The signed petitions, which the military junta (SPDC) provided to UN representative, Mr. Gambari, were obtained from the civil servants and civilians

Translated by Burmese Bloggers w/o Borders

(http://bbwob.blogspot.com)

We thought long and hard about this matter that we are about to say in this letter. We have to reveal it as otherwise; we will feel guilty for being untruthful towards our country and fellow Burmese people.

We want to inform you about our actions that were carried out against our own will on a certain day which ended up as being the saddest day for us.

We are attending the technical institute of education for professional engineers which is under xxx Ministry in Burma.

We are students-cum-civil servants on xxxx Ministry’s payroll (or rather, on the payroll of Burma and its people). Being considered as civil servants, we sometimes have to undertake orders against our own will and without being able to consider the consequences that our actions may have on our country and fellow citizens.

We don’t resist in carrying out their orders because we are worried that our parents and relatives will be implicated and the military junta will take action against them if we don’t follow their orders. We have to sign agreements stating that if we have not completed our assigned duties OR if we have not compensated back the necessary amount for our bonds, the Ministry under the junta can take any action against us.

Despite being aware of all this, we still must say out what is needed to be said.

Before 4^th October 2007, we were forced through our department heads to sign petitions stating that we support SPDC, we do not want western countries to interfere in our country’s affairs, we just want to have peace in our country and study peacefully, and we do not want any unrest in our country. After that, we were asked to send in the petitions to UN. However, we fully understand the true situations in Burma and none of us signed the petitions.

In the meantime, though all of us wanted to sign the petitions in internet urging UN to help Burma, none of us dared to take any action.

When we asked other full-time students from other universities, they told us that they were also asked to sign such petitions. When none of the students agreed to sign, the officials issued threats of not allowing students to sit for exams. At that point, some students unwillingly gave in and signed.

Then, on 4^th October 2007, our Head of University summoned all the students into the convocation hall and persuaded us to sign by saying “Don’t you love your country? If you love your country, you must sign”. Though none of us wanted to sign, we eventually relented as we were worried that our Head of University might get into trouble and she tearfully implored us to sign. On top of that, we were also worried about our future and our families’ future.

However, when we signed, we only stated the following without any mention of support for SPDC:

(1) As we love our country and people, we would like to have peace in our country.

(2) We would like to have a chance to study peacefully.

We are certain that all the petitions unwillingly signed by students and civil servants in Burma will be presented to UN’s special representative, Mr. Gambari who will be in Burma to negotiate for a genuine political dialogue.

That is why we would like to inform about our true situation through various media to UN representative, UN, and other important organizations that are supporting the freedom of Burma, before Mr. Gambari leaves Burma. We hope that all of you will give us support. Please inform Mr. Gambari that all the signed petitions presented by SPDC were obtained through forceful means on students and civil servants in Burma. Our true wish is for UN to interfere in Burma’s affairs so that we can move forward for our country’s freedom.

In this letter, we have stated nothing but the truth. As such, may Burma obtain freedom and peace in the shortest amount of time without much bloodshed.

A Group of Responsible Citizens

“ကုလသမဂၢ ကုိယ္စားလွယ္ ဂမ္ဘာရီထံကို နအဖကေပးတဲ့ စာေတြက ၀န္ထမ္းေတြ ျပည္သူေတြကို အတင္းလက္မွတ္ထိုးခိုင္းထားတဲ့ စာေတြျဖစ္ပါတယ္တဲ့။”

အခုေၿပာမည႔္အေၾကာင္းကုိ ေၿပာဖုိ႔အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေသခ်ာစြာ စဥ္းစားခဲ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖြင္႔ဟ မေၿပာမိခဲ႔မိရင္္ တုိင္းၿပည္ နဲ ့ လူမ်ိဴးကုိ လိမ္လည္ရာ ၾကမယ့္အၿဖစ္ကုိ အျဖစ္မခံႏုိင္တဲ့အတြက္ အခုလို အသိေပးရၿခင္း ၿဖစ္ပါတယ္။

