ေဒါက္တာလာလာ၊ စစ္သားလာလာ၊ ဘယ္သူလာလာ
“We will remember not the words of our enemies, but the silence of our friends.”
ဆရာၾကီးဦးလြန္း (ခ) သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈိင္းၾကီး ေရးခဲ႔တဲ႔ ပံုျပင္ ဥပမာေလးထဲက စာေလးတစ္ခုကို အခုတေလာ ထပ္ထပ္ခါခါကို သတိရမိေနပါတယ္။ အဲဒါကေတာ႔ ဘုဂံမင္းကို နန္းခ်ျပီး ေနာင္ေတာ္ လူေအး မင္းတုန္းမင္းကို အစဥ္လာအတုိင္း နန္းတင္ျပီး နန္းသစ္တည္တဲ႔ ယခု မႏၱေလးေနရာကို ေျပာင္းေရြ႕ေနစဲအခ်ိန္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ၾကီး ကေနာင္ ကိုယ္ေတာ္ဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသံကို စနည္းတေဘာင္နာရန္ ရုပ္ဖ်က္ျပီး ထြက္ေလ႔လာေတာ႔ တေနရာမွာ နန္းသစ္ ေျပာင္းေရြ႕တာမွာ လုပ္အားေပးပါတဲ႔ လယ္သမား မိသားစု လွည္းေဘးနားမွာ နားေနတာေတြ႕တုန္း ဝင္ေမးျမန္းပါတယ္။ ဘုဂံမင္းနဲ႔ မင္းတုန္းမင္း ဘယ္ မင္းက ပိုေကာင္းလဲဆုိျပီး အေမးကို .. လယ္သမားၾကီးက ဘယ္သူ တက္တက္ ငါတုိ႔ ျပည္သူက ကိုယ္႔ထမင္း ကိုယ္ရွာစားရတာ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ဘယ္မေအေဘးမွ မေကာင္းပါဘူးကြာ … ဆုိျပီး ျပန္ေျပာလုိက္ေတာ႔ ကေနာင္ကိုယ္ေတာ္ၾကီးလည္း ထုိေနရာမွ ထေျပးခဲ႔ရတယ္ဆုိျပီး ဆရာၾကီးက စာသားနက္နက္၊ ပညာရွင္ရွင္နဲ႔ ေျပာခဲ႔ ေရးခဲ႔ဖူးတယ္။ စာေရးသူက မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ေရးျပတာပါ။
ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ျမန္မာ႔ႏုိင္ငံေရးအေရြ႔ အလြဲနဲ႔ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းကို အေထာက္ခံဆံုး ပုဂၢိဳလ္ကို ေျပာပါဆုိရင္ ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္ကို လက္ညွိးထုိးျပ ရမယ္ထင္တယ္။ ဆရာေနဝင္းေမာင္ဟာ ေရာက္ရာေနရာ၊ ေရာက္ရာအရပ္ တက္ရာ စင္ျမင္႔ေပၚမွာ ကြန္စတီက်ဴးရွင္း စာအုပ္ကို ကိုင္ျပီး လူေတြကို ေဝဖန္ ေစာ္ကားသလုိ ျဖစ္ေနတဲ႔၊ ႏုိင္ငံကို ေခ်ာက္ထဲ တြန္းခ်ေနတဲ႔ စာအုပ္ကို အေရာင္းျမင္႔တင္ေရး ဝန္ထမ္းဆန္ဆန္ စာအုပ္ တကိုင္ကိုင္၊ ေလသံ တဖြာဖြာနဲ႔ကို က်ဲေနေတာ႔တာပါဘဲ။ ကိုယ္တုိင္လည္း ေအာက္က ျပန္ေမးတဲ႔ ေမးခြန္းေတြကို မေျဖႏုိင္ရင္ခပ္ တည္တည္နဲ႔ စင္ေပၚက အရွက္မရွိ၊ ဝန္မခံဘဲ ဆင္းေျပးသြားျပီး ဝါဒ တစ္ခု