကမွ အနည္းဆံုး လိုအပ္ေနတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားထဲက လိမ္လည္ျခင္းနဲ႔ ခိုးယူျခင္း ဆိုတာကိုသာ အဓိက ေဇာင္းေပး ေဆြးေႏြးျခင္လို႔ပါပဲ။

ပါဠိ စကား မုသား ရဲ႕ အဓိပၸါယ္က လိမ္ညာျခင္း၊ အမွန္ကို မေျပာျခင္းလို႔ အမ်ား သိၾကပါတယ္။ လူေတြ လိမ္လည္ျခင္းကို က်ဴးလြန္ၾကတာ အေၾကာင္း ၂ မ်ိဳးရွိပါတယ္။
၁။တစ္ခုခုကို ဖံုးကြယ္ခ်င္လို႔
၂။မရွိတာကို အရွိလုပ္ခ်င္လို႔ပါ။

သာမန္ေန႔စဥ္ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ လိမ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ေတြ႔ေနၾကားေနရတာ အမ်ားရွိေနပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ လိမ္လည္ျခင္းကိုပံုစံ ၂ မ်ိဳးနဲ႔ ထပ္ခြဲလို႔ ရပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မုသားနဲ႔ မုသားျဖဴ ဆိုၿပီးေတာ့ ခြဲျခားေခၚေ၀ၚၾကည့္ပါတယ္။

ဆရာ၀န္က ေနာက္ရက္ အနည္းငယ္အတြင္းမွာ ေသမယ္လို႔ သိထားတဲ့ လူနာကို မၾကာခင္ သက္သာလာမွာပါလို႔ ႏွစ္သိမ့္ရတဲ့ မုသားကို မုသားျဖဴလို႔ ေခၚၿပီး၊ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ အရည္အေသြး မျပည္မီတဲ့ တံတားတစ္စင္း ဘယ္လို ပစၥည္းေကာင္းေတြနဲ႔ ဘယ္လို ခိုင္ခန္႔ေအာင္ ေဆာက္ပါတယ္လို႔ ေျပာၿပီး မၾကာမတင္မွာပဲ ၿပိဳက်မယ့္ တံတားအေၾကာင္းကို အေကာင္းအျဖစ္ အမႊန္းတင္ေနတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာရဲ႔ မုသားကိုေတာ့ မုသားလို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေခၚၾကည့္ပါတယ္။

မုသားျဖဴ အမ်ိဳး အစားကို က်ဴးလြန္သူအား ကိုယ့္က်င့္တရားပ်က္သည္လို႔ ထည့္သြင္း ေျပာဆိုျခင္း မျပဳႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ အျခား မုသားမ်ိဳး က်ဴးလြန္လွ်င္ေတာ့ ကိုယ္က်င့္တရား ပ်က္ယြင္း တတ္ပါတယ္။

အဒိႏၷာဒါနာကေတာ့ ခိုးယူျခင္းလို႔ အမ်ားက သိၾကပါတယ္။ ခိုးယူတာကေတာ့ သိသာ ပါတယ္။ သူတပါး ပစၥည္း ဥစၥာ၊ အမ်ားပိုင္ ပစၥည္းဥစၥာ စတာေတြကို ပိုင္ရွင္မသိ၊ ခြင့္မျပဳဘဲ မိမိ အက်ိဳးအတြက္ ကိုယ္ပိုင္ အျဖစ္ ရယူတာကို ခိုးယူျခင္းလို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။

လူတစ္ေယာက္ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္း၊ မေကာင္းကို အေျခခံအားျဖင့္ အထက္ပါ အခ်က္ေတြနဲ႔ တိုင္းတာႏိုင္ပါတယ္။
လိမ္ေျပာျခင္းနဲ႔ ခိုးယူျခင္းေလာက္မွ မေဆာက္တည္ႏိုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္မွာ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ လူ႔တန္ဖိုးလည္း မရွိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ တိုင္းျပည္မွာ လူလိ္မ္မ်ား၊ ခိုးသူမ်ား ေပါမ်ားလာလွ်င္ျဖင့္ တိုင္းျပည္ပ်က္စီးႏိုင္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားက ကိုယ္က်င့္တရား ပ်က္ယြင္းေနလွ်င္ျဖင့္ ထိုတိုင္းျပည္သည္ အစစ၊ အရာရာ ဆုတ္ယုတ္ၿပီး အဖတ္ဆယ္၍ မရႏိုင္ပါ။ ထိုေၾကာင့္ ကိုယ္က်င့္တရားပ်က္လွ်င္ တိုင္းျပည္ပ်က္တတ္သည္ဟု အထက္မွာ ဆိုခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

တိုင္းျပည္အတြက္ သာမက တစ္ဦးျခင္းစီရဲ႕ လူ႔တန္ဖိုး၊ ဘ၀ ေအာင္ျမင္မႈ စတာေတြ အတြက္လည္း ကိုယ္က်င့္တရားဟာ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ပါတယ္။ ဘ၀ရဲ႕ တိုက္ပြဲေတြမွာ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ စစ္မွန္စြာေအာင္ႏိုင္သူ အျဖစ္ ရယူႏိုင္ျခင္းက အေကာင္းဆံုး ေအာင္ႏိုင္ျခင္းပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔ ကိုယ္က်င့္ တရားဆိုတဲ့ အေျခခံ လူ႔စည္းမ်ဥ္းေတြကို ဘယ္ေလာက္ ေဆာက္တည္ ေနထိုင္ၾကပါသလဲ။ မ်ားမ်ားေဆာက္တည္စရာ မလိုတဲ့ အထက္ပါ အေျခခံ အခ်က္ ၂ ခ်က္ကိုသာ ကိုယ့္က်င့္တရား အျဖစ္ ေဆာက္တည္ ေနထိုင္ၾကမယ္ဆိုလွ်င္ျဖင့္၊ ေလာကုတၱရာ အေရး အရာအတြက္ နားမလည္၊ မကၽြမ္းက်င္ေသာ္လည္း၊ ေလာကီေရးရာမွာေတာ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ လူသား အျဖစ္ကို ရယူႏိုင္မွာေတာ့ အေသအခ်ာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။

ကိုထိုက္

Friday 20 July 2007

ေ၀းဆိပ္သင့္ အလြမ္း

ရွင္သန္ျခင္းေတြ
အနားသတ္မဲ့
စိမ္းလန္းခဲ့ရတယ္။
သိမ္းထားဖူးေသာ ဓါတ္ပံုေလး
ေဆးသားမျပယ္ပါနဲ႔ဦးကြယ္။
အေငြ႔ျပန္လြယ္တဲ့ ျဒပ္ထုေတြၾကားမွာ
လြင့္ေမ်ာေနလိုက္တာ
ရာသီတစ္ခုစာ က်ဥ္းေျမာင္းသြားမွ
လမ္းေၾကာင္းဦးလွည့္ခဲ့ရတယ္။

Wednesday 18 July 2007

အာဇာနည္ေန႔

`သား... မေျပးနဲ႔၊ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန၊ အသံ မထြက္နဲ႔။´

ေျပးၿပီး ေဆာ့ကစားေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ၁၉ ဂ်ဴလိုင္ရဲ႕ မနက္ ၁၀ နာရီေက်ာ္အခ်ိန္ေလာက္မွာ အဘိုးႀကီး တစ္ေယာက္ကလွမ္းေျပာလိုက္တယ္။

ေကာင္ေလးက မ်က္လံုး အ၀ိုင္းသားနဲ႔ ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ေနတဲ့ အဘိုးရဲ႕ ေဘးနား ကပ္သြားၿပီး ရပ္ေနလိုက္တယ္။ လက္ထဲက ကစားစရာ ကားေလးကို ကိုင္ၿပီး အဘိုးလက္ကို ဆြဲထားလိုက္တယ္။ အဘိုးက တိုးတိုးေနဆိုတဲ့ သေကၤတျဖစ္တဲ့ လက္ညွိဳးကို ပါးစပ္နားကပ္ၿပီး ေကာင္ေလးကို ျပတယ္။ ေကာင္ေလးလည္း အဘိုးမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။

အေရး အေၾကာင္းေတြ ရွိေနတဲ့ အဘိုးအိုရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ တည္ၾကည္ျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ စိတ္မေကာင္းျခင္း ၊ယူက်ံဳးမရျခင္းနဲ႔ ေကာင္ေလး အဓိပၸါယ္ထုတ္လို႔မရတဲ့ အျခားအရာေတြ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေတြ႔ရတာမို႔ ခါတိုင္း အဘိုးက ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေျပာရင္ နားမေထာင္ဘဲ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္တဲ့ ေကာင္ေလးဟာ အဘိုးရဲ႕ မ်က္ႏွာ အသြင္ အျပင္ေၾကာင့္ အသာၿငိမ္ေနေလရဲ႕။

ဖြင့္ထားတဲ့ ေရဒီယိုက လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ သီခ်င္းသံေတြ ခဏ ရပ္သြားၿပီး ဥၾသသံေတြ ထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ အိမ္ေနာက္မွာ ဟင္းခ်က္ေနတဲ့ အဘြားအိုရဲ႕ ခုတ္ထစ္ လွီးခၽြတ္ေနတဲ့ အသံေတြ ထိတ္သြားတယ္။ နဂိုထဲက အသံ မထြက္တဲ့ အဘိုးအိုက ပိုၿပီး တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ အိမ္ေရွ႕ က ကားကို စက္ဖံုးလွန္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကလည္း လုပ္လက္စအလုပ္ေတြ ခ်ၿပီး အသာအယာ ရပ္လိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာမ်ာလည္း ၀မ္းနည္းတဲ့ အရိပ္ေတြနဲ႔။

ေလာကတစ္ခုလံုး ၿငိမ္သက္သြားသလို ခံစားေနရေပမယ့္ အိမ္ေရွ႕ က စာကေလး ငွက္ကေလးေတြကေတာ့ က်လီ၊ က်ီက်ီနဲ႔ အသံေတြ ထြက္ေနရွာတယ္။


`ေဟ့ေကာင္၊ မင္း ေကာ္ဖီ ေသာက္မလား´ လို႔ အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းက လွမ္းေမးသံၾကားလိုက္ေတာ့မွ အေတြးထဲက မံႈ၀ါးတဲ့ အရိပ္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့တယ္။

ဟုတ္ပါတယ္ အဲဒီ အေတြးထဲက ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေနခဲ့တဲ့ ကေလးငယ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေနၿပီး၊ ကၽြန္ေတာ့္ အဘိုး၊ အဘြားနဲ႔ ဦးေလးတို႔ အိမ္မွာရွိေနတဲ့ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္က ၁၉ ဂ်ဴလိုင္ရဲ႕ မနက္ခင္းတစ္ခုပါ။ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းကို ေခါင္းအသာယမ္းျပလိုက္တယ္။ ျပတင္းေပါက္ကေနတဆင့္ ျမင္ရတဲ့ အေ၀းက ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္ရွိမယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ အရပ္ကို မွန္းစၿပီး အခုေနတဲ့ အိမ္ရဲ႕ ဧည့္ခန္းထဲကေန လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္နဲ႔ တိတ္တဆိတ္ထိုင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ပါ။ ထိုင္ရာက ထၿပီး အာဇာနည္ေန႔ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ဖို႔ ဖြင့္လိုက္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေတြးေနမိတယ္။

`တကယ္ပဲ အသက္နဲ႔လဲလို႔ ဆင္းရဲဒုကၡခံကာ ႀကံစည္တယ္၊ သူရဲေကာင္းနဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အာဇာနည္ေတြရယ္´

သီခ်င္းသံေတြနဲ႔ အတူ ကၽြန္ေတာ့္ အေတြးေတြ ပ်ံလြင့္ေနတယ္။ အာဇာနည္ေတြ လုပ္ႀကံခံရတဲ့ေန႔၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၆၀ က ၁၉ ဂ်ဴလိုင္၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုးရံႈးမႈ၊ တိုင္းျပည္အလွည့္အေျပာင္းနဲ႔ ျပည္သူေတြအတြက္ အစားထိုးမရတဲ့ နစ္နာမႈ၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရႊေတာင္ႀကီး ၿပိဳလဲခဲ့တဲ့ေန႔ ................ အဲဒါ အာဇာနည္ေန႔တဲ့။

အဘိုးအိုရဲ႕ ေဘးနားမွာ ကစားစရာ ကားကေလးကို ကိုင္ရင္း ေကာင္ေလးကေမးေနတယ္။

`ဘိုးဘိုး ဘာေၾကာင့္ အခုနက အဲဒီလို တိတ္သြားရတာလဲ . . .ဟင္။´

`အာဇာနည္ေန႔ေပါ့ သားရယ္၊ က်ဆံုးသြားတဲ့ အာဇာနည္ႀကီးေတြအတြက္ ၀မ္းနည္းတဲ့ အေနနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳၿပီး တိတ္တိတ္ေနေပးၾကတာ။´

`အာဇာနည္ဆိုတာ ဘာလဲ´

အဘိုးအိုက အိပ္ကပ္ထဲႏွိက္ၿပီး ပိုက္ဆံ တစ္ရြက္ ထုတ္လိုက္တယ္။

`ဒါ ဘယ္သူလဲ သားသိလား´ ၊ ပိုက္ဆံေပၚက ပံုကို ျပၿပီး ၾကင္ၾကင္နာနာေမးလိုက္တယ္။ ေကာင္ေလးက
`ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း´
အဘိုးအိုက ၿပံဳးလိုက္ၿပီး `ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ သူရဲေကာင္းေတြ ေသဆံုးသြားတဲ့ေန႔ကို အာဇာနည္ေန႔လို႔ ေခၚတာေပါ့´

`မသိ၍ဆို
မလို၍ေျပာ။
သူ႔စိတ္မွာ အလြန္ယဥ္လို႔
သူ႔ဥာဥ္မွာ အလြန္သန္႔တယ္
ထူးခၽြန္သေဘာ။

မသိ၍ထင္
မျမင္၍ေျပာ
သူ႔၀ိညာဥ္မေသေပ်ာက္ပါဘူး
မိုးေပါက္လို အစဥ္ၾကည္လို႔
ေနျခည္လို အစဥ္လန္းကာ
ဖ်န္းဆြတ္ စိတ္ေစာ။´

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လို႔နာမည္ေပးထားတဲ့ ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ေရးတဲ့ ကဗ်ာေလးကို အဘိုးအိုက ရြတ္ေနတယ္။


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အတူ သခင္ျမ၊ ဒီးဒုတ္ ဦဘခ်ိဳ၊ ဦးရာဇာတ္၊ မန္းဘခိုင္၊ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး စပ္စံထြန္း၊ ဦးဘ၀င္း၊ ဦးအုန္းေမာင္၊ ရဲေဘာ္ကိုေထြးတို႔ အားလံုး က်ဆံုးခဲ့ရတယ္။

`သား၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သိတယ္ မဟုတ္လား၊ အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္က လြတ္ေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့ အာဇာနည္ႀကီးေလ၊ သူ႔လိုပဲ တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူရဲေကာင္းႀကီးေတြ ဂ်ဴလိုင္လ ၁၉ ရက္မွာ အားလံုးကိုေသနတ္နဲ႔ ပစ္ခံရလို႔ ေသသြားၾကတာ၊´

`ဘယ္သူေတြ ပစ္သြားတာလဲ၊ ဘိုးဘိုး။´
`မသမာတဲ့ လူတစ္စုက သတ္သြားတာေပါ့ . . . သားရယ္၊´
`အဲဒီလူေတြကို မဖမ္းဘူးလား´
`ဖမ္းတာေပါ့၊ ၿပီးေတာ့ ေသဒဏ္ ေပးလိုက္ၾကတယ္´
`နည္းေတာင္ နည္းေသးတယ္၊ သူမ်ားကို မဟုတ္တာလုပ္တဲ့ လူေတြ ေသၾကပေလ့ေစ။´
အဘိုးအိုက သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ကေလးကို ဖက္ထားလိုက္ၿပီး ေခါင္းကို ပြတ္ကာ
`သား . . . အဲဒီလို မေျပာရဘူး။ သမိုင္းဆိုတာ သင္ခန္းစာယူၿပီး၊ ေနာက္ အဲဒီလို အမွားေတြ မလုပ္ေအာင္ ျပဳျပင္ရတယ္၊ အမုန္းတရားေတြ မထားရဘူး´
ကေလးငယ္က ဘာမွ မေျပာပဲ အဘိုးရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ ၿငိမ္ေနေလရဲ႕။