အခု ေၿပာမယ့္ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ဆႏၵမပါပဲ ၿပဳလုပ္ခဲ႔ရတဲ့ ေန ့တစ္ေန႔အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အားလုံး စိတ္အဆင္းရဲဆုံးေန႔ ၿဖစ္ခဲ႔ရတာနဲ ့ ပတ္သက္ပါတယ္။

ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ဟာ xxxx တကၠသိုလ္မွာ xxxx ၀န္ၾကီးဌာနက ဖြင္႔လွစ္ေခၚယူတဲ့ စံၿပအင္ဂ်င္နီယာ ဆရာၿဖစ္သင္တန္းကုိ တက္ေရာက္ေနသူမ်ားၿဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ xxxx ၀န္ၾကီးဌာနကေန ေပးအပ္တဲ့ (တိတိက်က် ေၿပာရမယ္ဆို္ရင္ တုိင္းၿပည္ နဲ ့ ၿပည္သူလူထုက ေပးအပ္တဲ့) လစာကုိ စားျပီး ေက်ာင္းတက္ေနၾကသူမ်ား ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ရွိအစုိးရ၀န္ထမ္းျဖစ္ေနရေတာ့ အျခား၀န္ထမ္းမ်ားလို တစ္ခါတစ္ရံမွာ တုိင္းၿပည္ႏွင္႔လူမ်ိဳး မ်က္ႏွာမေထာက္မိဘဲ ခိုင္းတဲ့ကိစၥရပ္ေတြကုိ ကိုယ္ရဲ ့ဆႏၵမပါဘဲ လုပ္ေဆာင္ေနရတယ္။

ဒီလို မလုပ္ခ်င္ဘဲ လုပ္ေနရတာကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ ့အေျခအေနအရေရာ ကိုယ္နဲ ့ပတ္သက္ေနတဲ့ မိဘမ်ားနဲ ့ ေသြးခ်င္းသားခ်င္းမ်ားကုိ အေရးယူမွာ စိုးလို ့ပါ။ သက္ဆိုင္ရာ ဌာနဆုိင္ရာလူၾကီးေတြက စာခ်ဳပ္မ်ား ခ်ဳပ္ဆုိေစျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့အတြက္ သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္မၿပီးမခ်င္း (ဒါမွမဟုတ္) သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ ေငြေၾကးတန္ဖုိး မေပးေလ်ာ္မခ်င္း သူတို ့ခုိင္းေစခ်က္မ်ားကုိ တစုံတရာ လုိက္နာၿခင္းမၿပဳခဲ႔ရင္ သူတို ့အေနနဲ ့ ၾကိက္ႏွစ္သက္သလုိ အေရးယူခံမွာျဖစ္လို ့ ျဖစ္ပါတယ္။

ေျပာခ်င္တဲ့ အဓိက အေၾကာင္းအရာကုိေတာ့ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္ ။

၄-၁၀-၂၀၀၇ ရက္ေန႔ မတုိင္မီ ရက္ေတြက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အားလုံးကုိ သက္ဆုိင္ရာဌာနမႈးမ်ားမွတဆင္႔ ကြ်န္ေတာ္တို ့အေနနဲ ့ နအဖအစုိးရအား ေထာက္ခံပါေၾကာင္း၊ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားရဲ ့ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မႈကုိ မလုိလားပါေၾကာင္း၊ တုိင္းၿပည္ေအးခ်မ္းမႈ နဲ ့ ေအးခ်မ္းစြာ ပညာသင္ၾကားခြင္႔ရရွိႏုိင္ေရးတုိ႔ကုိ လုိလားပါေၾကာင္း၊ ၿပည္တြင္းမၿငိမ္မသက္မႈမ်ားကုိ မလုိလားပါေၾကာင္း တုိ႔ကုိ လက္မွတ္ထုိးေစျပီး ကုလသမဂၢသုိ႔ တင္သြင္းေပးရမယ္လို ့အတင္းခုိင္းလာတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုလက္ရွိၿဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေၿခအနေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္တို ့အားလုံး ေကာင္းေကာင္း နားလည္လို ့ စံၿပအင္ဂ်င္နီယာ ဆရာၿဖစ္သင္တန္းကုိ တက္ေရာက္ေနႀကတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့ သင္တန္းသား သင္တန္းသူအားလုံး တစ္ေယာက္မွ် ဒီအတင္းခိုင္းေစေတာင္းဆုိခ်က္ေတြကုိ လက္မွတ္ထုိးတာ မလုပ္ခဲ႔ပါဖူး။