ေမာင္းတင္ထားသလုိ ေထာက္ခံမႈမ်ိဳးကို အၾကိမ္ၾကိမ္ ျပဳလုပ္ေနခဲ႔တာလည္း ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္ပါပဲ။ သူစကားနဲ႔ ယွဥ္မေျပာႏုိင္တဲ႔ အခါတုိင္း သံုးတာကေတာ႔ …. ဝိဒူရ ျမင္းျမီးဆြဲေတြနဲ႔ စကား မေျပာလုိဘူး … ဆုိျပီး ျပန္လွန္ ေဆြးေႏြးသူကို လူၾကီးလူေကာင္းမဆန္ ေစာ္ကားတတ္ပါေသးတယ္။ သစၥာတရားျဖစ္ရင္ လူသတ္သမား အဂၤါေတာ႔မဆြဲဘူး ဝိဒူရ ျမင္းျမီးဘဲဆြဲတာ ပို ဂုဏ္သိကၡာ ရွိပါတယ္ဆုိတာ ေဒါက္တာ့ကို ေျပာပါရေစ။
ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္ဟာ အၾကီးအက်ယ္ ေမ႔ေလ်ာ႔ေနတဲ႔ ကိစၥ သို႔မဟုတ္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနသည္လား မမွန္းဆတတ္ေသာ ကိစၥၾကီးကေတာ႔ ျပည္သူ႔ သေဘာထားဆုိတာကိုပါ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြဟာ ပညာမတတ္လုိ႔ မေျပာ၊ မဖြင္႔ဟတတ္ရင္ ရွိမယ္။ သူတုိ႔ဟာ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္က ေရြးခ်ယ္ျပီး၊ သူတို႔ အေရးကို အေလးေပး၊ သူတုိ႔ ေကာင္းစားေရးကို ေရွးရႈဦးတည္တဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရကိုပဲ လုိလားၾကမွာ မလြဲပါဘူး။
ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္ လုပ္ရပ္ဟာ ရြာထဲမွာ ခုိးဆုိး လူသတ္၊ မုဒိန္းေကာင္ကို အသက္ေလး နည္းနည္းရလာခ်ိန္မွာ ဘုန္းၾကီးဝတ္ေပးျပီး ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ လုပ္ခုိင္းသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ထြက္ေပါက္ေပးျပီး အခြင္႔အေရးကို ရယူသင္႔တယ္လုိ႔ ဆုိလုိခ်င္တယ္ ဆုိရေအာင္လည္း အခု ခ်ိန္ထိ နအဖ အစုိးရဘက္က ႏုိင္ငံေတာ္ ေရွ႕ဆက္ ေရးအတြက္ ဘာေတြ စီစဥ္ထားပါျပီ။ ျပည္သူေတြဘက္ကလည္း ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားပါ ေတာ႔။ အတုိက္ခံေတြ ဘက္ကလည္း ဘယ္လုိ ပါဝင္ေစခ်င္ေၾကာင္း စသည္ စသည္ ဒီမုိကေရစီ နည္းက် လမ္းက် ကတိေပး၊ အသိေပးတာမ်ိဳး လူၾကီး လူေကာင္း ဆန္မႈမ်ိဳး ဘာသံမွ မၾကားရေသးဘူး။ ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္ တစ္ဦးတည္းကသာ စင္ေပၚမွာတမ်ိဳး ဂ်ာနယ္ကတဖံု၊ စာသင္ခန္းမွာ တသြယ္ ျပာသလူးခါ တြန္႔လိမ္ေနတာကို ရင္နင္႔ဖြယ္ ျမင္ေတြ႔ၾကား သိေနရပါ ေတာ႔တယ္။
