ေရွာင္လႊဲမရႏိုင္တဲ့ ျမန္မာ့ ေရွ႕ေရး

ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ ျမန္မာ့ ေရွ႕ေရးနဲ႔ ပက္သက္တဲ့ ကိစၥကို ေတြးမိတိုင္း ဘ၀င္မက်ေနတဲ့ အေၾကာင္း တခုက အျမဲရွိေနတယ္။ ၾကီးမားတဲ့ ျပႆနာ တစ္ခု ျဖစ္လာမယ္လို႔ ေတြးထင္ေနတဲ့ ဘ၀င္ မက်မႈပါ။

ေရွ႕ေရးဆိုလို႔ အလြန္ေ၀းတဲ့ တိုင္းျပည္ အနာဂါတ္ဆိုတာႀကီးကို အေ၀းႀကီးလွမ္းၿပီး မေျပာပါဘူး။ လာမယ့္ ၂ ႏွစ္ ထက္ မေက်ာ္ႏိုင္တဲ့ ကာလမွာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတဲ့ ေရွာင္လႊဲလို႔ မရမယ့္ အေရးကို ေတြးေနမိတာပါ။

အေျခခံ logic ေလးပါပဲ။ အားလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္ေနပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ လူအားလံုးနဲ႔ပါ။ အေတာ္မ်ားမ်ားက မျမင္ဘဲ ေက်ာ္သြားတဲ့ ေနတဲ့ ကိစၥ တစ္ခုလဲ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။

နအဖ ေျပာေနတာ၊ UN က ကူညီေျပာဆိုေနတာ၊ ျပည္သူက ေတာင္းဆိုေနတာ ဒီမိုကေရစီေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ ဒီမိုကေရစီဆိုတာႀကီးကို ခဏ ဖယ္ထားလိုက္ပါဦးလို႔ ေျပာပါရေစ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာ ေတာ္လွန္ေရးကို ေမ့ထားလိုက္ပါဦး။ နအဖ လူသတ္ခဲ့တာေတြ၊ ေထာင္ခ် ႏွိပ္စက္ခဲ့တာေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ စကားေတြ ခဏ ေမ့ထားလိုက္ပါဦး။

ဖယ္ထားလို႔္မရ၊ ေမ့ ထားလို႔ မရတာက လာမည့္ ( ၂ ) ႏွစ္ အတြင္းမွာ တကယ္လက္ေတြ႔ ႀကံဳေတြ႕ ရမယ့္၊ ေရွာင္လႊဲလို႔ မရတဲ့ ျပည္သူလူထု ဆင္းရဲ မြဲေတမႈ ပါပဲ။

ျပည္သူေတြမြဲတာ အရင္ကတည္းကပါ။ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္ ၂၀၀၇ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနစရိတ္ ၂ ဆ ေလာက္နီးနီး ထိုးတတ္သြားတာ ဘယ္သူမွ ျငင္းလို႔ မရပါဘူး။ ၀င္ေငြက ဘာမွ မတိုးလာပါဘူး။ အရင္ အတိုင္းပါပဲ။(နည္းနည္း တိုးတာေတြေတာ့ ရွိပါတယ္။) အရင္ ၀င္ေငြ၊ အရင္ ထြက္ေငြေတြနဲ႔ေတာင္ မ်က္လံုးျပဴးေနရတဲ့ ျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ ၂ ဆ တိုးလာတဲ့ ထြက္ေငြကို ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ၾကမွာလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေတာင့္ခံႏိုင္မွာလဲ...။

ဆင္းရဲတဲ့ လူေတြက ဆင္းရဲတာပါပဲ။ ဘယ္လိုမွ ရွာေဖြလို႔ မရႏိုင္ေအာင္ကို ဆင္းရဲပါတယ္။ သံုးႏိုင္၊ စားႏိုင္၊ သြားႏိုင္၊ လာႏိုင္ တဲ့ လူေတြကို ေမ့ထားလိုက္ပါ။ ျမန္မာ့ လူဦးေရးနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ မေျပာပေလာက္တဲ့ ရာခိုင္ႏႈန္းပါ။