ကြ်န္ေတာ္တို ့စိတ္ေတြထဲမွာ တစ္ဘက္ကလည္း ၿမန္မာ႔ျပည္အေရးအတြက္ ကုလသမဂၢကေန အကူအညီေပးေရး ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကုိ အင္တာနက္မွာ ၀င္ေရာက္လက္မွတ္ထုိးေပးခ်င္ စိတ္မ်ား ေပါက္ဖြားေနေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို ့တစ္ေတြ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မၿပဳလုပ္ရဲျဖစ္ေနႀကပါတယ္။

ဒါနဲ ့အၿပင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ တက္ေရာက္ေနႀကတဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္တို ့လို အစုိးရ၀န္ထမ္းမဟုတ္တဲ့ ပုံမွန္ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ ေမးၿမန္းၾကည္႔ရာတဲ့အခါမွာ သူတို ့တုိ႔အားလုံးကို လည္း သက္ဆိုင္ရာဌာနဆိုင္ရာအာဏာပိုင္ေတြက အလားတူခုိင္းေစမႈေတြ ရွိေနေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ လက္မွတ္မထုိးၾကေၾကာင္း၊ စာေမးပြဲေၿဖဆုိခြင္႔ပိတ္ပင္မယ္လို ့ ခ်ိမ္းေၿခာက္လာလို ့သာ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကုိ မလုပ္ခ်င္ဘဲနဲ ့ လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ရေၾကာင္း သိရပါတယ္။။

ဒါနဲ ့ ၄-၁၀-၂၀၀၇ ေန႔ေရာက္ေတာ့ xxxx တကၠသုိလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ xxxx က xxxx တကၠသုိလ္ ပင္မဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ ခန္းမမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၀န္ထမ္းသင္တန္းသား အားလုံးကုိ ေခၚယူျပီးေတာ့ "တုိင္းၿပည္ကုိ မခ်စ္ဘူးလား၊ ခ်စ္ရင္ လက္မွတ္ထုိးၾကရမယ္" လို ့ ဆြဲေဆာင္စည္းရုံးျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္တုိ႔အား အတင္းအဓမၼ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလုံး လက္မွတ္ထိုးဖို ့ ဆႏၵမရွိလို ့ ဘယ္သူမွ လက္မွတ္မထိုးၾကေသးပါ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လက္မွတ္ေတြ မရရင္ ဆရာမၾကီးအတြက္ ဒုကၡေရာက္မွာကို စုိးရိမ္ၾကတာေရာ၊ ဆရာမၾကီးကုိယ္တုိင္ က ဒီိၿပႆနာေတြကုိ သိလို ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ငုိယုိေတာင္းပန္ၿခင္းလာလို ့ေရာ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အားလုံးရဲ ့ေရွ႕ေရး၊ မိသားစုေရွ႕ေရးကုိ ထိခုိက္မွာ စုိးရိမ္ရလို ့ေရာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြ ေနာက္ဆုံးမွာ အလုပ္ခ်င္ဘဲ ဆႏၵမပါဘဲ လက္မွတ္ထုိးခဲ႔ႀရပါတယ္
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အားလုံး ခ်က္ခ်င္းတုိင္ပင္ျပီးေတာ့ အသင္႔လာေပးထားတဲ့ စာရြက္ေတြေပၚတြင္ မယုတ္မလြန္ အခုလိုဘဲ ေဖာ္ၿပလက္မွတ္ထိုးေပးခဲ႔ၾကပါတယ္။