ဒါကို ကမာၻပတ္ျပီးလည္း ေျပာေဟာပါတယ္။ တူတာခ်င္းေတြ ရွာေဖြပါတယ္။ မရတဲ႔အဆံုးေတာ႔ ဝန္ၾကီး မႈးၾကီးေတြရဲ႕ သားေတြကိုပါ သူ႔ လုပ္ငန္းစဥ္ထဲ ထည္႔သြင္း အသံုးခ်လာပါတယ္။ အခြင္႔အေရးပဲ အျမဲၾကည္႔တတ္တဲ႔ ေခတ္ပ်က္ ေတာေၾကာင္ စီးပြားေရးသမားေတြကိုပါ သူ႔ ပေရာဆက္ထဲ ဆြဲထည္႔ပါတယ္။ အဆုိးဆံုးကေတာ႔ သာသနာေတာ္ (သံဃာကို ထိတာ သာသနာေတာ္ကို ထိတာပါဘဲ) ကို ဝါးရင္းတုတ္နဲ႔ ရုိက္ခဲ႔သူ၊ ဒီပဲရင္းလုိ အေရးခင္းကို မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ မုိက္ရုိင္းခဲ႔သူေတြကို ဖိနပ္နဲ႔ေပါက္လုိ႔ တတုိင္းျပည္လံုး ၾကိတ္ျပီး ၾကည္ႏူးမဆံုး ဝမ္းသာ ေနခ်ိန္မွာေတာင္ သူက ဂ်ာနယ္ကေန ေဆြ႔ေဆြ႕ခုန္ နာျပေနပံုက ဒီမုိကေရစီ အျမင္ၾကြယ္ဝသူၾကီးရဲ႕ ပံုမေပါက္ ေတာ႔ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္က ဂ်ပန္ ကင္ေပတုိင္ ကားေတြထဲက အလုိေတာ္ရိ တစ္ေယာက္ပံု ေပါက္ေနျပီဆုိတာေရာ ေဒါက္တာအပါဝင္ ေဒါက္တာ႔ ဂ်ာနယ္ဝင္လူမ်ား အားလံုး တဦးခ်င္းစီေရာ၊ အစုအသင္းလုိက္ပါ မွန္ေရွ႕ မတ္မတ္ ရပ္ျပီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည္႔ဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ပါျပီ။ ရွက္တတ္ရင္ ေသလုိ႔ရပါျပီ။ ေဒါက္တာတုိ႔ဂ်ာနယ္ အေနနဲ႔ လြတ္လပ္စြာ တင္ျပခြင္႔ကို အေလးထားတယ္ဆုိရင္ ေျပာလုိ႔ရတာ တစ္ခုက “….. ဖိနပ္နဲ႔ ေပါက္တဲ႔သူေတြ လြန္တယ္။ ေနာက္မလုပ္ သင္႔ပါဘူး။ ဝါရင္းတုတ္နဲ႔ရုိက္၊ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ခဲ႔ဖူးသူေတြလည္း ဝန္ခ်ေတာင္းပန္လုိက္။ ဒါမွ ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဘက္ နားလည္ ခြင္႔လႊတ္ႏုိင္ၾကမွာပါ …” လုိ႔ ဂ်ာနယ္မူေဘာင္နဲ႔အညီ ေရးေပးပါလားခင္ဗ်ာ။
ေဒါက္တာ မသိမွာစုိးလုိ႔ ေျပာရဦးမယ္ မယံုရင္ ေက်းလက္ေတြ ျပည္သူေတြထဲကို သြားထုိင္ျပီး ျမန္မာရုပ္ရွင္ဇာတ္ လမ္းတြဲ သြားၾကည္႔ .. အထူးသျဖင္႔ ေပၚလစီကားလုိ႔ ေခၚတဲ႔ ျပည္သူ႔ဘ႑ာျဖဳန္း ဇာတ္လမ္းတြဲေတြမွာ ရဲတုိ႔၊ စစ္သားတုိ႔နဲ႔ ရန္သူလုိ႔ သူတို႔ တင္ျပ၊ ရုိက္ျပတဲ႔ လူနဲ႔ ဖုိက္ရင္ေတာင္ ျပည္သူက ရန္သူဘက္က တရုန္းရုန္း အားေပးေနၾကတယ္ဆုိတာ ေဒါက္တာ သူတုိ႔နဲ႔အတူတူ သြားထုိင္ၾကည္႔ရင္ ေတြ႔ရပါလိမ္႔မယ္။ ဟိုတယ္ေပၚမွာခ်ည္း အင္တာနက္ထုိင္ ၾကည္႔မေနပါနဲ႔လုိ႔ ထပ္မံအသိေပးခ်င္ပါတယ္။ အထူးျဖင္႔ ေဒါက္တာ ေအာက္ေျခလြတ္တာက ပံုျပင္ထဲက ဘုရင္ၾကီး ဘုန္းကံရွိမွ ျမင္ရမယ္ဆုိတဲ႔ ပုဆုိးမ်ိဳးဝတ္ျပီး ပလႅင္ေပၚ တက္သလုိျဖစ္ေနျပီ…။ ေသေသခ်ာခ်ာ ပုဆုိးဝတ္ျပီး တက္ပါဦး ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္ရယ္။