ဘယ္လိုမွ ရွာေဖြႏိုင္စြမ္း မရွိႏိုင္ေတာ့တဲ့ ျပည္သူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ဆာေလာင္ေနတဲ့ မိသားစုကို ဘယ္လို ေကၽြးေမြးမလဲ။ ေတာနယ္ေတြမွာေတာ့ မွ်စ္ခ်ိဳး၊ မိႈခူး စားေသာက္လို႔ ရႏိုင္ေပမယ့္ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးရဲ႕ ဆင္ေျခဖံုးမွာ ေနတဲ့ ဆင္းရဲတဲ့ ျပည္သူေတြအတြက္ေတာ့ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ၾကမလဲ ... ။

ဒီေန႔ မငတ္ႏိုင္ေသးေပမယ့္ မနက္ျဖန္က မေသခ်ာပါဘူး။ မိတ္ေဆြအေပါင္း အသင္းေတြဆီက ေခ်းငွား စားေသာက္ေနရတာ ဘယ္ႏွစ္လ၊ ဘယ္ႏွစ္ရက္ ေတာင့္ခံႏိုင္မွာလဲ။ အဲဒီမိတ္ေဆြေတြကေရာ အၿမဲ ေခ်းငွားႏိုင္ပါ့မလား။ အိမ္မွာရွိတဲ့ အတြင္း ပစၥည္း၊ အျပင္ ပစၥည္းေတြက ဘယ္အခ်ိန္အထိ ေပါင္ႏွံ ေရာင္းခ် စားေသာက္ႏိုင္မွာလဲ...။

ဒါဆို အဲဒီလို မြဲလာတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ဘာလုပ္မလဲ ... ။ အဆိုပါ ျပည္သူေနရာမွာ ကိုယ္တိုင္၀င္ေရာက္ ေတြးေခၚ ခံစားၾကည့္ပါ။ ၂ နည္းပဲ က်န္ပါတယ္။ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္နည္းနဲ႔၊ ခိုးဆိုး လုယက္နည္းပါပဲ။ ေတာင္းစားတာက မေသခ်ာပါဘူး။ မေလာက္င ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ခိုးဆိုး၊ လုယက္ တဲ့ နည္းကိုသာ ေရြးခ်ယ္ရပါေတာ့မယ္။ ဒါဆို တိုင္းျပည္ အနာဂါတ္ဟာ လာမည့္ ၂ ႏွစ္ အတြင္း (၂၀၁၀ မေရာက္ခင္) မွာ ဘယ္လို အေျခအေန ျဖစ္လာႏိုင္ပါသလဲ ...။ ဒုစရိုက္ တိုင္းျပည္ ျဖစ္လာပါေတာ့မယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာ ၂ ႏွစ္ အတြင္း ျပည္သူေတြရဲ႕ စီးပြားေရးကို ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ နည္း တစ္ခုခုကို နအဖက လုပ္မေပးႏိုင္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ တိုင္းျပည္ဟာ (နအဖ ေျပာေနတဲ့ စကားလံုးငွားၿပီး) အလံုးစံု ပ်က္သုဥ္းေရးဆီ ဦးတည္ေနပါၿပီ ဆိုတာ ေကာက္ခ်က္ ခ်ႏိုင္ပါတယ္။

ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲတာ သူတို႔ အလုပ္မလုပ္လို႔၊ စီးပြားေရး ပိတ္ခံထားရလို႔ ဆိုၿပီး နအဖက ဆင္ေျခေပးမွာပါ။ တိုင္းျပည္မွာ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္၊ (သို႔) ႏိုင္ငံေတာ္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာ နာမည္ခံထားတဲ့ နအဖ လူႀကီးေတြ အေနနဲ႔ ျပည္သူေတြ စီးပြားေရး ေကာင္းေအာင္၊ လုပ္ငန္းခြင္ေတြ ေပၚလာေအာင္ လုပ္ရမွာပါ။ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ လံုး၀ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ မလုပ္ႏိုင္ရင္ လုပ္ႏိုင္မယ့္ လူေတြကို တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံခြင့္ အာဏာေပးလိုက္ပါ။