`ေမာ္ကြန္းလဲ ထိုးေလာက္တဲ့ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းရယ္´
သီခ်င္းသံက ဆက္ၿပီး ပ်ံလြင့္ေနတယ္။ အတိတ္က အဘိုး ေျပာခဲ့တဲ့ စကားရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို မသိခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ နားလည္ေနပါၿပီ။
`သမိုင္း သင္ခန္းစာ ယူၿပီး အမွားေတြ ထပ္မျဖစ္ေအာင္ လုပ္၊ အမုန္းတရားေတြ မထားရဘူတဲ့။´

အဘိုးေျပာခဲ့တာကို နားမလည္ လက္မခံခဲ့မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အခုမွ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္တတ္ေနခဲ့ပါၿပီ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အာဇာနည္ႀကီးေတြဟာ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ရံုမကပဲ၊ လူေတြအတြက္ ရင့္က်တ္တဲ့ သင္ခန္းစာေတြ၊ အမုန္းမပြားတဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို အသက္ေပးၿပီး ျပည္သူေတြကို လမ္းျပ သင္ေပးသြားခဲ့တာပါလား။

အခု အႏွစ္ ၆၀ ျပည့္ အာဇာနည္ေန႔မွာ အာဇာနည္ႀကီးေတြကို ၿငိမ္သက္စြာ ဂုဏ္ျပဳရင္း၊ သူတို႔ ျပခဲ့တဲ့ လမ္းအတိုင္း အမုန္းမပြားပဲ အာဇာနည္ႀကီးေတြ အရ ယူေပးခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးကို ျပည္သူေတြ စစ္မွန္စြာ ခံစားႏိုင္ေအာင္ တတ္စြမ္းသေလာက္ အစြမ္းကုန္ လုပ္ေဆာင္ပါ့မယ္လို႔ သႏၶိဌာန္ခ်ရင္း အေလးျပဳလိုက္ပါတယ္။
ကိုထိုက္

Sunday 15 July 2007

၀က္၀ံျပာ အခန္း ၁.၀၀

(ကၽြန္ေတာ္ ကပၸတိန္ ၀က္၀ံျပာရဲ႕ အမွာစာကို စာျမည္းအျဖစ္ ျပန္ဆိုၿပီးေသာ အခါ စိတ္၀င္စားသူ အခ်ိဳ႕ ကို ေတြ႔ရသျဖင့္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ အခန္းဆက္ပံုစံျဖင့္ ဤစာအုပ္ကို ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒီဘေလာ့မွာ ေရးသြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ကပၸတိန္ ၀က္၀ံျပာရဲ႕ ၁၃ ႏွစ္ပိုင္း တစ္ပိုင္း ဘ၀ကို စတင္၍ အခန္းဆက္ ဖတ္ရႈႏိုင္ေၾကာင္းပါ..ခင္ဗ်ာ။ စာေရး အလြန္ေႏွးေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် နားလည္ေပးပါလို႔လည္း ေတာင္းပန္ပါရေစ။

ဒီစာကို အေပ်ာ္တမ္းေရးတာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ မူလပိုင္ရွင္ထံမွ ခြင့္မေတာင္းရေသးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်းဇူးျပဳ၍ အျခားေနရာမ်ားတြင္ ကူးယူေဖၚျပျခင္း မျပဳပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။ မူရင္း ပိုင္ရွင္မွ ကန္႔ကြက္ခဲ့လွ်င္လည္း အခ်ိန္မေရြး ဖ်က္ပစ္ၿပီး ဘာသာျပန္ျခင္းကို ခ်က္ခ်င္း ရပ္တန္႔မည္ ျဖစ္ပါသည္။
ကိုထိုက္)

ကၽြႏ္ုပ္၏ ပထမ ဘ၀ (သို႔မဟုတ္) ပင္လယ္ ဒျမ အေသးစား



ထူးဆန္းေသာ ေမြးဖြားျခင္း


လူတိုင္းရဲ႕ ဘ၀မွာ ေမြးဖြားျခင္းဆိုတာနဲ႔ စတင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီ အထဲမွာ ကၽြႏု္ပ္ မပါ၀င္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေလာကႀကီးထဲကို ကၽြႏ္ုပ္ ဘယ္လို စတင္ ၀င္ေရာက္လာခဲ့သလဲ ဆိုတာ ကၽြႏ္ုပ္ကိုယ္တိုင္ မသိခဲ့လိုပါပဲ။ အေျခခံ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတာက၊ ေရလိႈင္း ထိပ္ေပၚက ေရျမွဳပ္ေတြေပၚမွ ေမြးဖြားလာခဲ့တာေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပင္လယ္ ခရုခြံ တစ္ခုထဲကေန ပုလဲေတြလို ေမြးဖြားလာခဲ့တာေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခု ျဖစ္ႏိုင္တာကေတာ့ ေကာင္းကင္ထဲက ၾကယ္ေတြ ေႂကြက် လာခဲ့သလို ေလာကထဲ ၀င္ေရာက္လာ ျဖစ္ႏိုင္ပါေသးတယ္။

တကယ္တန္းမွာ ကၽြႏ္ုပ္ကိုကၽြႏ္ုပ္ ေသခ်ာစြာ သိခဲ့တာကေတာ့ ပင္လယ္ျပင္ထဲ စြန္႔ပစ္ခံထားရတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ကၽြႏ္ုပ္ ပထမဦးဆံုး မွတ္မိခဲ့တာကလည္း ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ပင္လယ္ေရလႈိင္းေတြၾကားထဲက သစ္ၾကားသီးအခြံေလးထဲ တစ္ကိုယ္တည္း အ၀တ္အစားမပါဘဲ ေမ်ာလြင့္ေနတယ္ ဆိုတာပါ။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္ဟာ အရမ္းကို ေသးတဲ့ ပိစိေကြးေလးေပါ့။

ေနာက္ထပ္တစ္ခု ကၽြႏ္ုပ္မွတ္မိေသးတာကေတာ့ အသံတစ္သံပါ။ က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟီးေနတဲ့ အသံ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ငယ္ငယ္ကလည္း အရာ၀တၳဳေတြဟာ အလြန္ႀကီးမားၾကတယ္လို႔ ထင္မွတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား၊ ဒါေပမယ့္ အခု အခ်ိန္မွာ ကၽြႏ္ုပ္ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိခဲ့တာကေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္ႀကီးမားတယ္လို႔ ထင္မွတ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲ အဲဒီ အသံႀကီးဟာ အမွန္တကယ္ကို ကမာၻေပၚမွာ အက်ယ္ဆံုး အသံႀကီး ဆိုတာပါပဲ။

ပင္လယ္ ေရနက္၀ဲ

အသံထြက္လာရာ ေနရာကေတာ့ ပင္လယ္ သမုဒၵရာ ခုႏွစ္စင္းထဲမွာ အက်ယ္ေလာင္ဆံုး၊ အႀကီးမားဆံုးႏွင့္ ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုး ေရနက္၀ဲႀကီး တစ္ခုကေန ထြက္ေပၚလာေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ သစ္ၾကားသီးခြံေလးက အထက္ေအာက္ လြန္႔လူးကာ အလြန္ေၾကာက္ရြံဖြယ္ေကာင္းေသာ ပင္လယ္ေရနက္၀ဲႀကီးထဲ ဦးတည္၍ သြားေနသည္ကို ကၽြႏ္ုပ္လံုး၀ သိႏိုင္စြမ္း မရွိခဲ့ပါ။ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္မူကား အလြန္ႀကီးမားေသာ ပလံုစည္ျမည္သံ သာျဖစ္ေန၏။ ပင္လယ္ ဟင္းလင္းျပင္ထဲက နားကြဲလုမတတ္ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံႀကီးရွိရာသို႔ ဦးတည္သြားေနေသာ သစ္ၾကားသီးအခြံထဲ၀ယ္ အ၀တ္မပါဘဲ လဲေလ်ာင္းေနရတာသည္ သဘာ၀အတိုင္း ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိေသာ အရာတစ္ခု အျဖစ္သာ ထင္မွတ္ေနခဲ့သည္။

အသံကား က်ယ္သထက္ က်ယ္လာၿပီး၊ သစ္ၾကားသီးခြံေလးမွာလည္း ပိုမိုၾကမ္းတမ္းစြာ လြန္႔လူးေန၏။ သို႔ေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္မွာကား ေရနက္၀ဲႀကီး၏ ဆြဲေဆာင္ ေခၚယူမႈေနာက္ ရွည္ၾကာစြာ လိုက္ပါ စီးေမ်ာခဲ့ေသာေၾကာင့္ မည္သို႔မွ သတိမထားမိေပ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ ကမာၻ႔ အေသးဆံုးသေဘၤာေလးသည္ အသူရာ ေခ်ာက္တမွ်နက္၍ တစ္မိုင္ခန္႔ က်ယ္ျပန္ေသာ အ၀န္းရွိသည့္ ေအာ္မည္သံႀကီးရွိရာ ဦးတည္ ကခုန္သြားေနေလေတာ့သည္။

ပင္လယ္ထဲတြင္ ယခုကဲ့သို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ေသာ အက်ပ္အတည္းမ်ိဳးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရပါက မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ တည္ၿငိမ္စြာ ေနႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ပင္လယ္ေပ်ာ္ သေဘၤာသားတိုင္းက ဤပင္လယ္နက္၀ဲ ႀကီးႏွင့္ တတ္ႏိုင္သမွ် ေ၀းေ၀းေနၾကသည္။ အကယ္၍ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကၽြႏု္ပ္အား ကယ္ဆက္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့မႈကား သူ၏ သေဘၤာအား ေရ၀ဲႀကီး၏ သမုဒၵရာ ၾကမ္းျပင္သို႔တိုင္ေအာင္ စုပ္ယူျခင္းကို ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္အတူ ခံရမည္ျဖစ္သည္။

ယခု အခါတြင္ ကၽြႏ္ုပ္၏ သစ္ႀကားသီးခြံေလးသည္ သူ၏ ၀င္ရိုးေပၚတြင္ စတင္၍ လည္ပတ္စ ျပဳေနၿပီး၊ သမုဒၵရာႀကီးရဲ႕ ေ၀့၀ိုက္ေနေသာ ႀကီးမားသည့္ ငရဲမင္းႀကီး၏ အစာအိမ္ထဲသို႔ ခ်င္းနင္း ဆင္းသက္ေနသည္။ ကၽြႏ္ုပ္ အတြက္မူကား စိုးရိမ္ပူပန္မႈကင္းစြာျဖင့္ ေကာင္းကင္ထဲရွိ လည္ပတ္ေနေသာ ၾကယ္မ်ားကိုၾကည့္လ်က္ ပင္လယ္နက္၀ဲႀကီး၏ အသံကိုနားေထာင္၍ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းရွိေန၏။

ထိုအခ်ိန္မွာ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးတစ္ေယာက္ သီဆိုလိုက္ေသာ နားလည္ရန္ ခက္ခဲသည့္ ထူးထူးဆန္းဆန္း သီခ်င္းသံကို ၾကားလိုက္ရေလသည္။

ဆက္ပါဦးမည္။

ကိုထိုက္


အမ်ိဳးသား ညီလာခံ

ေျပာလို႔ မၿပီးႏိုင္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အားလံုးရဲ႕ ေရွ႕ ေရးနဲ႔ တိုက္ရိုက္ သက္ဆိုင္ေန အေၾကာင္းအရာကေတာ့ အခု နအဖက လုပ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသား ညီလာခံပါပဲ။

အမ်ိဳးသား ညီလာခံဆိုတာကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ဘယ္လို႔မ်ိဳး အေျခခံ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ပါသလဲ၊ အမ်ိဳးသားညီလာခံရဲ႕ အဓိရည္ရြယ္ခ်က္ဘာလဲ၊ ျပည္သူေတြက ဘယ္လို သေဘာထားလဲ၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့ အနာဂါတ္အတြက္ ဘယ္လို အာမခံခ်က္ ေပးႏိုင္မွာလဲ စတာေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ေမးခြန္းေတြပါပဲ။

အထက္ပါ အဓိပၸါယ္ေတြကို ျပည္သူအားလံုးေသခ်ာစြာ နားလည္ သေဘာေပါက္ထားသင့္ပါတယ္။ နအဖက ေျပာေနသလို အမ်ိဳးသားညီလာခံႀကီး ၿပီးေတာ့မယ္၊ ၿပီးရင္ ႏိုင္ငံထဲမွာတရားမွ်တမႈ၊ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ ျပည္သူ႔ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို အမ်ိဳးသား ညီလာခံက ထြက္လာမယ့္ အေျခခံဥပေဒက အာမခံႏိုင္ပါ့မလား ဆိုတာေတြက အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ နအဖ ယာယီ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တာ၀န္ ယူထားတဲ့ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းစိန္ ေျပာသလို အမ်ိဳးသားညီလာခံႀကီး ၿပီးတာနဲ႔ ဥံဳဖြ ဆိုသလို အထက္ပါ အခြင့္အေရးေတြ ေရာက္မလာႏိုင္တာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။

သို႔ေသာ္ နအဖ ဆိုဒ္၀ါးေတြကေတာ့ အမ်ိဳးသား ညီလာခံႀကီးၿပီးတာနဲ႔ အဲဒီလို ဥံဳဖြ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံထဲ ဆိုက္ေရာက္လာေတာ့မေယာင္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ၀ါဒေတြ ျဖန္႔ေနၾကပါတယ္။


အမ်ိဳးသား ညီလာခံကို ျပည္သူေတြ ဘယ္လို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ပါလဲ၊

အေတာ္မ်ားတဲ့ ျပည္သူလူထုကေတာ့ နအဖလူႀကီးေတြက ေတြ႔ကရာလူေတြ ေလွ်ာက္ေခၚ ၿပီးေတာ့ ဟိုကိုယ္စားလွယ္၊ ဒီကိုယ္စားလွယ္ နာမည္တပ္ကာ ေမွာ္ဘီဘက္က ေညာင္ႏွစ္ပင္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ဇိမ္ခံတဲ့ ကာရာအိုေအခန္းမ၊ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္၊ အႏိွပ္ခန္းေတြမွာ ဇိမ္ခံၿပီး လူတစ္စု ေျပာခ်င္ရာ ေျပာေနတာကို အမ်ိဳးသား ညီလာခံလို႔ သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။

အမ်ိဳးသား ညီလာခံရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကဘာလဲ

အမ်ိဳးသား ညီလာခံရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုကေတာ့ မသိပါဘူး။ ညပိုင္း ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ျပတဲ့ ကိုရီးယားကားေလာက္ေတာင္ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုက စိတ္မ၀င္စားလို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္သိဖို႔ကေတာ့ အေတာ့္ကို ေ၀းပါတယ္။ စိတ္လံုး၀ မ၀င္စားၾကပါဘူး။

အမ်ိဳးသားညီလာခံကို က်င္းပေပးတဲ့ နအဖ၊ အထဲမွာ ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြးတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပက ႏိုင္ငံေရးကိုစိတ္၀င္စားတဲ့လူေတြက အမ်ိဳးသား ညီလာခံရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို သေဘာေပါက္ပံုေတြက ကြဲလြဲၾကပါတယ္။

နအဖကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အာဏာကို တရား၀င္ျပဌာန္းႏိုင္ေအာင္ အမ်ိဳးသား ညီလာခံကို က်င္းပရျခင္းလို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္။

အထဲက ကိုယ္စားလွယ္လို႔ ေခၚေ၀ၚ သတ္မွတ္ထားတဲ့ လူေတြကိုေတာ့ ၂ မ်ိဳး ၂ စား ေတြ႔ရပါတယ္။

၁။နအဖ စိတ္ႀကိဳက္ေရြးထားတဲ့ ဘုမသိ၊ ဘမသိ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကေတာ့ နအဖ မဆန္႔က်င္ေရးကို ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ဆန္႔က်င္လွ်င္္ ေခါင္းနဲ႔ကိုယ္ အိုးစားကြဲၿပီး၊ လက္ရွိ ရေနတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို အားလံုး ရပ္တန္႔ ဒုကၡေရာက္သြားႏိုင္တာေၾကာင့္ အမ်ိဳးသား ညီလာခံ တတ္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ အခြင့္အေရး ရရွိေရးကို ရည္ရြယ္ပါတယ္။ (အားလံုးကို မဆိုလိုပါ၊ သို႔ေသာ္ အေရအတြက္ မ်ားပါတယ္။)

၂။တိုင္းရင္းသား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူထားတဲ့ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြကေတာ့ အမ်ိဳးသား ညီလာခံမွာ သူတို႔အတြက္ အထူးအခြင့္အေရး ရႏိုင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ မရလွ်င္ လက္နက္ျပန္ကိုင္ၿပီး၊ နယ္စပ္ျပန္ရန္ ရည္ရြယ္ပါတယ္။