ေနရာတုိင္း အေျပာင္းလဲတုိင္းမွာ ညီညြတ္မွ်တတဲ႔ Trinsitional Period တစ္ခုရွိရမယ္။ အဲဒီကာလဆုိတာ အားလံုး မ်က္ႏွာဆံုညီ တစ္ဦးကို တစ္ဦး သည္းခံခြင္႔လႊတ္ေရး ေစ႔စပ္ညွိႏႈိင္း ေတာင္းပန္စကား ဆုိရမွာပါ။ အဲဒါမွ ဒီမုိကေရစီအျဖစ္ ရပ္တည္ခ်ိန္မွာ ခုိင္မာမွန္ကန္ျပီး အာဃာတ ကင္းကင္း ဆက္သြားႏုိင္မွာပါ။ မက်က္ေသးတဲ႔ အနာေတြ၊ မေပ်ာက္ေသးတဲ႔ အမာရြတ္ေတြကို ေျခအိတ္ အသစ္ ဇြတ္ အတင္းစြပ္ျပီး ဖုန္းဖိ ေလ်ာက္ခုိင္းေနရင္ ခံရသူမွာ ေထာ႔က်ိဳး ေထာ႔က်ိဳးနဲ႔ မသက္မသာ ရွိမွာျဖစ္သလုိ ေျခအိတ္မွာလည္း ျပည္တစိုစုိၾကီး ျဖစ္ျပီး ရြံစရာအတိ ျပီးေနပါ႔မယ္။ ေဒါက္တာ တကယ္လုပ္ရမွာက ကြန္စတီက်ဴးရွင္းကို ေထာက္ခံခုိင္းေရး မဟုတ္ပါဘူး။ ေစ႔စပ္ညွိႏႈိင္းေဆြး ေႏြးေရးပါ။
တဖက္သက္ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ေရး ေလ်ာက္ေအာ္ေနလုိ႔ မရဘူးေလဗ်ာ။ ေဒါက္တာသိပ္ ေၾကာက္တဲ႔ နအဖ (ေဒါက္တာ႔အေျပာရ တပ္မေတာ္အစိုးရ) ဘက္ကိုလည္း လွည္႔ေျပာၾကည္႔ပါဦး လုပ္မလားလုိ႔။ ေဒါက္တာအေနနဲ႔ မလုပ္ရဲတဲ႔ အလုပ္ဆုိတာလည္း ေသခ်ာတာေပါ႔…။
ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္အေနနဲ႔ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ ေလ့လာသင္႔တာက နအဖစစ္အစုိးရရဲ႕ စကားေတြ၊ လုပ္ရပ္ေတြကို တဖက္သတ္ တစ္ဦးတည္း ျပည္ဖုံးခါးခ်ျပီး ကိုယ္႔ ဇာတ္တူသားစားရင္ သမုိင္း မလွႏုိင္သလုိ ေရရွည္ေအာင္ပဲြကိုလည္း လက္လႊတ္ရပါလိမ္႔မယ္။ တကယ္ ခံစား နာက်င္ ရဦးမွာက ျပည္သူပါဘဲ။ ဘယ္ငေတမာမာ ျပည္သူဟာ ရင္ကြဲနာနဲ႔ ခါးစည္းခံရတာပါ။ ေဒါက္တာလာလာ၊ စစ္သားလာလာ ရြာနာျပီး ရင္ကြဲရတာက ျပည္သူပါ။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကေနာင္မင္းသားၾကီး စံုစမ္းေရး ထြက္စဥ္က လယ္သမားၾကီးလုိ ဘယ္ မေအေဘးမွ မေကာင္းပါဘူးကြာလုိ႔ မဆဲခ်င္တာေတာ႔ အမွန္ပါ။ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသံဟာ ဆက္လက္တိတ္ဆိတ္ ေနရဆဲဆုိတာ ေဒါက္တာ႔ကို ထပ္မံအသိေပးလုိက္ပါတယ္။
သစၥာတရားျဖင္႔
သီဟငယ္
၁၆.၁၀.၂၀၀၉
ေခတၱ-ရန္ကုန္။
Martin Luther King Jr.
ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔က ကိုယ္႔ရန္သူရဲ႕ စကားကို သတိမရေပမယ္႔၊ ကိုယ္႔မိတ္ေဆြရဲ႕ တိတ္တိတ္ဆိတ္ေနမႈကို သတိရ (သတိထားမိ) ရမယ္။ဆရာၾကီးဦးလြန္း (ခ) သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈိင္းၾကီး ေရးခဲ႔တဲ႔ ပံုျပင္ ဥပမာေလးထဲက စာေလးတစ္ခုကို အခုတေလာ ထပ္ထပ္ခါခါကို သတိရမိေနပါတယ္။ အဲဒါကေတာ႔ ဘုဂံမင္းကို နန္းခ်ျပီး ေနာင္ေတာ္ လူေအး မင္းတုန္းမင္းကို အစဥ္လာအတုိင္း နန္းတင္ျပီး နန္းသစ္တည္တဲ႔ ယခု မႏၱေလးေနရာကို ေျပာင္းေရြ႕ေနစဲအခ်ိန္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ၾကီး ကေနာင္ ကိုယ္ေတာ္ဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသံကို စနည္းတေဘာင္နာရန္ ရုပ္ဖ်က္ျပီး ထြက္ေလ႔လာေတာ႔ တေနရာမွာ နန္းသစ္ ေျပာင္းေရြ႕တာမွာ လုပ္အားေပးပါတဲ႔ လယ္သမား မိသားစု လွည္းေဘးနားမွာ နားေနတာေတြ႕တုန္း ဝင္ေမးျမန္းပါတယ္။ ဘုဂံမင္းနဲ႔ မင္းတုန္းမင္း ဘယ္ မင္းက ပိုေကာင္းလဲဆုိျပီး အေမးကို .. လယ္သမားၾကီးက ဘယ္သူ တက္တက္ ငါတုိ႔ ျပည္သူက ကိုယ္႔ထမင္း ကိုယ္ရွာစားရတာ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ဘယ္မေအေဘးမွ မေကာင္းပါဘူးကြာ … ဆုိျပီး ျပန္ေျပာလုိက္ေတာ႔ ကေနာင္ကိုယ္ေတာ္ၾကီးလည္း ထုိေနရာမွ ထေျပးခဲ႔ရတယ္ဆုိျပီး ဆရာၾကီးက စာသားနက္နက္၊ ပညာရွင္ရွင္နဲ႔ ေျပာခဲ႔ ေရးခဲ႔ဖူးတယ္။ စာေရးသူက မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ေရးျပတာပါ။
ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ျမန္မာ႔ႏုိင္ငံေရးအေရြ႔ အလြဲနဲ႔ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းကို အေထာက္ခံဆံုး ပုဂၢိဳလ္ကို ေျပာပါဆုိရင္ ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္ကို လက္ညွိးထုိးျပ ရမယ္ထင္တယ္။ ဆရာေနဝင္းေမာင္ဟာ ေရာက္ရာေနရာ၊ ေရာက္ရာအရပ္ တက္ရာ စင္ျမင္႔ေပၚမွာ ကြန္စတီက်ဴးရွင္း စာအုပ္ကို ကိုင္ျပီး လူေတြကို ေဝဖန္ ေစာ္ကားသလုိ ျဖစ္ေနတဲ႔၊ ႏုိင္ငံကို ေခ်ာက္ထဲ တြန္းခ်ေနတဲ႔ စာအုပ္ကို အေရာင္းျမင္႔တင္ေရး ဝန္ထမ္းဆန္ဆန္ စာအုပ္ တကိုင္ကိုင္၊ ေလသံ တဖြာဖြာနဲ႔ကို က်ဲေနေတာ႔တာပါဘဲ။ ကိုယ္တုိင္လည္း ေအာက္က ျပန္ေမးတဲ႔ ေမးခြန္းေတြကို မေျဖႏုိင္ရင္ခပ္ တည္တည္နဲ႔ စင္ေပၚက အရွက္မရွိ၊ ဝန္မခံဘဲ ဆင္းေျပးသြားျပီး ဝါဒ တစ္ခု ေမာင္းတင္ထားသလုိ ေထာက္ခံမႈမ်ိဳးကို အၾကိမ္ၾကိမ္ ျပဳလုပ္ေနခဲ႔တာလည္း ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္ပါပဲ။ သူစကားနဲ႔ ယွဥ္မေျပာႏုိင္တဲ႔ အခါတုိင္း သံုးတာကေတာ႔ …. ဝိဒူရ ျမင္းျမီးဆြဲေတြနဲ႔ စကား မေျပာလုိဘူး … ဆုိျပီး ျပန္လွန္ ေဆြးေႏြးသူကို လူၾကီးလူေကာင္းမဆန္ ေစာ္ကားတတ္ပါေသးတယ္။ သစၥာတရားျဖစ္ရင္ လူသတ္သမား အဂၤါေတာ႔မဆြဲဘူး ဝိဒူရ ျမင္းျမီးဘဲဆြဲတာ ပို ဂုဏ္သိကၡာ ရွိပါတယ္ဆုိတာ ေဒါက္တာ့ကို ေျပာပါရေစ။
ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္ဟာ အၾကီးအက်ယ္ ေမ႔ေလ်ာ႔ေနတဲ႔ ကိစၥ သို႔မဟုတ္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနသည္လား မမွန္းဆတတ္ေသာ ကိစၥၾကီးကေတာ႔ ျပည္သူ႔ သေဘာထားဆုိတာကိုပါ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြဟာ ပညာမတတ္လုိ႔ မေျပာ၊ မဖြင္႔ဟတတ္ရင္ ရွိမယ္။ သူတုိ႔ဟာ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္က ေရြးခ်ယ္ျပီး၊ သူတို႔ အေရးကို အေလးေပး၊ သူတုိ႔ ေကာင္းစားေရးကို ေရွးရႈဦးတည္တဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရကိုပဲ လုိလားၾကမွာ မလြဲပါဘူး။
ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္ လုပ္ရပ္ဟာ ရြာထဲမွာ ခုိးဆုိး လူသတ္၊ မုဒိန္းေကာင္ကို အသက္ေလး နည္းနည္းရလာခ်ိန္မွာ ဘုန္းၾကီးဝတ္ေပးျပီး ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ လုပ္ခုိင္းသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ထြက္ေပါက္ေပးျပီး အခြင္႔အေရးကို ရယူသင္႔တယ္လုိ႔ ဆုိလုိခ်င္တယ္ ဆုိရေအာင္လည္း အခု ခ်ိန္ထိ နအဖ အစုိးရဘက္က ႏုိင္ငံေတာ္ ေရွ႕ဆက္ ေရးအတြက္ ဘာေတြ စီစဥ္ထားပါျပီ။ ျပည္သူေတြဘက္ကလည္း ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားပါ ေတာ႔။ အတုိက္ခံေတြ ဘက္ကလည္း ဘယ္လုိ ပါဝင္ေစခ်င္ေၾကာင္း စသည္ စသည္ ဒီမုိကေရစီ နည္းက် လမ္းက် ကတိေပး၊ အသိေပးတာမ်ိဳး လူၾကီး လူေကာင္း ဆန္မႈမ်ိဳး ဘာသံမွ မၾကားရေသးဘူး။ ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္ တစ္ဦးတည္းကသာ စင္ေပၚမွာတမ်ိဳး ဂ်ာနယ္ကတဖံု၊ စာသင္ခန္းမွာ တသြယ္ ျပာသလူးခါ တြန္႔လိမ္ေနတာကို ရင္နင္႔ဖြယ္ ျမင္ေတြ႔ၾကား သိေနရပါ ေတာ႔တယ္။
