skip to main |
skip to sidebar
ရႊံ႕ ထဲမွာ ထိုင္ေနသူ တစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ပါတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာကို ရုပ္ဖ်က္ထားတယ္။
`ခင္ဗ်ား မ်က္ႏွာကို ဘာလို႔ ရုပ္ဖ်က္ထားတာလဲ´
သူက သက္ျပင္းခ်ၿပီး ေျဖတယ္။
`မ်က္ႏွာ ပ်က္စရာေတြ ရွိေနလို႔ပါ´
ေခါင္းငံုသြားရျပန္တယ္။
`ေခါင္းလည္း မေဖၚခ်င္ေတာ့ဘူးဗ်ာ´
လို႔ ထပ္ေျပာတယ္။
`၀င္ထိုင္ပါဦးလား´
လို႔ မဖိတ္ေခၚတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ရတယ္။
တာရာမင္းေ၀ေရးတဲ့ စကားစုေလး တစ္ခုပါ။ အဲဒါေလးကို ကို အမွတ္တမဲ့ ဖတ္ရင္း၊ ေသခ်ာေတြးၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ စဥ္းစားၿပီး ေက်နပ္စရာ၊ စိတ္ ဘ၀င္က်စရာ၊ ေတြ႔တာနဲ႔ ျပန္မွ်ေပးလိုက္တာပါ။ စာကသိပ္ေတာ့ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း မဟုတ္ပါဘူး။ ေတြးၾကည့္လွ်င္ေတာ့ အရွည္ႀကီး ဆြဲဆန္႔ႏိုင္မလား မသိ။ ဖတ္ၿပီး ခံစား၊ ေတြးၾကည့္တဲ့ အေတြးေပၚမွာ မူတည္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
(မွတ္ခ်က္ ... cbox ထဲ သူမ်ား နာမည္ကို သံုးၿပီး ေပါက္တတ္ကရ ေရးတဲ့လူေတြ ေတြးတတ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ ရႊံ႕ ထဲထိုင္ မ်က္ႏွာဖ်က္ၿပီး ေခါင္းမေဖာ္ရဲတဲ့ အျဖစ္ေတြက ကင္းေ၀းႏိုင္ၾကပါေစ။)
No comments:
Post a Comment