ျပည္တြင္း ျပည္ပက ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး စိတ္၀င္တစား လုပ္ေနတဲ့ လူေတြက အမ်ိဳးသားညီလာခံရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က နအဖရဲ႕႕ လွည့္ကြက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ က ဆန္႔က်င္ဖို႔ ရည္ရြယ္ၾကၿပီး၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ပူးေပါင္းပါ၀င္ၿပီး လုပ္ကိုင္ရမယ္လို႔ ရည္ရြယ္ေနၾကပါတယ္။

တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေရွ႕ ေရး အနာဂါတ္ေကာင္းမြန္လာဖို႔ကို အမ်ိဳးသားညီလာခံက ဘယ္ေလာက္ အာမခံပါသလဲ ဆိုတာကေတာ့ အထက္ပါ အမ်ိဳးသား ညီလာခံမွာ တတ္ေရာက္က်င္းပေနတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္လို႔ ေခၚေ၀ၚထားသူေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကသိသာေနပါတယ္။

ျပည္သူလူထု အမ်ားစုကို ကိုယ္စား မျပဳပဲ၊ အထက္ပါ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြရွိတဲ့ က်င္းပသူ နအဖနဲ႔ တတ္ေရာက္ပါ၀င္ေနတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြက အမ်ိဳးသား ညီလာခံေန ယာယီ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေျပာခဲ့သလို ဥံဳဖြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ရယူေပးႏိုင္မယ္ဆိုတာကေတာ့ ....... ။

ကိုထိုက္


Friday 13 July 2007

ပညာေရးႏွင့္ သုေတသန

ဒီတစ္ခါေတာ့ ဖတ္ထားသေလာက္ ပညာေရး အေၾကာင္းေလးေတြ ႏွီးႏြယ္ၿပီး ေျပာၾကည့္မလားလို႔ ဆိုၿပီး ပညာေရးမွာ သုေတသနက အေရးႀကီးပံုကို သိသေလာက္ ေရးၾကည့္ပါမယ္။ ပညာေရး အေၾကာင္းေျပာရင္ ပညာေရးနဲ႔ အတူ မရွိမျဖစ္ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ သုေတသန လုပ္ငန္းပါပဲ။ ဘယ္ေနရာမွာမဆို သုေတသနက အသက္ေလာက္ အေရးပါတယ္ဆိုတာ အားလံုး သိၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ခု တိုးတတ္ဖို႔ အတြက္ ပညာေရးက မရွိမျဖစ္ အေရးပါသလို၊ ပညာေရးအတြက္လည္း ပညာေရးသုေတသနကလည္း ပညာေရးအတြက္ အသက္ပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ science ကို သိပၸံ၊ arts ကို ၀ိဇၨာလို႔ ဘာသာျပန္ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ ရႈပ္ေအာင္ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ science နဲ႔ arts ဆိုတာကို အဲဒီလို အၾကမ္းဖ်င္း သတ္မွတ္လိုက္တာကေတာ့ ေယဘံုယ် မွန္ကန္ေပမယ့္ တစ္ခုျခင္းဆီမွာ ေနာက္ကြယ္က ေလးနက္တဲ့ အဓိပၸါယ္ ေတြ ရွိေနပါတယ္။ ႏွစ္ခုလံုးကို ပညာလို႔ အေျခခံ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။

Science ရဲ႕ မူလ အဓိပၸါယ္က knowing of knowing လို႔ေခၚဆိုပါတယ္။ သိတာကို သိခ်င္းပါ။ ဒီေတာ့ science ဆိုတာ သိျခင္း(knowledge)လို႔ ေခၚလို႔ရပါတယ္။ သိတယ္၊ တတ္တယ္ဆိုတာ ပညာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူက တကယ္တမ္းမွာ သိျခင္း (knowledge) နဲ႔ နည္းနည္း ကြဲပါတယ္။ ကြဲျပားတာက စြဲမွတ္ယံုၾကည္ျခင္း၊ မဆင္ျခင္ဘဲ နားလည္ျခင္းဆိုတာေတြနဲ႔ ကြဲျပားတဲ့ သိျခင္းပါပဲ။ တကယ္တန္း science မွာ knowledge နဲ႔ ကြာျခားသြားေစတာကေတာ့၊ စူးစမ္းျခင္း၊ ေလ့လာျခင္း၊ ေတြးေတာျခင္း၊ ဆင္ျခင္ျခင္းေတြ ေပါင္းစပ္ထားပါတယ္။ စနစ္တက် ေလ့လာျခင္းကိုက science ရဲ႕ အသက္ပါပဲ။

Arts ကို ၀ိဇၨာ လို႔သတ္မွတ္ခဲ့ရာမွာ စတင္ေခၚေ၀ၚကတည္းက နည္းနည္း ကြဲလြဲမႈေတြရွိခဲ့ပါတယ္။ ၀ိဇၨာကို အဂၤလိပ္-ပါဠိ အဘိဓါတ္မွာ knowledge-learning၊ scholarship၊ science-wisdom လို႔ ျပန္ဆိုထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ၀ိဇၨာဆိုတာလည္း science ပါပဲ။ ႏွစ္ခုလံုးကေတာ့ သိျခင္း၊ တတ္ျခင္း ဆိုတဲ့ ပညာေတြပါပဲ။ အဲဒီစကားလံုး ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို ဘယ္လိုပဲေခၚေခၚ သိမႈ၊ တတ္မႈ ပညာေတြပါပဲ။

ပညာႏွစ္ခုလံုးမွာ သိျခင္း၊ တတ္ျခင္း သာမက ေျပာင္းလဲျခင္းဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္တစ္ခု ကပ္ေနပါေသးတယ္။ ပညာတို႔မည္သည္ အျမဲတမ္း တိုးတက္
ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အေျခအေန အရပ္ရပ္မွာ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ သေဘာတရားေတြကို အမီလိုက္ႏိုင္ဖို႔ ပညာေရးမွာ သုေတသန လုပ္ငန္းေတြ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ပါတယ္။

ပညာဆိုတာ သေဘၤာတစ္စီးလိုပါပဲ။ ေက်ာက္ခ်ၿပီး ဒီအတိုင္းရပ္ေနလို႔ မရပါဘူး။ သြားေနရပါတယ္။
အဲဒီ သေဘၤာႀကီးကို ေမာင္ႏွင္ဖို႔ရာ ေလာင္စာနဲ႔ အလားတူတဲ့ သုေတသနေတြ လိုအပ္ပါတယ္။ သုေတသန မရွိပဲ ေနလို႔ ပညာႀကီးပဲ ရပ္တည္လို႔ မရပါဘူး။ ႏိုင္ငံတကာ ထိပ္သီး တကၠလိုလ္ႀကီးေတြမွာ သုေတသနေတြကို ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာအလိုက္ အမ်ားႀကီး လုပ္ၾကပါတယ္။ ေငြေၾကး အေထာက္ အပံ့ အတြက္လည္း တတ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သုေတသနကို အားေပးတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ပတ္၀န္းက်င္လည္း အေျခအေနလည္း ရွိၾကပါတယ္။

သုေတသနကို အားမေပးတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္ ေခတ္ေနာက္က်န္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အထင္ရွားဆံုးတိုင္းျပည္ကေတာ့ ရုရွားပါပဲ။ တရား၀င္သေဘာအရ သုေတသနရွိတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ေပမယ့္၊ တကယ္တမ္းမွာ ဗဟို ခ်ဳပ္ကိုင္မႈ စနစ္အရ ပညာရွင္ေတြဟာ လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္လို႔မရပါဘူး။ လုပ္ေစခ်င္တာေတြကိုသာ လုပ္ေပးေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ တိုးတတ္သင့္သေလာက္ မတိုးတတ္ေတာ့ပါဘူး။

တိုးတတ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြက နာမည္ႀကီး တကၠသိုလ္ႀကီးေတြမွာေတာ့၊ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ ကိုယ္လုပ္။ ကိုယ္မွားရင္ ကိုယ္ခံ၊ ကိုယ္ျဖစ္ရင္ ကိုယ္စံပါပဲ။ အမွား၊ အမွန္ေတြ လုပ္ၾကရာမွာေတာ့ ဘယ္ပညာရွင္မွ လူ႔ေဘာင္ေလာကႀကီး ပ်က္သြားေအာင္ မလုပ္ၾကပါဘူး။ လူ႔ေလာကႀကီးလည္း အက်ိဳးရွိမယ္၊ မိမိလည္း အက်ိဳးရွိမယ့္ အလုပ္ေတြကိုသာ လုပ္ၾကပါတယ္။ တကၠသိုလ္ေတြကလည္း အဲဒါမ်ိဳးေတြသာ လက္ခံပါတယ္။ သဘာ၀ အထိန္း အေက်ာင္းေတြလည္း ရွိပါတယ္။

ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာ ကိုယ္လုပ္ဆိုေပမယ့္၊ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သဘာ၀ အထိန္းအေက်ာင္းေတြနဲ႔ပါ။ အစဥ္အလာ အထိန္း အေက်ာင္းေတြနဲ႔ပါ။ ပညာရွင္ေတြၾကားမွာ၊ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ စိတ္ဆိုတာလည္း အထိန္းအေက်ာင္း တစ္ခုပါပဲ။ ဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ အေျမာ္အျမင္ႀကီးတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရေတြက ပညာရွင္ေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပညာေရးဆိုင္ရာ သုေတသနေတြ လုပ္ခြင့္ေပးၾကပါတယ္။

ဒီေန႔ေခတ္ အစစအရာရာ တိုးတတ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ ပညာေရးက ေနာက္ကြယ္ကေန အဓိက ႀကိဳးကိုင္ေနၿပီး၊ တိုးတတ္ေကာင္းမြန္တဲ့ ပညာေရးမွာ သုေတသနက ေနာက္ကြယ္ကေန ႀကိဳးကိုင္ေနတာမို႔၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ရာမွာ မရွိမျဖစ္ ေမ့ခ်န္ထားလို႔ မရတဲ့ သုေတသနဆိုတာကို ေမ့က်န္ခဲ့မွာ စိုးရိမ္မိတာေၾကာင့္ ဒီစာေလးကို ေရးၿပီး တတ္သေလာက္၊ မွတ္သေလာက္ တင္ျပလိုက္ရေၾကာင္းပါ ... ခင္ဗ်ာ။

ကိုထိုက္

Wednesday 11 July 2007

ကပၸတိန္ ၀က္၀ံျပာရဲ႕ ဘ၀ေပါင္း ၁၃ ႏွစ္ပိုင္း တစ္ပိုင္း

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘေလာ့မွာ ႏိုင္ငံအေရးေတြနဲ႔ ျပည္ႏွက္လာလို႔ တိုင္းျပည္အတြက္လည္းတစ္စိတ္တပိုင္း ပါသလို အျခား ေရာက္တတ္ရာရာေလးေတြလည္း ပါ၀င္လာႏိုင္ေအာင္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အခု အားရင္ ဖတ္ေနတဲ့ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ဖတ္လို႔ေကာင္းတဲ့(ကေလးစာေပ) စာအုပ္တစ္အုပ္ကို မိတ္ဆက္ေပးပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာသာျပန္ဖို႔လည္း စဥ္းစားေနပါတယ္။ အတည္ေတြထဲက စိတ္ၾကည္လင္စရာေလး တစ္ခု အျဖစ္ေပါ့။ လြယ္ေတာ့ မလြယ္ဘူး စာမ်က္ႏွာေပါင္း ၇၀၀ ေက်ာ္ပါတဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ ျဖစ္ေနတယ္။ သို႔ေသာ္ ႀကိဳးစားၿပီး တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ဘာသာျပန္ၾကည့္မယ္လို႔ ေတြးထားပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ေမႊေႏွာက္ၿပီး ဖတ္ေကာင္းရာရာ စာအုပ္ေတြရွာေဖြေနတုန္း အေရာင္းရဆံုး စာအုပ္စာရင္းထဲမွာ ဒီစာအုပ္က ပါလာတာနဲ႔ လွန္ေလွာ ဖတ္ၾကည့္မိလိုက္တာ။ စာအုပ္ရဲ႕ အမွာစာ(foreword) ကို ဖတ္ၾကည့္မိတာနဲ႔ စိတ္၀င္စားသြားလို႔ ဆက္ဖတ္ဖို႔ ၀ယ္လာလိုက္မိတယ္။ အမွာစာကိုက စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာပါပဲ။ ထံုးစံအတိုင္း စာေရးဆရာ၊ (သို႔) အျခား ပုဂိၢဳလ္တစ္ေယာက္က ေရးထားတဲ့ အမွာစာ မဟုတ္ဘဲ၊ ဇာတ္လမ္းရဲ႔ အဓိက ဇာတ္ေကာင္ ၀က္၀ံျပာ က ေရးထားတဲ့ အမွာစာျဖစ္ေနတယ္။ အခု စာျမည္း အျဖစ္ သူ႔ရဲ႕ အမွာစာကို ဒီမွာ ဘာသာျပန္လိုက္ပါတယ္။ စိတ္၀င္စားတဲ့ လူေတြ ဖတ္ခ်င္ရင္ စာအုပ္နာမည္က The 131/2 lives of Captain Bluebear ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးဆရာကေတာ့ Walter Moers ပါ။

ေအာက္မွာ သူ႔စာအုပ္ထဲက အမွာစာပါ။

အမွာစာ

ကၽြႏု္ပ္ ၀က္၀ံျပာမွာ က်င္လည္ က်က္စားခဲ့တဲ့ ဘ၀ေပါင္း ၂၇ ခု ရွိပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ထဲမွာေတာ့ ဘ၀ေပါင္း ၁၃ ႏွစ္ပိုင္း တစ္ပိုင္းကို ေရးထားၿပီး၊ က်န္တဲ့ အပိုင္းေတြကို ခ်န္လွပ္ထားတယ္။ ၀က္၀ံတစ္ေကာင္မွာ ကိုယ္ပိုင္ လွ်ိဳ႕ ၀ွက္ခ်က္ေတြ ရွိတယ္ေလ။ ဘာပဲေျပာေျပာ အဲဒီလို လွ်ိဳ႕ ၀ွက္ထားတာကိုက အဲဒီ ၀က္၀ံကို ဆြဲေဆာင္မႈ၊ လွ်ိဳ႕ ၀ွက္ ဆန္းက်ယ္မႈေတြအျပည့္နဲ႔ စိတ္၀င္းစားမႈေတြ တိုးလာေစခဲ့တာ... မဟုတ္လား။

လူေတြက ကၽြႏ္ုပ္ကို မၾကာခဏေမးၾကတယ္၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့သလဲ ဆိုတာေတြေပါ့။ ကၽြႏ္ုပ္ေျဖခဲ့တာက ... အရင္တုန္းက အစစ အရာရာ အားလံုး အခုထက္ မ်ားျပား ထူးျခား ဆန္းျပားတယ္။ ဟုတ္တယ္ .... အခု မရွိေတာ့တဲ့ ထူးဆန္း လွ်ိဳ႕ ၀ွက္တဲ့ ကၽြန္းေတြ၊ ႏိုင္ငံေတြ နဲ႔ ၿပီးေတာ့ ကုန္းမပိုင္းႀကီး တစ္ခုလံုး အရင္က ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ႀကီးမား က်ယ္ျပန္႔တဲ့ သမုဒၵရာႀကီးရဲ႕ လိႈင္းလံုးေတြ ေအာက္မွာ အဲဒီ အရာေတြ အားလံုး လဲေလ်ာင္း နစ္ျမဳပ္ေနၾကတယ္။ အရံႈးမေပးပဲ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ တရိပ္ရိပ္ တျဖည္းျဖည္း ျမင့္တတ္လာေနတဲ့ အဆံုးအစ မရွိတဲ့ သမုဒၵရာ ေရလိႈင္းႀကီးေတြေအာက္မွာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ရဲ႕ ကမာၻ ေျမႀကီးဟာ တစ္ေန႔မွာ လံုး၀ နစ္ျမဳပ္သြားလိမ့္မယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္ ယခု လက္ရွိမွာ ပင္လယ္ ေရမ်က္ႏွာျပင္ထက္ အမ်ားႀကီးျမင့္တဲ့ ေတာင္ကမ္းပါး တစ္ခုေပၚမွာ ေဆာက္လုပ္ ဆိုက္ကပ္ထားတဲ့ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာႀကီးထဲမွာ ေနေနတယ္ေလ။ အေရွ႕ မွာ ဆိုခဲ့တဲ့ ေရေအာက္နစ္ျမဳပ္သြားတဲ့ ကၽြန္းေတြ၊ တိုင္းျပည္ေတြ၊ သတၱ၀ါႀကီးေတြနဲ႔ အံၾသစရာေတြကို ေျပာျပမွာပါ။