ဒါကို ကမာၻပတ္ျပီးလည္း ေျပာေဟာပါတယ္။ တူတာခ်င္းေတြ ရွာေဖြပါတယ္။ မရတဲ႔အဆံုးေတာ႔ ဝန္ၾကီး မႈးၾကီးေတြရဲ႕ သားေတြကိုပါ သူ႔ လုပ္ငန္းစဥ္ထဲ ထည္႔သြင္း အသံုးခ်လာပါတယ္။ အခြင္႔အေရးပဲ အျမဲၾကည္႔တတ္တဲ႔ ေခတ္ပ်က္ ေတာေၾကာင္ စီးပြားေရးသမားေတြကိုပါ သူ႔ ပေရာဆက္ထဲ ဆြဲထည္႔ပါတယ္။ အဆုိးဆံုးကေတာ႔ သာသနာေတာ္ (သံဃာကို ထိတာ သာသနာေတာ္ကို ထိတာပါဘဲ) ကို ဝါးရင္းတုတ္နဲ႔ ရုိက္ခဲ႔သူ၊ ဒီပဲရင္းလုိ အေရးခင္းကို မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ မုိက္ရုိင္းခဲ႔သူေတြကို ဖိနပ္နဲ႔ေပါက္လုိ႔ တတုိင္းျပည္လံုး ၾကိတ္ျပီး ၾကည္ႏူးမဆံုး ဝမ္းသာ ေနခ်ိန္မွာေတာင္ သူက ဂ်ာနယ္ကေန ေဆြ႔ေဆြ႕ခုန္ နာျပေနပံုက ဒီမုိကေရစီ အျမင္ၾကြယ္ဝသူၾကီးရဲ႕ ပံုမေပါက္ ေတာ႔ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္က ဂ်ပန္ ကင္ေပတုိင္ ကားေတြထဲက အလုိေတာ္ရိ တစ္ေယာက္ပံု ေပါက္ေနျပီဆုိတာေရာ ေဒါက္တာအပါဝင္ ေဒါက္တာ႔ ဂ်ာနယ္ဝင္လူမ်ား အားလံုး တဦးခ်င္းစီေရာ၊ အစုအသင္းလုိက္ပါ မွန္ေရွ႕ မတ္မတ္ ရပ္ျပီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည္႔ဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ပါျပီ။ ရွက္တတ္ရင္ ေသလုိ႔ရပါျပီ။ ေဒါက္တာတုိ႔ဂ်ာနယ္ အေနနဲ႔ လြတ္လပ္စြာ တင္ျပခြင္႔ကို အေလးထားတယ္ဆုိရင္ ေျပာလုိ႔ရတာ တစ္ခုက “….. ဖိနပ္နဲ႔ ေပါက္တဲ႔သူေတြ လြန္တယ္။ ေနာက္မလုပ္ သင္႔ပါဘူး။ ဝါရင္းတုတ္နဲ႔ရုိက္၊ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ခဲ႔ဖူးသူေတြလည္း ဝန္ခ်ေတာင္းပန္လုိက္။ ဒါမွ ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဘက္ နားလည္ ခြင္႔လႊတ္ႏုိင္ၾကမွာပါ …” လုိ႔ ဂ်ာနယ္မူေဘာင္နဲ႔အညီ ေရးေပးပါလားခင္ဗ်ာ။
ေဒါက္တာ မသိမွာစုိးလုိ႔ ေျပာရဦးမယ္ မယံုရင္ ေက်းလက္ေတြ ျပည္သူေတြထဲကို သြားထုိင္ျပီး ျမန္မာရုပ္ရွင္ဇာတ္ လမ္းတြဲ သြားၾကည္႔ .. အထူးသျဖင္႔ ေပၚလစီကားလုိ႔ ေခၚတဲ႔ ျပည္သူ႔ဘ႑ာျဖဳန္း ဇာတ္လမ္းတြဲေတြမွာ ရဲတုိ႔၊ စစ္သားတုိ႔နဲ႔ ရန္သူလုိ႔ သူတို႔ တင္ျပ၊ ရုိက္ျပတဲ႔ လူနဲ႔ ဖုိက္ရင္ေတာင္ ျပည္သူက ရန္သူဘက္က တရုန္းရုန္း အားေပးေနၾကတယ္ဆုိတာ ေဒါက္တာ သူတုိ႔နဲ႔အတူတူ သြားထုိင္ၾကည္႔ရင္ ေတြ႔ရပါလိမ္႔မယ္။ ဟိုတယ္ေပၚမွာခ်ည္း အင္တာနက္ထုိင္ ၾကည္႔မေနပါနဲ႔လုိ႔ ထပ္မံအသိေပးခ်င္ပါတယ္။ အထူးျဖင္႔ ေဒါက္တာ ေအာက္ေျခလြတ္တာက ပံုျပင္ထဲက ဘုရင္ၾကီး ဘုန္းကံရွိမွ ျမင္ရမယ္ဆုိတဲ႔ ပုဆုိးမ်ိဳးဝတ္ျပီး ပလႅင္ေပၚ တက္သလုိျဖစ္ေနျပီ…။ ေသေသခ်ာခ်ာ ပုဆုိးဝတ္ျပီး တက္ပါဦး ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္ရယ္။