၁။ မိမိတုိ႔အားလုံးသည္ တုိင္းၿပည္ႏွင္႔လူမ်ိဳးကုိ ခ်စ္ၿမတ္ႏုိးပါသၿဖင္႔ တုိင္းၿပည္ေအးခ်မ္းမႈကုိ လုိလားပါသည္။

၂။ မိမိတုိ႔သည္ ေအးခ်မ္းစြာပညာသင္ၾကားခြင္႔ရရွိမႈကုိ ခ်စ္ၿမတ္ႏုိးပါသည္။

လို ့ဘဲ နအဖအစိုးရအတြက္မဟုတ္ဘဲ လက္မွတ္ေရးထိုးေပးခဲ့ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ ့ အခုလို လက္မွတ္ေရးထိုးေဖာ္ၿပခ်က္မ်ား၊ တစ္တုိင္းၿပည္လုံးရွိ ၀န္ထမ္းမ်ားစြာ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားတုိ ့လည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နဲ ့အလားတူ ဖိအားေပးခံရမႈ ေၾကာင္႔ ဆႏၵရင္းမွန္မပါဘဲ လက္မွတ္ထိုးေပးခဲ့ရေသာ ေဖာ္ၿပခ်က္မ်ားကုိ နအဖက လက္ရွိ ၿမန္မာ႔ႏုိင္ငံမွာ ေစ႔စပ္ညွိႏႈိင္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ဖို ့ ေရာက္ရွိေနတဲ့ ကုလသမဂၢ အထူးကုိယ္စားလွယ္ မစၥတာ ဂမ္ဘာရီကုိ ၾကြားလုံးထုတ္ျပီး တင္ၿပလိမ့္မယ္လို ့ သိရွိရပါတယ္။

ဒါေႀကာင့္မို ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရင္ထဲက မလာဘဲ၊ ဖိအားေပး မႈေၾကာင္႔ ေရးသားခဲ႔ရတဲ့ ဒီ လက္မွတ္ထိုးေဖာ္ၿပခ်က္ေတြကို အမွန္အတိုင္းသိႀကဖို ့ ၿမန္မာတစ္ၿပည္လုံး၊ တစ္ကမၻာလုံး သိရေအာင္၊ အထူးသၿဖင္႔ ကုလသမဂၢ ကုိယ္စားလွယ္ေတာ္ နဲ ့ ကုလသမဂၢ နဲ ့ အၿခား အေရးပါတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ၿမန္မာ႔အေရးလႈပ္ရွားသူေတြအားလုံးကုိ မီဒီယာမ်ားကေန တဆင္႔ မစၥတာ ဂမ္ဘာရီ မၿပန္မီ အလွ်င္အျမန္ အေရးတႀကီးအခ်ိန္မီ တင္ၿပေပးေစ လုိပါတယ္။ အားလုံး၀ိုင္း၀န္း လုပ္ေပးႀကပါ။ မစၥတာ ဂမ္ဘာရီကို နအဖကေပးမယ့္ လက္မွတ္ထိုးစာရြက္စာတမ္းေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ၀န္ထမ္းေတြ ေက်ာင္းသားေတြ ျပည္သူေတြကို အတင္းဖိအာေးေပးခိုင္းျပီး ျခိမ္းေျခာက္ျပီးထိုင္းခိုင္းတဲ့ စာရြက္စာမ္းေတြပါလို ့။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ရင္ထဲကတကယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာက ျမန္မာျပည္အေရးကို ကုလသမဂၢကေန ထိထိေရာက္ေရာက္ ၀င္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ေစခ်င္တာပါ။

ဤမွန္ေသာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ ့ သစၥာစကားေၾကာင္႔ ၿမန္မာၿပည္ အနာဂတ္ခရီး ေခ်ာေမြ႔ၿပီး အသက္ေသြးေခြ်းမ်ား မေပးလွဴရပဲ တုိင္းၿပည္ ေအးခ်မ္းမႈဖြ႔ံၿဖိဳးမႈ ကုိ အခ်ိန္တုိအတြင္း ရရွိပါေစသား။

တာ၀န္သိ ၿပည္သူတစ္စု။