ကၽြႏ္ုပ္လိမ္လည္ၿပီး ေျပာတာ မဟုတ္ပါ(ကၽြႏ္ုပ္ဟာ လိမ္တတ္သူ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေၾကာင္းကို လူတိုင္းသိၾကပါတယ္။) ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕ ၁၃ ႏွစ္ပိုင္း တစ္ပိုင္း ဘ၀ေတြက ရင္ခုန္စရာ စိတ္၀င္စားမႈ မရွိဘူးလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပင္လယ္ဒျမ ေသးေသးေလးေတြ၊ မင္စာေတြ၊ ေမွာ္ပင့္ကူေတြ၊ ေပါက္တတ္ကရ ေျပာတတ္တဲ့ ေရလႈိင္းေတြ၊ ဦးေႏွာက္ ၇ လံုးနဲ႔ ပညာရွိ အစရွိတာေတြနဲ႔(ဒီေနရာမွာ ၀က္၀ံျပာေျပာတဲ့ ထူးျခားဆန္းျပားတဲ့ စကားလံုးေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ တခ်ိဳ႕ စာလံုးေတြက အဘိဓါန္ထဲမွာ မရွိတဲ့ နာမည္ေတြ ျဖစ္ေနၿပီး၊ စာအုပ္ကို အစ အဆံုး ဖတ္ၿပီးမွ သိႏိုင္မယ့္ စာလံုးေတြ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဘာသာ မျပန္ႏိုင္ေသးပါ။) ေနာက္ဆံုး အသက္ ေဘးအႏၱရာယ္က
ကပ္ၿပီးမွ လြတ္ခဲ့ရတာေတြ အားလံုးကို ဘယ္လို သတ္မွတ္ၾကမလဲ။ ဒါေတြနဲ႔ ကၽြႏ္ုပ္ကိုယ္ ကၽြႏ္ုပ္ ေရွ႕ ဆက္ တြယ္ကပ္ မေနသင့္ေတာ့ပါဘူး။

အဲဒီေန႔ေတြကို ျပန္ေတြးမိရင္ လြမ္းဆြတ္တမ္းတ စရာေတြ အျပည့္နဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘ၀ ဆိုတဲ့ နာရီကေတာ့ ေနာက္ျပန္လွည့္လို႔ ရႏိုင္တာမွ မဟုတ္တာ။ ႏွေမ်ာတသစရာေကာင္းေနေပမယ့္ ဒါဟာ မွ်တတဲ့ မေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့ သဘာ၀တရား တစ္ခုပါပဲ။ ေဆာင္းဦး ရာသီေႏွာင္းပိုင္းမွာ ေဆာင္းရာသီက ခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္ လာေနၿပီ။ ေငြလ၀န္းလို ေအးျမတဲ့ ေနမင္းက ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ ေတာင္ကမ္းပါးစြန္းေအာက္က ေအးစက္ေနတဲ့ မီးခိုးေရာင္ ပင္လယ္ျပင္ထဲ နစ္ျမဳပ္ေနၿပီး၊ ေလထဲမွာလည္း ႏွင္း ရဲ႕ အနံအသက္ေတြ ရေနၿပီ။ အဲဒါေတြသာမက ေလထဲမွာ ဟိုးအေ၀းက မီးရႈးမီးပန္း ေဖါက္လိုက္တဲ့ အေငြ႔ အသက္ေတြလည္း ေရာျပြန္းေနတယ္။ သူတို႔က စြန္႔စားမႈ အေငြ႔ပါတဲ့ သစ္ဂ်ပိုးေခါက္ အနံ ပ်ံပ်ံကို သယ္ေဆာင္လာၾကတယ္။ အဲဒီ အနံ႔ေနာက္က စြန္႔စားဖို႔ အရာေတြဆီ ကၽြႏ္ုပ္ အၿမဲတမ္း လိုက္သြားေလ့ရွိေပမယ့္ ဒီေန႔ေတာ့ အျခား အေရးႀကီးတာေတြ လုပ္ဖို႔ ရွိေနေသးတယ္။ သားစဥ္ ေျမးဆက္ေတြအတြက္ ကၽြႏ္ုပ္ မွတ္တမ္းေတြ ထားရွိရမယ္။ ႏွင္း-မင္စာေလးေတြက သူတို႔ရဲ႕ စြတ္ဆိုတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ကၽြႏု္ပ္ရွိတဲ့ အခန္းငယ္ရဲ႕ ၾကမ္းေတြထဲကေန ကၽြႏ္ုပ္ေျခေထာက္ကို လာေရာက္ ဆုပ္ကိုင္ေနၾကတယ္။ မျမင္ရတဲ့ ေရခဲ-ေမွာ္ဆရာမေလးေတြကလည္း ျပတင္းတံခါးေတြေပၚမွာ ႏွင္းခဲပံုေလးေတြ ေရးဆြဲေနၾကေလရဲ႕ ။ ဒါက ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ အႏွစ္သက္ဆံုး ရာသီဥတုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေဆးရြက္ခတ္ၿပီး ႏွပ္ထားတဲ့ ေရေႏြးတစ္အိုးနဲ႔ အတူ၊ ေဆးတံထဲ ေဆးဆံု ၁၃ ႏွစ္ပိုင္း တစ္ပိုင္းစာ ျဖည့္၊ ေပါင္မုန္႔ ၁၃ ႏွစ္ပိုင္း တစ္ပိုင္းကို ယိုသုတ္ထားၿပီး၊ ခၽြန္ထားတဲ့ ခဲတံ ၁၃ ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းနဲ႔ ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ က်င္လည္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေပါင္း ၁၃ ႏွစ္ပိုင္း တစ္ပိုင္းကို စတင္ မွတ္တမ္းတင္ဖို႔ အေကာင္းဆံုး မဟုတ္ပါလား။ ထင္ရွားတဲ့ သူရဲေကာင္းတို႔ အားထုတ္ က်င္လည္ခဲ့တဲ့ မွတ္တမ္းတစ္ခု စတင္ျပဳစုေနၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္မလား မသိ။ ကၽြႏ္ုပ္ အရင္က ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ၊ အရင္ ေန႔ရက္ ေဟာင္းေတြက အစစ အရာရာ အခုထက္ မ်ားျပား ထူးျခား ဆန္းျပားတယ္၊ စြန္႔စားခန္းေတြလည္း အျပည့္ေပါ့၊ ဟုတ္တယ္ သိပ္ကို ေသခ်ာတာေပါ့။

ကပၸတိန္ ၀က္၀ံျပာ

ေျပာလိုက္ပါဘိ ေဟာပါဘိ

ငါ့ညီေျပာင္၀င္း၊ ေမာင္သစ္ဆင္း
မင္း၏သက္လွယ္၊ မင့္သားငယ္သည္
သက္ ႏွစ္ဆယ္ပင္၊ ျပည့္ခဲ့ၿပီ။

သူ သံုးႏွစ္သား၊ ေဖာ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္
အူယား ဖားယား
ကစားရာမွ၊ ႏြားရုပ္ခ်၍
နတ္က်သည့္သြင္၊ မင့္ ရင္ခြင္သို႔
ေျပး၀င္ပုန္းလာ၊ သူ႔ မူရာကို
ငါျမင္ခဲ့၏ မွတ္မိ၏။

မိုးက စိုစို၊ က်ီးအုပ္ၿပိဳ၍
ထိုမွ ဤမွ၊ တို႔လမ္းမတြင္
ပ်ံၾက ၀ဲၾက၊ ငရဲထ သို႔
အံုၾကြ ျမည္အာ၊ မသာယာကို
ငါၾကားခဲ့၏ မွတ္မိ၏။

ထိုေန႔၌ပင္၊ ထိုခ်ိန္ထင္၏
သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ျပည္သူ႔ပန္းသည္
ပြင့္လန္းခါစ၊ ေၾကြလိုက္ရ၏
ေျမခ သတင္း၊ မိုးႀကိဳး ခြင္းသို႔
အိမ္တြင္း အိမ္ျပင္၊ တို႔လမ္းခြင္၌
မခ်င့္မရဲ၊ ၀မ္းနည္း ခံခက္
မ်က္စိ မ်က္ႏွာ၊ ၫိႈးက်ရွာသည္
ရြာဦးပိုင္းမွ၊ သခ်ႋဳင္းထိ။

ငါ့ညီေျပာင္၀င္း၊ ေမာင္သစ္ဆင္း
မင္း၏သားငယ္၊ ႏွစ္ဆယ္ သက္စစ္
သူတို႔ေခတ္၌
တိုင္းခ်စ္ ျပည္ခင္၊ ျမတ္ေစခ်င္၏
မင္းျမင္ ငါၾကား၊ စကားဥဒါန္း
ဆန္း၏သတၱိ၊ ဆန္း၏ သမာဓိ
ဆန္း၏ပညာ၊ ဆန္းမွာ ဆံုေပါင္း
ေယာက္်ားေကာင္းတို႔၊ ေခါင္းေဆာင္သေဘာ
မင့္ သားေခ်ာကို
ေျပာလိုက္ပါဘိ ေဟာပါဘိ။

ဆရာ ေဇာ္ဂ်ီ

Monday 9 July 2007

အာဇာနည္ႀကီးမ်ားကို အထူးအေလးထားကာ ဂုဏ္ျပဳႀကပါစို ့

(ဇူလိုင္ (၁၉) ရက္ေန ့။ ။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေျပာင္းခဲ့ေသာ္လည္း၊
ကမ ၻာေၾကေသာ္လည္း ဥဒါန္းမေက်သည့္ သမိုင္း၀င္ေန ့ထူး ရက္တစ္ရက္)

တစ္ေထာင့္ကိုးရာ ေလးဆယ့္ခြန္၊
ေျပာင္းႂကြတမလြန္၊
မ်က္ရည္သြန္လို ့ဘ၀င္ညွိဳး
ဇူလိုင္တစ္ဆယ့္ကိုး။

ဟူ၍ ျမန္မာျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံး ရင္တြင္း၀ယ္ ေႀကကြဲ ၀မ္းနည္းခဲ့ရသည္မွာ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း မေမ့အပ္ေသာ အာဇာနည္ေန ့ပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲတြင္ ျပည္သူလူထုႏွင့္ တပ္မေတာ္အား ဦးေဆာင္ကာ၊ တမ်ဳိးသားလုံး လြတ္လပ္ဖို ့ ႂကိုးပမ္းေပးခဲ့ေသာ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံးႏွင့္ တပ္မေတာ္၏ ဖခင္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္သည့္ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား အာဏာ႐ူးအုပ္စုတစ္စုမွ လက္နက္အားကိုးျဖင့္ ၀န္ႀကီးမ်ား႐ုံး အစည္းအေ၀းခန္းမ အတြင္း ၀င္ေရာက္ပစ္ခတ္ကာ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခ့ဲမႈ ေႀကာင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဦးဘ၀င္း၊ မန္းဘခိုင္၊စ၀္စံထြန္း၊ ဦးရာဇတ္၊ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိ၊ သခင္ျမ၊ ဦးအုန္းေမာင္ႏွင့္ သက္ေတာ္ေစာင့္ ရဲေဘာ္ကိုေထြးတို ့ က်ဆုံးခဲ့ရႀကပါသည္။

ထိုအာဇာနည္ႀကီး (၉)ဦး၏ အသက္ဆုံး႐ႈံးမႈသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္း၀ယ္ ျပည္သူလူထုႏွင့္တပ္မေတာ္သားမ်ား အားလုံးအဖို ့ ယူႀကံဳးမရျဖစ္ကာ အထူးေႀကကဲြ၀မ္းနည္းခဲ့ရေသာေန ့တစ္ေန႔ ့အျဖစ္ သမိုင္း ကဗ်ည္းတင္ခဲ့ပါသည္။

အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားက်ဆုံးမႈသည္ ျမန္မာျပည္အနာဂတ္တြင္ မိမိႏွင့္ မိသားစု ကိုယ္က်ိဳးသာ ၾကည့္ေသာ အာဏာမက္ေမာသူ အာဏာ႐ူးတို႔ ့အတြက္ ျပည္သူႏွင့္ တပ္မေတာ္တို ့၏ မ်က္ႏွာကို မေထာက္ပဲ တိုင္းျပည္ အာဏာကို မတရားရယူႏိုင္ေစရန္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ရရွိေစခဲ့ေပသည္။

ကမာၻ႔ႏိုင္ငံအသီးသီးတြင္ မိမိတို ့တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအား ကိုယ္က်ဳိးစြန္ ့ျပီး အသက္ကို ပဓာနမထားပဲ၊ စြန္ ့လႊတ္ အနစ္နာခံကာ ႂကိ ုးပမ္းေပးခဲ့သူမ်ားအား တိုင္းျပည္၏အမ်ဳိူးသားေခါင္းေဆာင္မ်ားအျဖစ္ ထိုက္တန္စြာ ဂုဏ္ႃပ ုေလ့ ရွိႀကေပသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ယခင္ကဆိုလွ်င္ ဇူလိုင္(၁၉)ရက္ေန႔ေရာက္တိုင္း အာဇာနည္ႀကီးမ်ား က်ဆုံးခ်ိန္၌ ဥဩဆြဲျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံတ၀ွမ္း တိုင္းသူျပည္သားမ်ားမွ ျငိမ္သက္စြာအေလးႃပ ုႀကျခင္း၊ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ သမိုင္း၀င္မိန္ ့ခြန္းမ်ား အား ေရဒီယိုမွထုတ္လႊင့္ျခင္း၊ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားႏွင္ ့ ႃမိုု ့နယ္ရပ္ကြက္မ်ားတြင္ အာဇာနည္ေန ့အထိမ္းအမွတ္ ကဗ်ာ ရြတ္ဆိုပြဲ၊ စာစီစာကုံးေရးသားမႈႃပိုင္ပြဲမ်ား က်င္းပျခင္းတို ့ကို ႏွစ္စဥ္မပ်က္ ျပဳလုပ္ခဲ့ႀကေသာ္လည္း၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားေရးေကာင္စီ မွ မတရားအာဏာ သိမ္းပိုက္သည့္ အခ်ိန္မွ စတင္ကာ၊ ယခုလက္ရွိ ႏိုင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္း သာယာေရးႏွင့္ ဖြံ ့ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ေကာင္စီ ဟု အမည္တပ္ ထားေသာ နအဖသည္ ျပည္သူႏွင့္ တပ္မေတာ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို မေထာက္ပဲ မိမိကိုယ္က်ိဳးတခုတည္းကိုသာ ႀကည့္လ်က္ အာဇာနည္ေန ့အား ေမ့ေပ်ာက္ရန္ ႂကိုးပမ္းလ်က္ရွိသည္။

တပ္မေတာ္ကို ခုတုံးလုပ္ကာ ျပည္သူ ့အာဏာကို မတရားလိမ္လည္ ရယူထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ မိသားစုမွာလည္း ၄င္းတို ့ ခ်ယ္လွယ္ေနလိုက္ခ်ိန္တြင္ က်ဆုံးေလျပီးေသာ အမ်ဳိးသားအာဇာနည္ႀကီး မ်ားအား အေလးထားဂုဏ္ႃပုျခင္းမ်ားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ျပဳလုပ္ရန္ေ၀းစြ၊ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူလူထု၏ လြတ္လပ္ေရး သမိုင္းမွန္ကိုလည္းေကာင္း၊ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ သမိုင္းေႀကာင္းကိုလည္းေကာင္း ေဖ်ာက္ဖ်က္ရန္ ႂကိုးစားးလ်က္ရွိေပသည္။

အဆိုပါ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ သမိုင္းတြင္ လႈပ္ရွားမႈခဲ့မွဳမ်ားအား ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊသည္ အထူးတလည္ ေဖာ္က်ဳးျခင္း မရွိသည့္အျပင္၊ မူလကတည္းက တည္ရွိေနခဲ့ေသာ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ား၏ ပုံရိပ္လႊာမ်ားအား တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေပ်ာက္ကြယ္ေစရန္ လုပ္ေဆာင္လ်က္ ရွိေပသည္။

အာဇာနည္ႀကီးမ်ား၏ ႐ုပ္ကလာပ္တည္ရွိရာ အာဇာနည္ကုန္းဗိမာန္တြင္ ေခတ္အဆက္ဆက္က အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ႀကေသာ ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲမ်ား
ျဖစ္ႀကသည့္ သမၼတ၊ ၀န္ႀကီးခ်ဴပ္၊ ၀န္ႀကီးမ်ားသည္ အာဇာနည္ေန ့ေရာက္တိုင္း ႏိုင္ငံေတာ္အခမ္းအနားျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သြားေရာက္ကာ ဂုဏ္ႃပ ု ဦးညြတ္ေလ့ရွိခဲ့ႀကေသာ္လည္း၊ ယခုအခါတြင္မူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊသည္ ျပည္သူႏွင့္ တပ္မေတာ္၏ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအား ဟန္ေဆာင္ဂုဏ္ႃပ ု ရန္အတြက္ သာမန္လက္ေအာက္ငယ္သား ၀န္ႀကီးအဆင့္မွ်ကိုသာ ေစလႊတ္ကာ ၀တ္ေက်တန္းေက် ေဆာင္ရြက္မွဳသာ ႃပ ုလုပ္လ်က္ရွိေနေပသည္။ ၄င္းကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္အေလးႃပ ု ဂါရ၀ေပးျခင္းမရွိေပ။

တိုင္းသူျပည္သားမ်ားမွ က်ဆုံးေလျပီးေသာ အာဇာနည္ႀကီးမ်ားအား သြားေရာက္အေလးထားဂုဏ္ႃပ ုရန္အတြက္ အာဇာနည္ႀကီးမ်ာ၏ ရုပ္ကလပ္ရွိရာ အာဇာနည္ဂူဗိမာန္သို ့လြတ္လပ္စြာသြားေရာက္ခြင့္ကို နအဖမွ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ တားျမစ္ထားျခင္းမွာလည္း၊ လက္ရွိတိုင္းျပည္အာဏာကို တရားမ၀င္ရယူထားေသာ မိမိကိုယ္က်ိဳးတခုတည္းသာ ၾကည့္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ၏ က်ဆုံးေလျပီးေသာ ျပည္သူႏွင့္ တပ္မေတာ္၏ ေခါင္းေဆာင္ အာဇာနည္ႀကီးမ်ားအေပၚ မေထမဲ့ျမင္ႃပ ုလုပ္ခ်က္ ျဖစ္႐ုံသာမက၊ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိး လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသက္စြန႔္ ့လႊတ္ခဲ့ၾကေသာ အာဇာနည္ႀကီးမ်ား၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကိုလည္း ေစာ္ကားရာလည္း ေရာက္ပါသည္။

ယခုအခါတြင္ ေနာင္လာေနာက္သား မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားမွာ က်ဆုံးသြားေသာ အာဇာနည္ႀကီး (၉)ဦးအေႀကာင္းအား သိရွိရန္ေ၀းစြ၊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ စတင္ထူေထာင္ခဲ့သူ တပ္မေတာ္ဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုပင္လွ်င္ ေသခ်ာစြာမသိရွိႀကေတာ့ေသာ အေျခအေနသို ့ေရာက္ရွိလာသည္ကို ရင္နင့္ဖြယ္ ေတြ ့ရွိရပါသည္။

သို ့ျဖစ္ပါ၍ တပ္မေတာ္ႏွင့္ျပည္သူတို ့၏ ဖခင္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ားအား အထူးေလးစားဂုဏ္ျပဳေသာ အားျဖင့္၄င္း ၊ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ႀကိဳးပမ္းေပးခဲ့ႀကေသာ အာဇာနည္ႀကီးမ်ား၏ ေက်းဇူးကို သတိရ ေအာင့္ေမ့ေသာအားျဖင့္၄င္း၊၊

၁။ မႀကာခင္က်ေရာက္မည့္ အာဇာနည္ေန ့ ဇူလိုင္လ (၁၉)ရက္ေန ့၊ နံနက္ (၁၀:၃၀) နာရီတြင္ မိမိတို ့ ေရာက္ရွိရာေဒသ၌ ၿငိမ္သက္စြာ အေလးၿပဳၾကပါရန္၊

၂။ လာမည့္ ဇူလိုင္လ (၁၉)ရက္ အာဇာနည္ေန ့တြင္ အျဖဴေရာင္ အက်ၤီမ်ား၀တ္ဆင္ျပီး၊ ၀မ္းနည္းသည့္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ အနက္ေရာင္ဖဲျပားမ်ား ရင္ဘတ္တြင္ ထိုးျခင္း ျပဳလုပ္ႀကပါရန္၊

၃။ ဤအာဇာနည္ေန႔တြင္ က်ဆုံးေလျပီးေသာ အာဇာနည္ႀကီးမ်ားအား ရည္ရြယ္ၿပီး ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ႀကပါရန္၊

၄။ အမ်ားျပည္သူ ျမင္သာေသာေနရာမ်ားႏွင့္ မိမိတို ့ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မ်ားတြင္ အာဇာနည္ႀကီးမ်ား၏ ဓါတ္ပုံမ်ားႏွင့္ ၀မ္းးနည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္ ပန္းစည္းေလးမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲျခင္း ျပဳလုပ္ႀကပါရန္။

၅။ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူလူထုေခါင္းေဆာင္အာဇာနည္ႀကီးမ်ား၏ ေမာ္္ကြန္း၀င္ သမိုင္းကို ဖုံးကြယ္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ျခင္း ၿပဳလုပ္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ မိသားစုအား ကန္ ့ကြက္ ေသာအားျဖင့္ (ျပည္သူ ့ ေငြေၾကး မ်ားျဖင့့္ အလြဲသုံးစားလုပ္ကာ ပိုင္ဆိုင္လ်က္ရွိေသာ) ၄င္းတို ့၏ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား လုပ္ငန္းမ်ားအား အာဇာနည္ေန ့မွ စတင္ကာ လံုး၀အားေပးျခင္း မျပဳလုပ္ႀကဘဲ ဆန္ ့က်င္သပိတ္ေမွာက္ ၾကပါရန္၊

အမ်ဳိးသားေရး စိတ္ဓါတ္ အျပည့္ျဖင့္ မိမိတို ့၏ဆႏၵမ်ားအား ထုတ္ေဖၚ ျပသႀကပါရန္ အထူးတိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။


ျပည္တြင္းျပည္ပ ျမန္မာလူငယ္မ်ား

Sunday 8 July 2007

ကိုမင္းကိုႏိုင္ရဲ႔ ညီလာခံအေပၚ သေဘာထား ေမးျမန္းခ်က္

ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံနဲ႔ ပက္သက္တဲ့ သတင္း အင္တာဗ်ဴးေတြထဲမွာ ကိုမင္းကိုႏိုင္ေျပာသြားခဲ့တဲ့ မွတ္သားေလာက္စရာ သေဘာထားနဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ေတြကို ေအာက္မွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ နားေထာင္ၾကည့္ဖို႔ တိုက္တြန္းပါရေစ။

Get this widget | Share | Track details

Saturday 7 July 2007

ျပည္တြင္းျပည္ပ ျမန္မာလူငယ္မ်ား၏ ေၾကျငာခ်က္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေၾကာင္း


သို႔

ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ၾကမည့္ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးမ်ားခင္ဗ်ား

၆ ၊ ၇ ၊ ၂၀၀၇

ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံကို ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ လာမည့္ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ စတင္က်င္းပေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းညီလာခံတြင္ ခ်မွတ္ၿပီးခဲ့ေသာ အေသးစိတ္ အေျခခံမူမ်ားကုိ ျပင္ဆင္၊ ျဖည့္စြက္၊ ပယ္ဖ်က္တာေတြ လုပ္သြားမည္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္က ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။

၁၄ႏွစ္တာ ကမာၻ႔အခ်ိန္အၾကာျမင့္ဆံုး စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲခဲ့ေသာ္လည္း အမွားမကင္းေသးဘဲ ျပင္ဆင္၊
ျဖည့္စြက္၊ ပယ္ဖ်က္ရမွာေတြ ထြက္ေပၚလာသည္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးမ်ားက
အခ်ိန္ ၾကာျမင့္စြာ ေဆြးေႏြးအတည္ျပဳခဲ့သည့္ အခ်က္မ်ားအတြက္ စဥ္းစားစရာမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသလို အာမခံခ်က္ မရွိေသးေၾကာင္းကိုလည္း ထင္ဟပ္ေပၚလြင္ေစပါသည္။ ၄င္းဖြဲ႔စည္းပံုကို အတည္ျပဳၿပီးေနာက္ ၁၀ႏွစ္ အတြင္း ျပင္ဆင္ျခင္းမျပဳရဟု ထည့္သြင္းထားျခင္းမွာ မွန္ကန္မႈရွိပါမည္လား ဟု ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာၿပီး၊ ဤကန္႔သတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာမည့္ မလိုလားအပ္ေသာ အက်ိဳးဆက္မ်ားကိုလည္း မည္သူက တာ၀န္ခံပါမည္နည္းဟု ထပ္မံ၍ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာပါသည္။

ဤသို႔ေသာ အမွားမ်ားကို ႀကိဳတင္သိရွိျပင္ဆင္ႏိုင္ရန္ ျပည္သူမ်ားက အျပဳသေဘာျဖင့္လည္း ေ၀ဖန္ေထာက္ျပျခင္း မျပဳရဟု ဥပေဒထုတ္၍ တားျမစ္ထားေသာ္လည္း ယခုကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးမ်ားက ျပဳလုပ္ထားရစ္ခဲ့မည့္ ကိစၥမ်ား၏ အေကာင္း အဆိုး အက်ိဳးဆက္မ်ားကို အေမြအျဖစ္ စံစား၊ ခံစားရမည္မွာ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ လူငယ္မ်ားပင္ ျဖစ္ပါ၍ ဖြဲ႔စည္းပံုတြင္ ထည့္သြင္းသင့္သည့္ ( သို႔မဟုတ္) ထည့္သြင္းရန္မလိုအပ္သည့္ အခ်က္မ်ားကို အခ်ိန္မလြန္ခင္ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးမ်ားအား ေ၀ဖန္ ေထာက္ျပလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး စသည့္ က႑မ်ားတြင္ ျပႆနာမ်ားစြာ ရွိေနပါသည္။ ထိုျပႆနာမ်ား အဘယ့္ေၾကာင့္ျဖစ္ရသည္ကို ေသခ်ာစြာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါလွ်င္ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱပ်က္ယြင္းျခင္းက အေျခခံအေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ေနသည္ ကို ေတြ႔ရွိရမည္ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး စသည့္ က႑မ်ား၌ ျပႆနာ ေပၚေပါက္မႈ နည္းႏိုင္သမွ်နည္းပါးေစရန္အတြက္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒတြင္ ေသခ်ာစီစစ္ ေရးဆြဲ ရပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ေရးဆြဲရာတြင္ ေရြးေကာက္ပြဲမွ အႏိုင္ရ၍ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္မည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ အစိုးရအဖြဲ႔၀င္မ်ားတြင္ အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး အက်င့္ပ်က္ ျခစားခဲ့သူမ်ား မပါ၀င္လာေစရန္ လည္းေကာင္း၊ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္အတြင္း အာဏာအလြဲသံုးစား လုပ္ၿပီး အက်င့္ပ်က္
ျခစားသူမ်ား ျဖစ္မသြားေစရန္လည္းေကာင္း၊ အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး အက်င့္ပ်က္ ျခစားသူမ်ား ျဖစ္သြားလွ်င္လည္း ခ်က္ျခင္းသိရွိကာ အေရးယူ အျပစ္ေပးႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္၍ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ထိန္းခ်ဳပ္ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ားကို ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ ေသေသခ်ာခ်ာ တြက္ခ်က္ၿပီး ထည့္သြင္း ေရးဆြဲၾက ပါသည္။

ယခု ၁၄ႏွစ္တာ အခ်ိန္ယူေရးဆြဲေနေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္လည္း အႏိုင္ရ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား တာ၀န္မထမ္းေဆာင္မီႏွင့္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ၿပီး ကာလတို႔တြင္ ၄င္းတို႔ မိသားစုမ်ား၏ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားကို စစ္ေဆးစာရင္းျပဳစု၍ တိုင္းျပည္ကို ေၾကျငာျခင္းမ်ား၊ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ကာလတြင္ စာနယ္ဇင္းႏွင့္
သတင္း မီဒီယာမ်ား၊ အစိုးရ၏ လာဘ္စား အက်င့္ပ်က္မႈမ်ားအား ေစာင့္ၾကည့္သည့္ အစိုးရမဟုတ္ေသာ
လြတ္လပ္သည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား စသည္တို႔၏ ေစာင့္ၾကည့္ေဖၚထုတ္မႈကို ခြင့္ျပဳျခင္းမ်ား၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာကို အလြန္အကြၽံ မျဖစ္ေစရန္ တြက္ခ်က္ကန္႔သတ္ျခင္းတို႔ကို ထည့္သြင္းေရးဆြဲရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ဤကဲ့သို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ကန္႔သတ္ထားသည့္ ဥပေဒအခ်က္အလက္မ်ားကို ထည့္သြင္း ေရးဆြဲထားျခင္း မရွိ၍ ေနာင္တခ်ိန္တြင္ အင္ဒိုနီးရွားသမၼတ ဆူဟာတို မိသားစု၊ ဖိလစ္ပိုင္သမၼတ မားကို႔စ္၊ ျမန္မာ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫြန္႔၊ ယခုေနာက္ဆံုး ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ သက္ဆင္ တို႔ကဲ့သို႔ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာ
ပါက ျပည္သူမ်ားအလြန္ကို နစ္နာဆံုး႐ံႈးရပါလိမ့္မည္။

ဦးေန၀င္းနဲ႔ သူ႔ရဲ့ မဆလပါတီေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ကေမာက္ကမျဖစ္ရသည္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ ေျပာခဲ့ေသာစကားက သက္ေသခံေနပါသည္။

ယခု ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံ မၿပီးေသးေသာကာလမွာပင္ အဖြဲ႔သားအားလံုးပိုင္ လက္ကိုင္ဖုန္း ၁၀လံုးကို တစ္ဦးတည္းပိုင္အျဖစ္ ေရာင္းစားေသာသူ၊ ေငြအရႈပ္အရွင္း အမႈျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ႀကိမ္ က်ခံထားရေသာသူ စသည္တို႔က ႏိုင္ငံေရးပါတီဖြဲ႔၍ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မည္ ျဖစ္လာ ေနၾကပါသည္။

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫြန္႔တို႔အဖြဲ႔က ေငြလိုခ်င္ေသာအခါ ကုန္သည္စီးပြားေရးသမားမ်ားကို ေခၚယူ၍ ကုလားထိုင္ေပၚထိုင္ခိုင္းၿပီး အာဏာအလြဲသံုးစားျပဳ၍ ေငြေတာင္းခဲ့သည္မ်ားကိုလည္း ျပည္သူမ်ား၏ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္မ်ားကို တာ၀န္ခံထားသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသူရေရႊမန္းပင္လွ်င္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု ၾကာသည့္တိုင္ေအာင္ မသိရွိခဲ့ရေပ။ သိရွိေသာအခါတြင္ အာဏာေလွ်ာ့ယူရန္ ျငင္းဆန္၍ အမိန္႔မနာခံသည္ အထိ ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ သာဓကမ်ားရွိပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အစိုးရအဖြဲ႔၀င္မ်ား တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ အတြင္း လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ျပဳလုပ္ေၾကာင္း ေပၚေပါက္လာပါက က်ဴးလြန္သည့္ ျပစ္မႈေပၚအေျခခံ၍ ထိုက္သင့္ေသာ အျပစ္ဒဏ္ (အျမင့္ဆံုးအဆင့္ ေသဒဏ္အထိ ) က်ခံရမည္ဟု ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ ထည့္သြင္းေရးဆြဲပါရန္ ေတာင္းဆိုအပ္ပါသည္။

အကယ္၍ ေအာက္ပါအခ်က္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ မည္သို႔ေျဖရွင္းရမည္ကို ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ ထည့္သြင္းေရးဆြဲထားပါရန္ကိုလည္း အေလးအနက္ေတာင္းဆိုအပ္ပါသည္။

ဖြဲ႔စည္းပံုမွအပ္ႏွင္းထားေသာ မ်ားလွသည့္လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာမ်ားျဖင့္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္သည္
ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္၏ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကိုေရြးခ်ယ္ရာတြင္