ေနရာတုိင္း အေျပာင္းလဲတုိင္းမွာ ညီညြတ္မွ်တတဲ႔ Trinsitional Period တစ္ခုရွိရမယ္။ အဲဒီကာလဆုိတာ အားလံုး မ်က္ႏွာဆံုညီ တစ္ဦးကို တစ္ဦး သည္းခံခြင္႔လႊတ္ေရး ေစ႔စပ္ညွိႏႈိင္း ေတာင္းပန္စကား ဆုိရမွာပါ။ အဲဒါမွ ဒီမုိကေရစီအျဖစ္ ရပ္တည္ခ်ိန္မွာ ခုိင္မာမွန္ကန္ျပီး အာဃာတ ကင္းကင္း ဆက္သြားႏုိင္မွာပါ။ မက်က္ေသးတဲ႔ အနာေတြ၊ မေပ်ာက္ေသးတဲ႔ အမာရြတ္ေတြကို ေျခအိတ္ အသစ္ ဇြတ္ အတင္းစြပ္ျပီး ဖုန္းဖိ ေလ်ာက္ခုိင္းေနရင္ ခံရသူမွာ ေထာ႔က်ိဳး ေထာ႔က်ိဳးနဲ႔ မသက္မသာ ရွိမွာျဖစ္သလုိ ေျခအိတ္မွာလည္း ျပည္တစိုစုိၾကီး ျဖစ္ျပီး ရြံစရာအတိ ျပီးေနပါ႔မယ္။ ေဒါက္တာ တကယ္လုပ္ရမွာက ကြန္စတီက်ဴးရွင္းကို ေထာက္ခံခုိင္းေရး မဟုတ္ပါဘူး။ ေစ႔စပ္ညွိႏႈိင္းေဆြး ေႏြးေရးပါ။
တဖက္သက္ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ေရး ေလ်ာက္ေအာ္ေနလုိ႔ မရဘူးေလဗ်ာ။ ေဒါက္တာသိပ္ ေၾကာက္တဲ႔ နအဖ (ေဒါက္တာ႔အေျပာရ တပ္မေတာ္အစိုးရ) ဘက္ကိုလည္း လွည္႔ေျပာၾကည္႔ပါဦး လုပ္မလားလုိ႔။ ေဒါက္တာအေနနဲ႔ မလုပ္ရဲတဲ႔ အလုပ္ဆုိတာလည္း ေသခ်ာတာေပါ႔…။
ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္အေနနဲ႔ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ ေလ့လာသင္႔တာက နအဖစစ္အစုိးရရဲ႕ စကားေတြ၊ လုပ္ရပ္ေတြကို တဖက္သတ္ တစ္ဦးတည္း ျပည္ဖုံးခါးခ်ျပီး ကိုယ္႔ ဇာတ္တူသားစားရင္ သမုိင္း မလွႏုိင္သလုိ ေရရွည္ေအာင္ပဲြကိုလည္း လက္လႊတ္ရပါလိမ္႔မယ္။ တကယ္ ခံစား နာက်င္ ရဦးမွာက ျပည္သူပါဘဲ။ ဘယ္ငေတမာမာ ျပည္သူဟာ ရင္ကြဲနာနဲ႔ ခါးစည္းခံရတာပါ။ ေဒါက္တာလာလာ၊ စစ္သားလာလာ ရြာနာျပီး ရင္ကြဲရတာက ျပည္သူပါ။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကေနာင္မင္းသားၾကီး စံုစမ္းေရး ထြက္စဥ္က လယ္သမားၾကီးလုိ ဘယ္ မေအေဘးမွ မေကာင္းပါဘူးကြာလုိ႔ မဆဲခ်င္တာေတာ႔ အမွန္ပါ။ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသံဟာ ဆက္လက္တိတ္ဆိတ္ ေနရဆဲဆုိတာ ေဒါက္တာ႔ကို ထပ္မံအသိေပးလုိက္ပါတယ္။
သစၥာတရားျဖင္႔
သီဟငယ္
၁၆.၁၀.၂၀၀၉
ေခတၱ-ရန္ကုန္။