ကၽြန္ေတာ္ စိုးရိမ္ ဘ၀င္ မက်တဲ့ ဆင္းရဲမြဲေတမႈရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ဒုစရိုက္မႈေတြကို စားရင္းေကာက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ စက္တင္ဘာ အၿပီး ဘယ္ေလာက္ အထိ ဒုစရိုက္မႈေတြ တိုးလာေနၿပီလဲ .... ။

တိုင္းျပည္ဟာ အလြန္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့ ေျခာက္ထဲကို နအဖက ဦးတည္ေနပါၿပီ။ သိပ္မၾကာတဲ့ ၂ ႏွစ္ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ပါဘဲ။ ဒါ ဒီမိုကေရစီကို ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သံဃာ လႈပ္ရွားမႈကို ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆင္းရဲ မြဲေတမႈပါ။ ဆင္းရဲ မြဲေတမႈ .....။

ျမန္မာ ျပည္သူေတြ ဘ၀က လံုျခံဳမႈ လံုး၀ မရွိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ လမ္းသြားတာေတာင္ အႏၱရာယ္ေတြ မထင္ပဲ အခ်ိန္မေရြး က်လာႏိုင္ပါတယ္။

ကဲ .... တိုင္းျပည္အခက္ အခဲေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ ဘယ္လို ေျဖရွင္းၾကမလဲ..။ လူေတြ ငတ္လာရင္ တပ္မေတာ္လည္း ငတ္ေနတာပါပဲ။ တပ္မေတာ္ ငတ္တယ္ဆိုတာ တပ္သားေတြ ငတ္တာပါ။ တပ္သားေတြ ငတ္လာရင္ေတာ့ တပ္သားေတြရဲ႕ ေသနတ္ထဲက က်ဥ္ဆံေတြက ဘယ္ကို သြားမွာလဲ ...... ။

လူေတြ သံဃာေတြကို သတ္ၿပီးတာေတာင္ ဆင္းရဲမႈ မေပ်ာက္လွ်င္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ငတ္လာတဲ့ စစ္သားေတြ သတ္ရမွာက ကိုယ့္ဘာသာ သတ္ေသတာျဖစ္မလား၊ ခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀ေနၿပီး အမိန္႔ ေပးေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြလား ဆိုတာကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ ေတြးေတာႏိုင္ပါေစ .. ။

ေအာက္မွာေတာ့ စက္တင္ဘာ လႈပ္ရွားမႈ အၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ မွာျမင့္မားလာေနတဲ့ ဒုစရိုက္မႈေတြကို ဧရာ၀တီက သတင္းတစ္ခုမွာ ေတြ႔ရမွာပါ။

ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုထိုက္

Crime Rate Increases in Rangoon
(from irrawaddy)

Crime in Rangoon has reportedly increased since fuel price increases in August cut deeply into living standards. The release in a recent amnesty of more than 8,000 prisoners, most of them convicted criminals, is also being blamed by local people for an evident rise in street crime. The latest incident, reported by The Mirror and The Myanma Alin, occurred this week when a taxi driver was robbed at knife point in Rangoon’s North Okkalapa Township. Robberies at Saw Bwar Gyi Gone Market and in Lanmadaw Township in downtown Rangoon were also reported by local residents. A car was stolen while its owner was absent for three hours. A Rangoon-based journalist reported that three police officers had been killed by a man wielding a knife in Thingangyun Township. Observers said one additional possible reason for the rise in crime could be that security forces are concentrating on the political dissident movement instead of normal policing duties.