- မိမိသမီး၏မဂၤလာေဆာင္တြင္ စိန္ လက္ဖြဲ႔ေပးမည့္သူမ်ားကို လာဘ္ယူ၍ ေရြးခ်ယ္ျခင္း၊

- ကာကြယ္ေရးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကို လာဘ္ေပး၍ အရည္အခ်င္းရွိေၾကာင္း ေထာက္ခံစာ ယူထား
သူမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ျခင္း၊

- ပါရဂူဘြဲ႔ယူၿပီးရင္ ရိုးရိုးဘြဲ႔ ဆက္တက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဆိုေသာ အရည္အခ်င္း မရွိေသာ၊ ဆင္းရဲမြဲေတ
ေနတဲ့သူေတြသာ ေက်ာင္းဆရာ လုပ္စားၾကတာလို႔ ႏိွမ္ခ်ေစာ္ကားစြာေျပာတတ္၍ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ နားမလည္
ေသာ၊ ယခုေခတ္ကာလတြင္ မိသားစုတစ္စု တစ္လ ၅၀၀၀က်ပ္နဲ႔ ထမင္းစားလို႔ ရသည္ဟု လိမ္လည္ေျပာ
တတ္ေသာ လူစားမ်ိဳးမ်ားကို ပညာေရး၀န္ႀကီးမ်ားအျဖစ္ခန္႔ထားသကဲ့သို႔႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကိုေရြးခ်ယ္ျခင္း၊

- မိမိသမီး စီးလာေသာ လိုင္စင္မဲ့ကားကို တာ၀န္ႏွင့္ ဥပေဒအရ တားဆီးစစ္ေဆးေသာ ယာဥ္ထိန္းရဲကို
အလုပ္မွ ျဖဳတ္ပစ္ျခင္း၊

- ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၏ သမီးမ်ားက ပုဂံႏွင့္ မႏ ၱေလးတို႔တြင္ ေစ်းသည္မ်ားထံမွပစၥည္းမ်ားကို ေငြမရွင္းပဲ
လုယက္ယူငင္္ျခင္း၊

- ႏိုင္ငံ့လက္ေရြးစင္မ်ားပင္လွ်င္ ၀န္ႀကီးထံ ခြင္႔ေတာင္းၿပီးမွ သံုးခြင့္ရေသာ ႏိုင္ငံပိုင္ အားကစားကြင္းကို မိမိ၏ ေျမးကို အေပ်ာ္ကစားေစျခင္း၊

- အေျခခံ၀န္ထမ္းမ်ား ထမင္းမစား၊ အ၀တ္မ၀တ္ဘဲ စုေဆာင္းလွ်င္ပင္ ႏွစ္ေပါင္း သံုး ေလးရာ စုရမည့္ ေငြပမာဏကို မိမိ၏ေျမး ေမြးေန႔ တစ္ရက္စာအတြက္ သံုးစြဲႏိုင္ျခင္း၊

- မိမိလစာ၏ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀၊ ၇၀ စာကို ေရႊတိဂံုဘုရား၊ ဗုဒၶဂါယာတို႔၌ လႉဒါန္းေနႏိုင္ျခင္း၊

- တပ္မေတာ္ေခတ္မီေရး စီမံကိန္းမ်ားအတြက္ လက္နက္၀ယ္ယူရာတြင္ အမွန္တကယ္ ၀ယ္ယူသင့္သည္ကို မ၀ယ္ယူဘဲ မိမိ၏သားမက္ ပြဲခရေသာ ကုမၸဏီမွ ၀ယ္ယူျခင္း၊

- စနစ္တက် ေလ့က်င့္ထားၿပီး တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သူမ်ားရွိပါလွ်က္ အသက္ ၆၀ ျပည့္ၿပီးေသာ္လည္း ရာထူးမွ အနားမယူဘဲ အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္၍ သူတစ္ပါးရရွိမည့္ ရာထူးအာဏာကို ျဖတ္လမ္းမွရယူျခင္း၊

- ျပည္ထဲေရးႏွင့္ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာနတို႔ကို မိမိ၏ လက္ကိုင္ဒုတ္အျဖစ္ အသံုးခ်ကာ မိမိသမီး၏ မဂၤလာေဆာင္အေခြ ၾကည့္မိသူမ်ားကို ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲကို အၾကည္ၫိဳပ်က္ေအာင္ လုပ္မႈျဖင့္ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ျခင္း၊

- ဗုဒၶဘာသာကို အလြန္ညစ္ညမ္းစြာ ပ်က္လံုးထုတ္ထားေသာ အၿငိမ့္ေခြမ်ားကို ထုတ္လုပ္ျဖန္႔ခ်ီခြင့္ေပးထား
၍၊ ဗုဒၶကို အၾကည္ၫိဳပ်က္ေအာင္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ျပဳထားျခင္း၊

- မင္းက်င့္တရား ၁၀ ပါး တရားေတာ္ကို ေဟာၾကားခြင့္ပိတ္ပင္ျခင္းျဖင့္ ေထရဗုဒၶ သာသနာကို ရည္ရြယ္
ခ်က္ရွိရွိ အကြက္ခ်၍ ေဖ်ာက္ဖ်က္ျခင္း၊

- ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က ဗုဒၶထက္ ျမတ္သည္ ဟု ျပည္သူမ်ားလက္ခံလာေစရန္ အစီအစဥ္ရွိရွိ အကြက္ခ်လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊

- တပ္မေတာ္အတြင္းမွ ဥပေဒက်ဴးလြန္သူမ်ားကို ေနာက္ဆံုးအတည္ျပဳအမိန္႔ခ်မွတ္၍ အျပစ္ေပးႏိုင္ေသာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္သည္ သူႏွင့္သူ၏မိသားစုမ်ား အထက္ပါအတိုင္းက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ျပစ္မႈ ရာဇ၀တ္မႈမ်ားကို မိမိကိုယ္ကို မွန္ထဲၾကည့္၍ အမႈမွကြင္းလံုးကြၽတ္လြတ္ေစဟု ဆံုးျဖတ္ျခင္း၊

- အျခားေသာသူမ်ားကိုလည္း က်ဴးလြန္ထားသည့္ အမႈခ်င္း၊ အျပစ္ဒဏ္ခ်င္းတူေသာ္လည္း တစ္ဦးကို ဌာနေျပာင္းေပး၊ တစ္ဦးကို အၿငိမ္းစားေပး၊ တစ္ဦးကို ေထာင္ထဲပို႔၊ တစ္ဦးကို ႏိုင္ငံေတာ္စရိတ္ျဖင့္ ထမင္းေကၽြး ထားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္၍ ဘက္လိုက္ျခင္း၊ အဂတိလိုက္စားျခင္း စသည့္ အာဏာအလြဲသံုးစား လုပ္ၿပီး ကိုယ္
က်င့္စာရိတၱပ်က္ျပားေနျခင္းတို႔ ျဖစ္ပါသည္။

ဤသို႔ မလိုလားအပ္သည့္ ျပႆနာမ်ား တိုင္းျပည္အတြင္း မျဖစ္ေပၚေစရန္ အတြက္ မည္သူတစ္ဦး
တစ္ေယာက္ကမွ တာ၀န္ခံႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ အဘက္ဘက္က ေသေသခ်ာခ်ာ တြက္ခ်က္၍ စစ္မွန္သည့္
ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ၀ိုင္း၀န္းေရးသား ျပဌာန္းထားေသာ တိက်ခိုင္မာသည့္ ဥပေဒကသာ ျပည္သူ
မ်ားအေပၚ အာမခံခ်က္ အျပည့္အ၀ျဖင့္ တာ၀န္ခံႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးမ်ားအေနျဖင့္ ညီလာခံမွ ထြက္ေပၚလာမည့္ အေျခခံ
ဥပေဒအား တိုင္းျပည္ႏွင့္ ႏိုင္ငံသားတို႔၏အက်ိဳးကို ေရွး႐ႈ၍ အထက္ပါ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေသခ်ာစဥ္းစားကာ အစိုးရ၀န္ထမ္း အႀကီးအကဲမ်ား၏ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုင္ရာ ထိမ္းသိမ္းသည့္ ဥပေဒ အခ်က္အလက္မ်ားကို ထည့္သြင္း ေရးဆြဲႏိုင္ရန္ တင္ျပ ေတာင္းဆိုလိုက္ပါသည္။



ျပည္တြင္းျပည္ပျမန္မာလူငယ္မ်ား

၇ ဂ်ဴလိုင္

သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ေရးထားတဲ့ ၇ ဂ်ဴလိုင္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို အားလံုးနဲ႔ အတူ မွ်ေ၀ ခံစားႏိုင္ဖို႔နဲ႔ ဒီေန႔ ၇ ဂ်ဴလိုင္မွာ က်ဆံုးသြားခဲ့တဲ့ ရဲစြမ္းသတၱိ အျပည့္နဲ႔ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ အားလံုးကို ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။

ကိုထိုက္


အာဇာနည္အစြမ္း အ့ံမခမ္းလွ်က္။


သမဂၢစိတ္၏ မြန္ျမတ္စြမ္းရည္္


သမဂၢ အုတ္ျမစ္ ေျမလွန္ပစ္လည္း

သမဂၢ သေႏၶ ရင္၀ယ္တည္ဆဲ ကိန္းေနၿမဲ၏ ။

သမဂၢ အမည္ ေဖ်ာက္ဖို႔ရည္လည္း

သမဂၢ စြမ္းအား ျပည့္တခြင္္လုံး လႊမ္းလု႔ွိထား၏ ။

သမဂၢ၏ ေသြးစြန္းေျမကို ဖုံး ကာေနလည္း

ရဲေ႔စြနီစြ သမဂၢ၏ ေသြးေျမဆီမွ ၀ိဥာဥ္ေတြက

ရုန္းကန္ထၾကြ ႏုိးေနၾကကာ

ခြပ္ေဒါင္း အားမာန္ ေဖာ္က်ဳးေဆာင္ျပ ရွိေနၾက၏ ။

သမဂၢစိတ္ တုံးခတ္ပိတ္ရန္ ရည္ရြယ္ ၾကံလည္း

သမဂၢ၏ ရဲရင့္မွန္လွ ေဒါင္းပ်ဳိစိတ္က

မဟုတ္ မခံ တုန္႔ျပန္ျမန္စြ

သမိုင္းအစဥ္္ ေကာင္းေစ ဆႏၵ ရွိေနၾက၏ ။

သမဂၢ၀င္ ေက်ာင္းသားတို႔အား ဖိႏွိပ္ထားလည္း

သမဂၢ၏ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသား ေမာင္္၊ႏွမ မ်ားက

တိုင္းျပည္ လွရန္ ေကာင္းဖို႔ရန္တြက္

အသက္ေဘးရန္ မမွဳ ျပန္ၾက ၊

ေၾကာက္ျခင္းတရား ခ၀ါ ခ်၍

တိုင္းျပည္ ဖ်က္ထား သေကာင့္သား ႏွင့္ စနစ္ဆိုးအား

တြန္းလွန္ရစ္ၾက ေခတ္အဆက္ဆက္မွသည္

ယေန႔ထိတိုင္ ရွိေနၾက၏ ။

သမဂၢ ပရ၀ုဏ္တ၀ိုက္ ေျပာင္းလဲလိုက္လည္း

သမဂၢ၏ ခိုင္ၿမဲပုံရိပ္ ထင္ဟပ္္ရစ္ေန

ကမာၻတည္ တိုင္ေအာင္ ရွိ၍ ေနၿမဲ ရွိေနၿမဲ အ့ံ ။

(၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ရွိ သမိုင္း၀င္ေက်ာင္းသား သမဂၢ အေဆာက္အအံု အတြင္း ႏွင့္ ေက်ာင္းပရ၀ုဏ္ထဲတြင္ က်ဆံုးသြားၾကေသာ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသား ၾကီးမ်ားႏွင့္တကြ ၊ ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးသမိုင္းစဥ္တေလွ်ာက္ႏွင့္္ ယေန႔ေခတ္ အခ်ိန္ကာလတေလွ်ာက္ မိမိတို႔၏ အသက္ႏွင့္ဘ၀တို႔ကို မြန္ျမတ္ေသာစိတ္ထားျဖင့္ ေပးလွဴရစ္ခဲ့ၾကကုန္ေသာ သူရဲေကာင္္း အာဇာနည္ အေပါင္းအား ေလးျမတ္စြာ ဂုဏ္ျပဳ ဦးညႊတ္လၽွက္)

ေအးျမဇင္ ၆၊၇၊၂၀၀၇

Friday 6 July 2007

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

အဂၤလိပ္လက္ေအာက္တြင္ အဂၤလန္မွ bar-at-law ဘြဲ႔ရၿပီး နယ္ခ်ဲ႕ လက္ေအာက္တြင္ အစိုးရ၀န္ထမ္း ၀င္မလုပ္ဘဲ၊ လြတ္လပ္ၿပီးေခတ္ဖဆပလ လက္ထက္ေရာက္မွ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ အထိ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔အား လုပ္ၾကံမႈျဖင့္ ဦးေစာတို႔အား အထူးခံုရံုးတြင္ စစ္ေဆးခဲ့စဥ္က သဘာပတိ အျဖစ္တာ၀န္ထမ္းခဲ့သူ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေက်ာ္ျမင့္က သူ႔ထက္ ငယ္ေသာ၊ တူအရြယ္မွ်ရွိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံခဲ့ရံုမွ်မက ဗို္လ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ပက္သတ္ေသာ မွတ္ခ်က္ကို ဤသို႔ ခ်မွတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အိမ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ စကား အတန္ၾကာေျပာၿပီး အျပန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႔ ပီေအ(တကၠသိုလ္ ေန၀င္း)ကို ေျပာခဲ့တာက .......
`ဗိုလ္ခ်ဳပ္က တကယ္ ရွာမွရွား ပုဂိၢဳလ္ တစ္ဦးျဖစ္တာ အမွန္ပဲ၊ သည္လိုေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးဟာ သမိုင္းတစ္ေခတ္မွာ ထြက္ေပၚခဲတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ရာ သံုးရာ မွာေတာင္ ထြက္ေပၚလာဖို႔ မလြယ္ဘူး၊ ကမာၻ႔ သမိုင္းမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို ထူးခၽြန္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးဟာႏွစ္ေပါင္း ငါးရာ တစ္ေထာင္မွာမွ ရွားရွားပါးပါး တစ္ေယာက္တစ္ေလ ေပၚထြက္တတ္တယ္။ အခု သူကိုယ္တိုင္ ႏွစ္နာရီနီးပါး ေျပာသြားတာေတြ ၾကားရေတာ့ က်ဳပ္ျဖင့္ သူ႔ကို ပိုၿပီး ေလးစား အထင္ႀကီးသြားမိတယ္။ ဒီးဒုတ္ ဦးဘခ်ိဳ၊ ဟသၤတ ဦးျမ၊ သခင္ျမ တို႔လို လူႀကီးေတြကေတာင္ လူငယ္ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မႈကို လက္ခံၾကတာဟာ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာလဲ အခု က်ဳပ္ နားလည္ သေဘာေပါက္မိၿပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ သူ႔အသက္အရြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ အေတြးအေခၚ အေျမာ္အျမင္ ႀကီးမားထက္ျမတ္သူျဖစ္တယ္။ သူရဲ႕ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ စိတ္ကူးမ်ိဳး လံုး၀မရွိဘူး။ သူဟာ ရည္မွန္းခ်က္ တစ္ခုတည္းကိုသာ အာရံုစိုက္သူ တစ္ဦးျဖစ္တယ္။ အဂၤလိပ္လို obsession `ေအာ့္ဗ္ဆက္ရွင္း´ ကို ေမာင္ရင္ နားလည္မွာေပါ့။ အဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုတည္းေသာ `ေအာ့ဗ္ဆက္ရွင္း´ (ႀကီးမားေသာ ဆြဲလမ္းမႈ)က တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရးရဖို႔ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္ရင္တို႔၊ က်ဳပ္တို႔ ႏိုင္ငံသားေတြ အေနနဲ႔ အခုလို အခ်ိန္အခါမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးရရွိေနတာ အလြန္ကံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ ၁၉၂၀ ေကာလိပ္သပိတ္ ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး သမားေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ၾကံစည္ႀက္ိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း မရခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးကို ေမာင္ရင့္ဆရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဧကန္မုခ် ရယူေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ က်ဳပ္ကေတာ့ တစ္ထစ္ခ် ယံုၾကည္မိတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ သူမတူေအာင္ ထူးျခားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္(National Leader Of Unique Calibre) ျဖစ္တယ္ ..... လို႔ ဆိုၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို မွတ္ခ်က္ေပးသြားခဲ့တယ္။


အဲဒီလို လြတ္လပ္ေရးရယူရံု ဂုဏ္သတၱိေတြနဲ႔သာမက၊ အခုလက္ရွိ အခ်ိန္မွာရွိတဲ့ သူကုိယ္တိုင္ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ကို ဆက္လက္တာ၀န္ယူ ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ရဲ႕ အဓိက ကြာျခားခ်က္ကေတာ့ ကိုယ္က်င့္သိကၡာပိုင္းေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းရဲ႕ လုပ္ရပ္နဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေလး တစ္ခု အေၾကာင္းကို ဒီေနရာမွာ တစ္ခု ထည့္ၿပီး ဥပမာ ေျပာရရင္

တစ္ေန႔ ဗဟန္း တာ၀ါလိမ္းမွာ ရွိတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႔ အိမ္ကို ရွမ္းအမ်ိဳးသား အဘိုးႀကီး တစ္ေယာက္၊ အေဖၚ လူငယ္တစ္ဦးနဲ႔ အတူ ေရာက္လာတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႔ ပီေအက ဘာကိစၥပါလဲဆိုၿပီး အရင္ေမးကာ ထံုးစံအတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ေပးေတြ႔ရန္ သင့္၊မသင့္ကို ေမးလိုက္ေတာ့ အဘိုးႀကီးက
`ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သံုးစြဲဖို႔အတြက္ လွဴခ်င္လို႔ပါ´
လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ ထိုေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ပီေအက ေသေသခ်ာခ်ာနဲ႔

`ဦးႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သံုးဖို႔ လွဴခ်င္တဲ့ ဦးႀကီးရဲ႕ သဒၶါတရားကို ေလးစားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဒီလို သံုးစြဲဖို႔ လွဴတာမ်ိဳး လက္မခံပါဘူး။ တနည္းေတာ့ရွိပါတယ္။ ဦးႀကီး လွဴခ်င္သပဆိုရင္ ဗဟန္း ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းလမ္း အမွတ္(၈) က ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရံုးမွာ သြားလွဴလို႔ရပါတယ္။ ´ လို႔ ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။

အဘိုးႀကီးက လက္မခံဘဲ လြယ္အိတ္ထဲက အထုပ္တစ္ထုပ္ကို ဖြင့္ျပတယ္။ အထဲမွာ ၀င္းလတ္ေနတဲ့ ေရႊေခ်ာင္းေတြရွိေနတယ္။ ၿပီးေတာ့သူက ေျပာတယ္

`ဒီလိုပါ၊ က်ဳပ္က အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ေရာက္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ၊ ရန္ပံုေငြလည္း လွဴခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ လုပ္ငန္းမ်ားမွာ သံုးဖို႔လွဴတာပါ။ အခုဒီကိုလာတာ ႏိုင္ငံေရး ရန္ပံုေငြနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အခု တပ္ထဲက ထြက္လိုက္ၿပီး လစာ၀င္ေငြ မရွိဘူး မဟုတ္လား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ မိသားစု ေခၽြတာ ျခစ္ျခဳတ္ စားေသာက္ေနရတယ္ ၾကားသိရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရး ရေအာင္လုပ္ရာမွာ ေနာက္ဆံမတင္းရေအာင္ မိသားစု သံုးစြဲဖို႔ ဒီေရႊေလးေတြ က်ဳပ္လွဴခ်င္လို႔ပါ။ အဲဒါေလးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေမတၱာရပ္ခံ ေပးေစလိုပါတယ္။´ လို႔ ေျပာတယ္။


ရွမ္းအဘိုးႀကီးရဲ႕ အသည္း ႏွလံုးထဲက လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေျပာလာတဲ့ စကားကို မပယ္ခ်င္တာနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ပီေအ(တကၠသိုလ္ ေန၀င္း)လည္း အားနာလာတာနဲ႔ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ခဏ ေစာင့္ခိုင္းၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သတင္းသြားတတ္ေပးလိုက္တယ္။

သြားေျပာလိုက္တာနဲ႔ ထင္ထားတဲ့ အတိုင္း စကားမဆံုးခင္ မ်က္ႏွာတင္းတင္းနဲ႔ အျပစ္တင္ေတာ့တာပါပဲ။ `ငါ ဒါမ်ိဳး လက္မခံဘူး ဆိုတာ မင္းသိသားနဲ႔၊ လွဴခ်င္ရင္ ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို သြားလွဴခိုင္းလိုက္´ ခ်က္ခ်င္း အျပစ္တင္ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ပီေအကလည္း အဘိုးႀကီးေျပာတာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ရွင္းျပၿပီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အၾကံ တစ္ခု ေပးလိုက္တယ္။ `ဒီလို လုပ္ရင္မေကာင္းဘူးလား ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ သူ႔ေစတနာကို ေလးစားၿပီး အဘိုးႀကီး စိတ္ေၾကနပ္ေအာင္ လက္ခံလိုက္ပါလား၊ ၿပီးရင္ လက္ခံရရွိေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေျပစာမွာ လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္။ ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ႏွိပ္စက္ရိုက္ေပးမယ္။ ဒီေတာ့ သူလည္း ၀မ္းသာသြားမယ္။ သူျပန္သြားတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေရႊေခ်ာင္းေတြကို အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဘ႑ေရးမႉး ျမန္႔မာအလင္း ဦးတင္ဆီ သြားအပ္ေပးမယ္။ ရန္ပံုေငြ အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ပို႔ခိုင္းလိုက္တာလို႔ ေျပာလိုက္မယ္။ ဒါဆို ဒီျပႆနာ ေျပလည္သြားႏိုင္တယ္´ လို႔ အၾကံေပးလိုက္မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေသခ်ာ စဥ္းစားၿပီး သေဘာတူခဲ့တယ္။

အဲဒါေအာက္ဆင္းၿပီး အဘိုးႀကီးဆီက ေရႊေတြကို လက္ခံ ရယူၿပီး အဘုိးႀကီးကို `ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဦးႀကီးခင္ဗ်ာ၊ ဦးႀကီးတို႔ ရွမ္းျပည္နယ္ အပါအ၀င္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားပါ့မယ္´ လို႔ ေျပာၿပီး စာရြက္မွာ လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္တယ္။

အဘိုးႀကီးလည္း ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာနဲ႔ `ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဦးေအာင္ဆန္းလို႔ နာမည္ႀကီးေနတာ အခုေတြ႔ေတာ့ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ လူငယ္ေလးပါလားလို႔ အံၾသေနမိတယ္။ လြတ္လပ္ေရး မုခ်ရေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ က်ဳပ္ယံုၾကည္ပါတယ္။´လို႔ ေျပာၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို လက္အုပ္ခ်ီ ကန္႔ေတာ့ဖို႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က မနည္းဆြဲလိုက္ရတယ္။ ရွမ္းျပည္ကလူေတြက ေစာ္ဘြားေတြကို လက္အုပ္ခ်ီ ကန္႔ေတာ့တဲ့ အစဥ္အလာ ရွိခဲ့တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

အဘုိးႀကီး ျပန္သြားတာနဲ႔ ခ်က္ျခင္းပဲ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို အဲဒီေရႊေတြ သြားလွဴလိုက္ေတာ့၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က အဲဒီ အဘိုးႀကီး လာသြားေၾကာင္း၊ အဖြဲ႔ကိုလည္း ေရႊေတြ လွဴသြားေၾကာင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အိမ္လိပ္စာကိုလည္း ေမးသြားေၾကာင္း ေျပာၾကပါတယ္။

`အခုလို လုပ္လိုက္ေတာ့ အဘိုးႀကီးလည္းေၾကနပ္သြားတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ရင့္ ဆရာကလည္း ရွာမွရွား တိုင္းျပည္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးပါပဲ´လို႔ ျမန္မာ့အလင္း ဦးတင္က ခ်ီးက်ဴးခဲ့ပါတယ္။
စာကိုး> အမွတ္တရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း(တကၠသိုလ္ ေန၀င္း)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ကိုယ္က်င့္ သိကၡာကို ဖတ္ၾကည့္ရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ယခု တပ္မေတာ္ အႀကီးအကဲမ်ားရဲ႕ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ေစာင့္သည္းမႈကို ေတြးၾကည့္ရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကိုယ္စား စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ တိုငး္ျပည္အတြက္ လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးေတြနဲ႔၊ ကိုယ္က်င့္ သိကၡာကို ဒီစာနဲ႔ ေက်းဇူး တတ္ႏိုင္သမွ် ဆပ္လိုက္ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ။

ကိုထိုက္

သူလိုလူ

ဆရာမႀကီး ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ေဒၚမမေလးရဲ႕ သူလိုလူ စာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း သူလိုလူ ဆိုတဲ့ စာေလး တစ္ပုဒ္ကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္က ေရးခဲ့ ဖူးပါတယ္။ အဲဒါ အခု ဘေလာ့ေလး ျဖစ္လာေတာ့ စာအသစ္မေရးႏိုင္
ခင္ ေရးၿပီးသားေလးတင္ၿပီး ဘေလာ့ေလးကို နည္းနည္း အသက္သြင္းလိုက္တာပါ။(၀ါ)တနည္းအားျဖင့္ လူလည္ ၾကလိုက္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ တီးေရွာ့မွာလည္း တင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သို႔ေသာ္ မဖတ္ရေသးတဲ့ လူေတြ အတြက္ အသစ္ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ ဖတ္ၿပီးသားလူေတြကိုေတာ့ ညည္းခံပါလို႔ ...... ။


သူလိုလူ

“ေဟာဗ်”

မ်က္လံုးျပဴးလွ်က္ မိမိနဖူးကိုရိုက္ကာ ေနာက္သို႔ယိုင္ၿပီး အခန္းနံရံကို ကိုသိန္းထြန္းတစ္ေယာက္ မွိ၍ထားရ၏။ သူ၏ ခ်စ္ဇနီး မခင္လွမွာလည္း ”ဘာမ်ားလဲ၊ ရွင္ဘာကိုေတြ႔လိုက္လို႔လဲ။” ဟု ေဘးမွ တတြတ္တြတ္ ေမး၍ေနေလေတာ့သည္။
♦ ♦ ♦ ♦ ♦
ကၽြန္ေတာ့္အခန္းေဘးတြင္ ကိုသိန္းထြန္းႏွင့္ မခင္လွတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ေနထိုင္ၾကသည္။ သူတို႔ ညားကာစ ကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္ အခန္း၏ ေဘးတြင္ရွိေသာ အခန္းလြတ္ကို ေျပာင္းရႊ႕ ေနထိုင္လာသည္မွာ၊ ယခု သားဦးေလး ေအာင္ေအာင္ပင္ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးျဖင့္ ခ်စ္စရာ တံုျပန္ေျပာဆိိုတတ္ေသာ အရြယ္သို႔ ေရာက္လာၿပီ္ျဖစ္သည္။ သားဦးေလး ျဖစ္သျဖင့္ သားေလးႀကီးလာလွ်င္ ဘာျဖစ္လာမလဲဟူေသာ ေမးခြန္းျဖင့္ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ မၾကာခဏ အျငင္းပြားၾကသည္။

ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္က လူတတ္ႀကီးလုပ္ၿပီး အၾကံတစ္ခု၀င္ေပးရာ သူတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံမွလည္း ”ဟာ.. သိပ္ေကာင္းတဲ့ အၾကံေပါ့” ဟု ဆိုၾကၿပီး ထိုအၾကံအစည္ကို စတင္ အေကာင္အထည္ ေဖၚၾကေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္ေပးေသာအၾကံမွာ -
”ဒီလိုဗ်…ေအာင္ေအာင့္ကို အခန္းထဲမွာထား၊ ၿပီးရင္ သူ႕ အနားမွာ ကစားစရာ ေဆးထိုးအပ္၊ ပိုက္ဆံတစ္ရြက္၊ ပန္းသီးတစ္လံုး၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြ ေဆာင္းတဲ့ဦးထုပ္တစ္လံုး၊ အဲဒါေတြခ်ထားလိုက္ေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အခန္း၀ကေန သူ႔ကို ေခ်ာင္းၾကည့္တာေပါ့။ သူေကာက္ယူၿပီး အၾကာႀကီး ကစားတဲ့ အရာက သူႀကီးလာရင္ စိတ္၀င္စားမဲ့ အရာပဲေပါ့ဗ်ာ။” ကၽြန္ေတာ့္ စာရင္းက-
ေဆးထိုးအပ္…………….…………...ဆရာ၀န္
ပိုက္ဆံ……………………….………စီးပြားေရးသမား
အင္ဂ်င္နီယာဦးထုပ္………………….အင္ဂ်င္နီယာ
ပန္းသီး……………………………….စိုက္ပ်ိဳးေရးသမား အစရွိတာေတြေပါ့
မခင္လွက ”အဲ တရားစာအုပ္ တစ္အုပ္ပါ ထည့္ေပးတာလိုက္ပါလား၊ ဒါဆို ဘာသာေရးကို ရိုေသကိုင္းရႈိင္းတဲ့ သူလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာ။” ဟု ၀င္ေရာက္ ျဖည့္စြက္၏။ ထိုေနာက္ အၾကံအတိုင္းျပဳလုပ္၍ ေခ်ာင္းၾကည့္ၾကရာ ကိုသိန္းထြန္းထံမွ ရုတ္တရက္ အာေမ႗ိတ္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။

“ေဟာဗ်”

မ်က္လံုးျပဴးလွ်က္ မိမိနဖူးကိုရိုက္ကာ ေနာက္သို႔ယိုင္ၿပီး အခန္းနံရံကို ကိုသိန္းထြန္းတစ္ေယာက္ မွိ၍ထားရ၏။ သူ၏ ခ်စ္ဇနီး မခင္လွမွာလည္း ”ဘာမ်ားလဲ၊ ရွင္ဘာကိုေတြ႔လိုက္လို႔လဲ။” ဟု ေဘးမွ တတြတ္တြတ္ ေမး၍ေနေလေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြလိုက္ရသည္မွာ ေအာင္ေအာင္သည္ ဘယ္ကဘယ္လို ရလာသည္ မသိေသာ ေသနတ္ကို ခါးတြင္ ထိုးလွ်က္ ပိုက္ဆံကို အိတ္ထဲသို႔ ေကာက္ထည့္လိုက္သည္။ ထိုေနာက္ တရားစာအုပ္ ေပၚတက္ထိုင္ကာ ပန္းသီးကို ေကာက္ယူ၍ စားၿပီးလွ်င္ ခါးထဲမွ ေသနတ္ကို ထုတ္ယူကာ ေတြ႔ကရာသို႔ တဒိုင္းဒိုင္း ပစ္ေနေလ၏။ ထိုျမင္ကြင္းကို ျမင္ေသာေၾကာင့္ ကိုသိန္းထြန္း နဖူးရိုက္၍ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္မွာ-

“ဒီေကာင္ ႀကီးလာရင္ နအဖ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္လုပ္မွာ” တဲ့ဗ်ာ။

Wednesday 4 July 2007

မိုးခိုငွက္

Monday 2 July 2007

ေညာင္ႏွစ္ပင္ အေျခခံဥပေဒမွ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ ဆိုးက်ိဳးမ်ား

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ျဖစ္ေပၚေနေသာ အစိုးရ အႀကီးအကဲမ်ား၏ အက်င့္ပ်က္ လာဘ္စားမႈမ်ားကို လက္ရွိျပဳလုပ္ေနေသာ အမ်ိဳးသားညီလာခံမွ ကာကြယ္ေပးႏိုင္လံုး၀ ရွိ၊မရွိ ဆိုေသာအခ်က္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အားလံုး၏ အေရးကိစၥတစ္ခု ျဖစ္ေနပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ အာဏာရွင္ အစိုးရအႀကီးအကဲမ်ား၏ တိုင္းျပည္၏ဘ႑ေငြမ်ားကို အလြဲသံုးစားျပဳလုပ္ကာ အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားမႈမ်ားကို ပညာရွင္မ်ားက ေလ့လာ မွတ္တမ္းျပဳစုထားၾကပါသည္။

အစိုးရ အႀကီးအကဲ မ်ား၏ အက်င့္ပ်က္ျခင္းမ်ား

အစိုးရလူႀကီးမ်ား၏ ႏိုင္ငံပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို အလြဲသံုးစား ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ၾသဇာဏာအာကို အသံုးျပဳ၍ ကိုယ္က်ိဳး ရွာျခင္းမ်ားအား ကလပ္တိုခေရစီ(Kleptocracy=ကိုယ္က်ိဳးရွာခိုးယူေသာစနစ္) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ ဟူေသာ စကားလံုး အသစ္ျဖင့္ ေခၚတြင္ၾကသည္။ ကလပ္တို ခေရစီတြင္ အစိုးရ ၀န္ထမ္းအႀကီးအကဲမ်ားက တိုင္းျပည္၏ သဘာ၀ အရင္းအျမစ္မ်ား (ဥပမာ ... သစ္၊ သဘာ၀ ဓါတ္ေငြ႔၊ တြင္းထြက္ရတနာ ... စေသာ အရာမ်ား(သို႔) အစိုးရပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား)ကို ကိုယ္က်ိဳး အတြက္ အသံုး ျပဳၾကသည္။ ထို႔အျပင္ အစိုးရႀကီးအကဲမ်ားသည္ တိုင္းျပည္ကို ဟန္ျပျပဳျပင္ တည္ေဆာက္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ျပၿပီး ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီမ်ားရယူကာ ၄င္းေငြေၾကးမ်ားကိုအလြဲသံုး ျပဳလုပ္ၾကသည္။

အက်င့္ပ်က္ အာဏာရွင္မ်ား အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ ႏိုင္ငံအတြင္း ျပည္သူလူထု အမ်ားစုသည္ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္း ေပါင္းစံုႏွင့္ ရင္ဆိုင္ၾကရသည္။ လူမႈေနထိုင္ေရးစနစ္မ်ား၊ တရားဥပေပဆိုင္ရာ စနစ္မ်ားသည္လည္း အက်င့္ပ်က္ အာဏာရွင္လက္ေအာက္တြင္ အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ပ်က္စီးတတ္သည္။ ထို႔အျပင္ သူ၏ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ရွာေဖြရာ ခရီးလမ္းတေလွ်ာက္ တိုင္းျပည္၏ စီးပြားေရး လူမႈေရး ကိစၥ အ၀၀အားလံုးတြင္ လံုး၀ လွစ္လွဴရႈထားေလ့ရွိသည္။

အက်င့္ပ်က္ လာဘ္စားေသာ အာဏာရွင္မ်ားက တိုင္းျပည္အား ေအာက္ပါ အခ်က္မ်ားကို ျပဳလုပ္၍ သူတို႔၏ စီးပြားေရး ဥစၥာမ်ားကို ခိုင္မာေအာင္ တိုင္းျပည္အတြင္း လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။

  • တိုင္းျပည္အတြင္း ဒီမိုကေရစီ စနစ္မရွိေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း(သို) ဒီမိုကေရစီဟု အမည္ခံေသာ္လည္း ဒီမိုကေရစီ စံမ်ား အမွန္တကယ္ မရွိေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း
  • လူမႈေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ား နည္းပါးလာေစျခင္းႏွင့္ အစိုးရ၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊လုပ္ေဆာင္ခ်က္စသည္မ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္မွတ္တမ္းတင္သည့္ အစိုးရမဟုတ္ေသာအဖြဲ႔အစည္း(NGO)မ်ား မရွိေစျခင္း
  • တစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိ မဲေပးႏိုင္သည့္ ႏိုင္ငံသားတိုင္းအား မဲေပးႏိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးမႈ မရွိျခင္း၊
  • ႏိုင္ငံ၏ ဥပေဒ အားနည္းေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း
  • ျပည္သူမ်ားအား မိမိတို႔ကဲ့သို႔ အက်င့္ပ်က္တတ္လာေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း
  • တရားေရး ဌာနတြင္း တတ္သိနားလည္သူ အေရအတြက္ နည္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း
  • တရားသူႀကီးမ်ား၏ တရားဥပေဒအတိုင္း ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ျခင္းအား ေႏွာက္ယွက္ျခင္း
  • အလုပ္သမားမ်ား၏ အခြင့္အေရးမ်ားအား ကာကြယ္ေပးမႈမရွိျခင္း
  • စနစ္တက် ခြဲျခမ္း စိတ္ျဖာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ အားနည္းျခင္း
တို႔ ျဖစ္ပါသည္။ Ref; wiki

အထက္ပါ အခ်က္မ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း လက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ အာဏာရွင္မ်ား က်င့္သံုးလ်က္ရွိေနေသာ အခ်က္အလတ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။

ယခု က်င္းပေနေသာ အမ်ိဳးသားညီလာခံတြင္ အထက္ပါ အခ်က္မ်ားကို တရား၀င္ ေပၚေပၚထင္ထင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္စြမ္းရွိေအာင္ အေျခခံဥပေဒျဖင့္ အကာအကြယ္ရယူရန္သက္သက္သာ
ႀကိဳးပမ္းေနၾကပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ေညာင္ႏွစ္ပင္ အမ်ိဳးသားညီလာခံမွ ေပၚထြက္လာမည့္ အေျခခံဥပေဒကို ျမန္မာျပည္သူမ်ားမွ အတည္ျပဳေပးလိုက္လွ်င္ တိုင္းျပည္အတြင္း အက်င့္ပ်က္ လာဘ္စားေသာ အစိုးရ လူႀကီးမ်ားကို တရား၀င္ အက်င့္ပ်က္ႏိုင္ေအာင္ ခြင့္ျပဳေပးရာ မည္သကဲ့သို႔ ျပည္သူမ်ားအား ဆင္းရဲမြဲေတ က်ပ္တည္းမႈေဘာင္ ထဲသို႔ ထာ၀ရ သြပ္သြင္းရာေရာက္ မည္ျဖစ္သျဖင့္ တာ၀န္သိေသာ ျပည္သူတစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ နအဖ၏ ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံကို ကန္႔ကြက္ၾကပါရန္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါသည္။

ကိုထုိက္

Sunday 1 July 2007

အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ျပည္သူေတြ အတည္ျပဳရန္ သင့္၊ မသင့္

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ႏိုင္ငံေရး ကၽြမ္းက်င္သူ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးကို စိတ္၀င္စားၿပီး ေတြးၾကည့္သိမိသေလာက္ ေျပာၾကည့္၊ ေရးၾကည့္တာပါ။ ေညာင္ႏွစ္ပင္ အမ်ိဳးသားညီလာခံက ထြက္လာမယ့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံမူကို ျပည္သူေတြ အတည္ျပဳဖို႔ သင့္၊ မသင့္ဆိုတာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ သေဘာထား အျမင္ေတြ ျဖစ္ရမွာပါ။ အခု ဒီစာထဲမွာေတာ့ တကယ္လက္ေတြ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသား ညီလာခံဆိုင္ရာ အခ်က္ အလက္ေတြကို သိသေလာက္ အမွန္ဆံုး၊ အနီးစပ္ဆံုး တင္ျပထားပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ၁၄ ႏွစ္ၾကာက်င္းပေနခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသား ညီလာခံႀကီး ျပန္စမယ္ဆိုတဲ့ အသံေတြနဲ႔ အတူ ေျပာစရာ တိုင္ပင္စရာ ေဆြးေႏြးစရာ၊ သတိျပဳစရာ အခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔လာရပါတယ္။

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆိုၿပီး အာဏာရယူထားေသာ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းစိန္က ဇူလိုင္လ ၁၈ ရက္၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ေညာင္ႏွစ္ပင္ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ျပန္လည္ကာ က်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ယခု အႀကိမ္ ညီလာခံသည္ ေနာက္ဆံုး အႀကိမ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဆိုပါ ညီလာခံၿပီးလွ်င္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲကာ ျပည္လံုးကၽြတ္ ဆႏၵခံယူပြဲက်င္းပမည္။ အဲဒီေနာက္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒအရ ေရြးေကာက္ပြဲ အသစ္တစ္ရပ္ က်င္းပၿပီး၊ ျပည္သူ႔လက္ထံကို အာဏာ အပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာခဲ့ပါသည္။

အထက္ပါ သတင္းႏွင့္အတူ အမ်ိဳးသား ညီလာခံက်င္းပေရး ဥကၠဌမွ ခ်မွတ္ၿပီးေသာ အခ်ိဳ႔အေသးစိပ္ အေျခခံအခ်က္အလက္မ်ားကို ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ျဖည့္ဆြက္ျခင္း၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္း ေတြျပဳလုပ္သြားမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ကေတာ့ ေကာလဟာလ သတင္းေတြနဲ႔ နအဖရဲ႔ စိတ္ဓါတ္ စစ္ဆင္ေရး(ဆိုဒ္၀ါး)ကေန NLD ကို ေနာက္ဆံုး အႀကိမ္ ညီလာခံမွာပါ၀င္ႏိုင္ေအာင္ ဖိတ္ေခၚပါတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ (တကယ္တန္းမွာ NLD ကို နအဖမွ တရား၀င္ ေျပာဆိုခ်က္ လံုး၀မရွိပါဟု သိရပါသည္။)

အစတည္းက ယဥ္သကိုး ဆိုသလို ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး စိတ္၀င္စားသူေတြ ေလာကတဲမွာ အထက္ပါ သတင္းေတြက ေတာ္ေတာ္ေလး ဂယက္ရိုက္သြားခဲ့ပါတယ္။

အမ်ိဳးသား ညီလာခံ က်င္းပတဲ့ နအဖရဲ႕ မူလ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာလဲ၊ နအဖေတြက ေျပာလာခဲ့တဲ့ စကားေတြကို ဘယ္အတိုင္း အတာအထိ ကတိတည္ခဲ့ဘူးသလဲ၊ NLD ကို ညီလာခံမွာ တကယ္ပါ၀င္ ေစခ်င္ရင္ ဘာေၾကာင့္ တရား၀င္ ဖိတ္ေခၚတာမ်ိဳး၊ NLD နဲ႔ ႏွစ္ဖက္ အေသးစိပ္ ေဆြးေႏြးတာမ်ိဳး မလုပ္ရတာလဲ စတဲ့ အခ်က္ေတြက ပထမဦးစြာ ေမးရမယ့္ ေမးခြန္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

နအဖရဲ႕ အမ်ိဳးသား ညီလာခံဆိုတာကို အဲဒီ အမ်ိဳးသား ညီလာခံ ကိုယ္တိုင္ကိုက ဘယ္ေလာက္အထိ တရားဥပေဒနဲ႔ ညီညြတ္သလဲ၊ အထဲမွာ ေရးဆြဲတဲ့ ဥပေဒျပဳေရး၊ တရား စီရင္ေရး အပိုင္းေတြက ဘယ္ေလာက္ အထိ မွ်တသလဲ၊ ျပည္သူကို ဘယ္ေလာက္ အထိ အက်ိဳးျပဳသလဲ ဆိုတာေတြကို အရင္ ေလ့လာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရား ဥပေဒဆိုတာ တိုင္းျပည္ရဲ႔ အသက္ပါပဲ။ တိုင္းျပည္ထဲက ျပည္သူေတြ အဲဒီ အမ်ိဳးသား ညီလာခံက ထြက္လာတဲ့ အေျခခံ ဥပေဒေတြကို ျပည္သူေတြက တစ္သက္လံုး လိုက္နာရမွာ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

အမ်ိဳးသားညီလာခံကို စတင္ က်င္းပစဥ္က ျပည္သူ႔ကိုယ့္စားလွယ္ေတြပါ၀င္ ခဲ့ေပမယ့္၊ ယခုအခါ အမ်ိဳးသား ညီလာခံမွာ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးတဲ့ လူေတြရဲ႕ အမ်ားစုသည္ ျပည့္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ တရားမ၀င္ အစိုးရျဖစ္တဲ့ နအဖနဲ႔ နအဖ အႀကိဳက္ လူေတြ၊ လက္နက္ကိုင္ထားၿပီး နအဖနဲ႔ ယာယီ အပစ္ အခတ္ရပ္ထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြသာ ပါ၀င္လာႏိုင္ခဲ့တာကို ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ထိုကဲ့သို႔ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ မဟုတ္ေသာ လူေတြက ျပည္သူကို ကိုယ္စားျပဳမယ့္ အေျခခံ ဥပေဒကို ေရးဆြဲၾကမယ္ဆိုတာကို ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာကို ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ လူေတြမပါပဲနဲ႔ ေရးဆြဲၾကမယ့္ သေဘာျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီ ညီလာခံက တရား၀င္ပါသလား...။

ျပည္သူေတြကို လြတ္လပ္စြာ ဖြဲ႔စည္းခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ စည္းရံုး ေျပာဆိုခြင့္ေတြ ေပးမယ္လို႔ ထည့္သြင္း ေရးဆြဲပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အထက္ပါ အခ်က္ေတြကို ခြင့္ျပဳဖို႔ရာမွာ လက္ရွိ တည္ဆဲ ဥပေဒကို မခ်ိဳးေဖာက္ရင္ ခြင့္ျပဳမယ္လို႔ ေရးဆြဲထားပါတယ္။ ဆိုလိုတဲ့ သေဘာက လက္ရွိတည္ဆဲ မတရားတဲ့ ဥပေဒေတြကို ျပည္သူေတြက လိုက္နာရမယ္။ ႏိုင္ငံမွာ အႀကီးအကဲလုပ္တဲ့ လူေတြရဲ ႔ မတရားတဲ့ အမိန္႔ အာဏာေတြကို လိုက္နာရမယ္။ ၿပီးမွ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆို ေဆြးေႏြးခြင့္ရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြ လိုခ်င္တဲ့ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္၊ စည္းရံုးခြင့္ေတြရဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနၿပီး၊ လက္ရွိ မတရားတဲ့ ဥပေဒေတြကို တရား၀င္ ျပဌာန္းလိုက္ရံု သက္သက္သာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ မတရားတဲ့ ဥပေဒဆိုတာ .... ဥပမာ လက္ရွိ က်င့္သံုးေနတဲ့ ၁၉၄၈ အသင္းအပင္း ဖြဲ႔စည္းျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ၊ ၁၉၆၂ ပံုႏွိပ္ျခင္းႏွင့္ ထုတ္ေ၀ျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ၊ ၁၉၇၅ ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရး ဥပေဒ စတာေတြကို လံုး၀ အတည္ ျပဳေပးလိုက္ရမွာ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ႏိုင္ငံရဲ႕ ဥပေဒ ျပဳခြင့္ အာဏာ၊ တရားစီရင္ေရး အာဏာမွာလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတက လက္၀ါးႀကီးအုပ္ထားပါတယ္။ အေရးမပါတဲ့ အေသးစား ကိစၥရပ္ေတြကိုသာ ျပည္နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနေတြက လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ ဆိုရာမွာလည္း စစ္ေရး အေတြ႔အႀကံဳရွိသူကိုသာ ေရြးခ်ယ္ရမယ္၊ ပါလီမာန္မွာ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ကေရြးခ်ယ္တဲ့ တပ္မေတာ္သား ၂၅% ကို လက္ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္(သို႔) တပ္မေတာ္မွာ အာဏာႀကီးတဲ့ သူက ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ ျဖစ္လာမွာ လံုး၀ မလြဲေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့က အာဏာရွင္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က တိုင္းျပည္ကို လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ခြင့္ ရသြားေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူ တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္လို႔ ရႏိုင္ပါသလား။ ျပည္သူေတြ လိုခ်င္ေနတာ လူက အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ စနစ္ မဟုတ္ပဲ ေကာင္းမြန္တဲ့ စနစ္က အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္(ဒီမိုကေရစီ)ကိုသာ ေတာင့္တေနၾကတာပါ။

ထိုကဲ့သို႔ မတရားတာေတြကို အတည္ျပဳ လူလယ္က်ႏိုင္ဖို႔ နအဖရဲ႔ စိတ္ဓါတ္စစ္ဆင္ေရး (ဆိုဒ္၀ါး)ကေန NLD ကို ပါ၀င္ႏိုင္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚသေယာင္ျပဳတဲ့ သတင္းေတြကို ထုတ္ေနပါတယ္။

အထက္ပါ အခ်က္ေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသား ညီလာခံဆိုတာကို အစက အဆံုး ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ရင္ အခု လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ အာဏာရွင္ စနစ္ကို အမ်ိဳးသား ညီလာခံမွာ တရား၀င္ ျပဌာန္းႏိုင္ေအာင္ တစ္ဖက္လွည့္ ႀကိဳးစားေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြဟာ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို အတည္ျပဳ ေပးလိုက္လွ်င္ ျပည္သူေတြ လိုခ်င္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္၊ လက္ရွိ မတရား ႏွိပ္စက္ေနတဲ့ နအဖရဲ႕ အာဏာရွင္စနစ္ကို တရား၀င္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားမွာေၾကာင့္ ျပည္သူထဲက ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အမ်ိဳးသား ညီလာခံကို ေထာက္ခံေပးဖို႔ရာ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ။

ကိုထိုက္